Interpretacja indywidualna z dnia 24 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.219.2023.2.RD

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od kontrahenta.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie od B. Uzupełnili go Państwo pismem z 15 czerwca 2023 r. złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP, będącym odpowiedzią na wezwanie z 7 czerwca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) to spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii działająca w branży (…). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE), jak również w innych państwach UE, m.in. w Rumunii i Niemczech.

B. S.A. (dalej: „B”) to spółka zajmująca się produkcją (…). B. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej B. współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach - jednym z kontrahentów, do których B. dostarcza swoje towary, jest Spółka (będący członkiem tej samej grupy).

B. dokonuje i dokonywał w przeszłości dostaw towarów na rzecz Spółki, w których towar transportowany był bezpośrednio z terytorium Polski na terytorium Rumunii. Spółka nabywa towary od B. w celu wykorzystywania ich do wykonywania czynności opodatkowanych wykonywanych w Rumunii. Spółka dysponuje fakturami dokumentującymi omawiane dostawy. B. posiada dokumentację potwierdzającą dostarczenie towarów wysyłanych z terytorium kraju na terytorium Rumunii.

Z uwagi na fakt, że z dniem 1 stycznia 2021 r. upłynął okres przejściowy i Wielka Brytania opuściła Unię Europejską dla potrzeb podatku VAT (tzw. „brexit”), rumuńskie organy podatkowe dokonały wyrejestrowania Spółki dla celów VAT w Rumunii, w wyniku czego numer VAT Spółki nadany dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (rumuński numer identyfikacyjny VAT UE) stał się nieaktywny. Niezwłocznie po powzięciu tej informacji, Spółka poinformowała B. o utracie tego numeru VAT UE.

Proces zmierzający do uzyskania nowego, rumuńskiego numeru VAT UE trwał ok. 4 miesiące. W konsekwencji, przez okres od 1 stycznia do 13 maja 2021 r. Spółka nie posiadała ważnego, rumuńskiego numeru VAT (w tym numeru identyfikacyjnego VAT UE dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych).

W związku z powyższym, dostawy dokonywane przez B. na rzecz Spółki w okresie, w którym Spółka nie posiadała ważnego, rumuńskiego numeru VAT UE, a gdzie towary transportowane były z terytorium Polski na terytorium Rumunii, zostały udokumentowane fakturami ze stawką 23% VAT i zadeklarowane przez B. dla celów VAT jako dostawy towarów na terytorium kraju opodatkowane stawką 23% VAT.

Następnie, na wniosek B. wydana została interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2022 r. znak 0114-KDIP1-2.4012.443.2022.1.RD, w której organ podatkowy uznał, że w przedstawionej sytuacji nie ma ona prawa do skorygowania dokonanych w okresie od 1 stycznia do 13 maja 2021 r. transakcji z 23% na 0% (tj. wykazania ich dla celów VAT jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów). Innymi słowy, potwierdzone zostało, że transakcje te prawidłowo opodatkowane zostały stawką 23% jako dostawy towarów na terytorium kraju.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że dostawy towarów (dalsza odsprzedaż towarów na terytorium Rumunii) stanowią czynności opodatkowane, które uprawniają do odliczenia podatku naliczonego.

Podatek naliczony związany z nabyciem towarów od B. mógłby zostać odliczony, gdyby miejscem opodatkowania była Polska (dalsza odsprzedaż nabytych towarów stanowiłaby czynność opodatkowaną uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, gdyby miejscem jej opodatkowania była Polska).

Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek podatku naliczonego wynikającego z faktur od B. z tymi czynnościami (podatek ten nie został na chwilę obecną odliczony).

