Interpretacja indywidualna z dnia 22 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.159.2023.2.MAZ

Kwestia uznania opisanej transakcji za dostawę towarów, określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów, dokumentowania sprzedaży oraz obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 27 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania opisanej transakcji za dostawę towarów, określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów, dokumentowania sprzedaży oraz obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej, wpłynął 17 kwietnia 2023 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 czerwca 2023 r. (wpływ 13 czerwca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z siedzibą w … (dalej również jako: „Wnioskodawca”) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i składa miesięczne pliki JPK_VAT z deklaracją. Wiodącym przedmiotem działania Wnioskodawcy, według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), jest sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, sklasyfikowana pod numerem 47.78.Z. Wnioskodawca planuje prowadzić działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Działalność ta polegać będzie na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i ma być prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje, ogłoszenia internetowe na własnej stronie internetowej z ofertami Spółki.

Model działania Wnioskodawcy (proces pośrednictwa w handlu) ma wyglądać następująco:

1. Spółka będzie wyszukiwała towary (takie jak m.in. komplety bielizny, majtki, biustonosze, harnesy, bielizna nocna, akcesoria, maski oraz body), oferowane na zagranicznych serwisach aukcyjnych (np. xxx), kierując się m.in. jakością oferowanych towarów oraz oceną ogólną sprzedawcy (bazującą na opiniach kupujących).

2. Informacje dotyczące towarów oferowanych w serwisie aukcyjnym (treść ofert sprzedawców) będą pobierane, modyfikowane i prezentowane na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej (dalej jako: „Strona internetowa”). Strona internetowa nie będzie funkcjonowała jako sklep internetowy, lecz jako portal pośrednictwa zakupowego. Modyfikacja ofert sprzedawców polegać ma m.in. na ich tłumaczeniu na język polski, dodawaniu spersonalizowanych opisów, edycji graficznej zdjęć produktowych – celem dostosowania do potrzeb odbiorcy. Ponadto towary będą reklamowane w mediach społecznościowych: Facebook, Google itp. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy pośrednictwa handlowego z niektórymi sprzedawcami (poprzez akceptację przesłanej propozycji), jednak z większością z nich nie będzie zawierał żadnych umów – ma to być autonomiczne działanie.

3. Klienci (co do zasady: osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające miejsce zamieszkania m.in. na terytorium Polski) będą składały zamówienia na towary za pośrednictwem Strony internetowej. Przed złożeniem zamówienia klient będzie zobligowany do zaakceptowania regulaminu Strony internetowej, wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości wartości zamówienia na rachunek bankowy Wnioskodawcy, za pośrednictwem przelewu płatniczego lub kartą płatniczą.

4. Z treści regulaminu Strony internetowej oraz informacji tam zamieszczonych wynika m.in., że:

a. w ramach organizacji zamówienia (pośrednictwa w handlu) Wnioskodawca dokona w imieniu i na rzecz klienta na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa zamówienia towaru od sprzedawcy oraz uiści zapłatę za zamówiony przez klienta towar, obejmującą koszty transportu towaru do klienta, ewentualny podatek VAT oraz cło;

b.w ramach realizowanych świadczeń Wnioskodawca nie będzie występował jako importer towaru;

c. świadczenie Spółki realizowane będzie na podstawie konkretnych ustaleń klienta i Wnioskodawcy;

d.klient składając zamówienie tym samym oświadczy, że udzieli Wnioskodawcy pełnomocnictwa do dokonania w imieniu i na rzecz klienta zamówienia towaru oraz do opłacenia w imieniu i na rzecz klienta ceny i kosztów przesyłki towaru na adres klienta; Wnioskodawca uprawniony będzie do działania wyłącznie w zakresie udzielonego mu pełnomocnictwa;

e. płatność tytułem świadczenia Spółki (pośrednictwa w handlu) oraz płatność tytułem kosztów transportu dokonywana będzie na zasadzie przedpłaty przed przystąpieniem przez Wnioskodawcę do świadczenia;

f. ewentualny zwrot towaru klient powinien kierować bezpośrednio do sprzedawcy na swój koszt.

5. W związku z planowanym zawieraniem przez Wnioskodawcę umów o pośrednictwo, Wnioskodawca dobrowolnie będzie świadczył na rzecz klientów dodatkowe usługi bez dodatkowej opłaty. Wnioskodawca m.in.:

a. udzieli klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży;

b. przeprowadzi i rozpozna postępowanie reklamacyjne dotyczące towaru;

c. dostarczy na życzenie klienta instrukcję użytkowania produktu, oraz wszelkie niezbędne dokumenty związane z produktem w języku polskim.

6. Na podstawie złożonego przez klientów zamówienia, Wnioskodawca działający w imieniu klientów, nabędzie towary w serwisie aukcyjnym. W stosownym formularzu Wnioskodawca wpisze dane klientów, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów oraz poinformuje sprzedawców o tym, że działa jako pośrednik.

7. Zgodnie z regulaminem za wykonanie usługi pośrednictwa uważa się złożenie i opłacenie zamówienia przez pośrednika u sprzedawcy. A zatem realizacja pozostałych usług ma charakter pomocniczy wobec czynności pośrednictwa i nie stanowi warunku niezbędnego do zawarcia umowy sprzedaży.

8. Wnioskodawca dokona płatności za towar zamówiony przez klienta, środkami wpłaconymi przez klienta. Pieniądze nie będą bezpośrednio przesyłane na konto bankowe sprzedawcy. Wnioskodawca przekaże środki za pośrednictwem portalu aukcyjnego płacąc kartą lub przy pomocy innego procesora płatniczego, jak np. Przelewy24. Wnioskodawca będzie składał zamówienia i dokonywał płatności za towar za pośrednictwem serwisu aukcyjnego, przy czym istnieje możliwość, iż Wnioskodawca opłaci po kilka zamówień w serwisie aukcyjnym na raz ze względów technicznych, leżących po stronie serwisu aukcyjnego;

9. Dążąc do ustalenia przysługującego wynagrodzenia z przedmiotowego rodzaju działalności, Wnioskodawca będzie prowadził zestawienie zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Spółka będzie dopasowywała w ewidencji odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru, kosztów jego dostawy oraz opłat związanych z tym towarem), odpowiadające im numery zamówień, za pomocą których można zidentyfikować daną transakcję, oraz odpowiadające daty powstania przychodu. Zatem wynagrodzeniem Wnioskodawcy będzie prowizja (opodatkowana podatkiem dochodowym), która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców, przed przesłaniem ich dalej do sprzedawców. Prowizja obejmować będzie wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu umowy pośrednictwa, jak również z tytułu przejęcia na siebie przez Wnioskodawcę części obowiązków ciążących na sprzedawcy, związanych z odpowiedzialnością za produkt. Z kolei kwota należna sprzedawcy obejmować ma cenę produktu oraz koszty transportu, cło i ewentualny podatek VAT przekazany w ramach zamówienia za pośrednictwem portalu aukcyjnego.

