§ 1.[Zakres przedmiotowy] Rozporządzenie określa:

1) zakres badań psychiatrycznych i psychologicznych, którym są obowiązane poddać się osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zwanej dalej „ustawą”;

2) kwalifikacje lekarzy i psychologów, upoważnionych do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych;

3) warunki i tryb:

a) uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez lekarzy i psychologów,

b) wydawania orzeczeń lekarskich i psychologicznych,

c) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych;

4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami oraz wzory stosowanych dokumentów;

5) maksymalne stawki opłat za badania.

§ 2.[Zakres badań psychiatrycznych] Badanie psychiatryczne osób, o których mowa w § 1 pkt 1, obejmuje ocenę stanu psychicznego w zakresie występowania zaburzeń psychicznych, z uwzględnieniem art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy.

§ 3.[Zakres badań psychologicznych] Badanie psychologiczne osób, o których mowa w § 1 pkt 1, obejmuje określenie poziomu rozwoju umysłowego, dojrzałości społecznej i emocjonalnej oraz opis cech osobowości.

§ 4.[Lekarz upoważniony do przeprowadzania badań psychiatrycznych] Do przeprowadzania badań psychiatrycznych jest upoważniony lekarz, który posiada:

1) prawo wykonywania zawodu,

2) drugi stopień specjalizacji w zakresie psychiatrii lub tytuł specjalisty w dziedzinie psychiatrii

– zwany dalej „upoważnionym lekarzem”.

§ 5.[Psycholog upoważniony do przeprowadzania badań psychologicznych] 1. Do przeprowadzania badań psychologicznych jest upoważniony psycholog, zwany dalej „upoważnionym psychologiem”.

2. W zakresie uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez psychologa, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 15c i art. 15d ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2019 r. poz. 284).

§ 6.[Utrata uprawnień] Upoważniony lekarz traci swoje uprawnienia w razie:

1) pozbawienia prawa wykonywania zawodu;

2) zawieszenia prawa wykonywania zawodu;

3) ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych;

4) zaprzestania wykonywania zawodu przez okres dłuższy niż 5 lat – w razie niedopełnienia obowiązku wynikającego z art. 10 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2018 r. poz. 617, z późn. zm.);

5) orzeczenia prawomocnym wyrokiem środka karnego pozbawienia praw publicznych.

§ 7.[Orzeczenie lekarskie] 1. Upoważniony lekarz, na podstawie wyniku badania lekarskiego, wydaje orzeczenie lekarskie z kopią; oryginał orzeczenia otrzymuje osoba, o której mowa w § 1 pkt 1, kopię pozostawia się w dokumentacji badań. W przypadku orzeczenia negatywnego sporządza się drugą kopię, którą przekazuje się:

1) organowi wydającemu pozwolenie – w przypadku osób, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy;

2) pracodawcy – w przypadku osób, o których mowa w art. 19 ustawy.

2. Upoważniony lekarz przeprowadza badania osób, o których mowa w art. 19 ustawy, po przedstawieniu przez te osoby orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy przy nabywaniu oraz przechowywaniu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, wystawionego przez lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę nad pracownikami, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 229 § 8 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.).

3. (uchylony).

4. Wzór orzeczenia lekarskiego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 8.[Orzeczenie psychologiczne] 1. Upoważniony psycholog, na podstawie badania psychologicznego, wydaje orzeczenie psychologiczne.

2. Przepis § 7 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

3. Wzór orzeczenia psychologicznego stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 9.[Odwołanie od orzeczenia lekarskiego i psychologicznego] 1. Od orzeczenia lekarskiego i orzeczenia psychologicznego przysługuje odwołanie wnoszone na piśmie.

2. Odwołanie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje osobie, o której mowa w § 1 pkt 1, oraz organowi wydającemu pozwolenie.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, wnoszą odwołanie wraz z jego uzasadnieniem w terminie 30 dni od dnia otrzymania orzeczenia.

4. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem lekarza lub psychologa, który wydał orzeczenie, do:

1) konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie psychiatrii – w przypadku odwołania od orzeczenia lekarskiego,

2) psychologa wyznaczonego przez wojewodę, po zasięgnięciu opinii Polskiego Towarzystwa Psychologicznego lub Stowarzyszenia Psychologów Sądowych w Polsce – w przypadku odwołania od orzeczenia psychologicznego

– zwanych dalej „podmiotami odwoławczymi”.

5. Lekarz lub psycholog, za którego pośrednictwem wnoszone jest odwołanie, przekazuje je, wraz z dokumentacją badań, do podmiotu odwoławczego w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.

6. Badanie w trybie odwoławczym przeprowadza konsultant wojewódzki w dziedzinie psychiatrii lub wyznaczony przez niego specjalista psychiatra i odpowiednio psycholog, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, w terminie nie dłuższym niż 30 dni – licząc od dnia otrzymania odwołania przez podmiot odwoławczy.

7. Lekarz lub psycholog, o których mowa w ust. 6, muszą posiadać kwalifikacje określone dla lekarzy i psychologów przeprowadzających badania zgodnie z przepisami rozporządzenia.

8. Orzeczenie lekarskie lub psychologiczne wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne.

9. Wzory orzeczeń, o których mowa w ust. 8, stanowią załączniki nr 3 i 4 do rozporządzenia.

§ 10.[Stosowanie przepisów ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta] W sprawach dotyczących sposobu postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychiatrycznymi, o których mowa w § 2, stosuje się przepisy art. 23–30 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 1318, z późn. zm.).

§ 10a.[Przechowywanie dokumentacji związanej z badaniami psychologicznymi] 1. Dokumentację związaną z badaniami psychologicznymi przechowuje się w warunkach organizacyjnych i technicznych uniemożliwiających dostęp osób nieupoważnionych oraz zapewniających jej ochronę przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zagubieniem.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez okres 20 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano ostatniego wpisu. Po upływie tego okresu dokumenty są niszczone przez podmiot przechowujący dokumentację, który sporządza protokół, zawierający: imię i nazwisko oraz podpis osoby dokonującej zniszczenia, datę i miejsce zniszczenia, określenie rodzaju niszczonej dokumentacji związanej z badaniami psychologicznymi oraz imiona i nazwiska osób, których dokumentacja dotyczy.

3. W przypadku utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez psychologa, o którym mowa w § 5 ust. 1, dokumentacja związana z badaniami psychologicznymi przekazywana jest do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, na obszarze którego działania psycholog ten prowadzi działalność.

§ 11.[Stawki opłat za badania psychiatryczne i psychologiczne] Ustala się następujące maksymalne stawki opłat za badania psychiatryczne i psychologiczne:

1) opłata za badanie psychiatryczne i psychologiczne, o których mowa w § 2 i 3, wynosi odpowiednio:

a) badanie psychiatryczne – 120 zł,

b) badanie psychologiczne – 160 zł;

2) opłata za badania w trybie odwoławczym, o których mowa w § 9, wynosi odpowiednio:

a) badanie psychiatryczne – 200 zł,

b) badanie psychologiczne – 240 zł.

§ 12.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.