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów od B., poprzez ujęcie tych faktur w odpowiednich rozliczeniach VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, na podstawie przepisów Ustawy o VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów od B, poprzez ujęcie tych faktur w odpowiednich rozliczeniach VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA SPÓŁKI

Prawo do odliczenia na gruncie Ustawy o VAT

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Na podstawie art. 86 ust. 10 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Z kolei w myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 Ustawy o VAT prawo do obniżenia podatku naliczonego powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Wreszcie, zgodnie z art. 88 ust. 3a Ustawy o VAT, faktury nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego m.in. w przypadku, gdy m.in.:

• transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
• wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Jak wynika z powołanych regulacji, na gruncie Ustawy o VAT prawo do odliczenia zasadniczo może zostać zrealizowane po spełnieniu następujących warunków:

• nabywane towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, przy czym, jak wynika z powołanych przepisów Ustawy, czynności te mogą być także opodatkowane poza terytorium Polski - o ile tylko uprawniałyby do odliczenia, gdyby były opodatkowane w kraju (tj. w szczególności nie mogłyby to być czynności zwolnione z VAT);
• w stosunku do nabywanych towarów/usług, po stronie ich dostawcy powstał obowiązek podatkowy;
• podatnik posiada fakturę dokumentującą nabycie towarów/usług z wykazaną kwotą VAT;
• transakcja, z tytułu której podatnik dokonuje odliczenia podatku naliczonego, nie może być transakcją niepodlegającą opodatkowaniu VAT bądź zwolnioną od podatku;
• transakcja, z tytułu której podatnik dokonuje odliczenia podatku naliczonego, nie może stanowić czynności, dla której nie wykazuje się na fakturze kwoty podatku (zastrzeżenie to dotyczy w szczególności transakcji opodatkowanych na podstawie tzw. odwrotnego obciążenia, czy też opodatkowanych według tzw. procedury VAT marża).

W przedstawionym stanie faktycznym wszystkie powyższe warunki są spełnione przez Spółkę, dlatego Spółka jest uprawniona do odliczenia VAT z faktur dokumentujących transakcje z B. Szczegółowe wyjaśnienia w tym zakresie przedstawiono poniżej.

Zasady opodatkowania WDT w Ustawie o VAT

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT, jedną z czynności podlegających w Polsce opodatkowaniu jest wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: „WDT”).

W myśl art. 13 ust. 1 Ustawy o VAT, przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju, zasadniczo w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, na terytorium państwa członkowskiego UE inne niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 13 ust. 2 Ustawy o VAT, przepis art. 13 ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Oznacza to, że WDT w ramach którego transport rozpoczyna się w Polsce stanowi dostawę podlegającą wykazaniu w polskich rozliczeniach VAT danego dostawcy.

Transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT (tzw. zwolnienie z prawem do odliczenia).

Art. 42 ust. 1 Ustawy o VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku, tj.:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, mimo spełnienia większości przesłanek zastosowania stawki 0%, z uwagi na ww. sytuację związaną z dezaktywacją numeru VAT Spółki w Rumunii, w analizowanej sytuacji dostawca (B) udokumentował dostawy do Rumunii dokonane na rzecz Spółki w okresie od 1 stycznia do 13 maja 2021 r. fakturami ze stawką 23% VAT.

Jednocześnie, jak również wskazano w opisie sprawy, w interpretacji indywidualnej z dnia 3 listopada 2022 r. znak 0114-KDIP1-2.4012.443.2022.1.RD potwierdzono, że dostawy te prawidłowo opodatkowane zostały stawką 23% jako dostawy towarów na terytorium kraju, a B. nie ma prawa do skorygowania transakcji i wykazania ich jako WDT (ze stawką 0%), mimo późniejszego przywrócenia rejestracji VAT UE w Rumunii Wnioskodawcy.

