SPIS TREŚCI

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 77, 78, 79 i 81,

uwzględniając zgodę Rady,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (Euratom) nr 3227/76 z dnia 19 października 1976 r. dotyczące stosowania przepisów w sprawie zabezpieczeń Euratomu (¹) określa charakter i zakres wymagań określonych w art. 78 i 79 Traktatu.

(2) Mając na uwadze wzrastającą ilość materiałów jądrowych produkowanych, użytkowanych, przewożonych i utylizowanych we Wspólnocie oraz rozwój handlu tymi materiałami i kolejne poszerzenia Unii Europejskiej, należy zapewnić skuteczność zabezpieczeń. W związku z tym charakter i zakres obowiązków określonych w art. 79 Traktatu i ustanowionych w rozporządzeniu (Euratom) nr 3227/76 powinien zostać zaktualizowany w świetle obecnych osiągnięć, w szczególności w dziedzinie technologii jądrowej i informatycznej.

(3) Belgia, Dania, Niemcy, Grecja, Hiszpania, Irlandia, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Austria, Portugalia, Finlandia, Szwecja i Europejska Wspólnota Energii Atomowej zawarły Porozumienie 78/164/Euratom (²) z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej dotyczącego realizacji postanowień art. III ust. 1 i 4 Traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Porozumienie 78/164/Euratom weszło w życie 21 lutego 1977 r. i zostało uzupełnione Protokołem Dodatkowym 1999/188/Euratom (³), który wszedł w życie 30 kwietnia 2004 r.

(4) Porozumienie 78/164/Euratom zawiera szczególne zobowiązanie wprowadzone przez Wspólnotę odnośnie zastosowania zabezpieczeń materiałów wyjściowych oraz specjalnych materiałów rozszczepialnych na terytorium Państw Członkowskich Wspólnoty, które nie posiadają żadnej broni jądrowej, i które są stronami Traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej.

(5) Procedury przewidziane w Porozumieniu 78/164/Euratom są wynikiem licznych międzynarodowych negocjacji z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej w sprawie stosowania art. III ust. 1 i 4 Traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej. Procedury te zostały zaakceptowane przez Radę Zarządzających Agencji.

(6) Wspólnota, Zjednoczone Królestwo oraz Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej są stronami Porozumienia dotyczącego stosowania zabezpieczeń w Zjednoczonym Królestwie w związku z Traktatem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej (⁴). Porozumienie to weszło w życie 14 sierpnia 1978 r. i zostało uzupełnione Protokołem Dodatkowym, który wszedł w życie 30 kwietnia 2004 r.

(7) Wspólnota, Francja oraz Międzynarodowa Agencja Energii Atomowe są stronami Porozumienia dotyczącego stosowania zabezpieczeń we Francji (⁵). Porozumienie to weszło w życie 12 września 1981 r. i zostało uzupełnione Protokołem Dodatkowym, który wszedł w życie 30 kwietnia 2004 r.

(8) Na terytorium Francji i Zjednoczonego Królestwa niektóre instalacje lub ich części oraz niektóre materiały podlegają włączeniu do cyklu produkcyjnego na potrzeby obronne. Należy zatem zastosować szczególne procedury kontroli uwzględniające te okoliczności.

(9) Rada Europejska na spotkaniu w Lizbonie 23 i 24 marca 2000 r. podkreśliła potrzebę promowania rozwoju najnowocześniejszej technologii informatycznej i innych sieci telekomunikacyjnych oraz ich elementów.

(10) W związku z Protokołem Dodatkowym 1999/188/Euratom Państwa Członkowskie powinny przekazywać Komisji określone informacje, w tym ogólny opis obiektu, wyprzedzajace zawiadomienie o przeróbce odpadów, raporty o zmianach lokalizacji odpadów przystosowanych.

(11) Wytyczne dla stosowania niniejszego rozporządzenia powinny w pełni uwzględniać zobowiązania Wspólnoty w tej dziedzinie, zwłaszcza zobowiązania będące wynikiem Protokołu Dodatkowego 1999/188/Euratom i Protokołów Dodatkowych do Porozumienia dotyczącego stosowania zabezpieczeń w Zjednoczonym Królestwie w związku z Traktatem o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej oraz podobnego Porozumienia w przypadku Francji.

(12) Przepisy dotyczące bezpieczeństwa dodane do przepisów proceduralnych (⁶) Komisji decyzją Komisji 2001/844/WE, EWWS, Euratom (⁷) określają zasady, jakie należy stosować wobec informacji, wiedzy i dokumentów uzyskanych przez strony, bez uszczerbku dla rozporządzenia Rady (Euratom) nr 3 z 31 lipca 1958 r. wdrażającego art. 24 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (⁸).

(13) Dla zachowania przejrzystości rozporządzenie (Euratom) nr 3227/76 należy zastąpić niniejszym rozporządzeniem,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do każdej osoby i przedsiębiorstwa uruchamiającego lub obsługującego instalację przeznaczoną do produkcji, separacji, przetwarzania, przechowywania lub innego wykorzystania materiałów wyjściowych albo specjalnych materiałów rozszczepialnych.

Rozporządzenie nie dotyczy posiadaczy produktów końcowych używanych do celów innych niż jądrowe zawierających materiały jądrowe, które w praktyce nie są odzyskiwalne.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) „Państwa Członkowskie nieposiadające broni jądrowej” oznacza Belgię, Czechy, Danię, Niemcy, Estonię, Grecję, Hiszpanię, Irlandię, Chorwację, [1] Włochy, Cypr, Łotwę, Litwę, Luksemburg, Węgry, Maltę, Holandię, Austrię, Polskę, Portugalię, Słowenię, Słowację, Finlandię i Szwecję;

2) „Państwa Członkowskie posiadające broń jądrową” oznacza Francję i Zjednoczone Królestwo;

3) „kraj trzeci” oznacza dowolny kraj niebędący członkiem Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej;

4) „materiały jądrowe” oznaczają rudy, materiały wyjściowe lub specjalne materiały rozszczepialne zgodnie z definicją art. 197 Traktatu;

5) „odpady” oznacza materiał jądrowy o takiej koncentracji lub postaci chemicznej, że może być uznany za nie do odzyskania z powodów praktycznych lub ekonomicznych i który może zostać usunięty;

6) „odpady zatrzymane” oznacza odpady powstałe w wyniku przetwarzania lub uzyskane w wyniku wypadku eksploatacyjnego, pomierzone lub oszacowane na podstawie pomiarów, które zostały przesłane w szczególne miejsce w rejonie bilansu materiałowego, z którego można je odzyskać;

7) „odpady unieszkodliwione” oznacza odpady, pomierzone lub oszacowane na podstawie pomiarów, które zostały poddane przetworzeniu w taki sposób (np. zeszkliwione, zacementowane, zabetonowane lub zaasfaltowane), że nie nadaje się do dalszego wykorzystania jądrowego;

