Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.500.2022.1.MR

Prawo do zastosowania stawki 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku przedstawionych we wniosku dokumentów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 17 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania stawki 0% właściwej dla eksportu towarów, w przypadku przedstawionych we wniosku dokumentów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów, m.in. nowych części samochodowych.

Wnioskodawca sprzedaje towar poprzez platformę (…), funkcjonującą na całym świecie. Klientami Wnioskodawcy są zatem osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, niebędące podatnikami podatku VAT, mający miejsce zamieszkania na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, a także poza nią (m.in. w Wielkiej Brytanii).

W przypadku konsumentów mających miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca wysyła towar za pośrednictwem firmy kurierskiej (dalej: „firma kurierska”).

Sprzedaż taką jest obowiązany rozpoznawać jako eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie otrzyma od firmy kurierskiej elektronicznego potwierdzenia wywozu, tzw. komunikatu IE-599, o którym mowa w art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca każdorazowo będzie posiadał jednak potwierdzenie nadania (dokument przewozowy) opatrzony unikalnym numerem paczki, kodem kreskowym oraz deklarację celną i fakturę proformę, potwierdzenie doręczenia paczki, oraz szczegółową fakturę z firmy kurierskiej, na której będzie napisany numer doręczonej paczki.

Wszystkie te dokumenty są pobieranie z systemu firmy kurierskiej z panelu klienta.

Wnioskodawca do paczki, w której znajduje się towar będzie z kolei dołączał wystawioną przez siebie fakturę, dokumentującą sprzedaż danego towaru. Faktura wystawiana przez Wnioskodawcę będzie tożsama z fakturą proformą, tj. wykazuje te same dane dotyczące towaru, danych dostawcy i nabywcy oraz ceny zakupionego towaru.

Proces wysyłki towaru wygląda następująco. Wnioskodawca:

1.Przygotowuje towar do wysyłki.

2.Wprowadza dane odbiorcy oraz szczegóły swojej paczki w systemie firmy kurierskiej.

3.Przekazuje przesyłkę kurierowi wraz z wygenerowanymi dokumentami.

4.Monitoruje przesyłkę – opcja ta pozwala na sprawdzenie miejsca, w którym znajduje się w danym momencie przesyłka, np. w którym oddziale przewoźnika jest paczka, czy w trasie, czy jest w oddziale doręczającym, czy jest doręczona.

5.Otrzymuje w systemie potwierdzenie doręczenia przesyłki do nabywcy.

6.Opłaca fakturę za dostarczoną paczkę.

Pytanie

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. gdy faktycznie następuje wywóz towarów z kraju poza terytorium Unii Europejskiej, co jest potwierdzone przez firmę kurierską, ale Wnioskodawca nie posiada komunikatu IE-599, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT przewidzianej dla eksportu towarów?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. gdy faktycznie następuje wywóz towarów z kraju poza terytorium Unii Europejskiej, co jest potwierdzone przez firmę kurierską, ale Wnioskodawca nie posiada komunikatu IE-599, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o VAT przewidzianej dla eksportu towarów.

Zgodnie z definicją eksportu towarów wskazaną w ustawie o VAT, przez eksport rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a)dostawcę lub na jego rzecz, lub

b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych – jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów stawka podatku wynosi 0% przy czym jej zastosowanie możliwe jest pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Ustawa o VAT wskazuje na dokumenty potwierdzające wywóz towarów, jednak w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ustawodawca posługuje się sformułowaniem „w szczególności”, co oznacza, że przewidziany w tym przepisie katalog jest otwarty, a wymienione w nim dokumenty stanowią jedynie przykłady dokumentów uznanych za dowód potwierdzający dostawę i wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej.

Zgodnie z powyższą regulacją, dokumentami potwierdzającymi wywóz towaru poza granice Unii Europejskiej są w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu – tzw. komunikat IE-599,

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność,

3)zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym, służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny – tzw. dokument SAD.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Ustawodawca, definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

-musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

-w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

-wywóz towaru musi być potwierdzony przez organ celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym i legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, jak wskazuje art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 8 ustawy:

W myśl art. 41 ust. 9 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy:

Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów, m.in. nowych części samochodowych. Wnioskodawca sprzedaje towar poprzez platformę funkcjonującą na całym świecie. Klientami Wnioskodawcy są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, niebędące podatnikami podatku VAT, mający miejsce zamieszkania na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, a także poza nią (m.in. w Wielkiej Brytanii). W przypadku konsumentów mających miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca wysyła towar za pośrednictwem firmy kurierskiej. Sprzedaż taką jest obowiązany rozpoznawać jako eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Wnioskodawca nie otrzyma od firmy kurierskiej elektronicznego potwierdzenia wywozu, tzw. komunikatu IE-599, o którym mowa w art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy. Wnioskodawca każdorazowo będzie posiadał jednak potwierdzenie nadania (dokument przewozowy) opatrzony unikalnym numerem paczki, kodem kreskowym oraz deklarację celną i fakturę proformę, potwierdzenie doręczenia paczki, oraz szczegółową fakturę z firmy kurierskiej, na której będzie napisany numer doręczonej paczki. Wszystkie te dokumenty są pobieranie z systemu firmy kurierskiej z panelu klienta. Wnioskodawca do paczki, w której znajduje się towar będzie z kolei dołączał wystawioną przez siebie fakturę, dokumentującą sprzedaż danego towaru. Faktura wystawiana przez Wnioskodawcę będzie tożsama z fakturą proformą, tj. wykazuje te same dane dotyczące towaru, danych dostawcy i nabywcy oraz ceny zakupionego towaru. Proces wysyłki towaru wygląda następująco. Wnioskodawca:

1.Przygotowuje towar do wysyłki.

