Jak obliczać miesięczne koszty uzyskania przychodu w kontrakcie menedżerskim i PPK

PYTANIE

Prezes naszej firmy jest zatrudniony na podstawie kontraktu menedżerskiego. Miesięcznie odliczane są koszty uzyskania przychodu w kwocie 250 zł. Pracownik przystąpił do PPK. Czy od przychodu z tytułu PPK (płaconego przez pracodawcę) należy liczyć dodatkowo 20% kosztów uzyskania przychodu, czy tylko te 250 zł miesięcznie? Program kadrowy liczy dodatkowo 20%, traktując ten przychód jak u zleceniobiorcy.

ODPOWIEDŹ

Miesięczne koszty uzyskania przychodu powinny być odliczane w zryczałtowanej kwocie 250 zł, jak przy wypłacie wynagrodzenia.

UZASADNIENIE

Zasady opodatkowania kontraktu menażerskiego są uzależnione od dokonania jego kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów. Kontrakt menedżerski, o ile nie ma charakteru umowy o pracę, zakwalifikowany został dla celów ubezpieczenia społecznego, tak jak umowa zlecenia. Osoba wykonująca taką umowę podlega zatem ubezpieczeniom społecznym na zasadach określonych dla zleceniobiorców. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do treści art. 13 ust. 1 pkt 9 PIT, przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7 (przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych) uważa się z przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1 (polskim rezydentom podatkowym), są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4 tego przepisu, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Wobec powyższego w stosunku do świadczeń wypłacanych z tytułu wskazanego w art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, wypłacający zobowiązany jest jako płatnik pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując właściwą stawkę podatku. W toku obliczania zaliczki, kwotę przychodu należy obniżyć o koszty jego uzyskania określone na podstawie art. 22 ust. 9 ustawy o PIT. W pkt 5 omawianego przepisów ustawodawca wskazuje, że koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 tej ustawy ustala się w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, a w przypadku gdy podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 2. Zasady wskazane w tych przepisach dotyczą określania kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy co jednak istotne, odwołanie zawarte w art. 22 ust. 9 pkt 5 dotyczy wyłącznie „podstawowych” kosztów uzyskania przychodu. W przypadku kontraktu menedżerskiego nie będzie zatem możliwości zastosowania kosztów „podwyższonych” (art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o PIT).