10. Sposób ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy i zakres świadczeń będzie wynikiem zawiązania stosunku prawnego z klientem (elementy stosunku prawnego określone są przez regulamin Strony internetowej).

11. Sprzedawcy (wyłącznie z krajów azjatyckich – w znaczącej większości z Chin) będą wysyłać nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres. Klient będzie informowany (np. w regulaminie) o wysyłce towaru z kraju spoza UE. Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego ani nie będzie występował jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywać będzie na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu) lub serwisie aukcyjnym. Wnioskodawca nie wyklucza, że klient (ewentualnie sprzedawca) może korzystać w tym zakresie z usług przedstawiciela.

12. Zawarcie umowy zakupu towaru w serwisie aukcyjnym następować będzie za pośrednictwem konta Wnioskodawcy na serwisie aukcyjnym. Prawo do rozporządzania towarem przechodzić będzie na klienta niemalże z chwilą złożenia zamówienia u sprzedawcy (Wnioskodawca nie później niż w ciągu 30 minut od zaksięgowania płatności przystąpi do realizacji usługi, tj. złoży zmówienie u Sprzedawcy oraz opłaci je). W omawianej sytuacji:

a. obowiązkiem Wnioskodawcy będzie pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach;

b. Wnioskodawca nie uzyska od zagranicznego dostawcy towaru, rachunku, ani faktury;

c.Wnioskodawca nie będzie nabywał towaru na swoją rzecz;

d. płatności odbywać się będą w formie elektronicznej;

e.warunki transakcji będą dostępne dla klientów w regulaminie oraz odpowiednich miejscach na stronach Wnioskodawcy.

13. W przypadku, gdy klient będzie zgłaszał wadę towaru, Wnioskodawca przejmuje na siebie obowiązki Sprzedawcy związane z postępowaniem reklamacyjnym. W takiej sytuacji klient będzie mógł albo złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo o odstąpieniu od umowy, chyba że Spółka niezwłocznie wymieni towar na wolny od wad lub wadę usunie. Klient, który wykonuje swoje uprawnienia z tytułu rękojmi będzie zobowiązany dostarczyć rzecz wadliwą na adres Spółki. W przypadku klienta będącego konsumentem koszty dostarczenia pokryje Spółka.

14. Klient uprawniony będzie również do zgłoszenia reklamacji dot. świadczenia przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa. Reklamacja będzie mogła zostać złożona przez klienta za pośrednictwem wiadomości e-mail bądź w formie listownej na adres Wnioskodawcy.

15. Wnioskodawca nie będzie wystawiał klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej) faktur, chyba że wniosą o ich wystawienie. W takiej sytuacji faktury będą wystawiane na całą kwotę należności z adnotacją „NP” oraz „Dostawa towarów poza terytorium kraju zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

16. Zakupiony towar nie będzie trafiał do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi do sprzedawcy informacjami. Wnioskodawca nie uzyska od sprzedawców faktur oraz rachunków potwierdzających zakup przez klientów. Pakowaniem towarów i dostarczeniem towarów do przewoźnika zajmować się będzie sprzedawca.

17. Warunki na jakich ma być dokonywana transakcja, są szczegółowo opisane w regulaminie Strony internetowej, poprzez którą składane będą zamówienia. W ocenie Wnioskodawcy treść regulaminu jest zrozumiała i nie może budzić żadnych wątpliwości.

18. Spółka nie dokonała oraz nie planuje dokonać w przyszłości rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych, przewidzianej w Dziale XII, Rozdziale 9 ustawy o VAT (tzw. procedury IOSS):

19. Wnioskodawca podkreśla, iż na żadnym etapie transakcji nie będzie dysponował fizycznie towarem, w szczególności nie będzie go magazynował ani nie dokona odprawy celnej na terytorium Polski. Towar będzie przesyłany bezpośrednio od dostawców (głównie z Chin) do końcowego odbiorcy, m.in. na terytorium Polski i to na odbiorcy końcowym spoczywać będzie obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej.

W uzupełnieniu wniosku z 13 czerwca 2023 r. Spółka udzieliła odpowiedzi na następujące pytanie Organu:

Prosimy o uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego przez jednoznaczne podanie, czy realizowana przez Państwa sprzedaż na rzecz klientów indywidualnych, opisana w modelu przedstawionym we wniosku i będąca przedmiotem pytań, dotyczy towarów o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro?

W odpowiedzi Wnioskodawca podał, że:

- tak, realizowana przez Spółkę sprzedaż na rzecz klientów indywidualnych, opisana w modelu przedstawionym we wniosku i będąca przedmiotem pytań, dotyczy towarów o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż opisana w zdarzeniu przyszłym, która będzie realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż opisana w zdarzeniu przyszłym, która będzie realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce?

3. W jaki sposób Wnioskodawca powinien w opisanym zdarzeniu przyszłym dokumentować sprzedaż oraz czy ma on obowiązek jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisana w zdarzeniu przyszłym, która będzie realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisana w zdarzeniu przyszłym, która będzie realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ad 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce, nie ma obowiązku wystawiania faktur oraz ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju oraz eksport towarów. Samo pojęcie dostawy towarów zdefiniowane zostało z kolei w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym za dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Towarem natomiast, jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretacja powyższego zwrotu sugeruje, że dostawą towarów są wszelkiego rodzaju transakcje, które dają otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą (władztwo ekonomiczne) – istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności (zob. A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz, wyd. XV, Warszawa 2021, art. 7.).

Jednocześnie należy zauważyć, iż stosownie do treści art. 7a ustawy o VAT, obowiązującego od 1 lipca 2021 r.:

1. W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, platforma handlowa, portal lub podobne środki, zwanego dalej „interfejsem elektronicznym”, sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, uznaje się, że podatnik ten samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

2. W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej:

a. wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub

b. dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem

- uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

3. Przez ułatwianie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się ułatwianie w rozumieniu art. 5b rozporządzenia 282/2011, tj. korzystanie z interfejsu elektronicznego w celu umożliwienia nawiązania kontaktu pomiędzy nabywcą a dostawcą, który oferuje towary na sprzedaż poprzez interfejs elektroniczny, co skutkuje dostawą towarów poprzez ten interfejs elektroniczny. Ponadto, zgodnie z ww. przepisem rozporządzenia, podatnik nie ułatwia dostawy towarów, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

 a. podatnik ten nie określa, bezpośrednio ani pośrednio, żadnych warunków, na których dokonywana jest dostawa towarów;

 b. podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w zatwierdzaniu obciążenia nabywcy w związku z dokonywaną płatnością;

 c. podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w procesie zamawiania lub dostarczania towarów.

