Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.160.2023.1.RD

Korygowanie wystawionych faktur związanych z numerem NIP dla przedsiębiorcy zagranicznego posiadającego oddział w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie możliwości skorygowania wystawionych faktur z uwzględnieniem nr NIP którym posługuje się A (pytanie nr 1) i nieprawidłowe w zakresie dalszego wystawiania faktur z numerem NIP dla Kontrahenta, również w okresie braku tego aktywnego nr NIP (pytanie nr 2 i 3).  

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 kwietnia 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Pana wniosek z 17 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy korygowania wystawionych faktur związanych z numerem NIP dla przedsiębiorcy zagranicznego posiadającego oddział w Polsce.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pan P. B. (dalej: Zleceniobiorca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...) i jest zarejestrowany na terenie Polski jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę w przedmiocie świadczenia usług programistycznych z A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (...) (dalej: Kontrahent). Niniejszy podmiot jest oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego, który posiada dla celów rozliczenia PIT numer identyfikacji podatkowej X. Zleceniobiorca dotychczas zgodnie z danymi otrzymanymi od Kontrahenta wystawiał faktury z użyciem tego NIP. Natomiast na życzenie Kontrahenta Zleceniobiorca został wezwany do skorygowania używanego w dotychczasowych fakturach NIP na numer nadany dla celów rozliczenia VAT przedsiębiorcy zagranicznemu, czyli A z siedzibą w Londynie ((dalej: A). Podmiot ten posługuje się NIP Y, który na chwilę sporządzenia niniejszej opinii znajduje się w rejestrze czynnych podatników VAT.

Pytania

1.Czy możliwe jest skorygowanie dotychczas wystawionych faktur w ten sposób, aby dokonać zmian NIP z numeru, którym posługuje się oddział na NIP A?

2.Czy można w dalszym ciągu wystawiać faktury z NIP, który został nadany Kontrahentowi?

3.Czy brak aktywnego numeru NIP Kontrahenta stanowi problem prawno- podatkowy dla Zleceniobiorcy, w okresie na który zostały wystawione noty korygujące?

Pana stanowisko w sprawie

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl art. 3 pkt 4 UPZ - oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Ponadto, stosownie do przepisu art. 19 pkt 1 UPZ, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, mimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości prawnej należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią. Nie stanowi zatem odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank, sygn. C-210/04, Trybunał stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki (będącej nierezydentem), do której należy (...) pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Tak więc spółkę oraz jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy o NIP. Stosowanie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto: 1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej; 2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników; 3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom. Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić należy, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 powołanej ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków, odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres. Natomiast w niniejszej sprawie organy podatkowe popełniły błąd nadając odrębny NIP Kontrahentowi oraz A. W tym przypadku powinno się bowiem posługiwać jednym numerem identyfikacji podatkowej. Uznaje się, zasadnym skorygowanie numeru NIP, z oddziału na NIP przedsiębiorcy zagranicznego.

Ad 2

W Pana opinii do momentu zmiany umowy koniecznym jest wystawianie faktur z podaniem NIP Kontrahenta, gdyż w przeciwnej sytuacji podatnik naraża się na zarzut nierzetelnego wystawiania faktur.

Ad 3

W Pana opinii nie istnieją żadne przeszkody prawno - podatkowe do wystawiania faktur na rzecz oddziału Kontrahenta, który działa w Polsce jako oddział brytyjskiej spółki. Przepisy nie wymagają bowiem od sprzedającego wystawiania faktur wyłącznie na podmioty, które posiadają status czynnego podatnika VAT, który legitymuje się aktywnym NIP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe w zakresie możliwości skorygowania wystawionych faktur z uwzględnieniem nr NIP którym posługuje się A (pytanie nr 1) i nieprawidłowe w zakresie dalszego wystawiania faktur z numerem NIP dla Kontrahenta, również w okresie braku tego aktywnego nr NIP (pytanie nr 2 i 3).

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

Jak stanowi art. 106a pkt 2 ustawy,

przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b) państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy,

faktura powinna zawierać:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem.

