Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 14 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.231.2023.1.AK

1. Czy na podstawie art. 3 ust. 3 w związku z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT według koncepcji look-through (która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy takiego statusu nie ma podmiot, do którego bezpośrednio wypłacana jest należność; dalej: „koncepcja look-trough”) Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę na rzecz Wspólnika, mimo że dywidendy najpierw będą wypłacone do Wspólnika? 2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że Wnioskodawca spełnia warunek posiadania w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (tj. Spółki), o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO? 3. Czy w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2, jeśli Spółka pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na zastosowanie koncepcji look through to Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania nadpłaty podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 zł) oraz będzie uprawniony na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT do otrzymania zwrotu podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 zł) przy spełnieniu pozostałych warunków do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1) na podstawie art. 3 ust. 3 w związku z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT według koncepcji look-through (która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy takiego statusu nie ma podmiot, do którego bezpośrednio wypłacana jest należność; dalej: „koncepcja look-trough”) X będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę na rzecz Wspólnika, mimo że dywidendy najpierw będą wypłacone do Wspólnika,

2) Wnioskodawca spełnia warunek posiadania w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (tj. Spółki), o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO,

3) w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2, jeśli Spółka pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na zastosowanie koncepcji look through to X będzie uprawniona do otrzymania nadpłaty podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 zł) oraz będzie uprawniony na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o CIT do otrzymania zwrotu podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 zł) przy spełnieniu pozostałych warunków do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

(…) sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz rezydentem podatkowym dla celów tego podatku w Polsce, podlegającym obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT.

Struktura właścicielska

Od 2015 r. udziałowcem Spółki w 60% jest polski podmiot (…) sp. z o.o. należący do grupy kapitałowej. Pozostałe 40% udziału w kapitale zakładowym Spółki od 2015r. posiada (…) (dalej: „Wspólnik”) z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Wyłącznym udziałowcem Wspólnika jest (…) (dalej: (…) lub Wnioskodawca) z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca jest wyłącznym udziałowcem Wspólnika przez nieprzerwany okres dłuższy niż 2 lata.

Zarówno Wspólnik jak i Wnioskodawca podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Wielkiej Brytanii i nie korzystają ze zwolnienia w Wielkiej Brytanii z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Wypłaty dywidendy

Spółka dokonała w 2022 r. wypłaty dywidendy na rzecz swojego Wspólnika. Wartość dywidendy wypłaconej w 2022 r. do Wspólnika przekroczyła 2 000 000 zł w ciągu roku podatkowego. Spółka nie wyklucza również dokonywania wypłat dywidend na rzecz Wspólnika w przyszłości.

Co do zasady, formalnie dywidendy były i będą wypłacane przez Spółkę na rzecz Wspólnika.

Po przeprowadzonej analizie przepisów prawa i projektu objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. (dalej: „Objaśnienia Ministra Finansów lub Objaśnienia”), stwierdzono, że Wspólnik nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i ustalone zostało, że Wspólnik nie będzie faktycznie uprawniony do rozporządzania otrzymaną dywidendą ani nie będzie mógł decydować o jej przeznaczeniu. W konsekwencji Wspólnik nie będzie rzeczywistym właścicielem otrzymanych od Spółki dywidend.

Jednocześnie w odniesieniu do dywidendy wypłacanej przez Spółkę do Wspólnika to Wnioskodawca będzie rzeczywistym właścicielem tej dywidendy, ponieważ będzie uprawniony do decydowania o przeznaczeniu tej dywidendy. W stosunku do wypłaconej przez Spółkę do Wspólnika dywidendy to Wnioskodawca spełnia definicję „rzeczywistego właściciela” zawartą w art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT, zgodnie z którą rzeczywistym właścicielem jest podmiot po pierwsze otrzymujący należność dla własnej korzyści, po drugie niebędący pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części danej należności innemu podmiotowi, po trzecie prowadzący rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby (w przypadku Wnioskodawcy jest to Wielka Brytania), jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Należy również zaznaczyć, że w przypadku wypłaty dywidendy w 2022 r., która została już dokonana, to dla celów ostrożnościowych Spółka pobrała podatek od wypłaconej dywidendy w ustawowej wysokości 19%.

