Interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.792.2022.2.SM

Zastosowanie zwolnienia dla usług: wystawiania przedstawień artystycznych w postaci spektakli satyryczno-komediowych, konferansjerskich wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym oraz prowadzenia warsztatów artystycznych, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 listopada 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 7 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia dla usług:

‒wystawiania przedstawień artystycznych w postaci spektakli satyryczno-komediowych,

‒konferansjerskich wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym oraz

‒prowadzenia warsztatów artystycznych.

na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami złożonymi 24 stycznia 2023 r. i 25 stycznia 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (z uwzględnieniem uzupełnienia)

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Przeważająca działalność wykonywana przez podatnika to działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych (PKD 90.01.Z).

Działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług kulturalnych poprzez: wystawianie przedstawień artystycznych w postaci spektakli satyryczno-komediowych, świadczenie usług konferansjerskich wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym oraz prowadzenie warsztatów artystycznych.

Opis zdarzenia nr 1:

Występy artystyczne wystawiane przez Wnioskodawcę są wykonywane trojako.

Po pierwsze poprzez indywidualne występy realizowane przez Wnioskodawcę.

Po drugie poprzez zatrudnienie artystów w oparciu o umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich.

Po trzecie Wnioskodawca przy realizacji przedstawień artystycznych współpracuje również z artystami, którzy prowadzą jednoosobowe działalności gospodarcze. Artyści wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury i podpisują umowy na przeniesienie praw autorskich. Za uczestnictwo w występach Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie w postaci honorarium.

Wnioskodawca bierze udział w spektaklach jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nie wystawiane są spektakle, w których wykonawcami są wyłącznie inni artyści. Wnioskodawca jest również twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż elementami składowymi wykonywanych przedstawień artystycznych są autorskie programy Wnioskodawcy. Powyższe występy świadczone są dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, teatrów, fundacji i urzędów miast i gmin.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami kulturalnymi i Wnioskodawca jest stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami. Za realizowane spektakle Wnioskodawca wystawia faktury i otrzymuje wynagrodzenie.

Opis zdarzenia nr 2:

Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą świadczy również usługi konferansjerskie. Powyższe usługi mają charakter twórczy, tj. Wnioskodawca samodzielnie przygotowuje odczyty, wygłasza autorskie kwestie werbalne. W przygotowany przez Wnioskodawcę sposób prowadzi imprezę. Podczas imprezy podatnik wykonuje również autorski program satyryczno-kabaretowy polegający na wykonywaniu skeczów, które samodzielnie opracował. Podatnik taki program samodzielnie pisze, układa.

Usługi konferansjerskie wraz z autorskimi programami satyryczno-kabaretowymi wykonywane są trojako.

Po pierwsze poprzez indywidualne prowadzenie imprezy realizowane przez Wnioskodawcę. Po drugie poprzez zatrudnienie artystów w oparciu o umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich.

Po trzecie Wnioskodawca przy realizacji powyższych usług współpracuje również z artystami, którzy prowadzą jednoosobowe działalności gospodarcze. Artyści wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury i podpisują umowy na przeniesienie praw autorskich. Za udział we współprowadzeniu imprez Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie w postaci honorarium. Za każdym razem Wnioskodawca bierze czynny udział w wydarzeniu jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Powyższe występy świadczone są dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, fundacji i urzędów miast i gmin.

Opis zdarzenia nr 3:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest również prowadzenie warsztatów improwizacji. Warsztaty prowadzone są indywidualnie przez Wnioskodawcę oraz przy współpracy z artystami zatrudnionymi na umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich lub artystami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze. Artyści ci wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury i podpisują umowy na przeniesienie praw autorskich. Za udział we współprowadzeniu warsztatów Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie w postaci honorarium. Za każdym razem Wnioskodawca bierze czynny udział w wydarzeniu jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Powyższe warsztaty realizowane są dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, fundacji i urzędów miast i gmin. Każdy z warsztatów jest realizowany z ułożonym własnym artystycznym programem autorskim, opartym na indywidualnym opracowanym scenariuszu zajęć. Pod kierunkiem prowadzącego warsztat tworzone są np. własne kreacje artystyczne uczestników warsztatu lub uczestnicy warsztatów są biernymi odbiorcami cudzej twórczości przy włączeniu uczestników do dyskusji, dialogu z prowadzącym warsztaty.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

Ad 1 i Ad 2

Każda wymieniona we wniosku usługa świadczona przez Wnioskodawcę stanowi usługi kulturalne.