Prawo Spółki do odliczenia VAT z faktur w przedmiotowej sprawie

W przedstawionym stanie faktycznym spełnione zostały wszystkie wskazane uprzednio przesłanki warunkujące zaistnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego na gruncie przepisów Ustawy o VAT:

• towary nabywane przez Spółkę od B są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Do opisanych transakcji nabycia towarów od B. wprost zastosowanie znajduje omówiony powyżej art. 86 ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT, gwarantujący prawo do odliczenia VAT również w sytuacji, gdy nabyte towary dotyczą czynności opodatkowanych VAT (podatkiem od wartości dodanej) wykonywanych poza terytorium kraju, a kwoty podatku naliczonego mogłyby być odliczone, gdyby analogiczne czynności opodatkowane były dokonywane w Polsce. Nie ulega bowiem wątpliwości, że gdyby Spółka wykonywała czynności opodatkowane w związku z tymi towarami (np. ich dalszą odsprzedaż) na terytorium Polski - przysługiwałoby jej prawo do odliczenia z tytułu ich nabycia;
•  w stosunku do nabywanych towarów po stronie B. powstał obowiązek podatkowy, a Wnioskodawca posiada faktury dokumentujące nabycie towarów z wykazaną kwotą VAT - dostawy dokonane zostały w 2021 r., a Spółka dysponuje fakturami dokumentującymi omawiane dostawy ze wskazanymi kwotami podatku VAT (według stawki 23%);
• transakcje zakupu towarów od B. nie stanowią:

(i) transakcji niepodlegających opodatkowaniu VAT;

(ii) transakcji zwolnionych od podatku VAT; ani też

(iii) czynności, dla których nie wykazuje się na fakturze kwoty podatku.

Należy przy tym ponownie podkreślić, że WDT z Polski do innego kraju członkowskiego UE jest czynnością opodatkowaną VAT w Polsce. W zależności od okoliczności danej transakcji WDT opodatkowana jest co do zasady stawką 0% - pod warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w Ustawie o VAT. Jeśli warunki te nie są spełnione, dana dostawa podlega opodatkowaniu stawką krajową (23%) VAT. W sytuacji, gdy właściwą okaże się stawka krajowa (23%), nabywca co do zasady powinien mieć jednak prawo do odliczenia tej kwoty VAT na zasadach ogólnych.

Należy podkreślić, że ze zgoła inną sytuacją mielibyśmy do czynienia, gdyby np. dostawca zupełnie błędnie uznał daną dostawę za opodatkowaną w Polsce i wystawił z jej tytułu fakturę z kwotą podatku od towarów i usług, podczas gdy nie powinna ona w ogóle podlegać VAT w Polsce. Wówczas istotnie nabywcy nie przysługiwałoby prawo do odliczenia VAT z takiej faktury, gdyż dostawa, którą ona dokumentuje nie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce (np. miejscem rozpoczęcia transportu i w konsekwencji miejscem dostawy towarów jest inne państwo) i w konsekwencji na fakturze nie powinna znaleźć się kwota „polskiego” VAT.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku sytuacja jest jednak odmienna - miejscem dostaw zrealizowanych przez B. jest terytorium kraju. Jednocześnie dostawy te prawidłowo opodatkowane zostały stawką 23% VAT (prawidłowość zastosowanej stawki potwierdziła wydana na wniosek B. ww. interpretacja indywidualna).

W omawianym stanie faktycznym spełnione zatem zostały przesłanki powstania prawa do odliczenia na gruncie Ustawy o VAT. Jednocześnie, do dostawy towarów realizowanych na rzecz Spółki nie znajdują zastosowania żadne wyłączenia prawa do odliczenia, wynikające z Ustawy o VAT. Tym samym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących transakcje dostawy towarów od B.

Ujmując to zagadnienie szerzej, kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego powinna być każdorazowo analizowana także w kontekście zasady neutralności podatku VAT.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem, znajdującym potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE oraz polskich sądów administracyjnych, a także w doktrynie prawa podatkowego - prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest przywilejem podatnika, lecz stanowi podstawowy element konstrukcyjny systemu VAT.

Jak wskazuje się w doktrynie:

„Prawo do odliczenia podatku naliczonego (...) jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. (...) Prawo do odliczenia (...) nie stanowi ulgi podatkowej. Wpływać to musi na sposób wykładni przepisów dotyczących prawa do odliczenia. (...) Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od wartości dodanej. Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Takie rozumienie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bardzo istotną wytyczną przy wykładni dyrektyw VAT w orzecznictwie ETS. W wielu orzeczeniach bowiem interpretowano regulacje dyrektyw VAT (co wpływało na rozumienie przepisów krajowych) w taki sposób, aby osiągnięta była neutralność podatku dla podatników.” [A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, wyd. XV, Lex/el.]

