Interpretacja indywidualna z dnia 25 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.126.2023.1.BS

Czy należności wypłacane przez Wnioskodawcę z tytułu nabywania dostępu do zagranicznych baz danych i informacji mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy należności wypłacane przez Wnioskodawcę z tytułu nabywania dostępu do zagranicznych baz danych i informacji mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, (…). W toku prowadzenia swojej działalności Wnioskodawca korzysta z usług podmiotów zewnętrznych, którzy udostępniają rozwiązania niezbędne Wnioskodawcy do prawidłowego realizowania zadań z tą działalnością związanych. W ramach korzystania z usług zewnętrznych dostawców Wnioskodawca zawiera umowy na dostęp do danych i serwisów informacyjnych, w których gromadzone są m.in. informacje o cenach instrumentów finansowych, wycenach firm, sytuacji na giełdach zagranicznych, notowaniach oraz inne dane.

Powyższe jest niezbędne do bieżącego realizowania działalności Wnioskodawcy i analizy ryzyka. Na podstawie wskazanych wyżej umów, za pośrednictwem udostępnianego przez dostawców oprogramowania, Wnioskodawca uzyskuje dostęp do baz danych, w których gromadzą oni informacje. Z baz danych Wnioskodawca uzyskuje wiedzę na temat zmian na międzynarodowych rynkach, notowaniach na światowych giełdach oraz kondycji finansowej podmiotów zagranicznych.

Dane, o których mowa powyżej są przez dostawców gromadzone i udostępniane zainteresowanym podmiotom, w tym Wnioskodawcy. Ponadto dane te nie są w żaden sposób modyfikowane, obrabiane czy dostosowywane do indywidualnych potrzeb kontrahentów dostawcy. Każdy z podmiotów korzystających z danych otrzymywanych od dostawcy uzyskuje do nich dostęp na analogicznych zasadach. To podmiot korzystający z danych decyduje w jaki sposób będzie je wykorzystywał i jakie wnioski dla jego organizacji będą miały analizowane informacje.

Wnioskodawca ma możliwość w szczególności sortowania, porównania danych za pomocą narzędzi udostępnionych w ramach oprogramowania, stosując kryteria uzależnione od jego bieżących potrzeb. Ponadto z zakresu świadczonej usługi nie wynika, że Wnioskodawca uzyskuje jakiekolwiek inne prawo, niż dostęp do bazy danych. Na Wnioskodawcę nie są w szczególności przenoszone prawa autorskie ani udzielane licencje do gromadzonych w ten sposób informacji, w zakresie innym niż pozwalający je wykorzystać na potrzeby związane z własną działalnością gospodarczą.

Jednocześnie realizując obowiązek wynikający z art. 14b § 3a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa, Wnioskodawca wskazuje, że na ten moment łączą go dwie umowy z podmiotami zagranicznymi:

-rezydentem podatkowym Stanów Zjednoczonych Ameryki – A,

-rezydentem podatkowych Wielkiej Brytanii – B.

Pytanie

Czy należności wypłacane przez Wnioskodawcę z tytułu nabywania dostępu do zagranicznych baz danych i informacji mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), a w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, należności przez niego wypłacane z tytułu zakupu usług polegających na udzieleniu dostępu bazy danych oraz informacji, nie stanowią należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”) ani też usług niematerialnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Tym

samym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobierania i odprowadzania z tego tytułu podatku u źródła zgodnie z postanowieniami art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Art. 1 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji (dalej: „podatek CIT”).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (dalej: „podatek u źródła”, „WHT”), przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

– ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

– ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Natomiast art. 22 ustawy o CIT stanowi, że podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Przy czym możliwe jest zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową, jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Wskazać należy, że ustawa o CIT (ani inne ustawy podatkowe) nie zawierają definicji prawa autorskich ani baz danych i z tego względu na potrzeby ustalenia zakresu tego pojęcia konieczne jest odniesienie się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm., dalej: „upa”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 upa, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jednocześnie jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1 upa, przedmiotem prawa autorskiego w szczególności są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Dodatkowo – na podstawie art. 3 upa, zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów.

Jak wynika z powyższych przepisów, na podstawie regulacji zawartych w prawie autorskim, można wyróżnić więc dwa rodzaje baz danych, tj.:

-twórcze bazy danych chronione prawami autorskimi w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

-nie mające twórczego charakteru bazy danych, chronione na zasadach szczególnych, tj. w oparciu o ustawę o ochronie baz danych.

