Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 23 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.187.2023.3.AK

- Kto, w rozumieniu art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Rzeczypospolitej Polskiej: Spółka (rezydent Państwa Izrael) czy Spółka Oddział w Polsce, - czy w rozumieniu art. 7 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz art. 17 ust. 1 akapit 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochody Spółki uzyskane w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, - czy dochodem Spółki podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce jest dochód uzyskany z działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a mianowicie dochód Spółki uzyskany poprzez istniejący w Polsce Oddział Spółki, - czy w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, finansowanie realizowane przez zagraniczną osobę prawną Spółkę dla swojego Oddziału w celu zapewnienia jego funkcjonowania w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, - czy w rozumieniu art. 15 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatkami stanowiącymi koszty uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prowadzących działalność gospodarczą, są koszty Spółki poniesione w związku z funkcjonowaniem jej Oddziału w Polsce i ustalone zgodnie z zasadami rachunkowości, - czy jeżeli roczne finansowanie Oddziału przez nierezydenta przekroczy 2 000 000 zł, to Spółka i Oddział Spółki w Polsce (jako osoby powiązane) będą zobowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanej na podstawie art. 11k ust. 2 pkt 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia :

- kto, w rozumieniu art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Rzeczypospolitej Polskiej: Spółka (rezydent Państwa Izrael) czy Spółka Oddział w Polsce,

- czy w rozumieniu art. 7 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz art. 17 ust. 1 akapit 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochody Spółki uzyskane w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych,

- czy dochodem Spółki podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce jest dochód uzyskany z działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a mianowicie dochód Spółki uzyskany poprzez istniejący w Polsce Oddział Spółki,

- czy w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, finansowanie realizowane przez zagraniczną osobę prawną Spółkę dla swojego Oddziału w celu zapewnienia jego funkcjonowania w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych,

- czy w rozumieniu art. 15 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatkami stanowiącymi koszty uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prowadzących działalność gospodarczą, są koszty Spółki poniesione w związku z funkcjonowaniem jej Oddziału w Polsce i ustalone zgodnie z zasadami rachunkowości,

- czy jeżeli roczne finansowanie Oddziału przez nierezydenta przekroczy 2 000 000 zł, to Spółka i Oddział Spółki w Polsce (jako osoby powiązane) będą zobowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanej na podstawie art. 11k ust. 2 pkt 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 czerwca 2023 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest osobą prawną zarejestrowaną i działającą zgodnie z prawem Państwa Izrael i na terytorium Państwa Izrael. Numer identyfikacyjny osoby prawnej w izraelskim Rejestrze Spółek to (…). Siedzibą Spółki jest miasto (…), Państwo Izrael, adres: (…).

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy spółek A, której spółką dominującą (spółką matką) jest A (rezydent Australii), numer identyfikacyjny osoby prawnej: (…); z siedzibą (…): adres: Australia, (…).

Wnioskodawca świadczy (…) na terytorium Państwa Izrael na rzecz spółki powiązanej – P Ltd. Spółka ma kontrahentów świadczących (…) dla spółek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W szczególności głównym kontrahentem jest P Sp. z o.o., która jest osobą prawną zarejestrowaną i działającą na podstawie prawa Rzeczypospolitej Polskiej. P Sp. z o.o. jest również częścią międzynarodowej grupy spółek A.

Wnioskodawca nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziału, przedstawicielstwa, fabryki, warsztatu, nie wynajmuje (jako najemca) lokalu, nie posiada żadnego innego lokalu i nie jest fizycznie obecny w Polsce w momencie składania niniejszego wniosku. Spółka nie posiada oraz nie korzysta z żadnych aktywów znajdujących się w Polsce (urządzeń, pojazdów, maszyn itp.).

