Interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.229.2023.2.MAZ

Prawo do wystawienia faktury dokumentującej otrzymaną zaliczkę z tytułu eksportu towarów ze stawką podatku 0% oraz okresu rozliczeniowego właściwego do ujęcia faktury korygującej, wystawionej do faktury dotyczącej otrzymanej zaliczki na poczet eksportu towarów

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 14 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do wystawienia faktury dokumentującej otrzymaną zaliczkę z tytułu eksportu towarów ze stawką podatku 0% oraz okresu rozliczeniowego właściwego do ujęcia faktury korygującej, wystawionej do faktury dotyczącej otrzymanej zaliczki na poczet eksportu towarów, wpłynął 14 czerwca 2023 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 sierpnia 2023 r. (wpływ 16 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

ABCD spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP. Wnioskodawca uzyskuje ze swojej działalności przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako: „VAT”) oraz posiada status podatnika VAT UE. Przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest profesjonalna obsługa serwisowa … oraz dystrybucja części zamiennych przeznaczonych do ww. układów w pojazdach samochodowych, maszynach budowlanych, rolniczych, górniczych, przeładunkowych i terminalowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów zarówno na rzecz polskich, jak i zagranicznych kontrahentów. Często w ramach przeprowadzanych transakcji mają miejsce sytuacje, w których Spółka otrzymuje od kontrahenta zaliczkę na poczet eksportu, po czym kontrahent przed upływem 6 miesięcy od otrzymania zaliczki rezygnuje z transakcji, wnosząc przy tym o zaliczenie wpłaconej zaliczki na poczet kolejnego zamówienia.

W tak przedstawionym stanie faktycznym do transakcji finalnie nie dochodzi, skutkiem czego faktura dokumentująca zaliczkę zostaje skorygowana do zera. Na prośbę kontrahenta następuje zwrot zaliczki, ale nie poprzez faktyczny zwrot na rachunek bankowy kontrahenta, lecz poprzez zaliczenie jej na poczet kolejnej zaliczki na poczet eksportu – innego towaru, zgodnie z nowym zamówieniem.

Wobec powyższego Spółka ma do czynienia z dwiema sytuacjami:

- skorygowanie do zera rozpoznanej zaliczki nr 1 na poczet eksportu - z uwagi na to, że nie dojdzie w ogóle do transakcji,

- rozpoznanie obowiązku podatkowego z zaliczki nr 2.

W odniesieniu do zaliczki nr 1 skorygowanie obowiązku podatkowego z powodu braku realizacji transakcji zostaje dokonane w momencie powstania przyczyny korekty (czyli w momencie podjęcia decyzji od odstąpieniu od realizacji dostawy). Jeżeli odstąpienie od realizacji dostawy miało miejsce przed upływem 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę nr 1 – korekta do zera zaliczki pierwotnej zostaje dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym doszło do odstąpienia od realizacji dostawy. W momencie wystawienia faktury korygującej Spółka koryguje również podstawę opodatkowania.

Wykazanie obowiązku podatkowego z zaliczki nr 2 następuje w momencie zaliczenia zaliczki nr 1 na poczet zaliczki nr 2. W tym przypadku również prawo do opodatkowania zaliczki nr 2 stawką 0% powstanie pod warunkiem, że towar opuści teren celny UE (i Spółka będzie posiadać potwierdzenie takiego faktu) w terminie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę.

W uzupełnieniu wniosku z 16 sierpnia 2023 r. Spółka wskazała, że:

 1. W odniesieniu do zaliczki nr 1 Spółka nie otrzymuje dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT ani innego dokumentu o charakterze urzędowym - z uwagi na to, że finalnie nie dochodzi w ogóle do transakcji, w związku z czym towar nie opuszcza terytorium Unii Europejskiej i tym samym na Spółce nie ciąży obowiązek posiadania wskazanych dokumentów.

2. Natomiast w odniesieniu do zaliczki nr 2 Spółka otrzymuje dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Spółka otrzymuje wskazany dokument w terminie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę. Przy czym jak wskazano w stanie faktycznym wniosku o interpretację, należy mieć na uwadze, iż moment otrzymania zaliczki nr 2 następuje w momencie zaliczenia zaliczki nr 1 na poczet zaliczki nr 2.