Z cytowanych przepisów wynika, że podmiot który wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy, tj. dane określone w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, a mianowicie imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Ponadto faktura powinna również zawierać stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 4 i 5 numery, za pomocą których zarówno nabywca jak i sprzedawca są zidentyfikowani dla podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z kolei według art. 106k ust. 1 ustawy,

nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

W myśl art. 106k ust. 2 ustawy,

faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Zatem, w sytuacji, gdy na fakturze otrzymanej od dostawcy towaru występują pomyłki w nazwie podatnika, danych adresowych bądź numerze identyfikacji podatkowej, wówczas nabywca może wystawić notę korygującą, którą skoryguje błędne dane widniejące na otrzymanej fakturze.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy,

W przypadku gdy po wystawieniu faktury

1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2) (uchylony)

3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy,

faktura korygująca powinna zawierać:

1. (uchylony);

2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;

3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4. (uchylony);

5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Na mocy obowiązującego od 1 stycznia 2022 r. art. 106j ust. 2a ustawy,

faktura korygująca może zawierać:

1.wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo „KOREKTA”;

2.przyczynę korekty.

Celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Z opisu sprawy wynika, że jako Zleceniobiorca prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...) i jest zarejestrowany na terenie Polski jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł Pan umowę w przedmiocie świadczenia usług programistycznych z A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (...) (Kontrahent). Niniejszy podmiot jest oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego, który posiada dla celów rozliczenia PIT numer identyfikacji podatkowej X. Zleceniobiorca dotychczas zgodnie z danymi otrzymanymi od Kontrahenta wystawiał faktury z użyciem tego NIP. Natomiast na życzenie Kontrahenta Zleceniobiorca został wezwany do skorygowania używanego w dotychczasowych fakturach NIP na numer nadany dla celów rozliczenia VAT przedsiębiorcy zagranicznemu, czyli A z siedzibą w Londynie ((dalej: A). Podmiot ten posługuje się NIP Y , który na chwilę sporządzenia niniejszej opinii znajduje się w rejestrze czynnych podatników VAT.

Wątpliwości Pana dotyczę kwestii czy możliwe jest skorygowanie dotychczas wystawionych faktur w ten sposób, aby dokonać zmian NIP z numeru, którym posługuje się oddział na NIP A, czy w dalszym ciągu można wystawiać fakturę z NIP, który został nadany Kontrahentowi i czy brak aktywnego numeru NIP Kontrahenta stanowi problem dla Pana, w okresie na który zostały wystawione noty korygujące.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 470), zwanej dalej UPZ.

W myśl art. 3 pkt 4 UPZ,

oddział oznacza wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Stosownie do przepisu art. 19 pkt 1 UPZ,

przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

W świetle powołanych regulacji prawnych, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce, przedsiębiorca zagraniczny. Oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, a tym samym nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

Pogląd ten jest zgodny z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 23 marca 2006 r. w sprawie FCE Bank, sygn. C-210/04, Trybunał stwierdził, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki (będącej nierezydentem), do której należy (…) pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Tak więc spółkę oraz jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Należy również zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2022 r. poz. 2500 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ww. ustawy o NIP,

osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie zaś z art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP,

obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

Obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Jak wskazuje art. 5 ust. 1 ustawy o NIP,

podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy o NIP,

zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych lub imiennych rachunków w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, z wyjątkiem rachunku VAT w rozumieniu art. 2 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, adresy miejsc prowadzenia działalności, dane prowadzącego dokumentację rachunkową, w tym jego NIP, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1)w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;

2)w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;

3)w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom;

4)w przypadku grup VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług - dane dotyczące członków tej grupy.

Trzeba podkreślić, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi).

Zgodnie bowiem z art. 11 ustawy o NIP,

podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne.

Inaczej rzecz ujmując, identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków, odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

W świetle powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu zagranicznego który posiada Oddział (w przedmiotowym przypadku w (...)) jest spółka macierzysta. Spółka macierzysta posiadająca oddział w Polsce jest zobowiązana do podawania na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem.