Spółka rozważa utworzenie oddziału w Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: jako „Oddział”). Oczywiście utworzenie i rejestracja Oddziału zostanie przeprowadzona w pełnej zgodności z Ustawą o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również z innymi aktami prawnymi Rzeczypospolitej Polskiej. W Oddziale zatrudnieni zostaną wysoko wykwalifikowani pracownicy w zakresie (…) (do 10 specjalistów). Oddział będzie dysponował wynajętym biurem oraz drobnym majątkiem w postaci mebli biurowych, sprzętu komputerowego i innego sprzętu biurowego w zakresie niezbędnym do stworzenia odpowiednich warunków pracy dla pracowników. Przewiduje się, że do głównych działań Oddziału będą należeć: (…)

Należy zaznaczyć, że działalność Oddziału nie będzie miała na celu świadczenia usług, wykonywania pracy, sprzedaży produktów lub przedmiotów własności intelektualnej na rzecz osób trzecich w celu osiągnięcia zysku. Ponadto Oddział nie będzie prowadził działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział będzie podlegał przede wszystkim Regulaminowi Oddziału Spółki w Polsce, a także pisemnym uchwałom Zarządu Spółki. Oddział będzie posiadał Organ Wykonawczy, reprezentowany przez jednego dyrektora, który będzie działał na podstawie ww. Regulaminu oraz pełnomocnictwa udzielonego przez Spółkę.

Dyrektor Oddziału będzie działał w imieniu i na rzecz Spółki. Jednocześnie Dyrektor Oddziału nie będzie miał żadnych praw do samodzielnego wykonywania czynności zarządczych w Spółce. Źródłem finansowania Oddziału będzie sama Spółka, która będzie ponosić koszty związane z działalnością Oddziału, w szczególności są to: wypłata wynagrodzeń, zapłata podatków, zakup środków trwałych, czynsz najmu biura, itp.

W tym celu w instytucji bankowej w Polsce zostanie otwarty rachunek bankowy dla Oddziału, na który będą wpływały środki od Spółki. Zakłada się, że finansowanie działalności Oddziału odbywać się będzie na podstawie kosztorysu za określony okres, przygotowanego przez Dyrektora Oddziału i zatwierdzonego Pisemną Uchwałą Zarządu Spółki. Należy zaznaczyć, że szacunkowa kwota rocznego finansowania Oddziału przez nierezydenta wyniesie ponad 2 000 000 zł.

Oczywiście Oddział, jako mikroprzedsiębiorca, będzie prowadził księgowość i sporządzał sprawozdania finansowe zgodnie z Ustawą o rachunkowości. Oddział opracuje i wprowadzi w życie przepisy dotyczące polityki rachunkowości Oddziału. Rokiem podatkowym (fiskalnym) stosowanym przez Spółkę w Państwie Izrael dla celów rachunkowości i sprawozdawczości finansowej jest rok kalendarzowy.

Ponieważ Oddział Spółki w Polsce zostanie utworzony dopiero w drugiej połowie 2023 roku, pierwszy okres obrachunkowy Oddziału będzie dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy i zakończy się 31 grudnia 2024 roku. Jak Wnioskodawca rozumie, płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, jak również podatku od towarów i usług będzie nierezydent Wnioskodawca, który będzie zobowiązany do składania stosownych deklaracji podatkowych w Rzeczypospolitej Polskiej. Oddział nie będzie posiadał innych źródeł finansowania ani dochodów poza finansowaniem ze strony Wnioskodawcy. Spółka nie posiada również (i nie planuje posiadać) żadnych źródeł dochodów w Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z planowanym utworzeniem Oddziału, Spółka musi uzyskać indywidualną interpretację podatkową dotyczącą niektórych aspektów opodatkowania działalności Oddziału w Rzeczypospolitej Polskiej.

Pytania

- W rozumieniu art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kto będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Rzeczypospolitej Polskiej: Spółka (rezydent Państwa Izrael) czy Spółka Oddział w Polsce? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

- Czy w rozumieniu art. 7 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz art. 17 ust. 1 akapit 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochody Spółki uzyskane w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

- Czy dochodem Spółki podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce jest dochód uzyskany z działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a mianowicie dochód Spółki uzyskany poprzez istniejący w Polsce Oddział Spółki? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

- Czy w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, finansowanie realizowane przez zagraniczną osobę prawną Spółkę dla swojego Oddziału w celu zapewnienia jego funkcjonowania w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

- Czy w rozumieniu art. 15 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatkami stanowiącymi koszty uzyskania przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prowadzących działalność gospodarczą, są koszty Spółki poniesione w związku z funkcjonowaniem jej Oddziału w Polsce i ustalone zgodnie z zasadami rachunkowości? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

- Czy jeżeli roczne finansowanie Oddziału przez nierezydenta przekroczy 2 000 000 zł, to Spółka i Oddział Spółki w Polsce (jako osoby powiązane) będą zobowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanej na podstawie art. 11k ust. 2 pkt. 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 7)

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy co do drugiego pytania

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust 3 akapit 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządu,

b) filię,

c) biuro,

d) zakład fabryczny,

e) warsztat oraz

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Na podstawie art. 7 ust. 1, 2 i 3 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.

