Interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.56.2023.1.JG

Czy na podstawie art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wnioskodawca może amortyzować środek trwały - Wycinarkę laserową (…) wyprodukowaną przez firmę (…) według stawki podwyższonej o współczynnik wynoszący 2,0 z uwagi na to, że jest to maszyna poddana szybkiemu postępowi technicznemu, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy na podstawie art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może amortyzować środek trwały - Wycinarkę laserową (…) wyprodukowaną przez firmę (…) według stawki podwyższonej o współczynnik wynoszący 2,0 z uwagi na to, że jest to maszyna poddana szybkiemu postępowi technicznemu, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podstawowym przedmiotem działalności zgodnie z PKD 22-29-Z jest produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca do prowadzenia działalności zakupił Wycinarkę laserową (…) stanowiącą środek trwały sklasyfikowany przez Spółkę jako maszyny i urządzenia, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe (grupa 4-6 KŚT), który podlega amortyzacji metodą liniową.

Wycinarka laserowa (…) jest wyposażona w szereg zaawansowanych funkcji - poprzez zautomatyzowane systemy sortowania, pozwalające na prowadzenie produkcji w trybie ciągłym przez dłuższy czas, została zaprojektowana pod kątem maksymalnej wydajności i jest w stanie realizować szereg procesów, w tym cięcie, wiercenie, gwintowanie i wiercenie termiczne. W skład integralnej części wyżej wymienionej maszyny wchodzi między innymi: głowica tnąca 3D, Laser światłowodowy, cyfrowy system serwo, system sterowania ciśnieniem gazu z funkcją NC.

Jest to sprzęt, który spełnia złożone funkcje, dzięki wykorzystaniu w niej najnowszych zdobyczy techniki. Wykorzystuje wiązkę lasera, za pomocą której precyzyjnie wycina z różnych materiałów dowolne kształty z bardzo wysoką szybkością i dokładnością. Zapewnia pełną automatyzację, a w rezultacie wydajną produkcję wielkoseryjną. Bezproblemowo integruje się z pozostałymi procesami technologicznymi.

Pytanie

Czy na podstawie art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wnioskodawca może amortyzować środek trwały - Wycinarkę laserową (…) wyprodukowaną przez firmę (…) według stawki podwyższonej o współczynnik wynoszący 2,0 z uwagi na to, że jest to maszyna poddana szybkiemu postępowi technicznemu, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka ma prawo do podwyższenia stawki amortyzacyjnej o współczynnik nieprzekraczający 2,0 dla maszyny będącej wycinarką laserową zaliczoną do grupy 4-6 i 8 KŚT, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

- maszyny, urządzenia i środki transportu,

- inne przedmioty,

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z zasadą określoną w art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Ustawodawca daje możliwość podwyższania stawek amortyzacyjnych w szczególnych przypadkach określonych w art. 16i ust. 2 ustawy o CIT.

Podatnicy mogą, podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższyć dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, wydanej na podstawie odrębnych przepisów, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0 (art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT).

Wyjaśnienia dotyczące rozumienia szybkiego postępu technicznego dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, zawarte zostały w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych, stanowiącego Załącznik 1 do ustawy o CIT.

Zgodnie z objaśnieniem, do Wykazu Rocznych Stawek Amortyzacyjnych przez maszyny i urządzenia zaliczone do grupy 4-6 i 8 KŚT poddane szybkiemu postępowi technicznemu, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikropocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające złożone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Należy podkreślić, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 16i ust. 2 ustawy o CIT, możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych jest uprawnieniem, nie obowiązkiem podatnika, dotyczącym każdego środka trwałego z osobna.

W razie wystąpienia, bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w art. 16i ust. 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (art. 16i ust. 4 i 5 ustawy o CIT).

W przypadku maszyny wskazanej we wniosku jest ona sterowana za pomocą systemu komputerowego, a tym samym są spełnione wymogi umożliwiające zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacji o współczynnik nie wyższy niż 2,0.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

- musi być poniesiony przez podatnika,

- musi być definitywny,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

- nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

- musi być właściwie udokumentowany.

W zależności od stopnia powiązania kosztu z osiąganym przychodem, koszty uzyskania przychodów dzielimy na bezpośrednio i pośrednio (inne niż bezpośrednio) związane z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

W art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 16d ust. 2 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT,

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 16h ust. 2 ustawy o CIT,

Stosownie do treści art. 16i ust. 1 ustawy o CIT,

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.

Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1864), będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2022 r. poz. 459).

Zgodnie z definicją przedstawioną w ww. rozporządzeniu, Klasyfikacja Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) jest usystematyzowanym wykazem środków trwałych (obiektów) służących do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. 

Obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego spoczywa na podmiocie gospodarczym. Wynika to z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11). W przypadku trudności w ustaleniu właściwej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniego Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Na mocy art. 16i ust. 2 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16i ust. 3 ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 16i ust. 4 ustawy o CIT,

Z art. 16i ust. 7 ustawy o CIT wynika, że:

Punkt 4 Objaśnień do Załącznika Nr 1 do ustawy o CIT - Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, wskazuje natomiast dwie kategorie ŚT, które uznawane są za poddane szybkiemu postępowi technicznemu w rozumieniu ustawy o CIT, tj.:

1. maszyny, urządzenia i aparatura, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki,

2. pozostała aparatura naukowo-badawcza i doświadczalno-produkcyjna.

Przyśpieszonej amortyzacji podlegać zatem mogą następujące ŚT:

1. Maszyny i urządzenia należące do jednej z następujących grup KŚT: 4-6 lub 8 będące jednocześnie aparaturą naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną, lub

2. Maszyny i urządzenia należące do jednej z następujących grup KŚT: 4-6 lub 8 posiadające układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, dla których Spółka musi ocenić czy wykorzystują one najnowsze zdobycze techniki podczas spełniania założonych dla nich funkcji.

W związku z powyższym, jak wynika z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o CIT, dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0., o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, rozumie się te obiekty, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki.

Mając na uwadze, że zakupiona przez Wnioskodawcę Wycinarka laserowa (…), stanowi środek trwały, sklasyfikowany przez Spółkę jako maszyny i urządzenia, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe (grupa 4-6 KŚT) oraz jest to sprzęt, który spełnia złożone funkcje dzięki wykorzystaniu w nim najnowszych zdobyczy techniki, stwierdzić należy, że Wnioskodawca na podstawie art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może amortyzować ww. środek trwały - Wycinarkę laserową, według stawki podwyższonej o współczynnik wynoszący 2,0 począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy na podstawie art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wnioskodawca może amortyzować środek trwały - Wycinarkę laserową (…) wyprodukowaną przez firmę (…) według stawki podwyższonej o współczynnik wynoszący 2,0 z uwagi na to, że jest to maszyna poddana szybkiemu postępowi technicznemu, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Wydając niniejszą interpretację tutejszy Organ oparł się wyłącznie na wskazanym przez Państwo grupowaniu środka trwałego.

Nadmienia się, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy KŚT. Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, iż dany środek trwały podlega odpowiedniej klasyfikacji, gdyż to podatnik jest osobą, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).