2.Wprowadza dane odbiorcy oraz szczegóły swojej paczki w systemie firmy kurierskiej.

3.Przekazuje przesyłkę kurierowi wraz z wygenerowanymi dokumentami.

4.Monitoruje przesyłkę – opcja ta pozwala na sprawdzenie miejsca, w którym znajduje się w danym momencie przesyłka, np. w którym oddziale przewoźnika jest paczka, czy w trasie, czy jest w oddziale doręczającym, czy jest doręczona.

5.Otrzymuje w systemie potwierdzenie doręczenia przesyłki do nabywcy.

6.Opłaca fakturę za dostarczoną paczkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy ma On prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT przewidzianej dla eksportu towarów, w przypadku wywozu towarów z kraju poza terytorium Unii Europejskiej, gdy wywóz ten jest potwierdzony przez firmę kurierską, ale Wnioskodawca nie posiada komunikatu IE-599.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że z powołanego art. 2 pkt 8 ustawy wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Zatem, aby Wnioskodawca mógł opodatkować sprzedaż stanowiącą eksport towarów stawką podatku w wysokości 0% – musi posiadać dokument, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 dotyczącej podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że: „(…) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i w związku z tym nie posiadał dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. We wskazanym wyroku NSA stwierdził: „Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny.

W ocenie organu odwoławczego „(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna).

W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…) W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17).”

W analizowanej sprawie, w przypadku konsumentów mających miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca wysyła towar za pośrednictwem firmy kurierskiej. Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż ta stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Wnioskodawca nie otrzyma od firmy kurierskiej elektronicznego potwierdzenia wywozu, tzw. komunikatu IE-599, o którym mowa w art. 41 ust. 6a pkt 1 ustawy. Wnioskodawca każdorazowo będzie jednak posiadał potwierdzenie nadania (dokument przewozowy) opatrzony unikalnym numerem paczki, kodem kreskowym oraz deklarację celną i fakturę proformę, potwierdzenie doręczenia paczki, oraz szczegółową fakturę z firmy kurierskiej, na której będzie napisany numer doręczonej paczki. Wszystkie te dokumenty są pobieranie z systemu firmy kurierskiej z panelu klienta. Wnioskodawca do paczki, w której znajduje się towar będzie z kolei dołączał wystawioną przez siebie fakturę, dokumentującą sprzedaż danego towaru. Faktura wystawiana przez Wnioskodawcę będzie tożsama z fakturą proformą, tj. wykazuje te same dane dotyczące towaru, danych dostawcy i nabywcy oraz ceny zakupionego towaru. Z wniosku wynika także, że Wnioskodawca ma możliwość monitorowania przesyłki, tj. sprawdzenia miejsca, w którym znajduje się w danym momencie przesyłka, np. w którym oddziale przewoźnika jest paczka, czy w trasie, czy jest w oddziale doręczającym, czy jest doręczona, a także otrzymuje w systemie potwierdzenie doręczenia przesyłki do nabywcy.

Jak wynika zatem z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie posiadać dokumenty, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, tj. na terytorium Wielkiej Brytanii. Nie będą to wprawdzie dokumenty literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy, co jednak nie stanowi przeszkody w uznaniu, że spełniona została przesłanka w zakresie udokumentowania wywozu, pozwalająca na uznanie, że w analizowanej sprawie doszło do eksportu towarów do nabywców spoza Unii Europejskiej.

W związku z powyższym, dokonując wysyłki towarów do konsumentów mających miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, Wnioskodawca będzie uprawniony, na podstawie posiadanych ww. dokumentów zastosować stawkę podatku 0%, właściwą dla eksportu towarów.

Tym samym, mając na uwadze powołane orzeczenia TSUE oraz NSA, należy uznać, że w przypadku, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie dysponować ww. dokumentami, to będzie miał prawo opodatkować dokonywane dostawy towarów z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 0%.

W związku z powyższym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, tj. gdy nastąpi wywóz towarów z kraju poza terytorium Unii Europejskiej, co będzie potwierdzone przez firmę kurierską, ale Wnioskodawca nie będzie posiadał komunikatu IE-599, będzie miał On prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 4 ustawy, przewidzianej dla eksportu towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Organ zastrzega także, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik rzeczywiście potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celnoskarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).