Należy również zauważyć, że zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1773/09, w którym stwierdzono, że „utworzenie na terytorium danego państwa zakładu nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny”.

Na podstawie powyższego Wnioskodawca uważa, że planowany Oddział Spółki w Polsce nie stanowi odrębnego podmiotu podatkowego. W rozumieniu art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Rzeczypospolitej Polskiej jest Spółka - rezydent Państwa Izrael. Z kolei Oddział jest jedynie formą działalności gospodarczej Spółki w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy co do trzeciego i czwartego pytania

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 3 akapit 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.

Art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 akapity 1, 2 i 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

2) przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z działalnością zakładu;

3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 akapit 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Na podstawie systemowej analizy wyżej wymienionych przepisów Wnioskodawca stwierdził, że w rozumieniu art. 7 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz art. 17 ust. 1 akapit 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo planowanego utworzenia oddziału Spółki w Polsce, dochody Wnioskodawcy, uzyskane w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku w zakresie stanowisko dotyczącego pytania nr 4 wskazali Państwo, że na podstawie art. 3 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.

Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Na podstawie systemowej analizy wyżej wymienionych przepisów stwierdzamy, że w rozumieniu art. 7 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem Wnioskodawcy, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, jest dochód uzyskany w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. dochód Spółki uzyskany za pośrednictwem Oddziału Spółki w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy co do piątego i szóstego pytania

Zgodnie z art. 45 ust. 1e Ustawy o rachunkowości sprawozdania finansowe oddziałów przedsiębiorcy zagranicznego mogą być sporządzane zgodnie z MSR, jeżeli przedsiębiorca ten sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z MSR. Przepisy art. 53 ust. 2b Ustawy o rachunkowości stanowią, że roczne sprawozdanie finansowe oddziału przedsiębiorcy zagranicznego uważa się za zatwierdzone, jeżeli zostało zatwierdzone sprawozdanie finansowe przedsiębiorcy zagranicznego, obejmujące dane sprawozdania finansowego tego oddziału.

Art. 69 ust. 1b Ustawy o rachunkowości stanowi, że kierownik oddziału przedsiębiorcy zagranicznego składa we właściwym rejestrze sądowym roczne sprawozdanie finansowe oddziału. Mając na uwadze powyższe, płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podmiotem zobowiązanym do składania deklaracji podatkowych w Rzeczypospolitej Polskiej będzie nierezydent - Spółka.

Natomiast Oddział Spółki w Polsce będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji księgowej i sporządzania sprawozdań finansowych Oddziału w Polsce. Logiczne jest twierdzenie, że aby przedmiot opodatkowania powstał w Rzeczypospolitej Polskiej, Spółka (poprzez funkcjonujący Oddział) musi uzyskiwać dochody w postaci zysków kapitałowych lub przychodów, których źródłem jest Polska. W sytuacji opisanej w zapytaniu Spółka nie uzyskuje dochodów z Rzeczypospolitej Polskiej, lecz faktycznie ponosi koszty utrzymania Oddziału, przekazując środki do jego samodzielnej jednostki. Oddział nie jest odrębną osobą prawną i nie występuje jako podmiot własności środków przekazywanych przez Spółkę do Oddziału. Finansowanie Oddziału jest w istocie wewnętrznym transferem środków własnych Spółki do jego samodzielnej jednostki organizacyjnej. Przewiduje się, że finansowanie Oddziału będzie odpowiadało wysokości wydatków operacyjnych Oddziału i odpowiednio podstawa opodatkowania (w walucie finansowania) będzie równa lub bliska 0 (zera). Pozytywna różnica pomiędzy kwotą finansowania Oddziału a kwotą kosztów Oddziału może wynikać jedynie z różnic kursowych powstałych w wyniku przekazania finansowania w walucie obcej (dolar amerykański) i późniejszego przeliczenia tej waluty na złote polskie. Można zatem przyjąć, że w takich okolicznościach podstawa opodatkowania, obliczona zgodnie z zasadami rachunkowości, będzie faktycznie równa kwocie różnic kursowych.