Co więcej, termin „ułatwianie” nie ma zastosowania do podatnika wykonującego tylko jedną z następujących czynności:

 d. przetwarzanie płatności w związku z dostawą towarów;

 e. oferowanie lub reklamowanie towarów;

f. przekierowywanie lub przenoszenie nabywców do innych interfejsów elektronicznych, poprzez które towary są oferowane na sprzedaż, bez jakiegokolwiek dalszego udziału w dostawie tych towarów.

Należy zaznaczyć, iż w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy o VAT zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Powyższe regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Fikcja prawna, o której mowa powyżej, polega na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego dostawy towarów dokonywane na rzecz konsumentów przez tzw. dostawców bazowych:

- samodzielnie nabył te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz

- dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Zdaniem Wnioskodawcy, z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że Spółka będzie uznana za podatnika, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy o VAT ułatwiającego, poprzez użycie interfejsu elektronicznego sprzedaż na odległość towarów importowanych. Powyższe wynika z faktu, iż Strona internetowa Spółki nie będzie funkcjonowała jako sklep internetowy, lecz jako portal pośrednictwa zakupowego. Za pośrednictwem Strony internetowej Spółka będzie zbierała zamówienia od klientów. Wnioskodawca będzie posiadał praktyczną możliwość dysponowania towarami oferowanymi na Stronie internetowej jak właściciel. Wnioskodawca będzie wyszukiwał i decydował jakie towary i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży na jego Stronie internetowej. Klienci Wnioskodawcy nie będą mieli żadnego wpływu na wartość (cenę) kupowanego towaru, nie będą mogli też decydować o wyborze oferty i podmiotu, od którego będą nabywali towar. Wnioskodawca będzie miał pełną wyłączność w zakresie decydowania o cenie oraz sprzedawcy wystawianego na własnej stronie towaru. Ponadto Spółka będzie podmiotem odpowiedzialnym za rozpoznanie reklamacji towarów.

Tym samym należy uznać, iż Spółka będzie podatnikiem ułatwiającym dokonanie dostawy towarów (sprzedaży na odległość towarów importowanych) poprzez użycie interfejsu elektronicznego. A zatem sprzedaż opisana w zdarzeniu przyszłym, która będzie realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów indywidualnych z miejscem zamieszkania w Polsce będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów na podstawie art. 7a ust. 1 i 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 2.

Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym w uzasadnieniu do pytania pierwszego, zdaniem Wnioskodawcy w celu prawidłowego ustalenia miejsca opodatkowania zastosować należy przepisy dotyczące dostawy towarów.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju. Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 7 ustawy o VAT – przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 22b ustawy o VAT, sprzedażą na odległość towarów importowanych jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa trzeciego do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, który jest:

a. podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b. podmiotem niebędącym podatnikiem

- pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie będziemy mieli do czynienia z dwoma zdarzeniami podlegającymi opodatkowaniu VAT:

a. sprzedażą na odległość towarów importowanych (SOTI) - będzie to bowiem dostawa towarów wysyłanych przez sprzedawcę z terytorium państwa trzeciego (głównie Chin) do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego (m.in. Polski), który jest podmiotem niebędącym podatnikiem (konsument)

b. oraz z importem towarów.

Z uwagi jednak na to, iż Wnioskodawca nie jest zarejestrowany i nie planuje rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych - do sprzedaży na odległość towarów importowanych (SOTI), jak i do samego importu towarów zastosowanie znajdą zasady miejsca świadczenia z art. 22 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1, 1b, 1c oraz 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1. towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;

2. sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy;

3. sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy - terytorium tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że podatek lub podatek od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów ma zostać zadeklarowany w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom;

4. towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Objęcie przedstawionej transakcji definicją SOTI nie zmieni reguł jej opodatkowania, jak bowiem wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego – obecnie nie jest zarejestrowany do procedury szczególnej IOSS oraz nie planuje takiej rejestracji w przyszłości. A zatem przepis art. 22 ust. 1 pkt 1c ustawy o VAT, który wskazuje na konieczność opodatkowania SOTI na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy (w razie zadeklarowania podatku z tytułu tej transakcji w procedurze importu) nie znajdzie zastosowania. W konsekwencji miejsce takiej dostawy będzie wyznaczone zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, tj. jako miejsce, w którym towary znajdują się w momencie wysyłki. W związku z tym dostawa towarów nie będzie w tym wypadku opodatkowana w Polsce.

Jednocześnie należy wskazać, że w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania przepisy art. 22 ust. 2-2d ustawy o VAT. Wskazane przepisy dotyczące alokacji transportu w dostawach łańcuchowych nie mają bowiem zastosowania do dostaw towarów objętych reżimem tzw. uznanego dostawcy, określonym w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

W zakresie opodatkowania importu należy również wskazać, iż na mocy art. 22 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju.

Zdaniem Spółki, przepis art. 22 ust. 4 ustawy o VAT powinien być interpretowany jako specyficzna zasada ustalania miejsca opodatkowania w odniesieniu do towarów importowanych. W szczególności powyższy przepis ustanawia zasadę, iż w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru (transakcja łańcuchowa) w kraju opodatkowana jest transakcja stanowiąca import towarów – to na importerze spoczywa obowiązek rozliczenia cła i VAT. Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego, ani nie będzie występował jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni) zaś wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywać będzie na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu). A zatem Spółka w analizowanej sprawie nie będzie podatnikiem z tytułu importu. Wynika to z bezpośredniej dostawy towaru do kontrahenta, nigdy do Wnioskodawcy – to finalny klient będzie podatnikiem z tytułu importu.

Jak bowiem stanowi art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną. A zatem status podatnika jest niezależny od faktu wykonywania działalności gospodarczej. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym, więc podatnikiem w przypadku importu jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym (tj. zasadniczo podmiot dokonujący zgłoszenia lub podmiot, na rzecz którego działa przedstawiciel pośredni).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, dostawa dokonywana na rzecz ostatecznego klienta przez Spółkę nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, a do rozliczenia VAT zobowiązany będzie klient jako podatnik VAT z tytułu importu towarów.