Przy tym, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie jej wszystkich elementów. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas gdy odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze.

Przenosząc powyższe ustalenia na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, że prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać nazwę spółki macierzystej z jej danymi i numerem NIP. Dodatkowo, w celu łatwiejszej identyfikacji, oprócz danych identyfikacyjnych spółki macierzystej, faktury mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres). Przy tym, jak wskazuje cytowany art. 19 pkt 1 UPZ, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”. Natomiast w odniesieniu do adresu jaki w tym przypadku powinien znajdować się na fakturze należy przyjąć, iż wystawiona faktura zasadniczo powinna zawierać adres podmiotu zagranicznego, który może zostać uzupełniony o adres jego oddziału w Polsce.

Pan świadcząc usługi na rzecz Przedsiębiorcy zagranicznego, który posiada oddział w (...) na wystawionych przez siebie fakturach wskazywał NIP X, który Spółka otrzymała dla celów rozliczenia PIT. Dopiero później Spółka wezwała do skorygowania używanego w dotychczasowych fakturach NIP na numer nadany dla celów rozliczenia VAT przedsiębiorcy zagranicznemu ( A z siedzibą w Londynie). Podmiot ten posługuje się NIP Y.

W związku z tym, że pierwotne faktury zawierały niewłaściwy NIP (był to numer identyfikacji podatkowej do rozliczenia PIT) to jest Pan zobowiązany do wystawienia faktury korygującej, w której zostanie wskazany właściwy numer identyfikacji podatkowej tj. ten numer który został nadany Spółce jako przedsiębiorcy zagranicznemu do rozliczeń VAT.Jak już wskazywaliśmy fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. W opisanym przypadku był to niewłaściwy nr NIP. Faktura korygująca jest wystawiana w celu podania właściwych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu dlatego w opisanym przypadku, gdy w pierwotnych fakturach podawany był niewłaściwy NIP, jest Pan zobowiązany do skorygowania dotychczas wystawionych faktur w ten sposób, aby dokonać zmian NIP z numeru, którym posługuje się oddział na NIP A tj NIP nadany dla celów rozliczenia przedsiębiorcy zagranicznego.

Tym samym stanowisko Pana w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Nie możemy jednak się zgodzić z Panem że w dalszym ciągu powinien Pan wystawiać faktury z NIP, który został nadany Kontrahentowi tj. X. Ten numer został nadany Kontrahentowi A Oddział w Polsce dla celów rozliczenia PIT jak Pan wskazuje. Na wystawianych fakturach dla Kontrahenta powinien Pan używać nr NIP nadany dla celów rozliczenia przedsiębiorcy zagranicznego.Podmiot ten posługuje się NIP Y i znajduje się on w rejestrze czynnych podatników VAT. Jak wskazywaliśmy w przypadku przedsiębiorcy zagranicznegopodmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje, pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce przedsiębiorca zagraniczny. Spółka macierzysta posiadając oddział w Polsce zobowiązana jest do podawania na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych w zakresie VAT nr NIP Y. Dlatego też na wystawianych przez Pana fakturach powinien widnieć NIP nadany dla przedsiębiorcy zagranicznego, który identyfikuje ten podmiot jako czynny podatnik VAT. Skoro podany nr NIP widnieje w rejestrze czynnych podatników VAT jak wskazał Pan we wniosku to właśnie takim nr NIP powinien Pan posługiwać się wystawiając faktury na rzecz Kontrahenta. Nie powinien Pan więc wystawiać faktur z NIP Kontrahenta tj. X niezależnie od tego czy jest to aktywny czy nieaktywny nr NIP. Podsumowując wystawiając w dalszym ciągu faktury na rzecz tego podmiotu zagranicznego posiadającego oddział w (...) powinien się Pan posługiwać tym numerem NIP który został nadany do rozliczeń VAT tj. NIP: Y.

W konsekwencji stanowisko Pana w zakresie pytania oznaczonego nr 2 i 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00