W konsekwencji powstaje pytanie, czy finansowanie prowadzone przez zagraniczną osobę prawną (Spółkę) na rzecz jej Oddziału w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 15 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z pkt. 2.25 - 2.27 Międzynarodowego Standardu Sprawozdawczości Finansowej dla Małych i Średnich Przedsiębiorstw definicja dochodu obejmuje zarówno przychody, jak i zyski: (A) przychód to dochód, który powstaje w trakcie zwykłej działalności jednostki i jest określany różnymi nazwami, w tym sprzedażą, opłatami, odsetkami, dywidendami, opłatami licencyjnymi i czynszem. (B) zyski to inne pozycje, które spełniają definicję dochodu, ale nie są przychodem. Gdy zyski są ujmowane w sprawozdaniu z całkowitych dochodów, zwykle są one prezentowane oddzielnie, ponieważ wiedza o nich jest przydatna przy podejmowaniu decyzji gospodarczych.

Definicja kosztów obejmuje straty oraz te wydatki, które powstają w toku zwykłej działalności jednostki: (A) koszty powstające w toku zwykłej działalności jednostki obejmują na przykład koszty sprzedaży, wynagrodzenia i amortyzację. Przyjmują one zazwyczaj formę wypływu lub wyczerpania aktywów, takich jak środki pieniężne i ich ekwiwalenty, zapasy lub rzeczowe aktywa trwałe. (B) straty to inne pozycje spełniające definicję kosztów, które mogą powstać w toku zwykłej działalności jednostki. Gdy straty są ujmowane w sprawozdaniu z całkowitych dochodów, są one zwykle prezentowane odrębnie, ponieważ wiedza o nich jest przydatna przy podejmowaniu decyzji gospodarczych.

Ujęcie to proces włączania do sprawozdania finansowego pozycji, która spełnia definicję składnika aktywów, zobowiązania, przychodu lub kosztu oraz spełnia następujące kryteria:

(A) jest prawdopodobne, że wszelkie przyszłe korzyści ekonomiczne związane z daną pozycją wpłyną do lub z jednostki; I

(B) pozycja ma koszt lub wartość, którą można wiarygodnie zmierzyć.

Na podstawie powyższego sformułowano następujące wnioski:

1) w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych finansowanie dokonane przez zagraniczną osobę prawną (Spółkę) na rzecz jej Oddziału z tytułu działalności w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Rzeczypospolitej Polskiej;

2) w rozumieniu art. 15 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty Spółki poniesione w związku z działalnością Oddziału w Polsce i ustalone zgodnie z zasadami rachunkowości są kosztami uzyskania przychodów z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy co do siódmego pytania

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt. 1, 4 i 6 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:

1) cenie transferowej - oznacza to rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy;

4) podmiotach powiązanych - oznacza to:

a) podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b) podmioty, na które wywiera znaczący wpływ: - ten sam inny podmiot lub - małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

c) spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika, lub

ca) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, i jej komplementariusza, lub

cb) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a, i jej wspólnika, lub

d) podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład;

6) transakcji kontrolowanej - oznacza to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Art. 11c ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

W oparciu o powyższe, zasadne jest twierdzenie, że:

1) Spółka i Oddział Spółki w Polsce będą klasyfikowane jako podmioty powiązane;

2) finansowanie udzielane przez podmiot zagraniczny (Wnioskodawcę) na rzecz swojego Oddziału z tytułu działalności w Polsce będzie transakcją kontrolowaną;

3) Spółka jest zobowiązana do ustalania cen transferowych na warunkach uzgodnionych pomiędzy podmiotami niepowiązanymi przy finansowaniu działalności Oddziału w Polsce.

Art. 11c ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 11k ust. 1 i 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. 2.Lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3) 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4) 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Jak wskazano powyżej, szacowana kwota rocznego finansowania Oddziału przez nierezydenta (Spółki) przekraczałaby 2.000.000 zł. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Spółki oraz Oddział Spółki w Polsce będą zobowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanej polegającej na finansowaniu przez nierezydenta działalności jego Oddziału w Polsce. Transakcja taka nie może być jednak jednoznacznie zakwalifikowana do rodzaju wymienionego w art. 11k ust. 2 pkt 1 - 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lecz powinna być zakwalifikowana jako inna transakcja.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Jak wynika z ww. ustawy, uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie to oznacza:

a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,

b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,

c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej. Siedziba Wnioskodawcy znajduje się na terytorium Izraela, dlatego też w sprawie zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Izrael w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Jerozolimie dnia 22 maja 1991 r. (Dz. U. z 1992 r. nr 28, poz. 124 ze zm., dalej: „UPO”) zmodyfikowana przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Izrael dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 ze zm., dalej: „Konwencja MLI”).