Pytania

1. Czy w opisanym stanie faktycznym, w sytuacji rezygnacji z dostawy przed upływem 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę oraz prośby kontrahenta o zaliczenie zaliczki na poczet kolejnego eksportu, Spółka ma prawo, rozliczając fakturę pierwotną, rozpoznać eksport ze stawką 0% na mocy art. 41 ust. 9a ustawy o VAT pomimo, iż w rzeczywistości do eksportu nigdy nie dojdzie?

2. Czy w odniesieniu do sytuacji opisanej w pytaniu [nr] 1 stosownie do art. 29a ust. 15 pkt 1, w zw. z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, Spółka prawidłowo ujmuje fakturę korygującą zaliczkę „do zera” w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiona zostanie faktura korygująca?

 3. Czy w odniesieniu do zaliczki nr 2 (powstałej po zaliczeniu zwrotu zaliczki nr 1 na poczet zaliczki nr 2) Spółka ma prawo rozpoznać eksport ze stawką 0%, pod warunkiem, że towar opuści teren celny UE w ciągu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę (i w tym czasie Spółka posiadać będzie dowody potwierdzające wywóz towarów poza UE), na mocy art. 41 ust. 9a ustawy o VAT?

 4. Czy w odniesieniu do sytuacji przedstawionej w pytaniu [nr] 3 Spółka prawidłowo ujmuje fakturę zaliczkową nr 2 w momencie zaliczenia zaliczki nr 1 na zaliczkę nr 2 stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

 1) W opisanym stanie faktycznym w sytuacji rezygnacji z dostawy przed upływem 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę oraz prośby kontrahenta o zaliczenie zaliczki na poczet kolejnego eksportu, Spółka ma prawo, rozliczając fakturę pierwotną, rozpoznać eksport ze stawką 0% na mocy art. 41 ust. 9a ustawy o VAT do momentu rezygnacji z zamówienia przez kontrahenta przed upływem 6 miesięcznego terminu, o którym mowa w tym przepisie, pomimo, iż w rzeczywistości do eksportu nigdy nie dojdzie.

 2) W odniesieniu do sytuacji opisanej w pytaniu [nr] 1 stosownie do art. 29a ust. 15 pkt 1 w zw. z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT Spółka prawidłowo ujmuje fakturę korygującą zaliczkę do zera w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiona zostanie faktura korygująca.

 3) W odniesieniu do zaliczki nr 2 (powstałej po zaliczeniu zwrotu zaliczki nr 1 na poczet zaliczki nr 2) Spółka ma prawo rozpoznać eksport ze stawką 0%, pod warunkiem, że towar opuści obszar celny UE w ciągu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę (i w tym czasie Spółka posiadać będzie dowody potwierdzające wywóz towarów poza UE), na mocy art. 41 ust. 9a ustawy o VAT.

 4) W odniesieniu do sytuacji przedstawionej w pytaniu [nr] 3 Spółka prawidłowo ujmuje fakturę zaliczkową nr 2 w momencie zaliczenia zaliczki nr 1 na zaliczkę nr 2 stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1.

Dostawy realizowane przez Spółkę, w sytuacji gdy dochodzi do finalizacji zamówienia spełniają wszystkie warunki uznania jej za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.; dalej jako: „ustawa o VAT”). Spółka dokonując wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej posiada odpowiednie dokumenty celne, czy też transportowe potwierdzające wywóz poza terytorium Unii Europejskiej (co znajduje potwierdzenie w przepisach celnych).

Zaliczka na poczet eksportu może być opodatkowana stawką VAT 0%. Przepisy ustawy o VAT regulują wprost kwestię możliwości zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie towarów, w sytuacji gdy podatnik przed dokonaniem dostawy towarów otrzyma całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT: „Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty”.

Stosownie do art. 41 ust. 9a ustawy o VAT: „Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6”.