Nawet przyjęcie odmiennego stanowiska (tj. uznanie, że miejscem dostaw towarów na rzecz klienta jest terytorium Polski) nie mogłoby prowadzić do opodatkowania tej czynności na terytorium Polski. Opodatkowanie dostawy towaru na rzecz podmiotu, wobec którego powstał obowiązek z tyt. importu towarów pozostawałoby w sprzeczności z zasadą jednokrotności opodatkowania. Importer towarów ponosiłby bowiem ekonomiczny ciężar zapłaty podatku z tyt. importu towarów oraz nabycia towarów od Wnioskodawcy. Na problem ten zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 12 listopada 2013 r., [sygn. akt] I SA/Po 338/13, który wykluczył możliwość opodatkowania dostawy pośrednika na rzecz importera towarów, stwierdzając, że „sprzedaż towaru przez skarżącą (pośrednika - przyp. Wnioskodawcy) na rzecz Spółki C (importer - przyp. Wnioskodawcy) będzie czynnością nieopodatkowaną, gdyż zgodnie z treścią art. 19 u.p.t.u. i art. 201 Wspólnotowego Kodeksu Celnego nie powstanie w stosunku do niej obowiązek podatkowy”.

Jeżeli zatem dostawa dokonywana przez Spółkę zostałaby uznana jako podlegająca opodatkowaniu VAT w Polsce doszłoby do podwójnego opodatkowania – raz z tytułu importu, a drugi raz z tytułu dostawy krajowej. W konsekwencji zostałaby naruszona zasada neutralności VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie również w interpretacjach indywidulanych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w piśmie z dnia 22.03.2017 r., sygn.. 3063-ILPP1-3.4512.35.2017.1.KM wydanym w zbliżonym stanie faktycznym czytamy, iż: „W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma to, który w kolejności z podmiotów stanie się podatnikiem z tytułu importu towarów. Wnioskodawca nie będzie występował jako importer towarów i nie będzie dokonywał opłat celnych. Nie będzie również występował jako przedstawiciel Klienta (bezpośredni lub pośredni). Wskazał, że wypełnienie formalności celnych związanych z importem towarów spoczywać będzie na Kliencie (ostatecznym odbiorcy) oraz Sprzedawcy (organizatorze transportu). Klient również dokona ewentualnych opłat z tytułu należnego cła i to on będzie podatnikiem z tytułu importu towarów. Klient jako trzeci w kolejności podmiot w łańcuchu dostaw i jednocześnie importer towarów, nabędzie przedmiotowe towary od Wnioskodawcy z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego. Zatem uregulowania zawarte w art. 22 ust. 4 ustawy nie będą miały zastosowania. W takim przypadku transakcję dostawy przez Wnioskodawcę towarów na rzecz Klienta, który jest równocześnie importerem tych towarów, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego”.

Analiza powyższych przepisów potwierdza, iż w opisanym przez Spółkę zdarzeniu miejscem dostawy dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz nabywców (konsumentów) będzie terytorium państwa trzeciego, czyli miejsce rozpoczęcia wysyłki towaru do ostatecznych nabywców (konsumentów). Tym samym, dostawa towarów jaka będzie dokonywana przez Spółkę na rzecz klientów z miejscem zamieszkania w Polsce nie będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Ad 3.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, przepisy rozdziału 1 działu XI „Dokumentacje” stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b) państwa trzeciego.

Z powołanego art. 106a pkt 2 lit. b ustawy wynika, że przepisy dotyczące wystawiania faktur stosuje się m.in. do dostawy towarów dokonywanych przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju – w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Natomiast w myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, kiedy obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1 – wówczas podatnik jest obowiązany wystawić fakturę na żądanie nabywcy towaru.

Zatem mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy (dostawa nie będzie podlegała VAT w Polsce) należy uznać, że w przypadku transakcji dokonywanych w ramach opisanego modelu, co do zasady Spółka nie będzie miała obowiązku wystawienia faktury na rzecz klienta indywidualnego. Jeżeli jednak taka dostawa zostanie udokumentowana fakturą, wówczas nie powinna ona wskazywać stawki ani kwoty podatku. W pozycji „stawka podatku” Spółka może wpisać oznaczenie „NP.” (nie podlega opodatkowaniu).

Jednocześnie z uwagi na to, że obowiązkowi ewidencji na kasie rejestrującej podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, dostawy towarów, jakie będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorców indywidualnych z miejscem zamieszkania na terytorium kraju, dla których miejscem świadczenia (opodatkowania) nie jest terytorium kraju, nie będą podlegały wynikającemu z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej w Polsce.

W konsekwencji sprzedaż towarów jaka będzie dokonywana przez Wnioskodawcę nie będzie musiała być dokumentowana fakturami ani rejestrowana za pomocą kas ewidencjonujących.

Ocena stanowiska

Stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej […].

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel […].

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1) w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2) świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że:

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 22b ustawy:

Przez sprzedaż na odległość towarów importowanych rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa trzeciego do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, który jest:

 a) podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub

 b) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c) podmiotem niebędącym podatnikiem

- pod warunkiem że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Na podstawie art. 5a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 z 23 marca 2011, s. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie 282/2011”):

Do celów stosowania art. 14 ust. 4 dyrektywy 2006/112/WE uznaje się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym gdy dostawca uczestniczy pośrednio w wysyłce lub transporcie towarów, w szczególności w następujących przypadkach:

a) w przypadku gdy dostawca zleca podwykonanie wysyłki lub transportu towarów osobie trzeciej, która dostarcza towary nabywcy;

b) w przypadku gdy wysyłka lub transport towarów dokonywane są przez osobę trzecią, ale dostawca ponosi całkowitą lub częściową odpowiedzialność za dostarczenie towarów nabywcy;

c) w przypadku gdy dostawca wystawia fakturę i pobiera od nabywcy opłaty za transport lub wysyłkę, a następnie przekazuje je osobie trzeciej, która organizuje wysyłkę lub transport towarów;

 d) w przypadku gdy dostawca zachęca nabywcę w dowolny sposób do skorzystania z usług w zakresie dostarczania towarów świadczonych przez osobę trzecią, umożliwia kontakt nabywcy i osoby trzeciej lub przekazuje w inny sposób tej osobie informacje niezbędne do dostarczenia towarów nabywcy.

Towarów nie uważa się jednak za wysłane lub przetransportowane przez dostawcę lub na jego rzecz, w przypadku gdy nabywca transportuje te towary samodzielnie lub z udziałem osoby trzeciej organizuje dostarczanie tych towarów, a dostawca nie bierze udziału bezpośrednio ani pośrednio w organizacji lub pomocy w organizacji wysyłki lub transportu tych towarów.

Jak wynika z art. 7a ustawy:

1. W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, takiego jak platforma, platforma handlowa, portal lub podobne środki, zwanego dalej „interfejsem elektronicznym”, sprzedaż na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, uznaje się, że podatnik ten samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

2. W przypadku gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej:

1) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub

2) dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem

- uznaje się, że podatnik, który ułatwia tę dostawę, samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy. 