Stosownie do art. 5 ust. 1 i 2 UPO:

1. W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządu,

b) filię,

c) biuro,

d) zakład fabryczny,

e) warsztat oraz

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zauważyć należy, że podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, traktowany jest jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Natomiast zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):

Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 8 Ordynacji podatkowej:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle powyższego, skoro oddział nie stanowi odrębnego podmiotu, to podatnikiem oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych będzie Spółka z Izraela. Natomiast kwestia czy podatek zostanie fizycznie zapłacony przez spółkę izraelską, czy jej polski oddział pozostaje bez znaczenia.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należało uznaćza prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1, 2 i 3 UPO:

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

3. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącenie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.

Z kolei w myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT:

Wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Wskazać także należy na przepisy art. 3 ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT:

1. Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

2. Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 3 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje na tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy, z kolei art. 3 ust. 2 ustawy o CIT odnosi się do ograniczonego obowiązku podatkowego.

Podatnik, który ma nieograniczony obowiązek podatkowy podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Natomiast podatnik z ograniczonym obowiązkiem podatkowym podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Co należy rozumieć za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej precyzuje powołany na wstępie art. 3 ust. 3 ustawy o CIT.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wskazać należy, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT nie ma w niniejszej sprawie zastosowania.

Spółka izraelska nie jest podmiotem, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tym samym nie posiada nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. W konsekwencji nie znajduje do niej zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Spółka izraelska ma ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. W konsekwencji w Polsce nie będzie opodatkowany cały dochód osiągnięty przez spółkę izraelską, a jedynie dochody w myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, w tym poprzez położony na terenie Polski zakład.

Stwierdzić należy, że Spółka izraelska jest opodatkowana na terytorium Polski w zakresie dochodów, które zostaną osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do art. 3 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT. Natomiast pozostałe dochody nie podlegają w Polsce opodatkowaniu, a tym samym nie może do nich zastosowania znaleźć zwolnienie z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 3 należało uznać za nieprawidłowe.

Z kolei należy zgodzić się z Państwem, że dochodem Wnioskodawcy, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, jest dochód uzyskany w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. dochód Wnioskodawcy uzyskany za pośrednictwem Oddziału w Polsce.

W praktyce międzynarodowego prawa podatkowego konstrukcja zakładu (ang. permanent establishment) służy określeniu państwa uprawnionego do opodatkowania zysków zagranicznego przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD, umawiające się państwo nie może opodatkować zysków przedsiębiorstwa drugiego umawiającego się państwa, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem zakładu zlokalizowanego w pierwszym państwie i zyski z tytułu tej czynności można przypisać temu zakładowi.

Artykuł 7 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD ustala podstawową zasadę w sprawie określania zysków, jakie można przypisać zakładowi: w każdym umawiającym się państwie należy przypisać zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem, z uwzględnieniem wykonywanych funkcji, wykorzystywanych aktywów oraz podjętego ryzyka przez zakład i przez inne części przedsiębiorstwa. Dodatkowo, zgodnie z komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, łącznym skutkiem art. 7 i art. 5 definiującego zakład jest to, że zyski pochodzące z usług świadczonych na terytorium jednego umawiającego się państwa przez przedsiębiorstwo drugiego umawiającego się państwa nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym państwie, jeżeli nie można ich przypisać położonemu tam zakładowi.

Powyższe rozważania prowadzą do konkluzji, że zakład, który wykonuje rzeczywistą działalność gospodarczą za granicą, uważany jest – na podstawie fikcji prawnej – za odrębny podmiot od tworzącego go macierzystego przedsiębiorstwa („gdyby był oddzielnym i niezależnym przedsiębiorstwem prowadzącym taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach” z art. 7 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD). Zakład taki uczestniczy w życiu ekonomicznym drugiego państwa i powinien podlegać jurysdykcji podatkowej tego drugiego państwa. Wobec powyższego, w celu dokonania rozliczeń podatkowych, należy traktować zakład jako odrębny podmiot, który w określonym zakresie niezależnie od przedsiębiorstwa macierzystego dokonuje rozliczeń podatkowych z tytułu nabywanych świadczeń. Należy mieć na względzie, że konstrukcja zagranicznego zakładu ma na celu ustalenie, czy dana część dochodu powinna być opodatkowana w państwie, w którym dany dochód powstaje, wobec czego zakład w świetle Modelowej Konwencji OECD należy traktować dla celów rozliczeń podatkowych jako odrębny podmiot.