Czynniki, które decydują o kulturalnym charakterze tych usług:

‒usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp.

‒kultura to wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności.

‒zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

‒usługi kulturalne występują wówczas, gdy ma miejsce ich bezpośredniość w zakresie ich odbioru.

‒służą społeczeństwu w celu przekazywania i szerzenia materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogółu wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości. Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Ad 3 i Ad 4

Wnioskodawca świadcząc występy artystyczne działa, jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca wykonując usługi konferansjerskie wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym działa, jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca prowadząc warsztaty artystyczne działa, jako indywidualny twórca, bądź artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ad 5

W wyniku zrealizowania przez Wnioskodawcę każdej z wymienionych we wniosku usług, powstanie „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworząc ww. utwór Wnioskodawca przyczynia się do upowszechniania dorobku kulturalnego. Nazwisko Wnioskodawcy jest widoczne i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu. Zawierając umowy na świadczenie usług wymieniowych we wniosku, Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie w praw autorskich do ww. utworu i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie w formie honorarium.

Ad 6

Wnioskodawca świadcząc występy artystyczne zawiera umowy cywilnoprawne z kontrahentami Wnioskodawcy oraz wystawia faktury, otrzymując wynagrodzenie w postaci honorarium.

Wnioskodawca wykonując usługi konferansjerskie wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym zawiera umowy cywilnoprawne ze swoimi kontrahentami oraz wystawia faktury, otrzymując wynagrodzenie w postaci honorarium.

Wnioskodawca prowadząc warsztaty artystyczne zawiera umowy cywilnoprawne ze swoimi kontrahentami oraz wystawia faktury, otrzymując wynagrodzenie w postaci honorarium.

Ad 7

Wnioskodawca działa we własnym imieniu oraz na własny rachunek. Sam również organizuje swoją pracę w zakresie świadczenia wykonywanych przez niego usług.

Ad 8

Wnioskodawca nie świadczy usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pytania

Pytanie do zdarzenia nr 1:

1.Czy opisane usługi podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług?

Pytanie do zdarzenia nr 2:

2.Czy opisane usługi podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług?

Pytanie do zdarzenia nr 3:

3.Czy opisane usługi podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy do zdarzenia nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawianie przedstawień artystycznych jest zwolniona z VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Wnioskodawca jest podmiotem (artystą wykonawcą), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na wystawianiu przedstawień artystycznych są usługami kulturalnymi.

Stanowisko Wnioskodawcy do zdarzenia nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie usług konferansjerskich wraz z autorskimi programami satyryczno-kabaretowymi podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, bowiem podatnik występuje wówczas w charakterze indywidualnego twórcy, artysty i wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca nadmienia również, że podany stan faktyczny jest zbieżny ze stanem opisanym w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 lutego 2012 r. numer IPPP3/443-48/12-2/RD.

Stanowisko Wnioskodawcy do zdarzenia nr 3:

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie warsztatów improwizacji podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca występuje wówczas w charakterze indywidualnego twórcy, artysty i wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast sama organizacja warsztatów improwizacji, mieści się w zakresie pojęcia usług kulturalnych, bowiem ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1)usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2)wstępu:

a)na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b)do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c)do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3)wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4)usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5)działalności agencji informacyjnych;

6)usług wydawniczych;

7)usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8)usług ochrony praw.

Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia jest zatem spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie „kulturalny” oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć.

Zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury, itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W sytuacji, gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, np. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.):

Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Reasumując, za usługi kulturalne możemy uznać usługi polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1, pkt 7 - 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

‒mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

‒stanowić przejaw działalności twórczej,

‒posiadać indywidualny charakter.

Z treści ww. przepisów można zatem wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z opisu sprawy wynika, że Pana działalność polega na świadczeniu usług kulturalnych poprzez:

‒wystawianie przedstawień artystycznych w postaci spektakli satyryczno-komediowych,

‒świadczeniu usług konferansjerskich wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym, oraz

‒prowadzeniu warsztatów artystycznych.