3. Przez ułatwianie, o którym mowa w ust. 1 i 2, rozumie się ułatwianie w rozumieniu art. 5b rozporządzenia 282/2011.

W art. 7a ust. 1 i 2 ustawy zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), polegającą na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego wyżej wskazane dostawy towarów na rzecz konsumentów, dokonywane przez tzw. dostawców bazowych:

- samodzielnie otrzymał (nabył) te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz

- dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Na mocy art. 5b rozporządzenia 282/2011:

Do celów stosowania art. 14a dyrektywy 2006/112/WE termin „ułatwia” oznacza korzystanie z interfejsu elektronicznego w celu umożliwienia nawiązania kontaktu pomiędzy nabywcą a dostawcą, który oferuje towary na sprzedaż poprzez interfejs elektroniczny, co skutkuje dostawą towarów poprzez ten interfejs elektroniczny.

Jednakże podatnik nie ułatwia dostawy towarów, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) podatnik ten nie określa, bezpośrednio ani pośrednio, żadnych warunków, na których dokonywana jest dostawa towarów;

b) podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w zatwierdzaniu obciążenia nabywcy w związku z dokonywaną płatnością;

c) podatnik ten nie bierze, bezpośrednio ani pośrednio, udziału w procesie zamawiania lub dostarczania towarów.

Art. 14a dyrektywy 2006/112/WE nie ma zastosowania do podatnika, który wykonuje tylko jedną z następujących czynności:

 a) przetwarzanie płatności w związku z dostawą towarów;

 b) oferowanie lub reklamowanie towarów;

 c) przekierowywanie lub przenoszenie nabywców do innych interfejsów elektronicznych, poprzez które towary są oferowane na sprzedaż, bez jakiegokolwiek dalszego udziału w dostawie tych towarów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1b) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy;

1c) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – terytorium tego państwa członkowskiego, pod warunkiem że podatek lub podatek od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów ma zostać zadeklarowany w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy:

 2. W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

2a. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.

2b. W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

2c. W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

2d. Przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1) pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2) ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 22 ust. 3a ustawy:

W przypadku dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie towarów dokonanej przez podatnika, który ułatwia dostawę towarów.

Jak wskazuje powyższy przepis, w przypadku dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie towarów dokonanej przez podatnika, który ułatwia poprzez użycie interfejsu elektronicznego dostawę towarów. Oznacza to, że tzw. dostawa ruchoma jest przypisana do „fikcyjnej” dostawy dokonywanej przez operatora interfejsu elektronicznego na rzecz finalnego odbiorcy towarów (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi a klientami indywidualnymi, zwane dalej B2C). W konsekwencji „fikcyjna” dostawa dokonywana przez dostawcę bazowego na rzecz operatora interfejsu elektronicznego (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi, zwane dalej B2B) będzie dostawą „nieruchomą”, podlegającą opodatkowaniu w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. A zatem w przypadku gdy platforma ułatwia sprzedaż na odległość towarów importowanych (zwaną dalej SOTI) w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej 150 euro, „fikcyjna” dostawa B2B nie będzie podlegała VAT w UE, gdyż w momencie dostawy towary będące przedmiotem tej dostawy znajdują się w państwie trzecim lub na terytorium trzecim, z którego są wysyłane/transportowane do nabywcy w UE.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 3b ustawy:

Przepisy ust. 2-2d nie mają zastosowania do dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2, dokonywanych na rzecz podatnika ułatwiającego dostawy towarów oraz przez tego podatnika.

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą:

- uznania opisanej transakcji za dostawę towarów,

- określenia miejsca opodatkowania dostawy towarów,

- dokumentowania sprzedaży oraz obowiązku jej ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej.

Model działania Wnioskodawcy (proces pośrednictwa w handlu) ma wyglądać następująco:

1. Spółka będzie wyszukiwała towary (takie jak m.in. komplety bielizny, majtki, biustonosze, harnesy, bielizna nocna, akcesoria, maski oraz body), oferowane na zagranicznych serwisach aukcyjnych (np. xxx), kierując się m.in. jakością oferowanych towarów oraz oceną ogólną sprzedawcy (bazującą na opiniach kupujących).

2. Informacje dotyczące towarów oferowanych w serwisie aukcyjnym (treść ofert sprzedawców) będą pobierane, modyfikowane i prezentowane na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej (dalej jako: „Strona internetowa”). Strona internetowa nie będzie funkcjonowała jako sklep internetowy, lecz jako portal pośrednictwa zakupowego. Modyfikacja ofert sprzedawców polegać ma m.in. na ich tłumaczeniu na język polski, dodawaniu spersonalizowanych opisów, edycji graficznej zdjęć produktowych – celem dostosowania do potrzeb odbiorcy. Ponadto towary będą reklamowane w mediach społecznościowych: Facebook, Google itp. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy pośrednictwa handlowego z niektórymi sprzedawcami (poprzez akceptację przesłanej propozycji), jednak z większością z nich nie będzie zawierał żadnych umów – ma to być autonomiczne działanie.

3. Klienci (co do zasady: osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadające miejsce zamieszkania m.in. na terytorium Polski) będą składały zamówienia na towary za pośrednictwem Strony internetowej. Przed złożeniem zamówienia klient będzie zobligowany do zaakceptowania regulaminu Strony internetowej, wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości wartości zamówienia na rachunek bankowy Wnioskodawcy, za pośrednictwem przelewu płatniczego lub kartą płatniczą.

4. Z treści regulaminu Strony internetowej oraz informacji tam zamieszczonych wynika m.in., że:

a. w ramach organizacji zamówienia (pośrednictwa w handlu) Wnioskodawca dokona w imieniu i na rzecz klienta na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa zamówienia towaru od sprzedawcy oraz uiści zapłatę za zamówiony przez klienta towar, obejmującą koszty transportu towaru do klienta, ewentualny podatek VAT oraz cło;

b. w ramach realizowanych świadczeń Wnioskodawca nie będzie występował jako importer towaru;

c. świadczenie Spółki realizowane będzie na podstawie konkretnych ustaleń klienta i Wnioskodawcy;

d. klient składając zamówienie tym samym oświadczy, że udzieli Wnioskodawcy pełnomocnictwa do dokonania w imieniu i na rzecz klienta zamówienia towaru oraz do opłacenia w imieniu i na rzecz klienta ceny i kosztów przesyłki towaru na adres klienta; Wnioskodawca uprawniony będzie do działania wyłącznie w zakresie udzielonego mu pełnomocnictwa;

e. płatność tytułem świadczenia Spółki (pośrednictwa w handlu) oraz płatność tytułem kosztów transportu dokonywana będzie na zasadzie przedpłaty przed przystąpieniem przez Wnioskodawcę do świadczenia;

f. ewentualny zwrot towaru klient powinien kierować bezpośrednio do sprzedawcy na swój koszt.

