Interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.117.2023.2.AP

Ustalenie wartości początkowej środków trwałych będących podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 8 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia wartości początkowej środków trwałych będących podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 kwietnia 2023 r. (wpływ 3 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność zakwalifikowaną do działów specjalnych produkcji rolnej od stycznia 2010 r. (produkcja grzybów) i jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego. W świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy.

Produkcja pieczarek odbywa się aktualnie w 30 halach produkcyjnych. Hale produkcyjne to budynki, których konstrukcja jest stalowa, a ściany i dach są z płyty warstwowej. Hale produkcyjne o numerach od 1 do 6 (6 szt.) wybudowane zostały w 2010 r. na Pana zlecenie i w tym samym roku rozpoczął Pan produkcję pieczarek. Wybudowane hale produkcyjne były od początku ich eksploatacji przeznaczone do produkcji pieczarek. Następne hale produkcyjne o numerach 7-12 (6 szt.) wybudowane zostały w 2020 r. i następne hale o numerach 13-30 (18 sztuk) wybudowane zostały w 2022 r. Wszystkie te hale produkcyjne przeznaczone są do produkcji pieczarek i były wybudowane na Pana zlecenie. Budowa hal produkcyjnych finansowana była zaciągniętym przez Pana kredytem.

W każdej hali produkcyjnej znajdują się środki trwałe, które są niezbędne do prowadzenia procesu produkcji pieczarek. Są to m.in. następujące maszyny i urządzenia:

-blok klimatyzacyjny,

-system sterowania klimatem,

-system nawilżania,

-agregat chłodniczy,

-regały do rozłożenia podłoża do produkcji pieczarek.

Oprócz środków trwałych niezbędnych bezpośrednio do produkcji pieczarek posiada Pan środki trwałe, które występują w kotłowni, maszynowni, których pomieszczenia znajdują się w halach produkcyjnych i na zewnątrz hal. Są to m.in.:

-agregaty chłodnicze,

-kocioł parowy,

-piec do utrzymania temperatury,

-wymiennik,

-stacja uzdatniania wody,

-ładowarka,

-zbiornik na paliwo,

-maszyna do wyrzutki,

-kombajn,

-taśmociąg.

Ponadto, w działalności przy produkcji pieczarek wykorzystuje Pan następujące samochody kupione jako używane:

-ciężarowy, który nabył Pan w 2019 r.,

-osobowy, który nabył Pan w 2019 r.,

-osobowy, który nabył Pan w 2019 r.,

-osobowy, który nabył Pan w 2021 r.,

-osobowy, który nabył Pan w 2022 r.,

-osobowy, który nabył Pan w 2022 r.,

-ciągnik rolniczy, który nabył Pan nowy w 2019 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, produkcja pieczarek zaliczana jest do działalności rolniczej jako dział specjalny produkcji rolnej objęta przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działy specjalne produkcji rolnej, zgodnie z art. 6 ust. 1 nie podlegają przepisom ustawy Prawo przedsiębiorców z 6 marca 2018 r. (t. j. Dz. U z 2018 r. poz. 646) i nie są wpisywane do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, rozliczał Pan podatek dochodowy do końca 2022 r., wg norm szacunkowych dla działów specjalnych produkcji rolnej (grzyby). W 2022 r. wartość przychodów netto ze sprzedaży grzybów przekroczyła kwotę 2 mln euro i zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, od początku następnego roku, tj. 2023 r. ma Pan obowiązek prowadzenia ewidencji księgowej w formie ksiąg rachunkowych, zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Art. 19 ust. 1 ustawy o rachunkowości obliguje Pana do sporządzenia wykazu aktywów i pasywów potwierdzonego ich inwentaryzacją, a ich wycena powinna być dokonana zgodnie z rozdziałem 4 ustawy o rachunkowości (t. j. Dz. U z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.).

Posiada Pan dokumenty - faktury, które stanowiły podstawę do odliczenia podatku od towarów i usług od 2016 r. Faktury te obejmują poniesione wydatki na wytworzenie, bądź nabycie środków trwałych w roku 2020 i 2022. Nie są to kompletne wydatki poniesione na poszczególne środki trwałe. Wydatki nie obejmują odsetek od kredytów w okresie budowy i innych opłat, i wydatków z faktur nieobjętych podatkiem od towarów i usług.