Podsumowując powyższe – Spółka ma prawo zastosować stawkę podatku 0% już w stosunku do otrzymanej kwoty zaliczki przez 6 miesięcy od końca miesiąca otrzymania zaliczki. Co do zasady bowiem zaliczkowane są transakcje, które docelowo są finalizowane.

Może się jednak zdarzyć tak, że przed upływem sześciomiesięcznego okresu wskazanego w przepisie art. 41 ust. 9a ustawy o VAT kontrahent Spółki zrezygnuje z zamówienia. Niemniej do momentu upływu przedmiotowego terminu oraz do momentu, w którym kontrahent nie zrezygnuje z zaliczkowanego zamówienia, Spółka w swojej ocenie ma prawo stosować ww. regulację ustawy o VAT i rozliczyć fakturę pierwotną rozpoznając eksport ze stawką 0%. Przy czym oczywiście podkreślenia wymaga fakt, iż w przypadku rezygnacji z zamówienia przez kontrahenta Spółka ma pełną świadomość w zakresie obowiązku wykonania korekty przedmiotowej transakcji na gruncie rozliczeń podatku od towarów i usług.

Reasumując, do momentu upływu 6 miesięcznego terminu Spółka ma prawo rozpoznawać eksport ze stawką 0%. A w przypadku, w którym kontrahent Spółki, który wpłacił zaliczkę zrezygnuje z zamówienia w trakcie trwania ww. 6 miesięcznego okresu, to nie dochodzi do czynności opodatkowanej, na poczet której zaliczka została przyjęta. Odstąpienie od umowy powoduje, że przedmiot opodatkowania nie zaistnieje, co za tym idzie należy skorygować przedmiotową transakcję na gruncie rozliczeń podatku od towarów i usług do zera.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych przez właściwe organy podatkowe interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego – interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2022 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.118.2022.4.PK, w której Organ wskazuje, że: „W przypadku odstąpienia od zrealizowania transakcji, na poczet której uiszczono zaliczkę, istotne znaczenie ma fakt, że w następstwie tego odstąpienia ostatecznie nie dochodzi do czynności opodatkowanej na poczet której płatność (zaliczka) została przyjęta. Odstąpienie od umowy powoduje, że przedmiot opodatkowania (dla którego przyjęta płatność była częścią podstawy opodatkowania) nie zaistnieje. Nie ma więc czego obejmować opodatkowaniem.

Konsekwencją powyższego musi być upadek obowiązku podatkowego od zaliczki. Nie ma bowiem przedmiotu podatku (czynności podlegającej opodatkowaniu), od którego obowiązek podatkowy miałby powstać. Dotyczy to zarówno przypadku, gdy płatność miała charakter zaliczki i jest zwracana nabywcy, jak i sytuacji, gdy płatność stanowiła wadium zatrzymywane przez sprzedawcę. Także w tym ostatnim przypadku nie ma przedmiotu podatku, zaś przyjęta zaliczka przestaje być wynagrodzeniem za spodziewaną czynność opodatkowaną. Pełni funkcję quasi-odszkodowawczą i nie łączy się z żadnym świadczeniem sprzedawcy”.

Ad 2.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o VAT: „Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in.:

- sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

- otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności”.

Jak wskazuje art. 106i ust. 2 ustawy o VAT: „Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy”.

Powyższe przepisy stosuje się także do dostawy eksportowej w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. W związku z przepisami powołanymi powyżej Spółka dokumentuje przyjęcie zaliczki, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, fakturą zaliczkową oraz zgodnie z art. 41 ust. 9a ustawy o VAT, wykazując ją w zeznaniu dotyczącym miesiąca otrzymania stosuje do niej stawkę 0%.

Ustawodawca nie przewiduje szczególnych regulacji dotyczących wystawiania faktur korygujących do faktur zaliczkowych. Zastosowanie zatem będą miały ogólne przepisy w tym zakresie, zawarte w art. 106j ust. 1 ustawy o VAT. I tak: „W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

- dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

- dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 u.p. t. u.,

- stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą”.