5. W związku z planowanym zawieraniem przez Wnioskodawcę umów o pośrednictwo, Wnioskodawca dobrowolnie będzie świadczył na rzecz klientów dodatkowe usługi bez dodatkowej opłaty. Wnioskodawca m.in.:

a. udzieli klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży;

b. przeprowadzi i rozpozna postępowanie reklamacyjne dotyczące towaru;

c. dostarczy na życzenie klienta instrukcję użytkowania produktu, oraz wszelkie niezbędne dokumenty związane z produktem w języku polskim.

6. Na podstawie złożonego przez klientów zamówienia, Wnioskodawca działający w imieniu klientów, nabędzie towary w serwisie aukcyjnym. W stosownym formularzu Wnioskodawca wpisze dane klientów, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów oraz poinformuje sprzedawców o tym, że działa jako pośrednik.

7. Zgodnie z regulaminem za wykonanie usługi pośrednictwa uważa się złożenie i opłacenie zamówienia przez pośrednika u sprzedawcy. A zatem realizacja pozostałych usług ma charakter pomocniczy wobec czynności pośrednictwa i nie stanowi warunku niezbędnego do zawarcia umowy sprzedaży.

8. Wnioskodawca dokona płatności za towar zamówiony przez klienta, środkami wpłaconymi przez klienta. Pieniądze nie będą bezpośrednio przesyłane na konto bankowe sprzedawcy. Wnioskodawca przekaże środki za pośrednictwem portalu aukcyjnego płacąc kartą lub przy pomocy innego procesora płatniczego, jak np. Przelewy24. Wnioskodawca będzie składał zamówienia i dokonywał płatności za towar za pośrednictwem serwisu aukcyjnego, przy czym istnieje możliwość, iż Wnioskodawca opłaci po kilka zamówień w serwisie aukcyjnym na raz ze względów technicznych, leżących po stronie serwisu aukcyjnego;

9. Dążąc do ustalenia przysługującego wynagrodzenia z przedmiotowego rodzaju działalności, Wnioskodawca będzie prowadził zestawienie zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Spółka będzie dopasowywała w ewidencji odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru, kosztów jego dostawy oraz opłat związanych z tym towarem), odpowiadające im numery zamówień, za pomocą których można zidentyfikować daną transakcję, oraz odpowiadające daty powstania przychodu. Zatem wynagrodzeniem Wnioskodawcy będzie prowizja (opodatkowana podatkiem dochodowym), która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców, przed przesłaniem ich dalej do sprzedawców. Prowizja obejmować będzie wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu umowy pośrednictwa, jak również z tytułu przejęcia na siebie przez Wnioskodawcę części obowiązków ciążących na sprzedawcy, związanych z odpowiedzialnością za produkt. Z kolei kwota należna sprzedawcy obejmować ma cenę produktu oraz koszty transportu, cło i ewentualny podatek VAT przekazany w ramach zamówienia za pośrednictwem portalu aukcyjnego.

10. Sposób ustalania wynagrodzenia Wnioskodawcy i zakres świadczeń będzie wynikiem zawiązania stosunku prawnego z klientem (elementy stosunku prawnego określone są przez regulamin Strony internetowej).

11. Sprzedawcy (wyłącznie z krajów azjatyckich – w znaczącej większości z Chin) będą wysyłać nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres. Klient będzie informowany (np. w regulaminie) o wysyłce towaru z kraju spoza UE. Wnioskodawca nie będzie dokonywał zgłoszenia celnego ani nie będzie występował jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywać będzie na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu) lub serwisie aukcyjnym. Wnioskodawca nie wyklucza, że klient (ewentualnie sprzedawca) może korzystać w tym zakresie z usług przedstawiciela.

12. Zawarcie umowy zakupu towaru w serwisie aukcyjnym następować będzie za pośrednictwem konta Wnioskodawcy na serwisie aukcyjnym. Prawo do rozporządzania towarem przechodzić będzie na klienta niemalże z chwilą złożenia zamówienia u sprzedawcy (Wnioskodawca nie później niż w ciągu 30 minut od zaksięgowania płatności przystąpi do realizacji usługi, tj. złoży zmówienie u Sprzedawcy oraz opłaci je). W omawianej sytuacji:

a. obowiązkiem Wnioskodawcy będzie pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach;

b. Wnioskodawca nie uzyska od zagranicznego dostawcy towaru, rachunku, ani faktury;

c. Wnioskodawca nie będzie nabywał towaru na swoją rzecz;

d. płatności odbywać się będą w formie elektronicznej;

e. warunki transakcji będą dostępne dla klientów w regulaminie oraz odpowiednich miejscach na stronach Wnioskodawcy.

13. W przypadku, gdy klient będzie zgłaszał wadę towaru, Wnioskodawca przejmuje na siebie obowiązki Sprzedawcy związane z postępowaniem reklamacyjnym. W takiej sytuacji klient będzie mógł albo złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo o odstąpieniu od umowy, chyba że Spółka niezwłocznie wymieni towar na wolny od wad lub wadę usunie. Klient, który wykonuje swoje uprawnienia z tytułu rękojmi będzie zobowiązany dostarczyć rzecz wadliwą na adres Spółki. W przypadku klienta będącego konsumentem koszty dostarczenia pokryje Spółka.

14. Klient uprawniony będzie również do zgłoszenia reklamacji dot. świadczenia przez Wnioskodawcę usługi pośrednictwa. Reklamacja będzie mogła zostać złożona przez klienta za pośrednictwem wiadomości e-mail bądź w formie listownej na adres Wnioskodawcy.

15. Wnioskodawca nie będzie wystawiał klientom (osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej) faktur, chyba że wniosą o ich wystawienie. W takiej sytuacji faktury będą wystawiane na całą kwotę należności z adnotacją „NP” oraz „Dostawa towarów poza terytorium kraju zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

16. Zakupiony towar nie będzie trafiał do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi do sprzedawcy informacjami. Wnioskodawca nie uzyska od sprzedawców faktur oraz rachunków potwierdzających zakup przez klientów. Pakowaniem towarów i dostarczeniem towarów do przewoźnika zajmować się będzie sprzedawca.

17. Warunki na jakich ma być dokonywana transakcja, są szczegółowo opisane w regulaminie Strony internetowej, poprzez którą składane będą zamówienia. W ocenie Wnioskodawcy treść regulaminu jest zrozumiała i nie może budzić żadnych wątpliwości.

18. Spółka nie dokonała oraz nie planuje dokonać w przyszłości rejestracji do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych, przewidzianej w Dziale XII, Rozdziale 9 ustawy o VAT (tzw. procedury IOSS):

19. Wnioskodawca podkreśla, iż na żadnym etapie transakcji nie będzie dysponował fizycznie towarem, w szczególności nie będzie go magazynował ani nie dokona odprawy celnej na terytorium Polski. Towar będzie przesyłany bezpośrednio od dostawców (głównie z Chin) do końcowego odbiorcy, m.in. na terytorium Polski i to na odbiorcy końcowym spoczywać będzie obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej.