Sytuacja zagranicznego zakładu jest szczególna, stąd jej ocena podatkowo-prawna powinna uwzględniać opisaną powyżej fikcję funkcjonalnej odrębności (fikcję niezależnego przedsiębiorstwa) i rzeczywisty charakter czynności z udziałem takiego zakładu.

Zatem Spółka izraelska jest opodatkowana na terytorium Polski w zakresie, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, w tym m.in. w zakresie dochodów osiągniętych poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład, które można mu przypisać.

Przy czym należy podkreślić, że Państwo, jako podmiot o ograniczonym obowiązku podatkowym będą opodatkowaniu w Polsce także z pozostałych tytułów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, a nie wyłącznie z pkt 1 tego przepisu (tj. dochodów osiągniętych poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład). Zatem w przypadku osiągnięcia dochodów z pozostałych tytułów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, również te dochody podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 4, z powyższym zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ust. 1 ustawodawca określa jedynie zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Na podstawie tego przepisu można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W ustawie o CIT zawarto jednocześnie katalog przysporzeń, które nie są zaliczane do przychodów podatkowych. Katalog zawarty w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, w przeciwieństwie do wykazu przyjętego przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, ma charakter zamknięty, co oznacza, że niedopuszczalne jest rozszerzanie go na inne kategorie nieujęte wprost w tym przepisie.

Z kolei stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zabezpieczenie istniejącego źródła. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że finansowanie realizowane Spółkę z Izraela dla swojego Oddziału w Polsce w celu zapewnienia jego funkcjonowania w Polsce nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Finansowanie Oddziału przez Spółkę stanowi wewnętrzną transakcję pomiędzy Spółką a jej Oddziałem w Polsce.

Jak wskazano powyżej utworzenie na terytorium Polski Oddziału Spółki z Izraela, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w Polsce. Zakład/oddział nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje jednostka macierzysta.

Posiadający siedzibę w Polsce Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Spółki posiadającej siedzibę w Izraelu, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki. Dochody wykazywane przez Oddział pozostają więc dochodami tej Spółki. Oznacza to, że pomimo swojej odrębności w stosunku do jednostki macierzystej, Oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem.

Zatem, zauważyć należy, że opisane we wniosku przesunięcia majątkowe pomiędzy izraelską spółką a jej zagranicznym oddziałem w Polce nie spełniają kryteriów do uznania ich odpowiednio za koszty oraz przychody podatkowe, gdyż są przeprowadzane w ramach jednego podmiotu gospodarczego.

Wobec powyższego, oddział stanowi część przedsiębiorstwa, a nie jest odrębnym od przedsiębiorstwa macierzystego bytem – nie posiada odrębnej osobowości prawnej oraz nie prowadzi odrębnej działalności gospodarczej od spółki macierzystej. Oznacza to, że podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą pozostaje w analizowanym przypadku Spółka z Izraela, który wykonuje tę działalność jedynie za pośrednictwem (przy pomocy) Oddziału. Oddział nie może bowiem prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek i we własnym imieniu.

W analizowanym przypadku do przychodów należy zaliczyć przychody ustalone zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, które są osiągane w Polsce z tytułu wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Polski, w tym poprzez zagraniczny zakład w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zakładowi należy przypisać takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Zatem to nie finansowanie oddziału dokonane przez zagraniczną osobę prawną będzie przychodem, tylko uzyskane przychody, ustalone zgodnie z art. 12 ustawy o CIT, które należy przypisać do działalności zakładu położonego na terenie Polski.

Z kolei kosztami uzyskania przychodu będą koszty, które zostaną ustalone zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, tj. koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Czyli kosztem uzyskania przychodów będą wydatki spełniające warunki z ww. przepisów, a które będą związane z dochodem, który należy przypisać działalności prowadzonej poprzez zakład położony na terenie Polski. Kosztami uzyskania przychodów, o ile są spełnione warunki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT będą również koszty zarządzania i ogólne koszty administracyjne związane z działalności zakładu w Polsce.