Wystawiane przez Pana występy artystyczne są wykonywane trojako. Po pierwsze poprzez indywidualne występy realizowane przez Pana. Po drugie poprzez zatrudnienie artystów w oparciu o umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich. Po trzecie, przy realizacji przedstawień artystycznych współpracuje Pan również z artystami, którzy prowadzą jednoosobowe działalności gospodarcze. Artyści wystawiają na rzecz Pana faktury i podpisują umowy na przeniesienie praw autorskich. Za uczestnictwo w występach wypłaca Pan wynagrodzenie w postaci honorarium. Nie wystawiane są spektakle, w których wykonawcami są wyłącznie inni artyści. Podał Pan, że jest również twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż elementami składowymi wykonywanych przedstawień artystycznych są Pana autorskie programy. Powyższe występy świadczone są dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, teatrów, fundacji i urzędów miast i gmin. Za realizowane spektakle wystawia Pan faktury i otrzymuje wynagrodzenie. Świadcząc występy artystyczne zawiera Pan umowy cywilnoprawne z kontrahentami oraz wystawia faktury, otrzymując wynagrodzenie w postaci honorarium.

Świadczone przez Pana usługi konferansjerskie mają charakter twórczy, tj. Pan samodzielnie przygotowuje odczyty, wygłasza autorskie kwestie werbalne. W przygotowany przez Pana sposób prowadzi imprezę. Podczas imprezy wykonuje Pan również autorski program satyryczno-kabaretowy polegający na wykonywaniu skeczów, które samodzielnie opracował. Taki program Pan samodzielnie pisze, układa. Usługi konferansjerskie wraz z autorskimi programami satyryczno-kabaretowymi wykonywane są trojako. Po pierwsze poprzez indywidualne prowadzenie imprezy realizowane przez Pana. Po drugie poprzez zatrudnienie artystów w oparciu o umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich. Po trzecie przy realizacji powyższych usług współpracuje Pan również z artystami, którzy prowadzą jednoosobowe działalności gospodarcze. Artyści wystawiają na Pana rzecz faktury i podpisują umowy na przeniesienie praw autorskich. Za udział we współprowadzeniu imprez wypłaca Pan wynagrodzenie w postaci honorarium. Wykonując usługi konferansjerskie wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym zawiera Pan umowy cywilnoprawne z kontrahentami oraz wystawia faktury, otrzymując wynagrodzenie w postaci honorarium. Za każdym razem bierze Pan czynny udział w wydarzeniu jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Powyższe występy świadczone są dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, fundacji i urzędów miast i gmin.

Przedmiotem Pana działalności jest również prowadzenie warsztatów improwizacji. Każdy z warsztatów jest realizowany z ułożonym własnym artystycznym programem autorskim, opartym na indywidualnym opracowanym scenariuszu zajęć. Pod kierunkiem prowadzącego warsztat tworzone są np. własne kreacje artystyczne uczestników warsztatu lub uczestnicy warsztatów są biernymi odbiorcami cudzej twórczości przy włączeniu uczestników do dyskusji, dialogu z prowadzącym warsztaty. Za każdym razem bierze Pan czynny udział w wydarzeniu jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Warsztaty prowadzone są indywidualnie przez Pana oraz przy współpracy z artystami zatrudnionymi na umowy o dzieło wraz z przeniesieniem praw autorskich lub artystami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze. Artyści ci wystawiają na Pana rzecz faktury i podpisują umowy na przeniesienie praw autorskich. Za udział we współprowadzeniu warsztatów wypłaca Pan wynagrodzenie w postaci honorarium. Prowadząc warsztaty artystyczne zawiera Pan umowy cywilnoprawne ze swoimi kontrahentami oraz wystawia faktury, otrzymując wynagrodzenie w postaci honorarium. Powyższe warsztaty realizowane są dla centrów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm, fundacji i urzędów miast i gmin.

Ponadto, jak Pan wskazał w uzupełnieniu wniosku, każda wymieniona we wniosku usługa świadczona przez Pana stanowi usługi kulturalne. W wyniku zrealizowania przez Pana każdej z wymienionych we wniosku usług, powstanie „utwór” w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tworząc ww. utwór przyczynia się Pan do upowszechniania dorobku kulturalnego. Nazwisko Pana jest widoczne i podane do publicznej wiadomości na egzemplarzach utworu. Zawierając umowy na świadczenie usług wymieniowych we wniosku, udziela Pan licencji na korzystanie w praw autorskich do ww. utworu i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie w formie honorarium. Działa Pan we własnym imieniu oraz na własny rachunek. Nadto, wskazał Pan, że nie świadczy usług wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, skoro – jak wskazano we wniosku – świadczy Pan usługi kulturalne w zakresie: wystawiania przedstawień artystycznych w postaci spektakli satyryczno-komediowych, usług konferansjerskich wraz z autorskim programem satyryczno-kabaretowym oraz prowadzenia warsztatów artystycznych, jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz każda świadczona przez Pana wymieniona we wniosku usługa jest wynagradzana w formie honorarium, to usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze zm.).