Realizowana przez Spółkę, w ramach opisanego modelu, sprzedaż dotyczy towarów o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej, wyrażonej w złotych, kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro.

Z analizy opisanych przez Wnioskodawcę czynności, które będzie wykonywać w związku z realizacją zamówień składanych przez klientów, jednoznacznie wynika, że Spółka będzie uznana za podatnika, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy ułatwiającego, poprzez użycie interfejsu elektronicznego sprzedaż na odległość towarów importowanych. W analizowanej sprawie Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem, w formie pośrednictwa handlowego przez aukcje, ogłoszenia na własnej stronie internetowej z ofertami Spółki. Wnioskodawca będzie wyszukiwał towary oferowane na zagranicznych serwisach aukcyjnych, pobierając zawarte tam informacje. Na prowadzonej stronie internetowej Wnioskodawca będzie oferował towary zagranicznych sprzedawców modyfikując ich oferty (tłumaczenie ofert na język polski, dodawanie spersonalizowanych opisów, edycja graficzna zdjęć produktowych), w celu dostosowania do potrzeb odbiorcy.

Wnioskodawca będzie wyszukiwał i decydował jakie towary oferowane przez zagranicznych sprzedawców będą prezentowane na stronach internetowych Spółki i za jaką cenę te towary będą sprzedawane klientom. Strony internetowe nie funkcjonują jako sklepy internetowe, lecz jako portale pośrednictwa zakupowego. Z powyższego wynika, że klienci Wnioskodawcy nie będą decydować o wyborze oferty i podmiotu, od którego zamierzają nabyć towar oraz nie będą mieć wpływu na wartość (cenę) kupowanego towaru. Za pośrednictwem strony internetowej Spółka zbiera zamówienia od klientów. Na potrzeby sprzedaży towarów (wysyłki) Wnioskodawca będzie dysponował danymi klienta i będzie je przekazywać sprzedawcom z krajów azjatyckich (w znaczącej większości z Chin). W związku z zawarciem przez Spółkę umów o pośrednictwo Wnioskodawca będzie także udzielać klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży, przeprowadzać i rozpoznawać postępowanie reklamacyjne dotyczące towaru prezentowanego na swoich stronach internetowych oraz ponosić odpowiedzialność tytułem rękojmi za wady tego towaru. Ponadto, Wnioskodawca będzie ponosił odpowiedzialność za dostarczenie zamówionego towaru w terminie 60 dni roboczych od dnia zawarcia umowy, a także będzie przyjmował odstąpienia od umowy i przeprowadzał procedurę zwrotu towarów w razie odstąpienia od sprzedaży. Zatem, Wnioskodawca będzie miał wpływ na określanie warunków, na których dokonywana będzie bazowa dostawa towarów. Natomiast informując klientów o pełnej cenie towaru, zawierającej wszelkie koszty i opłaty (w tym podatki, opłaty celne, koszty przesyłki itp.), przyjmując płatności od klientów za zamówiony towar na swój rachunek bankowy i przekazując te środki sprzedawcom z krajów trzecich, Wnioskodawca będzie uczestniczył również w zatwierdzaniu obciążenia nabywcy w związku z dokonywaną płatnością. Powyższe okoliczności pozwalają uznać, że Spółka jest operatorem interfejsu elektronicznego ułatwiającym dostawy towarów, w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy.

W związku z tym, w wyniku przyjętej fikcji prawnej, Wnioskodawca jest traktowany jako podatnik VAT, który dokonuje dostawy towarów na rzecz ostatecznego (faktycznego) nabywcy. Na potrzeby podatku VAT należy bowiem przyjąć, że to Spółka nabędzie towary od właściwego (bazowego) dostawcy, a następnie sprzeda je nabywcy (klientowi – osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, posiadającej zamieszkanie głównie na terytorium Polski). Poza tym bez znaczenia pozostaje fakt, iż na żadnym etapie Wnioskodawca nie dysponuje fizycznie towarem, w szczególności nie magazynuje go ani nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski. W analizowanej sprawie bowiem ma zastosowanie fikcja prawna z art. 7a ust. 1 ustawy, a Spółka traktowana jest dla celów podatku VAT tak jakby była rzeczywistym dostawcą towarów. Ponadto fakt, że klient będzie poinformowany w regulaminie zamieszczonym na stronie internetowej o nabyciu usługi pośrednictwa handlowego czy też o udzieleniu Wnioskodawcy pełnomocnictwa do zakupu towarów od podmiotu trzeciego, nie powoduje, że nie dochodzi do dostawy towarów po stronie Spółki na rzecz ostatecznego klienta w myśl cytowanego art. 7a ust. 1 ustawy. Opisywana transakcja powinna być rozliczana dla celów podatku VAT jako dostawa towarów.

Należy podkreślić, że w myśl przepisów obowiązujących od 1 lipca 2021 r., które wprowadziły do ustawy pojęcie podatnika, który ułatwia poprzez użycie interfejsu elektronicznego sprzedaży na odległości towarów importowanych, zawarcie umowy z klientem na pośrednictwo w handlu nie jest wystarczające do wyłączenia fikcji prawnej określonej w art. 7a ust. 1 ustawy. Pomimo czynności związanych z pośrednictwem w handlu na rzecz klientów, Spółka jako operator interfejsu elektronicznego, dokonujący sprzedaży na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, nadal może być uznana za podatnika od ułatwianych przez siebie dostaw towarów. W systemie VAT, który cechuje się autonomią prawną, rzeczywistość gospodarcza i faktyczna treść dokonywanych czynności (a nie forma) ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków danej transakcji na gruncie podatku VAT.

Podsumowując – czynności, które Wnioskodawca planuje wykonywać w związku z realizacją zamówień składanych przez klientów dowodzą, że w przypadku towarów o wartości nieprzekraczającej 150 euro Spółka będzie podatnikiem, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy, ułatwiającym poprzez użycie interfejsu elektronicznego (strony internetowej) sprzedaż na odległość towarów importowanych. Spółka będzie podmiotem, który samodzielnie otrzyma towary i dokona ich dostawy.

Oceniając całościowo, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe. Choć argumentacja Spółki bazuje na możliwości faktycznego dysponowania towarem (władztwo ekonomiczne) w kontekście rozporządzania towarem jak właściciel, a nie jak wskazano w rozstrzygnięciu na przyjęciu fikcji prawnej wynikającej z art. 7a ust. 1 ustawy, to Wnioskodawca wywodzi właściwy skutek, że opisywane transakcje powinny być rozliczane jako dostawa towarów.