W doktrynie wskazuje się na „sytuacje wyłączające twórczy charakter (bazy danych – przyp. Wnioskodawcy), tj. „zestawienia rutynowe («rzemieślnicze»), mechaniczne, oczywiste (od najmniejszego do największego), standardowe (alfabetyczne, chronologiczne), zdeterminowane charakterem zbioru czy cechami części składowych, które dane mogą być przedstawione tylko w jeden określony sposób, np. ze względu na zachodzące między nimi zależności, porównywalne do spektrum kolorów, prezentacja prosta, powszechnie stosowana”. (R. M. Sarbiński [w:] Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, red. W. Machała, Warszawa 2019, art. 3.).

Bazy danych, do których Wnioskodawcy jest udzielany dostęp, nie mają zdaniem Wnioskodawcy charakteru twórczego. Opierają się one na gromadzeniu danych, a następnie udostępnianiu ich za pośrednictwem opracowanego w tym celu oprogramowania. Dane o notowaniach, sytuacji na rynkach międzynarodowych, wartości instrumentów finansowych, które Wnioskodawca potencjalnie mógłby pozyskać sam, jednak ze względów ekonomicznych oraz osobowych, podjął świadomą decyzję biznesową, o korzystaniu z baz danych podmiotów zewnętrznych, których głównym przedmiotem działalności jest gromadzenie informacji. Nawet jednak gdyby przyjąć, że bazy danych, do których Wnioskodawca uzyskuje dostęp, mają charakter utworu, to w dalszym ciągu nie można by zakwalifikować wynagrodzenia wypłacanego z tytułu dostępu do nich, jako przychodu dostawcy związanego z prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi w rozumieniu ustawy o CIT. Zakres udzielonej w tym zakresie licencji ma zdaniem Wnioskodawcy charakter licencji użytkownika końcowego (tzw. end-user), która nie jest uznawana za należność licencyjną w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W stanowiskach organów podatkowych podkreśla się szeroko, że w sytuacji, w której licencjobiorcy nie przysługuje prawo do użytkowania w zakresie szerszym niż na potrzeby własnej działalności, jest to równoznaczne z brakiem przeniesienia praw autorskich i prawa do rozporządzania utworem. Właśnie tego rodzaju licencje na dostęp do baz danych zostały udzielone Wnioskodawcy – co wskazane zostało już w stanie faktycznym. Wnioskodawca korzysta z baz danych na potrzeby własnej działalności bez prawa do modyfikacji, sporządzania kopii, dystrybucji, odsprzedaży cudzych praw majątkowych. Taki zakres nie mieści się zatem w definicji należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Przykładowo wskazać należy na Interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 stycznia 2018 r., Znak: 0115-KDIT2-3.4010.385.2017.1.MJ, w której wskazano, że: „Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikający z ww. art. 26 ust. 1, dotyczy wyłącznie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tejże ustawy. W związku z powyższym, należy stwierdzić, że postanowienia ww. art. 26 ust. 1 nie obejmują swoją dyspozycją Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu zapłaty za korzystanie z oprogramowania komputerowego i baz danych nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu „podatkiem u źródła” na podstawie art. 21. Tym samym, Wnioskodawca dokonując wypłaty należności na rzecz podmiotów zagranicznych nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności dokonywanych na rzecz zagranicznego kontrahenta na podstawie ww. art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Podsumowując, bazy danych, do których Wnioskodawca uzyskuje dostęp, nie są związane z należnościami licencyjnymi w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W pierwszej kolejności, ponieważ nie można uznać baz danych za utwór w rozumieniu przepisów prawa autorskiego. Ponadto, nawet gdyby uznać, że takie bazy danych stanowią utwór w rozumieniu prawa autorskiego, licencja która jest udzielona w związku z dostępem do zawartych w bazach danych informacji, ma charakter licencji użytkownika końcowego (tzw. end-user). Zatem również na tej podstawie nie można zakwalifikować płatności wypłacanych dostawcom jako objętych obowiązkiem pobrania z tego tytułu podatku u źródła.