W opisie powyżej podał Pan, że dotychczas rozliczał podatek dochodowy wg norm szacunkowych dla działów specjalnych produkcji rolnej (grzyby - pieczarki). Taka forma rozliczania podatku dochodowego od dochodów z działów specjalnych nie obligowała Pana do prowadzenia ewidencji środków trwałych i ustalania ich wartości brutto oraz stopnia ich zużycia.

W sytuacji, kiedy nie posiada Pan faktur z okresu 2010-2015, a z okresu 2016 do 2022 posiada Pan tylko faktury, z których odliczał Pan podatek naliczony (bez innych dokumentów), które mają wpływ na wysokość poniesionych kosztów inwestycyjnych, ustalenie prawidłowego kosztu wytworzenia hal produkcyjnych, zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przyjęcie prawidłowej wartości w cenie nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, innych zakupionych do produkcji maszyn i urządzeń, jest niemożliwe. Ustalenia kosztu wytworzenia hal produkcyjnych i ceny nabycia środków trwałych wykorzystywanych przy produkcji pieczarek dokonał Pan, zgodnie z art. 22g ust. 9 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez powołanego biegłego.

W piśmie z 3 kwietnia 2023 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazał Pan, że prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej (pieczarkarni) rozpoczął w 2009 r. w użyczonej hali pieczarkarni przez teścia. W tym czasie prowadził Pan budowę pieczarkarni hal produkcyjnych 1-6 (6 sztuk), które przekazał Pan do użytkowania i rozpoczął Pan produkcję pieczarek w sierpniu 2010 r. Następne hale produkcyjne 7-12 (6 szt.) wybudowane zostały w 2020 r. i następne hale o numerach 13-30 (18 sztuk) wybudowano w 2022 r. Budowa hal produkcyjnych dokonywana była przez Pana, ale z przeznaczeniem na produkcję działów specjalnych produkcji rolnej.

Wycena hal produkcyjnych, maszyn i urządzeń oraz samochodów została dokonana w grudniu 2022 r.

Ewidencja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym hal produkcyjnych, założona została 1 stycznia 2023 r. i wprowadzona do ksiąg rachunkowych jako bilans otwarcia. Wartość poszczególnych środków trwałych i hal produkcyjnych ustalona została przez rzeczoznawcę na podstawie art. 22g ust. 8 i 9, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia 2022 r., z uwzględnieniem stanu i stopnia ich zużycia.

Wycena przez biegłego dotyczyła wszystkich hal produkcyjnych oraz maszyn i urządzeń, które są niezbędne do prowadzenia procesu produkcji pieczarek we wszystkich halach produkcyjnych oraz samochodów wykorzystywanych w działalności przy produkcji pieczarek. Wycenie było poddanych 30 sztuk hal produkcyjnych oraz następujące maszyny i urządzenia: bloki klimatyzacyjne, systemy sterowania klimatem, systemy nawilżania, agregaty chłodnicze, regały do rozłożenia podłoża do produkcji pieczarek, kocioł parowy, piec do utrzymania temperatury, wymiennik, stacja uzdatniania wody, ładowarka, zbiornik na paliwo, kombajn, maszyna do wyrzutki, taśmociąg oraz samochody kupione jako używane: osobowy nabyty w 2019 r., osobowy nabyty w 2019 r., osobowy nabyty w 2021 r., osobowy nabyty w 2022 r., osobowy nabyty w 2022 r., ciągnik nabyty w 2019 r.

Wszystkie hale produkcyjne i środki trwałe oraz samochody nie były objęte ewidencją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie miał Pan obowiązku prowadzenia takiej ewidencji i ustalania ich wartości brutto oraz ich stopnia zużycia przy rozliczaniu podatku dochodowego wg norm szacunkowych dla działów specjalnych produkcji rolnej (grzyby - pieczarki).

Jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), korzystał Pan z odliczenia podatku naliczonego od należnego, dlatego starał się Pan przechowywać faktury VAT przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Nie posiada Pan faktur do ustalenia kosztu wytworzenia hal produkcyjnych 1-6 oraz nie posiada Pan faktur do ustalenia ceny nabycia środków trwałych nabytych w 2010 r. i wykorzystywanych w halach produkcyjnych 1-6. Są to następujące środki trwałe:

-blok klimatyzacyjny z systemem sterowania klimatyzacją (hale 1-6),

-urządzenie chłodnicze ,

-urządzenie chłodnicze,

-system nawilżania,

-przenośne urządzenie chłodnicze,

-przenośne urządzenie chłodnicze,

-agregat prądotwórczy przenośny,

-regały hale 1-6.

Faktury do ustalenia kosztu wytworzenia hal produkcyjnych 1- 6 (6 szt.), faktury do ustalenia ceny nabycia podanych powyżej środków trwałych zostały zlikwidowane, z uwagi na upływ okresu 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W stosunku do hal produkcyjnych 7-30 (24 szt.) oddanych do użytkowania w latach 2020 i 2022 oraz środków trwałych wykorzystywanych w tych halach posiada Pan faktury zakupu, bądź nabycia, jeżeli były to faktury VAT. Nie posiada Pan dokumentów, które nie były fakturami VAT. Dotyczy to zwykłych faktur, różnych opłat w urzędach, dla których nie były wystawiane faktury VAT.

Z uwagi na to, że dokumenty nie są kompletne dla poszczególnych wartości kosztu wytworzenia (hale 7-30) i wartości nabycia środków trwałych, które pracują, w tych halach oraz, że wykorzystywał je Pan przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane, dlatego została zastosowana przez biegłego cena nabycia i ustalenie kosztu wytworzenia nie wyższe od wartości rynkowej z grudnia 2022 r. (art. 22g ust. 1, 4, 8, 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pytanie

Czy ustalenie wartości początkowej hal produkcyjnych, których wycena powinna być w koszcie wytworzenia, w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez powołanego przez Pana biegłego (art. 22g ust. 9) oraz ustalenie ceny nabycia maszyn i urządzeń wykorzystywanych przy produkcji pieczarek, zgodnie z art. 22g ust. 8 ww. ustawy, w wysokości wynikającej z wyceny również przez biegłego z uwzględnieniem cen rynkowych tych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji (grudzień 2022 r.) będzie prawidłową podstawą do liczenia amortyzacji tych hal produkcyjnych oraz maszyn, urządzeń i samochodów wykorzystywanych do produkcji pieczarek i czy amortyzacja od tak ustalonych wartości początkowych będzie kosztem uzyskania przychodów?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że zastosowanie do wyceny wartości początkowej hal produkcyjnych oraz maszyn, urządzeń i samochodów przepisów wynikających z art. 22g ust. 8 i 9 jest prawidłowe.

Wycena według zasad określonych w rozdziale 4 ustawy o rachunkowości jest niemożliwa w sytuacji, kiedy nie ma Pan możliwości ustalenia wartości początkowej środków trwałych, dla których zakładana jest ewidencja po raz pierwszy, które były nabywane lub wytwarzane w latach 2010-2022 (brak dokumentów z 2010 r. i niekompletne dokumenty z lat 2020 i 2022), ustalenia wartości początkowej powinien dokonać biegły z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji (grudzień 2022 r.).

Ustalona wartość początkowa przez biegłego będzie podstawą do liczenia amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych i tak ustalona amortyzacja będzie kosztem uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na gruncie przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy:

Dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 powołanej ustawy:

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 cyt. ustawy:

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

-stanowić własność lub współwłasność podatnika,

-zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

-być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

-być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

W sytuacji, gdy podatnik zamierza amortyzować środek trwały lub wartość niematerialną i prawną istotnym jest ustalenie ich wartości początkowej. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi wartość początkowa środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 22n ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22n ust. 5 ww. ustawy:

Powyższe oznacza, że art. 22n ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dotyczy sytuacji, gdy dany podatnik prowadził działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane według norm szacunkowych, a następnie z uwagi na przejście na zasady opodatkowania takie same jak dla działalności gospodarczej zaprowadzi księgi rachunkowe i ewidencję środków trwałych.