Tak rozumiana zasada neutralności oznacza, że wszelkie regulacje ograniczające prawo do odliczenia muszą być interpretowane w sposób ścisły, zgodnie z wykładnią językową, i nie mogą być stosowane rozszerzająco.

W tym kontekście należy ponownie zauważyć, że Ustawa o VAT (w art. 88 ust. 3a) wskazuje m.in. na trzy generalne wyłączenia prawa do odliczenia, uwarunkowane rodzajem transakcji.

Wyłączenia te obejmują: transakcje w ogóle niepodlegające opodatkowaniu (w Polsce), transakcje zwolnione z opodatkowania oraz transakcje rozliczane przez nabywcę towarów/usług na zasadzie odwrotnego obciążenia (lub VAT marży).

Żadne z tych wyłączeń nie obejmuje transakcji WDT bądź innych transakcji, dla których Ustawa o VAT warunkowo przewiduje stawkę 0% VAT. Rozszerzająca wykładnia omawianego przepisu, która miałaby prowadzić do wyłączenia prawa do odliczenia w sytuacji nabycia towarów w ramach WDT, do którego ze względów na brak właściwego numeru VAT UE nie zastosowano stawki 0% VAT - byłaby w oczywisty sposób wykładnią niezgodną z brzmieniem art. 88 ust. 3a i niedopuszczalną z perspektywy zasady neutralności.

Jak powszechnie wskazuje się w doktrynie, praktyce polskich organów i sądów, a także orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości UE, prawo do odliczenia jako podstawowe prawo podatnika związane jest z zasadniczą cechą podatku VAT - tj. opodatkowaniem konsumpcji. Opodatkowanie konsumpcji oznacza, że ekonomicznym kosztem podatku VAT nie mogą być obciążani przedsiębiorcy, którzy wykorzystują dane towary lub usługi do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, jak już wcześniej podkreślano, Spółka nabywa towary od B. w celu wykorzystywania ich do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółka nie jest przy tym konsumentem nabywanych towarów, a zatem w świetle zasad, na jakich opiera się konstrukcja podatku VAT, nie powinien ponosić ekonomicznego kosztu podatku zawartego w ich cenie.

Ponadto, co istotne, przyznanie Spółce prawa do odliczenia nie wiąże się z żadnym ryzykiem powstania uszczerbku dla Skarbu Państwa, bowiem podatek należny wykazany na fakturach, których dotyczy niniejszy wniosek, został zapłacony przez B.

Jednak, niezależnie od powyższego, Spółka chciałaby finalnie wskazać, że nawet gdyby w danej sytuacji dostawca miał prawo do stawki 0%, a stawka podstawowa VAT została zastosowana na fakturze omyłkowo - Spółce nadal przysługiwałoby prawo do odliczenia, o ile dana transakcja nie jest transakcją zwolnioną lub niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Zgodnie bowiem z ugruntowanym poglądem, zastosowanie na fakturze niewłaściwej stawki podatkowej, nie pozbawia nabywcy towaru / usługi prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dotyczy to również stawki 0% VAT.

Jak podkreśla się w bowiem w doktrynie:

„Należy podkreślić, że na podstawie powyższej regulacji [art. 88 Ustawy o VAT] nie można odmawiać prawa do odliczenia podatku, który na fakturze został wykazany według nieprawidłowej stawki. W związku z tym, że powyższa regulacja ma charakter wyjątkowy (ograniczający prawa podatnika), wyjątków zaś nie wolno interpretować rozszerzająco, nie można na jej podstawie odmawiać prawa do odliczenia podatku z faktury, na której zastosowano niewłaściwą stawkę. Dotyczy to zarówno przypadków zawyżenia, jak i zaniżenia podatku. (...) Jeśli zatem usługa miałaby być opodatkowana według stawki 0% VAT, na fakturze zaś wykazano podatek (naliczony według błędnej stawki), to nie można odmawiać prawa do odliczenia podatku z takiej faktury na podstawie komentowanego przepisu.” [A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, wyd. XV, Lex/eL]

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora KIS.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 czerwca 2022 r., 0114-KDIP1-2.4012.182.2022.1.PC, w odniesieniu do stawki VAT 23% zastosowanej w zakresie transakcji eksportu towaru, Dyrektor KIS stwierdził:

„Zatem, jeżeli Państwa Spółka nabywała towary (...) gdzie podatnik polski zastosował przy sprzedaży (eksport pośredni) stawkę podatku VAT 23% zamiast stawki właściwej dla eksportu 0%, nie pozbawia Państwa prawa do odliczenia podatku wynikającego z tej faktury. Należy również wskazać, że zastosowanie błędnej stawki podatku VAT na fakturze nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego. Okoliczności wyłączające prawo do odliczenia podatku naliczonego zostały wymienione w art. 88 ustawy o VAT, który stanowi katalog zamknięty.”

Należy podkreślić, że interpretacja ta dotyczyła sytuacji niemal tożsamej z przedstawioną w niniejszym wniosku. Również dotyczyła ona transgranicznej transakcji towarowej, opodatkowanej w Polsce co do zasady stawką 0% VAT (eksport towarów), gdzie jednak prawidłową okazała się stawka 23% VAT ze względu na niespełnienie wskazanych w Ustawie o VAT warunków.

Podobne stanowisko (o możliwości odliczenia VAT z faktury z „zawyżoną” stawką VAT) Dyrektor KIS zajął jednak również w wielu innych interpretacjach, w tym np.:

- interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2022 r., 0112-KDIL1-3.4012.148.2022.1.MR:

„Zastosowanie bowiem błędnej (zawyżonej) stawki podatku przez sprzedawców (agentów) nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie stanowi to negatywnej przesłanki, uniemożliwiającej odliczenie tego podatku, wymienionej w art. 88 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że dla istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury (nawet w przypadku wskazanym wyżej), obok fundamentalnych przesłanek (...), to również najistotniejsze jest to, by nabyta usługa lub towar podlegały opodatkowaniu i nie korzystały przy tym ze zwolnienia od tego podatku. Kwestia stawki - z punktu widzenia podmiotu dokonującego odliczenia - ma drugorzędne znaczenie.”

- interpretacja indywidualna z dnia 15 grudnia 2020 r., 0112-KDIL1-2.4012.493.2020.1.AG:

„Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje /będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, wykazanego na fakturach wystawionych przez kontrahentów w nieprawidłowej (zawyżonej bądź zaniżonej) stawce podatku VAT, przy założeniu, że dostawa towarów/świadczenie usług podlegają/będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i nie są/nie będą z tego podatku zwolnione.”,

- interpretacja indywidualna z dnia 15 października 2020 r., 0111-KDIB3-1.4012.653.2020.2.WN:

„Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego - nie oceniając prawidłowości zastosowanej stawki podatku VAT dla nabywanych przez Spółkę dostaw towarów czy usług - należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT na podstawie otrzymanej faktury VAT w sytuacji, gdy wystawca zastosował zawyżoną stawkę podatku VAT, a jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, spełnione są pozostałe warunki uprawniające Spółkę do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT.”,

- interpretacja indywidualna z dnia 08 stycznia 2020 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.533.2019.3.PG:

„Zatem, jeżeli (...) podatnik polski zastosował przy sprzedaży (eksport pośredni) stawkę podatku VAT 23% zamiast stawki właściwej dla eksportu 0%, nie pozbawia Państwa prawa do odliczenia podatku wynikającego z tej faktury.”

- interpretacja indywidualna z dnia 19 sierpnia 2019 r., 0112-KDIL1-3.4012.372.2019.1.AKS:

„Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że spełnione są/będą przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy, w związku z czym Spółka jest/będzie uprawniona do odliczenia całości podatku VAT wynikającego z faktur wystawionych przez Dostawców, pomimo zastosowania przez nich nieprawidłowej stawki podatku lub nieprawidłowego kursu walutowego.”

Podsumowując, mając na uwadze brzmienie powołanych przepisów Ustawy o VAT, praktykę organów podatkowych oraz konieczność uwzględnienia obowiązującej na gruncie VAT zasady neutralności, w ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów od B. w ramach WDT, poprzez ujęcie ich w odpowiednich rozliczeniach VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm. dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”),

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy,

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy,

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...)

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, że

przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy,

przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Przepis art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel - to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy,

w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

1)Na mocy art. 42 ust. 1a ustawy,

stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1.podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1,

lub

2.złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Ww. warunki muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany).

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy,

prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Co więcej, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy,

podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju, a zakupy, jakich dokonują, są związane właśnie z tymi czynnościami. Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Istotne pozostaje również to, że omawiany przepis nie wprowadza odrębnej definicji podatnika. Oznacza to, że za podatnika w rozumieniu tego przepisu uznać należy każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą (w rozumieniu ustawy), niezależnie od tego, gdzie ma on „rezydencję” podatkową. Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji przysługuje zarówno podatnikom z kraju, jak i z innych państw.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 3a ustawy,

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1.sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

a.wystawionymi przez podmiot nieistniejący,

b.(uchylony),

2.transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

3.(uchylony);

4.wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

a.stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,

b.podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,

c.potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;

5.faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;

6.(uchylony);

7.wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Wskazane warunki dotyczące skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług odzwierciedlają zapisy art. 168 i art. 169 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy,

jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

a.VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;

b.VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a) i art. 27;

c.VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i);

d.VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;

e.VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

Ponadto w myśl art. 169 lit. a) Dyrektywy,

poza prawem do odliczenia, o którym mowa w art. 168, podatnik ma prawo do odliczenia VAT określonego w tym artykule, jeżeli towary i usługi są wykorzystywane do następujących celów transakcji podatnika związanych z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, dokonywanych poza terytorium państwa członkowskiego, w którym podatek jest należny lub został zapłacony, w odniesieniu do których VAT podlegałby odliczeniu, gdyby zostały one dokonane na terytorium tego państwa członkowskiego.

Regulacja ta rozszerza prawo podatnika do dokonywania odliczeń wyłącznie podatku związanego z działalnością opodatkowaną podatnika, wyrażoną w art. 168, o prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych następnie w takich transakcjach podatnika, które w ogóle nie podlegają opodatkowaniu VAT w kraju nabycia (kraju odliczenia podatku naliczonego). Transakcjami, które nie podlegają opodatkowaniu w kraju nabycia, mogą być zarówno czynności wykonane za granicą w związku z prowadzoną tam działalnością gospodarczą, jak i czynności wykonane w ramach działalności prowadzonej w kraju zakupu, w stosunku do których za miejsce powstania obowiązku podatkowego uważana jest zagranica.

Z opisu wynika, że jesteście Państwo spółką z siedzibą w Wielkiej Brytanii działającą w branży (…). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE), jak również w innych państwach UE, m.in. w Rumunii i Niemczech. B. S.A. (B) to spółka zajmująca się produkcją (…). B. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej B. współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach - jednym z kontrahentów, do których B. dostarcza swoje towary, jest Spółka (będący członkiem tej samej grupy). B. dokonuje i dokonywał w przeszłości dostaw towarów na rzecz Spółki, w których towar transportowany był bezpośrednio z terytorium Polski na terytorium Rumunii. Spółka nabywała towary od B. w celu wykorzystywania ich do wykonywania czynności opodatkowanych wykonywanych w Rumunii. Spółka dysponuje fakturami dokumentującymi omawiane dostawy. B. posiada dokumentację potwierdzającą dostarczenie towarów wysyłanych z terytorium kraju na terytorium Rumunii. Dostawy towarów (dalsza odsprzedaż towarów na terytorium Rumunii) stanowią czynności opodatkowane, które uprawniają do odliczenia podatku naliczonego. Podatek naliczony związany z nabyciem towarów od B. mógłby zostać odliczony, gdyby miejscem opodatkowania była Polska (dalsza odsprzedaż nabytych towarów stanowiłaby czynność opodatkowaną uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, gdyby miejscem jej opodatkowania była Polska). Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek podatku naliczonego wynikającego z faktur od B. z tymi czynnościami. Dostawy dokonywane przez B. na rzecz Spółki w okresie, w którym Spółka nie posiadała ważnego, rumuńskiego numeru VAT UE, a gdzie towary transportowane były z terytorium Polski na terytorium Rumunii, zostały udokumentowane fakturami ze stawką 23% VAT i zadeklarowane przez B dla celów VAT jako dostawy towarów na terytorium kraju opodatkowane stawką 23% VAT. Z uwagi na fakt, że z dniem 1 stycznia 2021 r. upłynął okres przejściowy i Wielka Brytania opuściła Unię Europejską dla potrzeb podatku VAT (tzw. „brexit”), rumuńskie organy podatkowe dokonały wyrejestrowania Spółki dla celów VAT w Rumunii, w wyniku czego numer VAT Spółki nadany dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (rumuński numer identyfikacyjny VAT UE) stał się nieaktywny. Proces zmierzający do uzyskania nowego, rumuńskiego numeru VAT UE trwał ok. 4 miesiące. W konsekwencji, przez okres od 1 stycznia do 13 maja 2021 r. Spółka nie posiadała ważnego, rumuńskiego numeru VAT (w tym numeru identyfikacyjnego VAT UE dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych). Z interpretacji dla B. z 3 listopada 2022 r. znak 0114-KDIP1-2.4012.443.2022.1.RD, wynika, że organ podatkowy uznał, że w przedstawionej sytuacji nie ma ona prawa do skorygowania dokonanych w okresie od 1 stycznia do 13 maja 2021 r. transakcji z 23% na 0% (tj. wykazania ich dla celów VAT jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów). Innymi słowy, potwierdzone zostało, że transakcje te prawidłowo opodatkowane zostały stawką 23% jako dostawy towarów na terytorium kraju.

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów od B, poprzez ujęcie tych faktur w odpowiednich rozliczeniach VAT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, należy wskazać że Państwa Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. B., kontrahent który dostarczał Spółce towary też jest czynnym podatnikiem podatku VAT w Polsce i faktura dokumentująca nabycie towarów została wystawiona ze stawką 23%. Mimo, że transakcja stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów to B. nie mógł zastosować stawki 0% ze względu na niespełnienie określonych przesłanek wymaganych aby dostawca mógł stosować stawkę preferencyjną. W tak opisanym przypadku, należy stwierdzić, że Spółce która nabywała towary od B. do wykonywania czynności opodatkowanych wykonywanych w Rumunii przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Jak sami Państwo wskazali dalsza odsprzedaż towarów na terytorium Rumunii stanowiła czynności opodatkowane, które uprawniają do odliczenia podatku naliczonego. Co istotne w sprawie podatek naliczony związany z nabyciem towarów od B. mógłby zostać odliczony, gdyby miejscem opodatkowania była Polska (dalsza odsprzedaż nabytych towarów stanowiłaby czynności opodatkowane uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, gdyby miejscem opodatkowania była Polska). Ponadto Spółka posiada dokumenty, z których wynika związek podatku naliczonego wynikającego z faktur od B. z tymi czynnościami. Spełnione więc zostały przesłanki umożliwiające Spółce odliczenia podatku naliczonego wynikające z faktury otrzymanej od B. Należy zatem zgodzić się z Państwem, że w przedstawionym stanie faktycznym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów od B. poprzez ujęcie tych faktur w odpowiednich rozliczeniach VAT.

W konsekwencji stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).