8) „odpady uwolnione do środowiska” oznacza odpady, pomierzone lub oszacowane na podstawie pomiarów, które zostały nieodwracalnie wydalone do środowiska w sposób zamierzony;

9) „kategorie” (materiału jądrowego) to uran naturalny, uran zubożony, uran wzbogacony w uran-235 lub uran-233, tor, pluton i każdy inny materiał wskazany przez Radę, na wniosek Komisji, kwalifikowaną większością głosów;

10) „sztuka” oznacza możliwą do zidentyfikowania jednostkę, taką jak kaseta paliwowa lub szpilka paliwowa;

11) „partia” oznacza porcję materiału jądrowego traktowaną jako jednostkę do celów rachunkowości materiałowej w kluczowych punktach pomiarowych, dla których skład i ilość są określone przez jeden zestaw specyfikacji lub pomiarów. Materiał jądrowy może być w postaci masowej lub zawarty w pewnej ilości pozycji;

12) „dane partii” oznaczają całkowitą masę każdej kategorii materiału jądrowego oraz w przypadku plutonu i uranu – skład izotopowy. Do celów sprawozdawczych, masy poszczególnych pozycji partii muszą być zsumowane przed zaokrągleniem do najbliższej jednostki;

13) „kilogram efektywny” oznacza specjalną jednostkę używaną do celów zabezpieczeń materiałów jądrowych otrzymywaną przez przyjęcie:

a) dla plutonu – jego masy w kilogramach,

b) dla uranu o wzbogaceniu 0,01 (1 %) i powyżej – jego masy w kilogramach pomnożonej przez kwadrat jego wzbogacenia,

c) dla uranu o wzbogaceniu poniżej 0,01 (1 %), a powyżej 0,005 (0,5 %) – jego masy w kilogramach pomnożonej przez 0,0001,

oraz

d) dla uranu zubożonego o wzbogaceniu 0,005 (0,5 %) lub mniej oraz dla toru – ich masy w kilogramach pomnożonej przez 0,00005;

14) „rejon bilansu materiałowego” oznacza rejon, w którym w celu dokonania bilansu materiałowego:

a) można określić ilość materiałów jądrowych w każdym przewozie do i z rejonu bilansu materiałowego,

oraz

b) jeżeli jest to konieczne, można zgodnie z określonymi procedurami określić stan inwentarza z natury materiałów jądrowych w każdym rejonie bilansu materiałowego;

15) „kluczowy punkt pomiarowy” oznacza miejsce, gdzie materiał jądrowy pojawia się w postaci pozwalającej na dokonanie pomiaru w celu określenia przepływu materiału lub stanu jego inwentarza; punkt ten obejmuje – choć nie wyłącznie – miejsca, gdzie materiał jądrowy wchodzi, wychodzi lub jest przechowywany w rejonach bilansu materiałowego;

16) „księgowy stan inwentarza” rejonu bilansu materiałowego oznacza sumę algebraiczną najbardziej aktualnego stanu inwentarza z natury tego rejonu bilansu materiałowego oraz wszystkich zmian stanu inwentarza powstałych po spisie stanu inwentarza z natury;

17) „stan inwentarza z natury” oznacza sumę wszystkich zmierzonych lub oszacowanych, dla poszczególnych partii materiału, ilości materiałów jądrowych na stanie w danym czasie w rejonie bilansu materiałowego, obliczoną zgodnie z określonymi procedurami;

18) „materiał nierozliczony” oznacza różnicę między stanem inwentarza z natury a księgowym stanem inwentarza;

19) „różnica nadawca/odbiorca” oznacza różnicę między ilością materiałów jądrowych w partii zmierzoną w rejonie bilansu materiałowego odbioru a ilością zmierzoną w rejonie bilansu materiałowego nadania;

20) „dane wyjściowe” oznaczają te dane, zapisane podczas pomiaru lub kalibracji, lub użyte do wyprowadzenia zależności empirycznych, które pozwalają zidentyfikować materiał jądrowy i dostarczają danych dotyczących określonych partii obejmujących: masę związków, mnożniki przeliczeniowe do określania masy pierwiastków, masę właściwą, koncentrację pierwiastków, skład izotopowy, związek między odczytami objętości i manometru oraz związek między wyprodukowanym plutonem i wytworzoną energią;

21) „teren obiektu” oznacza obszar wydzielony przez Wspólnotę i Państwo Członkowskie, obejmujący jedną lub więcej instalacji, wraz z instalacjami zamkniętymi, zgodnie z ich właściwymi podstawowymi charakterystykami technicznymi, przy czym:

a) instalacje do przetwarzania lub przechowywania odpadów same w sobie nie tworzą terenu obiektu,

b) w przypadku instalacji zamkniętej, gdzie używany był zwyczajowo materiał wyjściowy lub specjalny materiał rozszczepialny w ilości mniejszej niż jeden kilogram efektywny, termin ten ogranicza się do miejsc z komorami gorącymi lub miejsc, gdzie prowadzono działalność związaną z konwersją, wzbogacaniem, produkcją paliwa lub przerobem wypalonego paliwa,

c) „teren obiektu” obejmuje również wszystkie zakłady zlokalizowane w pobliżu instalacji, które dostarczają lub korzystają z podstawowych usług, takich jak komory gorące do przerobu materiałów napromienionych niezawierających materiałów jądrowych; zakłady przetwarzania odpadów, przechowalniki i składowiska odpadów oraz wskazane przez Państwo budynki związane z działalnością określoną w załączniku 1 Protokołu Dodatkowego 1999/188/Euratom;

22) „przedstawiciel terenu obiektu” oznacza osobę, przedsiębiorstwo lub podmiot wyznaczony przez Państwo Członkowskie jako odpowiedzialny za zgłoszenia, o których mowa w art. 3 ust. 2;

23) „instalacja” oznacza reaktor, zestaw krytyczny, zakład konwersji, zakład produkcji paliwa, zakład przerobu wypalonego paliwa, zakład separacji izotopów, oddzielny przechowalnik lub składowisko odpadów lub inne miejsce, w którym zwyczajowo stosuje się materiał wyjściowy lub specjalny materiał rozszczepialny;

24) „instalacja wycofana z eksploatacji” oznacza instalację, w przypadku której ustalono, że usunięto lub doprowadzono do stanu uniemożliwiającego ponowne uruchomienie konstrukcje i urządzenia niezbędne do jej eksploatacji, wskutek czego nie jest używana do przechowywania materiału wyjściowego lub specjalnego materiału rozszczepialnego i nie można jej używać do manipulowania takim materiałem bądź do jego przetwarzania lub wykorzystywania.

25) „instalacja zamknięta” oznacza instalację, w przypadku której ustalono, że jej działalność została wstrzymana, a materiał jądrowy usunięty, lecz która nie została wycofana z eksploatacji.