Należy podkreślić, że to nie zasady rachunkowości ustalają podatkowe koszty uzyskania przychodu, a podstawą ich ustalenia jest wyłącznie ustawa o podatku dochodzonym od osób prawnych.

Według jednolitych i utrwalonych poglądów orzecznictwa, o uznaniu danego przysporzenia czy wydatku (zobowiązania do jego poniesienia) za przychód, dochód czy koszt podatkowy decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego (zob. wyroki NSA: z 9 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1237/13; z 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II FSK 1555/14; z 6 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1071/13; z 20 lipca 2011 r. sygn. akt II FSK 414/10). Kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych są tylko te koszty, które zostały wyraźnie określone w ustawie o CIT.

Ponadto zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.) określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów. Księgi rachunkowe służą ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z 4 lutego 1994 r. sygn. akt U 2/90).

Mając powyższe na uwadze Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 5 i 6 należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ustawy o CIT:

Podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

W myśl art. 11k ust. 2 ustawy o CIT:

Lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3) 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4) 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Objaśnienie wyrażeń ustawowych w zakresie cen transferowych zawiera art. 11a ust. 1 ustawy o CIT. I tak:

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:

1) cenie transferowej - oznacza to rezultat finansowy warunków ustalonych lub narzuconych w wyniku istniejących powiązań, w tym cenę, wynagrodzenie, wynik finansowy lub wskaźnik finansowy;

2) podmiocie - oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz zagraniczny zakład;

4) podmiotach powiązanych - oznacza to:

a) podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b) podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

- ten sam inny podmiot lub

- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

c) spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika, lub

ca) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, i jej komplementariusza, lub

cb) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a, i jej wspólnika, lub

d) podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład;

5) powiązaniach - oznacza to relacje, o których mowa w pkt 4, występujące pomiędzy podmiotami powiązanymi;

W świetle art. 11a ust. 2 ustawy o CIT:

Przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:

1) posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:

a) udziałów w kapitale lub

b) praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub

c) udziałów lub praw do udziału w zyskach, stratach, lub majątku, lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub,

2) faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub

3) pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Zgodnie z art. 11c ust. 1 ustawy o CIT:

Podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Z kolei, jak wynika z art. 11l ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2 i 2a, odpowiada wartości przypisanych przychodów lub kosztów - w przypadku przypisania dochodu (straty) do zakładu zagranicznego.

Ponownie przypomnieć należy, że utworzenie na terytorium innego państwa oddziału, nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład/oddział nie jest podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje jednostka macierzysta.

Oddział nie stanowi więc odrębnego podmiotu podatkowego w stosunku do Spółki macierzystej, ale stanowi jedynie organizacyjnie i majątkowo wyodrębnioną część Spółki. Dochody wykazywane przez Oddział pozostają więc dochodami tej Spółki. Oznacza to, że pomimo swojej odrębności w stosunku do jednostki macierzystej, Oddział nie jest z punktu widzenia prawa podatkowego samodzielnym podmiotem.

Z cytowanych wyżej regulacji dotyczących cen transferowych wynika, że Spółkę z siedzibą w Izraelu i jej zagraniczny Oddział w Polsce należy traktować na podstawie art. 11a ust. 1 pkt 4 lit. d ustawy o CIT jako podmioty powiązane.

Z kolei stosownie do art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, transakcji kontrolowanej nie stanowi w tym przypadku stricte transakcja dokonywana pomiędzy wskazanymi jednostkami (Spółką z Izraela i jej Oddziałem w Polsce), ale przypisywanie dochodów do zagranicznego Oddziału. Właściwym progiem dokumentacyjnym dla tego tupu transakcji jest próg 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 11k ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT.

Zatem nie można się z Państwem zgodzić, że w analizowanym przypadku będą Państwo zobowiązani do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji kontrolowanej polegającej na finansowaniu przez nierezydenta działalności jego Oddziału w Polsce. Zgodnie z dokonana wykładnią w relacjach Spółka – Oddział to przypisywanie dochodów do zagranicznego Oddziału stanowi transakcję kontrolowaną.

Biorąc powyższe po uwagę stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma on obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych z tytułu przesunięć majątkowych między Spółka z Izraela a jej Odziałem w Polsce.

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 7 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 8 wydano/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.187.2023.3.AK