Stanowisko tożsame potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 czerwca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.111.2018.2.PW, w której wskazano, że: „Gdyby jednak nawet przyznać bazom informacyjnym, do których Spółka opłaca dostęp, walor baz danych, które mają charakter utworów, to rozstrzygnięcie kwestii, czy mamy do czynienia z należnością, od której powinno się pobierać podatek od źródła, zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umów przewidujących prawo do korzystania z bazy danych. Jeśli zatem z relacji pomiędzy Spółką jako użytkownikiem a zagranicznym kontrahentem wynika, że nabywca prawa do użytkowania bazy danych będzie mógł je wykorzystywać wyłącznie na potrzeby własnej działalności, to oznacza to równocześnie zdaniem Wnioskodawcy, że nawet akceptacja warunków korzystania z danych nie przenosi praw autorskich ani nie daje prawa do rozporządzania utworem. W konsekwencji zapłata za nabycie od zagranicznych podmiotów prawa dostępu internetowego do informacji i danych na potrzeby własnej działalności bez prawa do modyfikacji, sporządzania kopii, dystrybucji, odsprzedaży cudzych praw majątkowych, nie mieści się w definicji należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT. Dopiero gdyby z relacji umownej wynikało, że nabywca prawa do użytkowania bazy danych będzie mógł je wykorzystywać w szerszym zakresie (na szerszym polu eksploatacji) niż końcowy nabywca i użytkownik, to uznać należy, że zbywca odpłatnie udzielił nabywcy prawa do użytkowania prawa majątkowego do bazy danych, więc należność za to prawo powinna być uznana za należność licencyjną”.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, należności z tytułu dostępu do baz danych nie mieszczą się również w katalogu przychodów wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w szczególności w zakresie usług doradczych, badania rynku czy usług przetwarzania danych. W celu zakwalifikowania dostępu do baz danych jako usługi doradczej, badania rynku lub przetwarzania danych, w ramach dostępu do tych baz musiałoby dochodzić do zindywidualizowanego podejścia i przygotowania danych na rzecz Wnioskodawcy, podczas gdy takie działania nie są przedmiotem Umowy. Wnioskodawca uzyskuje jedynie dostęp do informacji i danych, natomiast sam decyduje, które z nich są dla niego użyteczne pod kątem prowadzonej przez niego działalności. Podobnie jak w przypadku praw autorskich, przepisy podatkowe nie definiują usług niematerialnych, które wskazane zostały w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Posługując się ogólnodostępnymi definicjami wyżej wskazanych usług wskazać należy, że:

- przetwarzanie danych polega na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej,

- usługa badania rynku polega na gromadzeniu o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym oraz tendencjach rozwojowych, badania rynku stanowią część badań marketingowych, które mają na celu zmniejszenie podejmowanych decyzji,

- usługi doradcze polegają na doradzaniu, czyli udzielaniu fachowych porad, wskazywaniu określonego sposobu działania.

Zatem, aby móc zakwalifikować dostęp do baz danych oraz informacji do powyżej wskazanych usług niematerialnych bądź usług o podobnym charakterze, konieczne byłoby – jak zostało wskazane powyżej – zindywidualizowanie tych usług pod kątem profilu działalności Wnioskodawcy. Bazy danych i informacje pozyskiwane przez Wnioskodawcę od podmiotów zagranicznych takiego charakteru nie mają. Znajdujące się tam dane są dostępne dla każdego podmiotu, który wykupi do nich dostęp. Wówczas następuje przekazanie informacji, ale o tym czy informacja ta ma zastosowanie do Wnioskodawcy, decyduje on już samodzielnie. Dostawca informacji nie dostarcza żadnej rekomendacji, która mogłaby znaleźć zastosowanie indywidualnie i wyłącznie w odniesieniu do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż usług dostępu do baz danych nie można uznać za świadczenie usług niematerialnych ani usług do nich podobnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w przytoczonej uprzednio interpretacji indywidulanej Znak: 0114-KDIP2-1.4010.111.2018.2.PW, w której wskazano, że: „Musiałaby zatem nastąpić tak w przypadku usług doradczych, usług przetwarzania danych, jak i usług badania rynku, generalnie indywidualizacja informacji, do których dostęp wykupuje Wnioskodawca. Nic takiego jednak nie ma miejsca w przedstawionych sytuacjach, ponieważ w bazach znajdują się identyczne dane/informacje/raporty dostępne dla każdego podmiotu, który wykupi dostęp do bazy. Przekazywana jest tylko czysta informacja, którą zresztą wybiera sobie sama Spółka, nie następuje w związku z pobraniem informacji przez pracownika Wnioskodawcy żadna ocena czy rekomendacja ze strony usługodawcy. Usługodawca nie dokonuje też żadnego autorskiego wyboru danych przekazywanych Spółce jako nabywcy. Usługi polegające na udostępnianiu baz nie mogą również zostać uznane za świadczenia o charakterze podobnym do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, usługi polegające na udzieleniu dostępu baz danych oraz informacji nie stanowią należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT ani też usług niematerialnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Tym samym Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobierania i odprowadzania z tego tytułu podatku u źródła zgodnie z postanowieniami art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.