Rozliczoną we wcześniejszych miesiącach zaliczkę, która ostatecznie nie będzie stanowić dla Spółki obrotu, trzeba będzie skorygować, wystawiając fakturę korygującą zaliczkę „in minus”. Na podstawie art. 29a ust. 13 i 15 ustawy o VAT obniżenia podstawy opodatkowania w eksporcie towarów dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą. Dla transakcji eksportowych, w myśl art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT, nie jest bowiem wymagane, aby sprzedawca zgromadził dokumentację potwierdzająca uzgodnienie z nabywcą towaru warunków obniżenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z powyższym faktura korygująca zostaje ujęta w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona. Tym samym nie zaistnieje potrzeba wykazania zaliczki w ewidencjach z zastosowaniem 23% stawki podatku VAT.

W zakresie uszczegółowienia stanowiska w temacie braku rzeczywistego zwrotu zaliczki, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym brak faktycznego zwrotu zaliczki kontrahentowi nie stoi na przeszkodzie dokonania korekty wpłaconej zaliczki. Jak wskazał ustawodawca w art. 29a ust. 10 pkt 3 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się także o zwróconą nabywcy całość lub cześć zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło. Czy zatem dla skorygowania rozliczenia wymagany jest zwrot zapłaty? Zgodnie z wykładnią celowościową wyżej powołanych przepisów przez Spółkę, realny zwrot do nabywcy nie jest w istocie wymagany. Zaliczka sama w sobie nie jest czynnością opodatkowaną. Przyspiesza tylko moment powstania obowiązku podatkowego, ale tylko wówczas, gdy jest powiązana z konkretną czynnością. Zaliczka jako taka jedynie przyspiesza powstanie obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Jeśli jednak do wykonania czynności opodatkowanej (do której pierwotnie odnosiła się pobrana zaliczka) ostatecznie nie dojdzie, to zaliczka przestaje być płatnością na poczet czynności podlegającej opodatkowaniu. Skoro zatem nie doszło do czynności opodatkowanej, to obrót ten podlega skorygowaniu in minus. Reasumując, nie ma tym samym znaczenia, czy ostatecznie kwota pobranej zaliczki została faktycznie zwrócona nabywcy, czy też nie i zostanie np. przeksięgowana na poczet innego, kolejnego zamówienia.

Ad 3.

Odwołując się do powołanych powyżej regulacji, Spółka w odniesieniu do zaliczki nr 2, powstałej po zaliczeniu zwrotu zaliczki nr 1 na poczet zaliczki nr 2, ma również prawo rozpoznać eksport ze stawką 0%. Zgodnie z art. 41 ust. 9a ustawy o VAT: „Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio”.

Uprawnienie takie będzie przysługiwało Spółce jedynie wówczas, gdy towar opuści teren celny UE w ciągu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę oraz w tym czasie Spółka posiadać będzie dowody potwierdzające wywóz towarów poza UE.

Powyższe potwierdzają również objaśnienia podatkowe z dnia 23 kwietnia 2021 r. w zakresie pakietu rozwiązań „Slim VAT” oraz wybranych rozwiązań doprecyzowujących niektóre konstrukcje VAT, wprowadzonych ustawą z dnia 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2419), w myśl których ustawodawca wyjaśnia, że: „uproszczenie w zakresie eksportu towarów polega na wydłużeniu terminu na wywóz towarów poza terytorium UE, jako warunku do zastosowania stawki 0% dla otrzymanej zaliczki. Zgodnie z przyjętymi zasadami otrzymanie zaliczki (całości lub części zapłaty) przed dokonaniem dostawy towarów podlega opodatkowaniu wg stawki 0% dla eksportu towarów w odniesieniu do otrzymanej zaliczki, przy spełnieniu określonych warunków, tj. (i) wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy (a nie jak było do końca grudnia 2020 r. w terminie 2 miesięcy), licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zaliczkę, oraz (ii) podatnik otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE w terminie wskazanym w przepisach. Zatem, podatnik będzie mógł, co do zasady zastosować stawkę 0% do otrzymanej zaliczki, jeżeli w terminie 6 miesięcy od końca miesiąca w którym ją otrzymał, towar opuścił terytorium UE, oraz podatnik otrzymał dokument potwierdzający ten wywóz. W przypadku gdy podatnik nie otrzymał dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE w miesiącu, w którym towar opuścił terytorium UE, podatnik będzie mógł nadal zastosować stawkę 0% w odniesieniu do otrzymanej zaliczki, pod warunkiem otrzymania tego dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, za okres następny po okresie rozliczeniowym, w którym nastąpił wywóz towarów. Wywóz towarów musi jednak nastąpić w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał zaliczkę, i jednocześnie podatnik powinien posiadać dokument celny potwierdzający procedurę wywozu”.