ROZDZIAŁ II

PODSTAWOWE CHARAKTERYSTYKI TECHNICZNE I SZCZEGÓLNE PRZEPISY DOTYCZĄCE ZABEZPIECZEŃ

Artykuł 3

Zgłoszenie podstawowych charakterystyk technicznych

1. Każda osoba lub przedsiębiorstwo uruchamiające lub obsługujące instalację przeznaczoną do produkcji paliwa, separacji izotopów, przerobu wypalonego paliwa, przechowywania lub innego wykorzystania materiałów wyjściowych lub specjalnych materiałów rozszczepialnych, zgłasza Komisji podstawowe charakterystyki techniczne instalacji zgodnie z odpowiednim kwestionariuszem zamieszczonym w załączniku I.

Na potrzeby pierwszego akapitu termin „wykorzystanie” materiałów jądrowych oznacza między innymi: produkcję energii w reaktorach, badania w zestawach krytycznych lub zestawach mocy zerowej, konwersję, produkcję paliwa, przerób wypalonego paliwa, przechowywanie, separację izotopów oraz powiększanie koncentracji rudy, jak również przetwarzanie lub przechowywanie odpadów.

W przypadku produkcji rudy zastosowanie mają przepisy art. 24–25.

2. Każde Państwo Członkowskie będące stroną Protokołu Dodatkowego 1999/188/Euratom wyznacza przedstawiciela terenu obiektu dla każdego terenu obiektu na swoim terytorium, który dostarcza Komisji zgłoszenie zawierające ogólny opis terenu obiektu, zgodnie z odpowiednim kwestionariuszem zamieszczonym w załączniku II.

Zgłoszenie takie zostanie złożone w terminie 120 dni od daty wejścia w życie w danym Państwie Członkowskim Protokołu Dodatkowego 1999/188/Euratom, a jego aktualizacje składa się do 1 kwietnia każdego roku.

Zgłoszenie będzie zgodne z wymaganiami art. 2 lit. a) ppkt. iii) Protokołu Dodatkowego 1999/188/Euratom i będzie dostarczone niezależnie od zgłoszenia wymaganego zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

3. Przedstawiciel terenu obiektu odpowiada za zebranie na czas stosownych informacji i przedłożenie Komisji ogólnego opisu terenu obiektu, lecz za poprawność i kompletność zgłoszeń odpowiadają osoby i przedsiębiorstwa uruchamiające lub użytkujące instalację, zaś za budynki na terenie obiektu, w których nie jest wykorzystywany materiał jądrowy odpowiada Państwo Członkowskie. W miarę możliwości, zgłoszenia przewidziane w ust. 1 i 2 zostaną złożone w formie elektronicznej, jeśli osoba lub przedsiębiorstwo w takiej formie je przechowuje. Jeśli informacje zostaną przesłane Komisji w wersji elektronicznej i papierowej, znaczenie nadrzędne będzie miała wersja papierowa.

Artykuł 4

Terminy

Zgłoszenie podstawowych charakterystyk technicznych nowych instalacji zostanie przekazane Komisji zgodnie z art. 3 ust. 1 przynajmniej 200 dni przed terminem otrzymania pierwszej wysyłki materiału jądrowego.

W przypadku nowych instalacji ze stanem inwentarza lub rocznym przepływem materiału jądrowego powyżej jednego kilograma efektywnego, wszystkie stosowne informacje dotyczące właściciela, użytkownika, celu, lokalizacji, typu, mocy i planowanej daty uruchomienia zostaną złożone do Komisji przynajmniej 200 dni przed rozpoczęciem budowy.

Zmiany w podstawowych charakterystykach technicznych, dla których nie jest wymagane wyprzedzające zawiadomienie zgodnie ze szczególnymi przepisami dotyczącymi zabezpieczeń określonymi w art. 6, zostaną przekazane Komisji w terminie 30 dni od dokonania takiej zmiany.

Informacje o instalacjach na terytorium Państw przystępujących do Unii Europejskiej, określające ich podstawowe charakterystyki techniczne, zostaną przekazane Komisji w ciągu 30 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w danym Państwie, z wyjątkiem instalacji przetwarzania lub przechowalników odpadów, dla których informacje o ich podstawowych charakterystykach technicznych zostaną przedstawione w terminie 120 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w danym Państwie.

Istniejące instalacje przetwarzania lub przechowywania odpadów przekazują Komisji informacje na temat ich podstawowych charakterystyk technicznych w terminie 120 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, wykorzystując kwestionariusz znajdujący się w załączniku I.

W przypadku pozostałych istniejących instalacji, wszelkie dodatkowe informacje wymagane na podstawie kwestionariusza w załączniku I zostaną dostarczone w terminie 120 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

Program działalności

Osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy przekazują Komisji, w celu umożliwienia planowania jej działań dotyczących zabezpieczeń następujące informacje:

a) corocznie, ogólny projekt programu działalności sporządzony zgodnie z załącznikiem XI, wskazujący, w szczególności, tymczasowe terminy wykonania inwentaryzacji z natury;

b) najpóźniej na czterdzieści dni przed rozpoczęciem spisu inwentarza z natury, plan tych działań.

Zmiany mające wpływ na ogólny program działalności, w szczególności na przeprowadzanie spisu inwentarza z natury, zostaną bezzwłocznie przekazane Komisji.

Artykuł 6

Szczególne przepisy dotyczące zabezpieczeń

1. Działając w oparciu o podstawowe charakterystyki techniczne przekazane zgodnie z art. 3 ust. 1 i art. 4, Komisja przyjmuje szczególne przepisy dotyczące zabezpieczeń związane z kwestiami określonymi w ust. 2 niniejszego artykułu. Szczególne przepisy dotyczące zabezpieczeń zostaną opracowane w formie decyzji Komisji skierowanej do zainteresowanej osoby lub przedsiębiorstwa, biorąc pod uwagę ograniczenia eksploatacyjne i techniczne i w ścisłej konsultacji z zainteresowaną osobą lub przedsiębiorstwem i właściwym Państwem Członkowskim.

Osoba lub przedsiębiorstwo, do którego skierowana jest decyzja Komisji, zostanie o niej powiadomione, a kopia tego zawiadomienia zostanie przesłana do zainteresowanego Państwa Członkowskiego.

Do czasu podjęcia przez Komisję decyzji w sprawie szczególnych przepisów dotyczących zabezpieczeń, zainteresowana osoba lub przedsiębiorstwo stosuje ogólne przepisy tego rozporządzenia.

