Interpretacja indywidualna z dnia 28 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.211.2023.1.MBN

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup wyposażenia (tj. składniki majątkowe, które nie zostały zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) mającego związek przyczynowo−skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą, sfinansowane z przyznanej dotacji z Urzędu Pracy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 11 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 11 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wydatki na zakup wyposażenia kancelarii, sfinansowanego z dotacji na podjęcie działalności gospodarczej, można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jako osoba bezrobotna, otrzymała Pani w ramach projektu „(…)” współfinasowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) 2014−2020, dofinasowanie na podjęcie działalności gospodarczej w postaci kancelarii adwokackiej z Funduszu Pracy wysokości (…) zł.

W zaświadczeniu o pomocy de minimis, określono, iż pomoc ta została udzielona na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 690 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 lipca 2017 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2022 r. poz. 243 z późn. zm.).

Udzielona pomoc jest pomocą de minimis spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji (UE) NR 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013 r., str. 1).

W dniu (…) października 2022 r. rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej. Znaczną część przyznanych środków z opisanej powyżej dotacji przeznaczyła Pani na zakup wyposażenia nie zaliczonego do środków trwałych, które służy tylko celom prowadzenia działalności gospodarczej. Prowadzona przez Panią działalność gospodarcza jest opodatkowana na zasadach ogólnych.

Pytanie

Czy wydatki na zakupu wyposażenia (tj. składniki majątkowe, które nie są zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) mające związek przyczynowo−skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą przez podatnika, sfinansowane z opisanej powyżej dotacji może Pani zakwalifikować jako koszt podatkowy (koszt uzyskania przychodu)?

Pani stanowisko w sprawie

Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na zakup wyposażenia z opisanej dotacji, które nie są zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, mającego związek przyczynowo-skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku, niezaliczonych do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Co prawda środki pochodzące z dotacji urzędu pracy przyznane osobie bezrobotnej na rozpoczęcie działalności gospodarczej korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie jest jednak wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy o podatku od osób fizycznych.

Przyjęte przez Panią stanowisko zostało potwierdzone między innymi w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 28 grudnia 2020 r. o nr 0112-KDIL2-2.4011.720.2020.2.MM oraz z dnia 14 maja 2014 r., o nr ITPB1/415-195/14/EM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stwierdzam, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

§dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

§świadczenia takie otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup/wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub nabycie wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z opisu sprawy wynika, że jako osoba bezrobotna, otrzymała Pani z Funduszu Pracy dofinasowanie na podjęcie działalności gospodarczej w postaci kancelarii adwokackiej w ramach projektu „(…)” współfinasowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) 2014−2020. Pomoc ta została udzielona na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 690 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 lipca 2017 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy oraz przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 243 ze zm.). W październiku 2022 r. rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej. Znaczną część przyznanych środków z opisanej dotacji przeznaczyła Pani na zakup wyposażenia nie zaliczonego do środków trwałych, które służy tylko celom prowadzenia działalności gospodarczej. Prowadzona przez Panią działalność gospodarcza jest opodatkowana na zasadach ogólnych.

Dlatego też otrzymane przez Panią środki na podjęcie działalności gospodarczej przeznaczone na zakup niezbędnego wyposażenia pozwalającego na wykonywanie Pani działalności gospodarczej, stanowią przychód ze źródła działalność gospodarcza, jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ten jest zwolniony od opodatkowania.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien spełniać łącznie następujące warunki:

·pozostawać w związku przyczynowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

·być właściwie udokumentowany;

·nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Analiza zacytowanych przepisów wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku, niezaliczonych do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z urzędu pracy. Jak wskazano wyżej, warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Stąd – sfinansowanie zakupu wyposażenia, które nie zostało zaliczone do środków trwałych, ze środków przyznanych z urzędu pracy osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy. Dlatego też poniesione przez Panią wydatki na zakup wyposażenia niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej, sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji z Urzędu Pracy może Pani bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując − wydatki poniesione na zakup wyposażenia (tj. składniki majątkowe, które nie zostały przez Panią zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) mającego związek przyczynowo−skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą, sfinansowane z przyznanej dotacji z Urzędu Pracy może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).