Zadaniowy system czasu pracy – zasady stosowania

W zadaniowym systemie czasu pracy pracodawca nie planuje pracownikowi dni i godzin pracy. Wyznacza jedynie zadania do wykonania w określonym czasie. Taki system umożliwia pracownikowi decydowanie o dniach i godzinach wykonywania pracy. Zadaniowego systemu czasu pracy nie można ustalić np. w formie polecenia przełożonego.

Coraz większa liczba pracodawców decyduje się na wprowadzanie dla pracowników zadaniowego systemu czasu pracy. Ma to związek nie tylko z rosnącym zapotrzebowaniem na pracę zdalną, w ramach której system ten sprawdza się znakomicie, ale również z rosnącą potrzebą elastycznego zatrudnienia wśród pracowników.

Istota zadaniowego systemu czasu pracy

W przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy (art. 140 Kodeksu pracy). W tym systemie pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w Kodeksie pracy.

Zadaniowy system czasu pracy różni się od wszystkich pozostałych prawnie dopuszczalnych systemów czasu pracy. Jest to jedyny system, w którym pracodawca nie decyduje bezpośrednio i jednostronnie o czasie wykonywania przez pracownika jego zadań - o dniach czy godzinach pracy. Nie tworzy bowiem dla pracownika ani stałego rozkładu czasu pracy, ani harmonogramu czasu pracy. Co więcej, stosowanie tego systemu wyłącza możliwość planowania przez pracodawcę rozkładu i harmonogramu czasu pracy pracownika - ten bowiem nie jest konieczny w przypadku, gdy pracodawca „w porozumieniu z pracownikiem ustali czas niezbędny do wykonania powierzonych mu zadań” - to zaś dzieje się właśnie w zadaniowym systemie czasu pracy (art. 129 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy). Na podstawie takiego porozumienia (przydzielającego pracownikowi zadania oraz określającego termin na ich wykonanie) rozkład czasu pracy ustala już sam pracownik.