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 2 tejże ustawy:

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy:

Stosownie do art. 22g ust. 4 cyt. ustawy:

W myśl art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast stosownie do treści art. 22g ust. 9 ustawy:

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14, 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 omawianej ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 cyt. ustawy:

Możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego poprzez wycenę dokonaną przez podatnika lub przez biegłego dotyczy jedynie przypadków, w których środek trwały odpowiednio został nabyty przed dniem założenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz brak jest możliwości ustalenia tej wartości (w przypadku nabycia) lub w przypadku, gdy został wytworzony przez podatnika we własnym zakresie. Przepis art. 22g ust. 9 cyt. ustawy nie ma służyć podnoszeniu rynkowej wartości nieruchomości dzięki odwołaniu się do ich aktualnych cen na rynku nieruchomości.

Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z generalną zasadą powinna mieć przy tym charakter obiektywny, a więc dotyczyć, np. tych sytuacji, w których podatnik nie posiada – bo nie musiał posiadać – stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego wydatków na nabycie lub wytworzenie określonego składnika majątku. Użycie formuły „podatnik nie może ustalić” w omawianym przepisie obejmuje także takie stany faktyczne, kiedy z przyczyn niezawinionych przez podatnika, od niego niezależnych, nie może ustalić kosztu wytworzenia środka trwałego według normy zawartej w art. 22g ust. 4 omawianej ustawy podatkowej. Muszą to być więc okoliczności wyjątkowe, obiektywnie szczególne.

Z wniosku wynika, że wydatki z tytułu nabycia i wytworzenia środków trwałych były ponoszone w związku z prowadzonymi działami specjalnymi produkcji rolnej, a Pan jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadząc działy specjalne produkcji rolnej powinien Pan liczyć się z możliwością zmiany sposobu opodatkowania po przekroczeniu odpowiedniego limitu. Zatem, był Pan zobowiązany do gromadzenia stosownych dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków na nabycie oraz wytworzenie środków trwałych, które mógłby Pan wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Nie można przyjąć, że ponosił Pan wydatki niemożliwe do udokumentowania, w szczególności w sytuacji, w której wiadomy od początku był cel wykorzystywania hal produkcyjnych, maszyn, urządzeń i pojazdów do prowadzenia działalności zakwalifikowanej do działów specjalnych produkcji rolnej (produkcja grzybów). Prowadząc ww. działalność rozliczał Pan podatek dochodowy do końca 2022 r., wg norm szacunkowych dla działów specjalnych produkcji rolnej (grzyby). W 2022 r. wartość przychodów netto ze sprzedaży grzybów przekroczyła kwotę 2 mln euro i zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, od początku następnego roku, tj. 2023 r. miał Pan obowiązek prowadzenia ewidencji księgowej w formie ksiąg rachunkowych.

Zatem, prowadząc działalność w ww. formie powinien był Pan liczyć się z możliwością zmiany sposobu opodatkowania działów specjalnych produkcji rolnej oraz powinien Pan gromadzić faktury oraz inne dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych wydatków związanych z prowadzoną działalnością, co umożliwiłoby Panu prawidłowe ustalenie wartości początkowej hal produkcyjnych, maszyn, urządzeń i pojazdów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy od 1 stycznia 2023 r. założył Pan ewidencję środków trwałych, to wartość początkową tych środków powinien Pan ustalić:

-w przypadku nabycia – po cenie nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-w przypadku wytworzenia – po koszcie wytworzenia, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Tym samym, nie może Pan zastosować do ustalenia wartości początkowej hal produkcyjnych oraz maszyn, urządzeń i pojazdów (środków trwałych) art. 22g ust. 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość początkowa ustalona, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych poszczególnych środków trwałych. Odpisy amortyzacyjne od tak ustalonych wartości początkowych będą kosztem uzyskania przychodu.

Zatem, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczyć należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jesteśmy związani wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Pana oraz Pana stanowiskiem, tym samym dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).