Ad 4.

Ponadto w odniesieniu do zaliczki nr 2 powstałej po zaliczeniu zwrotu zaliczki nr 1 na poczet zaliczki nr 2, Spółka prawidłowo ujmuje fakturę zaliczkową nr 2 w momencie zaliczenia zaliczki nr 1 na zaliczkę nr 2 stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT: „Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f”.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Wskazana powyżej regulacja jest zgodna z art. 63 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym: „Zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług”.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast na mocy art. 19a ust. 8 ustawy o VAT: „Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty”.

Poparcie stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie w wydawanych przez właściwe organy podatkowe interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego – interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 grudnia 2022 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.435. 2022.2.JO, w której Organ wskazuje, że: „w sytuacji, gdy przed dokonaniem dostawy towaru otrzymacie Państwo całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę wówczas obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 8 ustawy, czyli z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty”.

Zgodnie z powyżej powołanymi regulacjami i interpretacjami Spółka prawidłowo ujmuje fakturę zaliczkową w momencie zaliczenia zaliczki pierwotnej na poczet kolejnej zaliczki na eksport.

Reasumując, mając na względzie powołane w uzasadnieniu stanowiska wnioskodawcy przepisy, jak i orzecznictwo, Spółka stoi na stanowisku, że sposób postępowania wskazany w opisie stanu faktycznego jest uzasadniony i zgodny z przepisami prawa podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1570; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej […].

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel […].

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:

Przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

 a) dostawcę lub na jego rzecz, lub

 b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

- musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w art. 7 ustawy;

- w konsekwencji tej czynności musi nastąpić wywóz towaru z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terytorium UE przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni);

- wywóz towaru musi być potwierdzony przez organ celny określony w przepisach celnych.

Dwie pierwsze przesłanki mają charakter faktyczny i musi je łączyć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, tzn. w wykonaniu jednej ze ściśle sprecyzowanych w ustawie czynności (dostawy) towar opuszcza terytorium kraj w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Ostatnia przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym legalnym wywozem towarów poza terytorium kraju.

Należy w tym miejscu zauważyć, jak wskazuje art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy:

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1) dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2) dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

W art. 29a ust. 1 ustawy wskazano, że:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 10 ustawy:

Podstawę opodatkowania obniża się o:

1) kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2) wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3) zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4) wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Zgodnie z art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy:

Warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się w przypadku eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy:

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy:

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy:

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

 1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

 2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

 3) zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

W art. 41 ust. 9a wskazano, że:

Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 41 ust. 9b ustawy:

Przepis ust. 9a stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż określony w ust. 9a, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.

W art. 106b ust. 1 ustawy wskazano, że:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2) (uchylony)

3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Wątpliwości Wnioskodawcy wyrażone w zadanych pytaniach dotyczą:

- rozliczenia faktury dokumentującej otrzymaną zaliczkę z tytułu eksportu towarów ze stawką 0%, zgodnie z art. 41 ust. 9a ustawy;

- ujęcia faktury korygującej otrzymaną zaliczkę „do zera” w okresie rozliczeniowym, w którym zostaje wystawiona ta faktura, w przypadku zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla eksportu towarów w związku z otrzymaniem zaliczki;

- prawa do rozpoznania eksportu towarów w przypadku otrzymania zaliczki nr 2 (otrzymanej w wyniku zaliczenia zaliczki nr 1, gdy transakcja z nią związana nie doszła do skutku) i zastosowania – na mocy art. 41 ust. 9a ustawy – stawki opodatkowania 0% właściwej dla eksportu towarów;