2. Szczególne przepisy dotyczące zabezpieczeń określają, między innymi:

a) rejony bilansu materiałowego i wybór kluczowych punktów pomiarowych dla określenia przepływu i stanu inwentarza materiałów jądrowych;

b) zmiany podstawowych charakterystyk technicznych, dla których wymagane jest wyprzedzające zawiadomienie;

c) tryb postępowania przy zbieraniu danych o materiałach jądrowych dla każdego rejonu bilansu materiałowego i przy sporządzaniu raportów;

d) częstotliwość i procedury postępowania przy sporządzaniu spisu inwentarza z natury dla celów rachunkowości materiałowej jako część środków stosowanych w ramach zabezpieczeń.

e) środki zamykające i środki nadzoru zgodne z warunkami ustalonymi z zainteresowaną osobą lub przedsiębiorstwem;

f) szczegóły dotyczące pobierania próbek przez zainteresowaną osobę lub przedsiębiorstwo wyłącznie do celów zabezpieczeń.

3. Szczególne przepisy dotyczące zabezpieczeń mogą określać również treść następnych komunikatów wymaganych na mocy art. 5, jak również warunki określające wymagania względem wyprzedzających zawiadomień o wywozie i przywozie materiałów jądrowych.

4. Komisja zwróci zainteresowanym osobom lub przedsiębiorstwom koszty spełnienia specjalnych wymogów przewidzianych w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń lub wynikających ze specjalnego wniosku Komisji lub jej inspektorów, na podstawie uzgodnionego oszacowania. Kwota i tryb zwrotu kosztów są ustalane wspólnie przez zainteresowane strony i okresowo rewidowane.

ROZDZIAŁ III

EWIDENCJA MATERIAŁÓW JĄDROWYCH

Artykuł 7

System rachunkowości materiałowej

Osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy utrzymują system rachunkowości i kontroli materiałów jądrowych. System ten obejmuje dokumentację rachunkowości materiałowej i dokumentację ruchową, w szczególności informacje na temat ilości, kategorii, postaci i składu tych materiałów, stosownie do wymogów art. 18, ich aktualnego umiejscowienia, szczególnych zobowiązań dotyczących zabezpieczeń na podstawie art. 17, jak również szczegóły dotyczące odbiorcy lub nadawcy ładunku w przypadku przewozów materiałów jądrowych.

System pomiarów, na których opiera się dokumentacja, musi odpowiadać najnowszym normom międzynarodowym lub być im jakościowo równoważny. Na podstawie tej dokumentacji, którą przechowuje się przez okres co najmniej pięciu lat, musi być możliwe formułowanie i uzasadnianie zgłoszeń przekazywanych Komisji. Dokumentację rachunkowości materiałowej i ruchową udostępnia się inspektorom Komisji w formie elektronicznej, jeżeli w instalacji prowadzi się je w takiej formie. Dodatkowe informacje można określić dla każdej instalacji w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń dla każdej instalacji, określonych w art. 6.

Artykuł 8

Dokumentacja ruchowa

Dokumentacja ruchowa zawiera, jeśli właściwe, odpowiednio dla każdego rejonu bilansu materiałowego:

a) dane eksploatacyjne, które służą do ustalania zmian w ilości i składzie materiałów jądrowych;

b) wykaz pozycji inwentarza, w jak największym stopniu zaktualizowany, i ich lokalizacje;

c) dane uzyskane z kalibracji zbiorników i przyrządów oraz z pobierania próbek i analiz, wraz z wyprowadzonymi szacunkami błędów przypadkowych i systematycznych;

d) dane wynikające z działań związanych z kontrolą jakości zastosowanych w systemie ewidencji i kontroli materiałów jądrowych, wraz z wyprowadzonymi szacunkami błędów przypadkowych i systematycznych;

e) opis kolejności działań podejmowanych w związku z przygotowaniami i sporządzaniem spisu inwentarza z natury w celu upewnienia się, że spis ten jest poprawny i kompletny;

f) opis działań podjętych w celu stwierdzenia przyczyny i wielkości każdej przypadkowej lub niepomierzonej straty, która mogła mieć miejsce;

g) izotopowy skład plutonu, wraz z jego izotopami podlegającymi rozpadowi i daty referencyjne, jeśli takie zostały zapisane w instalacji dla potrzeb eksploatacji.

Jeśli dane określone w lit. g) są dostępne, są one przekazywane Komisji na jej wniosek.

Artykuł 9

Dokumentacja rachunkowości materiałowej

Dokumentacja rachunkowości materiałowej zawiera dla każdego rejonu bilansu materiałowego:

a) wszystkie zmiany w stanie inwentarza w sposób umożliwiający określenie w każdej chwili księgowego stanu inwentarza;

b) wszelkie wyniki pomiarów i zliczania sztuk służące do wykonania wykazu inwentarza z natury;

c) wszystkie poprawki, jakie zostały wniesione do zmian w stanie inwentarza, księgowego stanu inwentarza oraz stanu inwentarza z natury.

Dokumentacja rachunkowości materiałowej odnosząca się do wszelkich zmian stanu inwentarza i wykazu inwentarza z natury ukazuje identyfikację materiału, dane określonej partii i dane źródłowe odnoszące się do każdej partii. Dokumentacja wykazuje oddzielnie ilości uranu, toru i plutonu, zgodnie z kategoriami wymienionymi w art. 18 ust. 2 lit. b). Ponadto, dla każdej zmiany w stanie inwentarza wskazuje się odpowiednio datę zmiany i, w stosownych przypadkach, rejon bilansu materiałowego wywozu lub nadawcę albo rejon bilansu materiałowego przywozu lub odbiorcę.

Artykuł 10

Raporty rachunkowości materiałowej

Osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy dostarczają Komisji raporty rachunkowości materiałowej.

Raporty rachunkowości materiałowej zawierają informacje dostępne w dniu sporządzania raportu oraz muszą zostać, w miarę potrzeby, skorygowane w późniejszym terminie. Raporty rachunkowości materiałowej przesyła się Komisji w wersji elektronicznej z wyjątkiem przypadków, gdy Komisja przyznała pisemne zwolnienie lub zastosowanie mają ustalenia przejściowe określone w art. 39.

Na uzasadniony wniosek Komisji, dalsze szczegóły lub wyjaśnienia dotyczące tych raportów dostarcza się w terminie trzech tygodni.

Artykuł 11

Początkowy księgowy stan inwentarza

Osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy przekazują Komisji, w terminie 30 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, początkowy księgowy stan inwentarza wszystkich materiałów jądrowych, które są w ich posiadaniu, załącznikiem w formie określonej w załączniku V. Niniejszego artykułu nie stosuje się do osób lub przedsiębiorstw, które przesłały już początkowy księgowy stan inwentarza w ramach rozporządzenia (Euratom) nr 3227/76, ani do instalacji przetwarzania lub przechowywania odpadów odpadów.

Artykuł 12

Raport o zmianach w stanie inwentarza

1. Dla każdego rejonu bilansu materiałowego, osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy przekazują Komisji raport o zmianach w stanie inwentarza wszystkich materiałów jądrowych, zgodnie z załącznikiem III.

Jeżeli szczególne przepisy dotyczące zabezpieczeń dla danej instalacji, określone w art. 6, nie stanowią inaczej, raporty te są wysyłane co miesiąc, najpóźniej w terminie 15 dni od zakończenia miesiąca i wykazują wszystkie zmiany w stanie inwentarza, które wystąpiły lub zostały stwierdzone w czasie tego miesiąca.

2. W miesiącach, w których dokonywany jest spis inwentarza z natury, a dzień tego spisu nie jest ostatnim dniem miesiąca, przesyła się dwa oddzielne raporty o zmianach w stanie inwentarza:

a) pierwszy raport o zmianach w stanie inwentarza zawiera wszystkie zmiany w stanie inwentarza do dnia spisu inwentarza z natury i włącznie z tym dniem i jest przesyłany najpóźniej wraz z drugim raportem o zmianach w stanie inwentarza lub razem z wykazem inwentarza z natury i raportem bilansu materiałowego, jeżeli wysłanie ich następuje przed wysłaniem drugiego raportu ozmianach w stanie inwentarza;

b) drugi raport o zmianach w stanie inwentarza zawiera wszystkie zmiany w stanie inwentarza od pierwszego dnia po dacie wykonania spisu inwentarza z natury do końca miesiąca i jest przesyłany w terminie 15 dni od zakończenia tego miesiąca.

3. W miesiącach, w których nie wystąpiły żadne zmiany w stanie inwentarza, zainteresowane osoby i przedsiębiorstwa przesyłają raport o zmianach w stanie inwentarza zawierający końcowy księgowy stan inwentarza z poprzedniego miesiąca.

4. Aby małe zmiany w stanie inwentarza, takie jak transfery próbek dla celów analizy, można było zgłosić jako jedną zmianę inwentarza, zmiany te można grupować zgodnie z szczególnymi przepisami dotyczącymi zabezpieczeń dla danej instalacji określonymi w art. 6.

5. Do raportów o zmianach w stanie inwentarza można dołączyć uwagi wyjaśniające te zmiany.

Artykuł 13

Raport bilansu materiałowego i wykaz stanu inwentarza

Dla każdego rejonu bilansu materiałowego, osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy przesyłają Komisji:

a) raporty bilansu materiałowego, zgodnie z formą określoną w załączniku IV, wykazujące:

i) początkowy stan inwentarza z natury;

ii) zmiany w stanie inwentarza (najpierw przyrosty, następnie zmniejszenia);

iii) końcowy księgowy stan inwentarza;

iv) końcowy stan inwentarza z natury;

v) materiał nierozliczony;

b) wykaz stanu inwentarza z natury, zgodnie z formą określoną w załączniku V, wskazujący poszczególne partie oddzielnie.

Raporty i wykaz są przesyłane tak szybko, jak to możliwe, najpóźniej w terminie 30 dni od przeprowadzenia spisu inwentarza z natury.

Jeżeli nie ustalono inaczej w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń dla danej instalacji, określonych w art. 6, spisu inwentarza z natury dokonuje się w każdym roku kalendarzowym, a okres pomiędzy dwoma kolejnymi spisami inwentarza z natury nie przekracza 14 miesięcy.

Artykuł 14

Raporty specjalne

Osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy przesyłają do Komisji raport specjalny w każdym przypadku, gdy zachodzą okoliczności wymienione w art. 15 lub 22.

Rodzaj informacji zawartych w takich raportach jest dokładnie określony w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń, określonych w art. 6.

Raporty specjalne oraz dalsze szczegóły lub wyjaśnienia dotyczące tych raportów, których zażąda Komisja w związku z tymi raportami, dostarcza się bezzwłocznie.

Artykuł 15

Zdarzenia wyjątkowe

Raporty specjalne sporządza się w następujących przypadkach:

a) jeżeli, w wyniku jakiegokolwiek wyjątkowego zdarzenia lub okoliczności, istnieją przesłanki, aby sądzić, że nastąpiło lub mogło nastąpić zwiększenie lub strata materiału jądrowego przekraczająca limity ustalone dla tego rodzaju sytuacji w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń, określonych w art. 6;

b) jeżeli bariera fizyczna została niespodziewanie zmieniona w stosunku do opisanej w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń, określonych w art. 6, w stopniu umożliwiającym nieuprawnione usunięcie materiału jądrowego.

Zainteresowane osoby i przedsiębiorstwa składają takie raporty, gdy tylko dowiedzą się o jakiejkolwiek tego typu stracie lub zwiększeniu stanu materiału jądrowego, lub o nagłej zmianie w stanie bariery fizycznej, lub o czymkolwiek, co mogłoby nasuwać przypuszczenie o wystąpieniu tego rodzaju zdarzenia. Przyczyny zdarzenia zgłasza się również, gdy tylko zostaną one ustalone.

Artykuł 16

Składanie raportów dotyczących przemian jądrowych

W przypadku reaktorów, obliczone dane dotyczące przemian jądrowych są przedstawiane w raporcie o zmianach w stanie inwentarza najpóźniej do czasu wysyłki napromienionego paliwa z rejonu bilansu materiałowego reaktora. Ponadto, inne procedury dokumentowania i raportowania o przemianach jądrowych mogą być dokładnie określone w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń, określonych w art. 6.

Artykuł 17

Zobowiązania szczególne dotyczące zabezpieczeń

1. Materiały jądrowe, wobec których mają zastosowanie szczególne zobowiązania dotyczące zabezpieczeń, podjęte przez Wspólnotę na mocy porozumienia zawartego z krajem trzecim lub z organizacją międzynarodową są, jeżeli w porozumieniu nie jest zastrzeżone inaczej, wykazywane osobno dla każdego zobowiązania w następujących zawiadomieniach:

a) początkowy księgowy stan inwentarza przewidziany w art. 11;

b) raporty o zmianach w stanie inwentarza, wraz z końcowym księgowym stanem inwentarza przewidzianym w art. 12;

c) raporty bilansu materiałowego i wykaz stanu inwentarza z natury przewidziane w art. 13;

d) planowany import i eksport przewidziany w art. 20 i 21.

Jeżeli nie jest to wyraźnie zabronione w tych porozumieniach, takie oddzielne wykazywanie nie wyklucza fizycznego wymieszania materiałów.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania do Porozumień zawartych przez Wspólnotę oraz Państwo Członkowskie z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej.

Artykuł 18

Jednostki masy i kategorie materiałów jądrowych

1. W każdym zawiadomieniu określonym w niniejszym rozporządzeniu ilości materiałów są wyrażane w gramach.

Odpowiednią dokumentację rachunkowości materiałowej prowadzi się w gramach lub mniejszych jednostkach. Prowadzi się ją w sposób zapewniający jej wiarygodność, a w szczególności, w sposób zgodny z aktualną praktyką w Państwach Członkowskich.

Ilości podawane w zawiadomieniach mogą być zaokrąglane w dół, jeżeli pierwsza cyfra dziesiętna mieści się między 0 a 4 lub w górę, gdy pierwsza cyfra dziesiętna mieści się między 5 a 9.

2. Jeżeli szczególne przepisy dotyczące zabezpieczeń, określone w art. 6, nie przewidują inaczej, zawiadomienia zawierają:

a) całkowitą masę pierwiastków: uranu, toru lub plutonu, a także, w przypadku wzbogaconego uranu, całkowitą masę izotopów rozszczepialnych;

b) dla poniższych kategorii materiałów jądrowych stosuje się osobne raporty bilansu materiałowego oraz oddzielne wpisy w raportach o zmianach w stanie inwentarza oraz w wykazach stanu inwentarza z natury:

i) uran zubożony;

ii) uran naturalny;

iii) uran wzbogacony poniżej 20 %;

iv) uran wzbogacony do 20 % i powyżej;

v) pluton;

vi) tor.

Artykuł 19

Zwolnienia

1. Komisja może przyznać producentom i użytkownikom materiałów jądrowych pisemne zwolnienie od zasad określających formę i częstotliwość składania zawiadomień przewidzianych w art. 10 do 18 w celu uwzględnienia wszystkich szczególnych okoliczności, w których podlegające zabezpieczeniom materiały są wykorzystywane lub produkowane.

Zwolnienie zostaje przyznane po złożeniu przez zainteresowane osoby lub przedsiębiorstwa wniosku według wzoru przedstawionego w załączniku IX.

Zwolnienie przyznaje się wyłącznie na taki cały rejon bilansu materiałowego, w którym materiał jądrowy nie jest przetwarzany bądź przechowywany razem z materiałem jądrowym niepodlega-jącym zwolnieniu.

2. Komisja może udzielić zwolnienia dla rejonu bilansu materiałowego posiadającego:

a) ilości materiału jądrowego odpowiadające ilościom określonym w załączniku I-G, które przez dłuższy okres są zachowywane w takim samym stanie;

b) uran zubożony, uran naturalny lub tor wykorzystywane wyłącznie do działalności innej niż jądrowa;

c) specjalne materiały jądrowe używane w ilościach rzędu jednego grama lub mniej jako czułe elementy w przyrządach;

d) pluton o koncentracji izotopowej plutonu-238 w ponad 80 %.

3. Osoby lub przedsiębiorstwa, którym przyznano zwolnienie, przesyłają Komisji do 31 stycznia każdego roku roczny raport, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku X. Raport ten opisuje sytuację na koniec poprzedniego roku kalendarzowego.

4. W przypadku eksportu materiału jądrowego do kraju trzeciego, osoby i przedsiębiorstwa, którym przyznano zwolnienie przesyłają Komisji raport, w miarę możliwości jak najszybciej, najpóźniej jednak w terminie 15 dni od końca miesiąca, w którym miał miejsce eksport, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku X. W raporcie podaje się ilość wyeksportowanego materiału jądrowego i ilość materiału jądrowego podlegającego zwolnieniu.

5. W przypadku importu materiału jądrowego z kraju trzeciego, osoby lub przedsiębiorstwa, którym przyznano zwolnienie prześlą do Komisji nowy wniosek celem dodania tego materiału do wykazu materiałów, których dotyczy to zwolnienie. Wniosek sporządzony przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku IX, przesyła się do Komisji, jak tylko osoby lub przedsiębiorstwa poznają data przewozu, najpóźniej w terminie 15 dni od końca miesiąca, w którym miał miejsce przewóz.

6. Komisja może określić w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń, o których mowa w art. 6, inne szczególne warunki dotyczące formy i częstotliwości składania raportów.

7. Jeżeli warunki zwolnienia przestają być wypełniane, Komisja wycofuje zwolnienie po otrzymaniu informacji od osoby lub przedsiębiorstwa, któremu zwolnienie takie zostało przyznane.

ROZDZIAŁ IV

PRZEWOZY MIĘDZY PAŃSTWAMI

Artykuł 20

Eksport i wywóz

1. Osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy dostarczają Komisji wyprzedzające zawiadomienie, gdy materiały wyjściowe lub specjalne materiały rozszczepialne:

a) są eksportowane są do kraju trzeciego;

b) są wywożone z Państwa Członkowskiego nieposiadającego broni jądrowej do Państwa Członkowskiego posiadającego broń jądrową;

c) są wywożone z Państwa Członkowskiego posiadającego broń jądrową do Państwa Członkowskiego nieposiadającego broni jądrowej.

2. Wyprzedzające zawiadomienie jest wymagane:

a) w przypadku, gdy przesyłka przekracza jeden kilogram efektywny;

lub

b) w przypadku, gdy instalacja dokonuje przewozu do tego samego Państwa materiałów, których ilość sumaryczna w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy może przekroczyć jeden kilogram efektywny, nawet, jeżeli żadna pojedyncza przesyłka nie przekracza jednego kilograma efektywnego.

3. Zawiadomienie takie dostarcza się po zakończeniu ustaleń kontraktowych prowadzących do przewozu, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku VI, tak aby dotarło ono do Komisji przynajmniej na osiem dni roboczych przed spakowaniem materiału do przewozu.

4. Jeżeli tego wymaga ochrona fizyczna, można dokonać z Komisją szczególnych ustaleń dotyczących formy i sposobu przekazania zawiadomienia.

5. Przepisy ust. 1–4 nie stosują się do eksportu i wywozu materiału jądrowego znajdującego się w odpadach lub rudach.

Artykuł 21

Import i przywóz

1. Osoby lub przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy dostarczają Komisji wyprzedzające zawiadomienie, gdy materiały wyjściowe lub specjalne materiały rozszczepialne:

a) ą importowane z kraju trzeciego;

b) otrzymuje je Państwo Członkowskie nieposiadające broni jądrowej od Państwa Członkowskiego posiadającego broń jądrową;

c) otrzymuje je Państwo Członkowskie posiadające broń jądrową od Państwa Członkowskiego nieposiadającego broni jądrowej.

2. Wyprzedzające zawiadomienie jest wymagane:

a) w przypadku, gdy przesyłka przekracza jeden kilogram efektywny;

lub

b) w przypadku, gdy instalacja importuje lub dokonuje przywozu z tego samego państwa materiałów, których ilość sumaryczna w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy może przekroczyć jeden kilogram efektywny, nawet, jeżeli żadna pojedyncza przesyłka nie przekracza jednego kilograma efektywnego.

3. Zawiadomienie takie dostarcza się z jak największym możliwym wyprzedzeniem w stosunku do spodziewanego nadejścia materiału, najpóźniej w dniu otrzymania materiału, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku VII, jednak tak aby dotarło ono do Komisji przynajmniej pięć dni roboczych przed rozpakowaniem materiału.

4. Jeżeli tego wymaga ochrona fizyczna, można z Komisją dokonać szczególnych ustaleń dotyczących formy i sposobu przekazania zawiadomienia.

5. Przepisy ust. 1–4 nie stosują się do importu i przywozu materiału jądrowego znajdującego się w odpadach lub rudach.

Artykuł 22

Strata lub opóźnienie w czasie przewozu

Raport specjalny przewidziany w art. 14 jest składany przez osoby lub przedsiębiorstwa zawiadamiające o przewozie zgodnie z art. 20 i 21, jeżeli w następstwie wyjątkowych okoliczności lub zdarzenia, otrzymały one wiadomość, że materiał jądrowy został lub wydaje się, że został utracony lub jeżeli nastąpiło znaczne opóźnienie podczas przewozu.

Artykuł 23

Zawiadomienie o zmianie terminu

Każda zmiana poprzedzającego przewóz terminu pakowania, transportu lub rozpakowania materiałów jądrowych w stosunku do dat podanych w zawiadomieniach przewidzianych w art. 20 i 21, ale niebędąca zmianą wymagającą sporządzenia raportu specjalnego, jest komunikowana bezzwłocznie, wraz z podaniem zmienionych dat, jeżeli są one znane.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY SZCZEGÓLNE

Artykuł 24

Producenci rud

1. Każda osoba lub przedsiębiorstwo wydobywające rudy na terytorium Państwa Członkowskiego zgłasza Komisji podstawowe charakterystyki techniczne dotyczące działalności związanej z wydobyciem rudy, na podstawie kwestionariusza znajdującego się w załączniku I-J, w terminie 120 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i przedstawia program działalności zgodnie z art. 5.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 7, 8 i 9, każda osoba lub przedsiębiorstwo wydobywające rudy, prowadzi dokumentację rachunkowości materiałowej tych rud wskazującą, w szczególności, ilości wydobytej rudy oraz średnią zawartość uranu i toru oraz zasoby wydobytej rudy znajdujące się na terenie kopalni. Dokumentacja ta zawiera również szczegóły dotyczące wywozów rudy ze wskazaniem ich dat, odbiorców i ilości.

Dokumentację taką przechowuje się przez okres co najmniej pięciu lat.

Artykuł 25

Raporty o eksporcie/wywozie rud

Na zasadzie odstępstwa od art. 10 do 18, każda osoba lub przedsiębiorstwo wydobywające rudy informuje Komisję, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku VIII:

a) o ilości materiału, który był przedmiotem wywozu z każdej kopalni, do 31 stycznia każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy;

oraz

b) o eksporcie rud do krajów trzecich, najpóźniej w dniu ich wysyłki.

Artykuł 26

Przewoźnicy oraz pośrednicy tymczasowo przechowujący materiały jądrowe

Każda osoba lub przedsiębiorstwo zaangażowane, w granicach terytoriów Państw Członkowskich, w transport lub tymczasowe przechowywanie materiałów jądrowych, przyjmuje je lub przekazuje tylko za właściwie podpisanym i opatrzonym datą pokwitowaniem. W pokwitowaniu takim muszą być podane nazwy stron przekazujących i odbierających materiały oraz przewożone ilości wraz z określeniem kategorii, postaci i składu materiałów.

Jeżeli tego wymaga fizyczna ochrona, specyfikacja przewożonych materiałów może zostać zastąpiona przez odpowiednie oznaczenie przesyłki. Takie oznaczenie musi umożliwić odnalezienie danych określonych w wyżej wymienionej specyfikacji, w dokumentach przechowywanych przez osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy.

Takie dokumenty przechowywane są przez umawiające się strony przez okres co najmniej pięciu lat.

Artykuł 27

Dokumentacja zastępcza przewoźników oraz pośredników tymczasowo przechowujących materiały jądrowe

Dokumenty posiadane przez osoby i przedsiębiorstwa w związku z obowiązującymi przepisami odnoszącymi się do nich na terytorium Państw Członkowskich, w których prowadzą swoją działalność, mogą zastąpić dokumenty przewidziane art. 26, pod warunkiem, że zawierają wszystkie informacje wymagane zgodnie z tym artykułem.

Artykuł 28

Pośrednicy

Każdy pośrednik biorący udział w zawarciu jakiejkolwiek umowy na dostarczenie materiałów jądrowych, taki jak upoważniony przedstawiciel, pośrednik handlowy lub agent, zachowuje wszystkie dokumenty związane z dokonywanymi przez niego lub w jego imieniu transakcjami, przez co najmniej pięć lat po wygaśnięciu umowy. Dokumenty zawierają nazwy umawiających się stron, datę umowy, ilość, kategorię, postać, skład, pochodzenie oraz miejsce przeznaczenia materiałów.

Artykuł 29

Przesyłanie informacji i danych

Komisja może przesłać Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej informacje i dane uzyskane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 30

Wstępny wykaz stanu odpadów i dokumentacja rachunkowości materiałowej

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 11, każda osoba lub przedsiębiorstwo przetwarzające lub przechowujące materiał jądrowy, który uprzednio został zgłoszony jako odpady zatrzymane lub unieszkodliwione, przesyła Komisji wstępny wykaz wszystkich materiałów jądrowych z podziałem na kategorie w terminie 120 dni od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Każda osoba lub przedsiębiorstwo przetwarzające lub przechowujące materiał jądrowy, który uprzednio został zgłoszony jako odpad zatrzymany lub unieszkodliwiony, prowadzi dotyczącą ich dokumentację rachunkowości materiałowej.

Na zasadzie odstępstwa od art. 7–11, 13 i art. 17 ust. 1 dla materiału, który uprzednio został zgłoszony jako odpady zatrzymane, oraz od art. 7–13 i art. 17 ust. 1 dla materiału, który uprzednio został zgłoszony jako odpady unieszkodliwione, dokumentacja ta zawiera:

a) dane eksploatacyjne używane dla określenia zmian w ilościach i składzie materiału jądrowego;

b) wykaz stanu inwentarza aktualizowany co roku po spisie inwentarza z natury;

c) opis kolejności działań podejmowanych w związku z przygotowaniami i przeprowadzaniem spisu inwentarza z natury w celu upewnienia się, że spis ten jest poprawny i kompletny;

d) opis działań podjętych w celu stwierdzenia przyczyny i wielkości każdej przypadkowej straty, która mogła mieć miejsce;

e) wszystkie zmiany w stanie inwentarza w sposób umożliwiający określenie w dowolnym momencie księgowego stanu inwentarza.

Wymagania dotyczące składania raportów dotyczących przetwarzania odpadów zatrzymanych są określone w szczególnych przepisach dotyczących zabezpieczeń, wymienionych w art. 6.

Artykuł 31

Przetwarzanie odpadów

Osoby i przedsiębiorstwa określone w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy powiadamiają z wyprzedzeniem Komisję o każdym cyklu przetwórczym materiału, który uprzednio został zgłoszony jako odpady zatrzymane lub unieszkodliwione, z wyłączeniem przepakowania lub dalszego procesu unieszkodliwiania bez separacji pierwiastków.

Takie wyprzedzające zawiadomienie złożone przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku XII, zawiera informacje o ilości plutonu, wysoko wzbogaconego uranu i uranu-233 w każdej partii, o postaci (szkło, ciecz o wysokiej aktywności itd.), o planowanym czasie trwania cyklu i umiejscowieniu materiału przed rozpoczęciem i po zakończeniu cyklu. Zawiadomienie takie przekazywane jest Komisji przynajmniej 200 dni przed rozpoczęciem cyklu.

Artykuł 32

Przewozy odpadów unieszkodliwionych

Osoby lub przedsiębiorstwa wskazane w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy składają najpóźniej do 31 stycznia każdego roku roczny raport dotyczący:

a) wywozu lub eksportu odpadów unieszkodliwionych do instalacji na terytorium lub poza terytorium Państw Członkowskich, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku XIII;

b) przywozu lub importu odpadów unieszkodliwionych z instalacji bez kodu rejonu bilansu materiałowego lub z instalacji poza terytorium Państw Członkowskich, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku XIV;

c) zmian w lokalizacji odpadów unieszkodliwionych zawierających pluton, wysoce wzbogacony uran lub uran-233, przy użyciu formularza, którego wzór przedstawiono w załączniku XV.

Artykuł 33

Zobowiązania międzynarodowe

Przepisy niniejszego rozporządzenia, w szczególności jego art. 3 ust. 2, art. 31 oraz art. 32 lit. c), stosowane są zgodnie ze zobowiązaniami Wspólnoty i Państw Członkowskich nieposiada-jących broni jądrowej w ramach Protokołu Dodatkowego 1999/188/Euratom.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY SZCZEGÓLNE MAJĄCE ZASTOSOWANIE NA TERYTORIACH PAŃSTW CZŁONKOWSKICH POSIADAJĄCYCH BROŃ JĄDROWĄ

Artykuł 34

Przepisy szczególne odnoszące się do Państw Członkowskich posiadających broń jądrową

1. Przepisów niniejszego rozporządzenia nie stosuje się:

a) do instalacji lub części instalacji, przeznaczonych do spełnienia wymagań obronnych i znajdujących się na obszarze Państwa Członkowskiego posiadającego broń jądrową;

lub

b) do materiałów jądrowych przeznaczonych przez to Państwo Członkowskie posiadające broń jądrową do spełnienia wymagań obronnych.

2. Komisja po konsultacjach i w porozumieniu z zainteresowanym Państwem Członkowskim i uwzględniając przepisy art. 84 akapit drugi Traktatu określi zakres stosowania tego rozporządzenia i związanych z nim procedur do materiałów jądrowych, instalacji lub części instalacji, które mogą zostać przeznaczone do spełnienia wymagań obronnych i znajdują się na obszarze Państwa Członkowskiego posiadającego broń jądrową.

3. Nie naruszając przepisów ust. 1 i 2:

a) przepisy art. 3 ust. 1, art. 4 i 6 stosuje się do instalacji, lub części instalacji, które w pewnych okresach działają wyłącznie z wykorzystaniem materiałów jądrowych, które mogą być przeznaczone do spełniania wymagań obronnych, ale w innych okresach działają wyłącznie z wykorzystaniem cywilnych materiałów jądrowych;

b) przepisy art. 3 ust. 1, art. 4 i 6 stosuje się, z wyjątkami uzasadnionymi względami bezpieczeństwa narodowego, do instalacji lub części instalacji, do których dostęp mógłby być ograniczony z tych względów, lecz które produkują, przetwarzają, rozdzielają, przerabiają lub w jakikolwiek inny sposób wykorzystują jednocześnie materiały jądrowe cywilne i materiały jądrowe przeznaczone do spełniania wymagań obronnych lub mogące spełnić takie wymagania;

c) przepisy art. 2, 5, 7–32, art. 34 ust. 1 i 2 oraz art. 35–37 stosuje się do wszystkich cywilnych materiałów jądrowych znajdujących się w instalacjach lub częściach instalacji określonych w lit. a) i b) niniejszego ustępu;

d) przepisów art. 3 ust. 2, art. 31 i art. 32 lit. c) nie stosuje się do terytoriów Państw Członkowskich posiadających broń jądrową.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 35

Poufność danych

Przepisy Komisji w sprawie bezpieczeństwa określone w decyzji 2001/844/WE/EWWS/Euratom stosuje się bez uszczerbku dla rozporządzenia nr 3 wdrażającego art. 24 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, do informacji, wiedzy i dokumentów, które Komisja uzyskała lub otrzymała w ramach niniejszego rozporządzenia.

Bezpieczeństwo przesyłania informacji uzgadnia się pomiędzy Komisją a osobą, przedsiębiorstwem lub podmiotem, z zapewnieniem zgodności z wymaganiami Państw Członkowskich dotyczącymi przesyłania takich informacji.

Artykuł 36

Instalacje kontrolowane spoza Wspólnoty

W przypadku, gdy instalacja jest kontrolowana przez osobę lub przedsiębiorstwo mające siedzibę poza granicami Wspólnoty, wszystkie obowiązki nałożone tym rozporządzeniem wypełnia lokalne kierownictwo instalacji.

Artykuł 37

Wytyczne

Komisja przyjmie i opublikuje wytyczne w sprawie stosowania niniejszego rozporządzenia w formie zaleceń i, w miarę potrzeby, zaktualizuje je w ramach uzyskanego doświadczenia w ścisłej konsultacji z Państwami Członkowskimi i po otrzymaniu uwag od zainteresowanych stron.

Artykuł 38

Uchylenie

Rozporządzenie (Euratom) nr 3227/76 zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytywane są jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 39

Okres przejściowy

Komisja może przyznać zwolnienie z obowiązku stosowania wzorców raportów określonych w załącznikach III, IV i V. Zwolnienie to stosuje się do osób i przedsiębiorstw stosujących wzorce raportów według załączników II, III i IV rozporządzenia (Euratom) nr 3227/76 w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Może ono zostać przyznane na okres nie dłuższy niż pięć lat od tego dnia.

Osoby i przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy informują Komisję w ciągu trzech lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia o terminie, w jakim planują rozpocząć korzystanie z wzorców sprawozdań określonych w załącznikach III, IV i V. Na odpowiednio uzasadniony wniosek i po przedstawieniu planu wdrożenia, Komisja może w indywidualnych przypadkach przedłużyć ten okres o co najwyżej dwa lata.

Artykuł 40

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 lutego 2005 r.