Przedmiotem wniosku jest:

i. stan faktyczny (tj. dywidenda wypłacona w 2022 r.) i

ii. zdarzenie przyszłe (tj. dywidendy, które mogą zostać wypłacone w przyszłości) polegające na wypłacie dywidendy na rzecz Wspólnika, w odniesieniu do których rzeczywistym właścicielem jest Wnioskodawca.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, iż kwestia statusu Wnioskodawcy jako rzeczywistego właściciela dywidend wypłacanych przez Spółkę nie jest przedmiotem zapytania na podstawie wniosku.

Pytania

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że Wnioskodawca spełnia warunek posiadania w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (tj. Spółki), o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO?

3. Czy w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2, jeśli Spółka pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na zastosowanie koncepcji look through to Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania nadpłaty podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 zł) oraz będzie uprawniony na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT do otrzymania zwrotu podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 zł) przy spełnieniu pozostałych warunków do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy, na bazie art. 3 ust. 3 ust. 5 z zw. art. 3 ust. 5 stosując koncepcję look-through Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę, mimo że dywidendy najpierw będą przekazane Wspólnikowi.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

W myśl art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Natomiast w myśl art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu /dochodu (tzw. podatek u źródła).

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z projektem objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 19 czerwca 2019 r. w sprawie zasad poboru podatku u źródła, płatnicy, dokonując płatności podlegających podatkowi u źródła, powinni zweryfikować strukturę i badać kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Jeżeli zachodzi taka sytuacja, tzn. że rzeczywistym właścicielem należności jest ten inny podmiot (co należy wykazać lub zbadać) wówczas do opodatkowania podatkiem u źródła będą miały zastosowanie przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub przepisy krajowe wdrażające dyrektywy unijne właściwe dla państwa rezydencji tego podmiotu. Wówczas zastosowanie będzie miała koncepcja określana jako look through approach.

Do wskazanej koncepcji TSUE odniósł się w wyrokach z 26 lutego 2019 r. w połączonych sprawach Skatteministeriet przeciwko N Luxembourg 1 (C 115/16), X Denmark (C 118/16), C Danmark I (C 119/16), Z Denmark (C 299/16). Wyrok dotyczył stosowania zwolnienia dla odsetek na podstawie Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (dalej: Dyrektywa odsetkowa). Jak wskazał TSUE, że: „sama okoliczność, że spółka, która otrzymuje odsetki w państwie członkowskim, nie jest ich rzeczywistym właścicielem, nie musi oznaczać, że przewidziane w Dyrektywie odsetkowej zwolnienie nie ma zastosowania. Wydają się bowiem możliwe przypadki, w których takie odsetki są zwolnione na tej podstawie w państwie źródła, jeżeli spółka je otrzymująca przekazuje je właścicielowi mającemu siedzibę w Unii i spełniającemu także wszystkie przesłanki ustanowione w Dyrektywie odsetkowej dla skorzystania z takiego zwolnienia”.

Z kolei zgodnie z art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT przez rzeczywistego właściciela rozumie się podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

a) otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,

b) nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

c) prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności.

Przekładając powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego, należy uznać, że wypłaty dywidend na rzecz Wnioskodawcy za pośrednictwem Wspólnika dokonywane przez Spółkę będą podlegały na gruncie Ustawy o CIT opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, na potrzeby wniosku uznaje się, że Wnioskodawca jest i będzie rzeczywistym właścicielem dywidend, które zostały w roku 2022 i będą w przyszłości wypłacane przez Spółkę, mimo iż najpierw dywidendy trafią do Wspólnika. Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnik, jako podmiot nieprowadzący rzeczywistej działalności gospodarczej, nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce w stosunku do tych dywidend, ponieważ nie będzie jej rzeczywistym właścicielem.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, na postawie art. 3 ust. 3 ust. 5 z zw. art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT stosując koncepcję look-through Xbędzie podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę, mimo że dywidendy najpierw będą przekazane do Wspólnika.

Powyższe stanowisko jest też potwierdzane w innych interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 marca 2020 r., znak 0114-KDIP2-1.4010.534. 2019.2.JC, w której organ stwierdził wprost: „przy każdej pojedynczej płatności należy zastosować look through approach i ustalić czyim definitywnym przysporzeniem jest dana płatność”.

Biorąc pod uwagę powyższe, stosując koncepcję look-through Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę, mimo że dywidendy najpierw będą przekazane Wspólnikowi.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że Wnioskodawca spełnia warunek posiadania w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (tj. Spółki), o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Zgodnie z art. 10 ust. 1 PL-UK UPO, w przypadku wypłaty dywidendy przez Spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce) osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (Wielkiej Brytanii), mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (Wielkiej Brytanii).

Artykuł 10 ust. 2 PL-UK UPO uzupełnia tę regulację pozwalając na zastosowanie preferencji w odniesieniu do opodatkowania wypłacanych dywidend, wskazując, że takie dywidendy:

a. będą zwolnione z opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę (Polska), jeśli osoba uprawniona do dywidend jest spółką mającą siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (Wielka Brytania) i posiada w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (Wnioskodawcy) i posiadała lub będzie posiadać takie udziały (akcje) przez nieprzerwany 24 miesięczny okres, w którym dokonano wypłaty;

b. z zastrzeżeniem punktu a) niniejszego ustępu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie (Polska), w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa (Polski), ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (Wielkiej Brytanii), to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty dywidend brutto.

- przy czym postanowienia tego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

Przepis Konwencji polsko-brytyjskiej nie wymaga, aby posiadanie udziałów było bezpośrednie. Gdyby intencją państw będących stronami umowy było zawarcie takiego warunku w PL-UK UPO, taki warunek zostałby w niej wskazany wprost, analogicznie jak w przypadku wielu innych zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku przedstawionego we wniosku stanu faktycznego powinien znaleźć zastosowanie art. 10 ust. 2 lit. a PL-UK UPO, bowiem zarówno Wspólnik, jak i Wnioskodawca (do którego znajdą zastosowanie postanowienia PL-UK UPO) są spółkami brytyjskimi.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do dochodów wypłacanych na rzecz podmiotu posiadającego w płatniku udział pośredni znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in.:

- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 kwietnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.46.2021.1.JC;

- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 września 2022r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.411.2022.1.DP,

- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 lutego 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.486.2019.4.JF.

W opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca posiada nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata ponad 10% udziałów (akcji) we Wspólniku, a Wspólnik posiada nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 2 lata ponad 10% udziałów w Spółce. Zatem warunek posiadania udziałów przez nieprzerwany okres dwóch lat należy uznać za spełniony.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym należy uznać, że Wnioskodawca spełnia warunek posiadania w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (tj. Spółki), o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 2, jeśli Spółka pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na zastosowanie koncepcji look through to Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania zwrotu nadpłaty tego podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 zł), oraz będzie uprawniony na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT do otrzymania zwrotu tego podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 zł) przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w Ustawie o CIT do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 3

Zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W myśl art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zatem w przypadku wypłaty należności dywidendy przez Spółkę przekraczającej 2 000 000 zł, płatnik zobowiązany będzie do poboru podatku od nadwyżki przekraczającej kwotę 2 000 000 zł.

Jednocześnie, na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT w przypadku poboru podatku na podstawie opisanego art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT, organ podatkowy zwraca na wniosek pobrany podatek (przy spełnieniu określonych warunków).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że miała miejsce oraz możliwa będzie sytuacja, w której Spółka, jako płatnik podatku na podstawie art. 26 ust. 2c Ustawy o CIT, przy dokonywaniu wypłaty dywidendy na rzecz Wspólnika pobierze podatek w ustawowej wysokości 19% na podstawie art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT i wpłaci go do urzędu skarbowego. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca będzie uprawniony do decydowania o przeznaczeniu tej dywidendy wypłaconej przez Spółkę. Zatem to Wnioskodawca poniesie/ponosi ekonomiczny ciężar podatku.

Na podstawie wskazanych wyżej przepisów Ordynacji podatkowej, gdy Spółka pobierze od podatnika kwotę podatku w wysokości większej od należnej, to podatnik ma możliwość wystąpienia do właściwego organu o zwrot nadpłaty.

Jednocześnie na podstawie art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT, Spółka miała lub będzie miała obowiązek pobrać podatek od wypłaconej należności od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł, natomiast na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT możliwe będzie otrzymanie zwrotu zapłaconego podatku od nadwyżki ponad 2 000 000 zł przy spełnieniu warunków określonych w Ustawie o CIT do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

Zgodnie z przedstawionym stanowiskiem w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie 1, to Wnioskodawca będzie podatnikiem CIT w stosunku dochodów od otrzymanych dywidend od Spółki. Zatem to Wnioskodawca, na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, będzie uprawiona do otrzymania zwrotu podatku w wysokości 19% dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 zł oraz do otrzymania zwrotu podatku pobranego przez Spółkę na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy CIT w przypadku wypłaty dywidendy ponad kwotę 2 000 000 zł przy spełnieniu warunków określonych w Ustawie o CIT do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

Podsumowując należy stwierdzić, że Spółka pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na zastosowanie koncepcji look through to (…) będzie uprawniona do otrzymania zwrotu podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 zł), oraz na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 zł), przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w Ustawie o CIT do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Przede wszystkim, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, kto, tj. jaki podmiot jest rzeczywistym właścicielem w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) wskazanych we wniosku należności. Wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie potraktowano, jako niepodlegający ocenie element opisu sprawy.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

W myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

Natomiast stosownie do treści art. 26 ust. 7a ustawy o CIT:

Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Państwa wątpliwość w zakresie pytania nr 1 dotyczy ustalenia, czy na podstawie art. 3 ust. 3 w związku z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT według koncepcji look-through (która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy takiego statusu nie ma podmiot, do którego bezpośrednio wypłacana jest należność) Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez Spółkę, mimo że dywidendy najpierw będą wypłacone do Wspólnika.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka dokonała w 2022 r. wypłaty dywidendy na rzecz swojego Wspólnika. Spółka nie wyklucza również dokonywania wypłat dywidend na rzecz Wspólnika w przyszłości. Co do zasady, formalnie dywidendy były i będą wypłacane przez Spółkę na rzecz Wspólnika. Po przeprowadzonej analizie stwierdzono, że Wspólnik nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej i ustalone zostało, że Wspólnik nie będzie faktycznie uprawniony do rozporządzania otrzymaną dywidendą ani nie będzie mógł decydować o jej przeznaczeniu. W konsekwencji Wspólnik nie będzie rzeczywistym właścicielem otrzymanych od Spółki dywidend. Jednocześnie w odniesieniu do dywidendy wypłacanej przez Spółkę do Wspólnika to Wnioskodawca będzie rzeczywistym właścicielem tej dywidendy, ponieważ będzie uprawniony do decydowania o przeznaczeniu tej dywidendy. W stosunku do wypłaconej przez Spółkę do Wspólnika dywidendy to Wnioskodawca spełnia definicję „rzeczywistego właściciela” zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT.

We własnym stanowisku powołali się Państwo na Projekt objaśnień z 19 czerwca 2019 r. – Zasady poboru podatku u źródła. Projekt ten odnosi się do koncepcji „look through approach”. Koncepcja ta będzie odpowiadać sytuacji przedstawionej we wniosku, bowiem rzeczywistym właścicielem należności z tytułu dywidendy będzie podmiot pośredni, czyli Wnioskodawca.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejną wątpliwością Państwa jest kwestia ujęta w pytaniu nr 2 dotycząca ustalenia, czy Wnioskodawca spełnia warunek posiadania w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (tj. Spółki), o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt a) PL-UK UPO.

W myśl art. 22a ustawy o CIT:

Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 10 ust. 1-3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (t. j. Dz. U. z 2006 r. nr 250, poz. 1840, dalej: „UPO”) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”):

1. Dywidendy, wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże, takie dywidendy:

a) będą zwolnione z opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, jeśli osoba uprawniona do dywidend jest spółką mającą siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie i posiada w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy i posiadała lub będzie posiadać takie udziały (akcje) przez nieprzerwany 24 miesięczny okres, w którym dokonano wypłaty;

b) z zastrzeżeniem punktu a) niniejszego ustępu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty dywidend brutto.

Postanowienia niniejszego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

3. Określenie „dywidendy” użyte w tym artykule oznacza dochód z udziałów (akcji) lub innych praw do udziału w zyskach, z wyjątkiem wierzytelności, jak również dochód z innych praw w spółce, który według prawa Umawiającego się Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest pod względem podatkowym traktowany jak dochód z udziałów (akcji) i obejmuje również każdy dochód, który według prawa Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, jest traktowany jak dywidenda lub dystrybucja dokonywana przez spółkę.

4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do dywidend, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność poprzez zakład w nim położony i gdy udział, z tytułu którego dywidendy są wypłacane, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 niniejszej Konwencji.

Z opisu sprawy wynika, że od 2015 r. udziałowcem Spółki w 60% jest polski podmiot (…) sp. z o.o. Pozostałe 40% udziału w kapitale zakładowym Spółki od 2015 r. posiada Wspólnik z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Wyłącznym udziałowcem Wspólnika jest Wnioskodawca z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca jest wyłącznym udziałowcem Wspólnika przez nieprzerwany okres dłuższy niż 2 lata. Zarówno Wspólnik jak i Wnioskodawca podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Wielkiej Brytanii i nie korzystają ze zwolnienia w Wielkiej Brytanii z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.

Odnosząc wyżej cytowanej przepisy UPO do analizowanej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia warunek posiadania w dniu wypłaty dywidend nie mniej niż 10 procent pośrednio udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy (tj. Spółki). Wynika to z faktu, że Wnioskodawca posiada nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 24 miesiące ponad 10% udziałów (akcji) we Wspólniku, a Wspólnik posiada nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 24 miesiące ponad 10% udziałów w Spółce. Zatem warunek posiadania udziałów przez nieprzerwany okres 24 miesięcy, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt a) UPO należy uznać za spełniony. UPO nie wyklucza możliwości pośredniego posiadania udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do zagadnienia poruszanego w pytaniu nr 3 wskazać należy, że zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o CIT

Organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany zgodnie z art. 26 ust. 2e. Wysokość podatku do zwrotu określa się na podstawie zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy o CIT:

Wniosek o zwrot podatku może złożyć:

1) podatnik, w tym podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2,który w związku z uzyskaniem należności, od której został pobrany podatek, osiąga przychód podlegający opodatkowaniu zgodnie z przepisami niniejszej ustawy,

2) płatnik, jeżeli wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku

- zwany dalej "wnioskodawcą".

Z kolei art. 28b ust. 3 ustawy o CIT stanowi

Wniosek o zwrot podatku zawiera oświadczenie co do zgodności z prawdą faktów przedstawionych we wniosku oraz co do zgodności z oryginałem dokumentacji załączonej do wniosku. Obowiązek złożenia oświadczenia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, istnieje także na dalszym etapie postępowania w odniesieniu do przedstawianych kolejnych faktów oraz przekazywanej uzupełniającej dokumentacji.

Zwrot nadpłaconego podatku (w tym podatku u źródła) regulują również przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej:

Za nadpłatę uważa się kwotę:

1) nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;

2) podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

3) zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

4) zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Stosownie do art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej:

Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem:

1) zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;

2) pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;

3) zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;

4) wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;

5) zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

W świetle art. 73 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego.

Na podstawie art. 75 Ordynacji podatkowej:

§ 1. Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

§ 2. Uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

§ 3. Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy że od 1 stycznia 2019 r., wraz z nowelizacją przepisów podatkowych w polskim porządku prawnym istnieją dwa tryby zwrotu tzw. podatku u źródła, tj. określony w art. 28b ustawy o CIT oraz zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej zamieszczonymi w Dziale III – Zobowiązania podatkowe w Rozdziale 9 – Napłata.

Przepisy o zwrocie podatku z tytułu wypłaconych należności (podatku u źródła) zawarte w dyspozycji przepisów art. 28b ustawy o CIT są przepisami szczególnymi względem postanowień Ordynacji podatkowej dotyczących nadpłaty i jej zwrotu. W konsekwencji w ramach procedury zwrotu podatku z tytułu wypłaconych należności (podatku u źródła) przepisy Ordynacji podatkowej znajdą zastosowanie jedynie w zakresie nieuregulowanym w przepisach ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że zgodnie z literalnym brzmieniem dyspozycji art. 28b ustawy o CIT, w tym trybie zwrot podatku następuje wyłącznie w przypadku pobrania podatku zgodnie z art. 26 ust. 2e, a więc w przypadku gdy łączna kwota należności wypłaconych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika w danym roku podatkowym.

Stąd też stwierdzić należy, że we wszystkich przypadkach, w których podatek u źródła pobrany na rzecz tego samego podatnika w danym roku podatkowym nie przekracza kwoty 2 000 000 zł, tj. w przypadkach gdy został pobrany na podstawie przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, podmioty są uprawnione do wystąpienia z wnioskiem o zwrot podatku u źródła na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

Natomiast w przypadkach gdy podatek u źródła został pobrany na podstawie przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, tj. gdy kwota pobranego podatku na rzecz tego samego podatnika w danym roku podatkowym przekracza kwotę 2 000 000 zł, podmioty są uprawnione do złożenia wniosku o zwrot na podstawie przepisów ustawy o CIT, tj. zgodnie z dyspozycją przepisów zawartych w art. 28b ustawy o CIT.

Na podstawie powołanych wcześniej przepisów stwierdzić należy, że zgodnie z literalnym brzmieniem art. 28b ust. 1 ustawy o CIT tryb zwrotu podatku przewidziany w tym przepisie będzie miał zastosowanie wyłącznie w przypadku podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Wobec powyższego tryb ten znajdzie zastosowanie do podatku pobranego od płatności przekraczających w roku podatkowym 2 000 000 zł. Co oznacza, że wniosek o zwrot podatku u źródła na podstawie art. 28b ustawy o CIT może zostać złożony w przypadku gdy podatek u źródła był pobierany należnie, tj. gdy w danym przypadku nie miało zastosowania wyłączenie lub ograniczenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Natomiast w odniesieniu do podatku pobranego od wypłat należności w części poniżej 2 000 000 zł oraz należności powyżej 2 000 000 zł, do których znajdzie zastosowanie rozporządzenie wyłączające lub ograniczające zastosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT wniosek o zwrot podatku powinien zostać złożony na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej w trybie zwrotu nadpłaty podatku.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu sprawy wskazać należy, że jeśli Spółka pobierze podatek w ustawowej wysokości 19%, to z uwagi na fakt, że Wnioskodawca spełnia warunki zastosowania zwolnienia na podstawie art. 10 ust. 2 pkt a) UPO, będzie On uprawniony do wystąpienia o zwrotu nadpłaty tego podatku na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej (dla części należności nieprzekraczającej 2 000 000 zł), oraz będzie uprawniony na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o CIT do wystąpienia o zwrotu tego podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (tj. dla części należności przekraczającej 2 000 000 zł).

W świetle powyższego Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu natomiast do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że interpretacje te nie są wiążące dla tutejszego organu, bowiem dotyczą tylko konkretnej indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w nich zawarte jest wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 14 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.231.2023.1.AK