Z kolei odnosząc się do wątpliwości wyrażonych w pytaniu nr 2, dotyczących ustalenia miejsca opodatkowania dokonanej transakcji (w sytuacji, gdy wartość towarów nie przekracza 150 euro) należy wskazać, że w przypadku sprzedaży na odległość towarów importowanych (SOTI), miejsce dostawy towarów uzależnione jest od miejsca dopuszczenia towarów do obrotu w Unii Europejskiej (państwa importu) oraz od miejsca przeznaczenia tych towarów.

Miejscem dostawy sprzedaży na odległość towarów importowanych jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów (kraj przeznaczenia). Zasada ta ma zastosowanie w następujących przypadkach:

a) jeżeli towary są importowane na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż to, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów (art. 22 ust. 1 pkt 1b ustawy), czyli gdy państwo importu nie jest państwem przeznaczenia towarów;

b) jeżeli towary są importowane na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów, pod warunkiem, że podatek VAT należny z tytułu sprzedaży na odległość towarów importowanych ma zostać zadeklarowany w procedurze IOSS (art. 22 ust. 1 pkt 1c ustawy). Państwo importu jest równocześnie państwem przeznaczenia towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka nie jest zarejestrowana do procedury szczególnej IOSS i nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski, to na kliencie ostatecznym (osobie fizycznej z Polski) spoczywa obowiązek rozliczenia się w deklaracji importowej. Zatem przepisy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c, nie będą miały zastosowania, gdyż w takim przypadku kraj importu jest państwem przeznaczenia, a podatek VAT nie będzie rozliczany przez Wnioskodawcę w szczególnej procedurze dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych tzn. IOSS. Wnioskodawca nie planuje korzystania z procedury importu również w przyszłości. Spółka nie występuje również jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towarów spoczywa na kliencie (ostatecznym odbiorcy) oraz sprzedawcy (organizatorze transportu). Na kliencie, jako odbiorcy końcowym, spoczywa obowiązek rozliczenia importu towarów. Klient i jednocześnie importer towarów, nabywa przedmiotowe towary od Wnioskodawcy, z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego. W takim przypadku transakcję dostawy przez Spółkę towarów na rzecz klienta, który jest równocześnie importerem tych towarów, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego.

Jednocześnie należy wskazać, że w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania przepisy art. 22 ust. 2-2d ustawy. Wskazane przepisy – dotyczące alokacji transportu w dostawach łańcuchowych – nie mają bowiem zastosowania do dostaw towarów objętych reżimem tzw. uznanego dostawcy określonym w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że do takich transakcji zastosowanie ma szczególna zasada przypisania transportu, zgodnie z którą wysyłka lub transport towarów są przyporządkowane dostawie dokonanej przez podatnika, który ułatwia dostawę towarów poprzez użycie interfejsu elektronicznego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, w związku z obowiązującymi przepisami prawa należy stwierdzić, że transakcja objęta zapytaniem nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem pomimo odmiennej od przyjętej przez Organ argumentacji, z uwagi na wskazanie prawidłowych konsekwencji prawnopodatkowych, że miejscem opodatkowania transakcji dostawy towarów dokonanej na rzecz klientów nie będzie terytorium Polski, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy wyrażone w pytaniu nr 3 dotyczą rozstrzygnięcia, czy opisana transakcja powinna być dokumentowana fakturą i czy Spółka ma obowiązek ewidencjonowania opisanej transakcji przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl art. 106a pkt 1 i 2 ustawy:

Przepisy niniejszego rozdziału, stosuje się do:

 1) sprzedaży, z wyjątkiem:

 a) przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,

 b) czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska;

 2) dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

 a) państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

 b) państwa trzeciego.

Z kolei w myśl art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy jakie powinna zawierać faktura zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy:

Faktura powinna zawierać m.in.:

 1) datę wystawienia;

 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem […].

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, że w związku z realizowanymi dostawami towarów przez Spółkę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji gdy miejscem opodatkowania nie jest terytorium kraju, a Wnioskodawca nie jest zarejestrowany do szczególnej procedury dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych (procedura IOSS), Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury w myśl polskiej ustawy o VAT. Faktura dokumentująca przedmiotową transakcję powinna być wystawiona na podstawie przepisów obowiązujących w miejscu opodatkowania dokonanej dostawy, tj. w kraju trzecim.

Odnośnie zaś obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej należy wskazać, że w myśl art. 111 ust. 1 ustawy:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie art. 111 ust. 3a ustawy:

Podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

 1) wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a) w postaci papierowej lub

b) za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony;

 2) dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;

 3) udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;

 4) poddawać kasy rejestrujące w terminach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 4 obowiązkowemu przeglądowi technicznemu przez właściwy podmiot prowadzący serwis kas rejestrujących;

 5) (uchylony)

 6) przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217);

 7) stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;

 8) dokonać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, z wyjątkiem dokumentów, o których mowa w pkt 1 lit. b;

 9) prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1;

10) (uchylony)

11) poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem do prowadzenia ewidencji;

12) zapewnić połączenie umożliwiające przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3;

13) zakończyć używanie kas rejestrujących w przypadku zakończenia działalności gospodarczej lub pracy kas rejestrujących, zapewniając zabezpieczenie danych z kasy rejestrującej.

Cytowany przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. W analizowanej sytuacji, mimo że Spółka dokonuje transakcji na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, to czynności opisane we wniosku nie podlegają rejestracji za pomocą kas rejestrujących. Powyższe wynika z faktu, że miejscem świadczenia (opodatkowania) dokonanej dostawy nie jest terytorium Polski tylko kraju trzeciego. Przez sprzedaż, jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przypadku transakcji opisanych we wniosku, stanowiących sprzedaż na odległość towarów importowanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdzie miejscem świadczenia tej dostawy nie jest terytorium Polski, Spółka nie będzie zobowiązana do ewidencjonowania tych czynności za pomocą kas rejestrujących.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe, pomimo wskazania, że w przypadku wystawienia faktury Spółka może wpisać oznaczenie „NP” (nie podlega opodatkowaniu). Co do zasady bowiem Wnioskodawca, dokumentując sprzedaż na odległość towarów importowanych, nie jest zobowiązany do wystawienia faktury w myśl polskich przepisów z oznaczeniem „NP” (nie podlega opodatkowaniu), gdyż wystawienie faktury, która dokumentuje przedmiotową transakcję powinno nastąpić na podstawie przepisów obowiązujących w miejscu opodatkowania dokonanej dostawy, tj. w kraju trzecim.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonującą w obrocie prawnym interpretację indywidualną, Organ pragnie zauważyć, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i odnosi się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjującym tę sprawę wniosku. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 259; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa.