RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Z uwagi powagę sytuacji w Republice Gwinei Bissau, Rada uważa za konieczne przyjęcie środków wobec osób, które usiłują zakłócić lub zablokować pokojowy proces polityczny oraz wobec osób, które podejmują działania w celu zaburzenia stabilności w Republice Gwinei Bissau, w szczególności osób, które odgrywały przewodnią rolę w buncie z dnia 1 kwietnia 2010 r. oraz zamachu stanu z 12 kwietnia 2012 r., i w swoich działaniach dążą do podważenia praworządności, ograniczenia nadrzędności władzy cywilnej oraz szerzenia bezkarności i niestabilności w kraju.

(2) Potrzebne są dalsze działania Unii w celu wdrożenia pewnych środków,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby uniemożliwić wjazd na swoje terytoria lub przejazd przez nie wymienionym w załączniku osobom biorącym udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności w Republice Gwinei Bissau lub osobom wspierającym takie działania a także osobom z nimi powiązanym.

2. ust. 1 nie zobowiązuje państw członkowskich do odmowy wjazdu własnym obywatelom na swoje terytorium.

3. ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla przypadków, w których państwo członkowskie jest związane następującymi zobowiązaniami prawa międzynarodowego:

a) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodową organizację międzyrządową;

b) państwo to jest państwem przyjmującym międzynarodowej konferencji zwołanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub pod jej auspicjami;

c) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety; lub

d) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

4. Uznaje się, że ust. 3 ma zastosowanie również w przypadkach, gdy dane państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

5. Rada jest należycie informowana o wszystkich przypadkach przyznania przez państwo członkowskie wyłączenia na mocy ust. 3 lub 4.

6. Państwa członkowskie mogą przyznawać zwolnienia ze środków nałożonych na mocy ust. 1 w przypadkach, gdy podróż jest uzasadniona pilną potrzebą humanitarną lub uczestnictwem w spotkaniu międzyrządowym, włącznie ze spotkaniami wspieranymi przez Unię lub spotkaniami, których gospodarzem jest państwo członkowskie sprawujące przewodnictwo w OBWE i na których prowadzony jest dialog polityczny bezpośrednio wspierający demokrację, prawa człowieka i praworządność w Republice Gwinei Bissau.

7. Państwo członkowskie zamierzające zastosować zwolnienia, o których mowa w ust. 6, powiadamia o tym Radę na piśmie. Zwolnienie uznaje się za przyznane, o ile jeden lub więcej członków Rady nie wniesie sprzeciwu na piśmie w terminie dwóch dni roboczych od otrzymania informacji o proponowanym zwolnieniu. W przypadku gdy co najmniej jeden członek Rady zgłosi sprzeciw, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego zwolnienia.

8. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 3, 4, 6 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osób wymienionych w załączniku, zezwolenie to zostaje ograniczone do celów, do których zostało udzielone, i do osób, których dotyczy.

Artykuł 2

1. Zamrożone zostają wszelkie środki finansowe i zasoby gospodarcze stanowiące własność lub będące w posiadaniu lub pod kontrolą wymienionych w załączniku osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów biorących udział w działaniach zagrażających pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności w Republice Gwinei Bissau lub osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wspierających takie działania a także osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi powiązanych.

2. Nie udostępnia się – bezpośrednio ani pośrednio – osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku, ani też na ich rzecz, żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznaje za stosowne, po ustaleniu, że środki finansowe lub zasoby gospodarcze, o których mowa, są:

a) konieczne, aby zaspokoić podstawowe potrzeby osób wymienionych w załączniku i członków ich rodzin pozostających na ich utrzymaniu, między innymi na pokrycie płatności związanych z żywnością, czynszem lub kredytem hipotecznym, lekarstwami i leczeniem, podatkami, składkami ubezpieczeniowymi i opłatami za usługi użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu poniesionych wydatków związanych ze świadczeniem usług prawnych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie należności lub opłat za obsługę w odniesieniu do rutynowego utrzymywania lub przechowywania zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

d) niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że właściwy organ poinformował pozostałe właściwe organy oraz Komisję co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia, dlaczego uważa, że specjalne zezwolenie powinno zostać przyznane.

Państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państwa członkowskiego mogą zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed dniem, w którym osoba, podmiot lub organ, o których mowa w ust. 1, zostali umieszczeni w wykazie lub są przedmiotem orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tym dniem;

b) środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za zasadne w takim orzeczeniu, w granicach określonych w mających zastosowanie przepisach i zasadach regulujących prawa osób, którym przysługują takie roszczenia;

c) zastaw lub orzeczenie nie zostały ustanowione na rzecz wymienionych w załączniku osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów;

d) uznanie przedmiotowego zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym w danym państwie członkowskim.

Państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

5. ust. 2 nie stosuje się do środków powiększających saldo zamrożonych funduszy, będących:

a) odsetkami lub innymi dochodami z tych rachunków; lub

b) płatnościami należnymi z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków przepisami niniejszej decyzji,

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają ust. 1.

Artykuł 3

1. Rada, stanowiąc na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, w stosownych przypadkach przyjmuje zmiany do wykazu znajdującego się w załączniku.

2. Rada powiadamia o swojej decyzji i uzasadnieniu umieszczenia w wykazie daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

3. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ.

Artykuł 4

W celu maksymalizacji oddziaływania środków, przewidzianych w niniejszej decyzji, Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do tych zawartych w niniejszej decyzji.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejszą decyzję stosuje się do 5 maja 2013 r. Niniejsza decyzja jest przedmiotem ciągłego przeglądu. Przedłuża się jej okres obowiązywania lub jest ona odpowiednio lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.

Sporządzono w Brukseli dnia 3 maja 2012 r.

ZAŁĄCZNIK

Wykaz osób, podmiotów lub organów, o których mowa w art. 1 i 2