- wykazania faktury związanej z zaliczką nr 2 na poczet eksportu towarów, w momencie zaliczenia zaliczki nr 1 na poczet zaliczki nr 2.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca podał, że w ramach działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostaw towarów m.in. na rzecz zagranicznych kontrahentów. Często mają miejsce sytuacje, w których Spółka otrzymuje od kontrahenta zaliczkę na poczet eksportu, po czym kontrahent przed upływem 6 miesięcy od otrzymania zaliczki rezygnuje z transakcji, wnosząc przy tym o zaliczenie wpłaconej zaliczki na poczet kolejnego zamówienia. W tak przedstawionym stanie faktycznym do transakcji finalnie nie dochodzi, skutkiem czego faktura dokumentująca zaliczkę zostaje skorygowana do zera. Na prośbę kontrahenta następuje zwrot zaliczki, ale nie przez faktyczny zwrot na rachunek bankowy kontrahenta, lecz przez zaliczenie jej na poczet kolejnej zaliczki z tytułu eksportu innego towaru, zgodnie z nowym zamówieniem.

W sytuacji, gdy Spółka otrzymała zaliczkę przed dokonaniem dostawy towarów, która będzie spełniała definicję eksportu, ma prawo – na podstawie art. 41 ust. 9a ustawy – do zastosowania stawki podatku 0% w odniesieniu do otrzymanej kwoty zaliczki. Przy tym zastosowanie tej stawki podatku jest uzależnione od spełnienia w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca otrzymał zaliczkę, dwóch warunków – dokonania wywozu towarów oraz otrzymania dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. W przypadku, gdy w terminie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca otrzymał zaliczkę nie następuje eksport towarów w wyniku rezygnacji kontrahenta, wówczas nie dochodzi do czynności opodatkowanej, na poczet której nastąpiła płatność kontrahenta (Spółka otrzymała wskazaną zaliczkę). Skoro więc kontrahent i Spółka odstąpili od umowy, to wówczas nie wystąpi eksport towarów, czyli nie będzie przedmiotu opodatkowania wskazanego w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji braku transakcji eksportu towarów przestanie istnieć obowiązek podatkowy powstały w następstwie otrzymania przez Spółkę zaliczki. Tym samym zaliczka będąca w posiadaniu Spółki przestaje być częścią wynagrodzenia za spodziewaną czynność opodatkowaną i nie łączy się z jakimkolwiek świadczeniem Wnioskodawcy.

Reasumując – należy stwierdzić, że otrzymując zaliczkę na poczet eksportu towarów Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% na mocy art. 41 ust. 9a ustawy. W przypadku rezygnacji z dostawy przed upływem 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym Spółka otrzymała zaliczkę, Wnioskodawca nie jest pozbawiony prawa do zastosowania stawki 0% właściwej dla eksportu towarów w odniesieniu do otrzymanej kwoty zaliczki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W sytuacji, gdy nie doszło do eksportu towarów w wyniku rezygnacji kontrahenta, zaistnieje przesłanka do zwrotu otrzymanej zaliczki, pociągająca za sobą obniżenie podstawy opodatkowania na podstawie art. 29a ust. 10 pkt 3 ustawy. Zatem na mocy art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktury korygującej podstawę opodatkowania do zera, dotyczącej faktury wystawionej w związku z otrzymaniem zaliczki. Fakturę korygującą, dotyczącą obniżenia podstawy opodatkowania w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem (dokumentującej otrzymaną zaliczkę na poczet eksportu towarów), Spółka ujmuje w okresie rozliczeniowym, w którym ta faktura jest wystawiana. Przy tym w sytuacji, gdy przedmiotem transakcji miał być eksport towarów, Spółka nie jest zobowiązana – na podstawie art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy – do posiadania dokumentacji wskazanej w art. 29a ust. 13 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

W opisie stanu faktycznego Spółka podała, że zaliczka nr 1 otrzymana na poczet transakcji, do której nie doszło, jest zaliczana na poczet zaliczki nr 2 związanej z eksportem towarów.

Zatem obowiązek podatkowy w stosunku do zaliczki nr 2 powstaje w chwili jej zaliczenia na poczet eksportu towarów, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy. Skoro otrzymanie tej zaliczki poprzedza związany z nią eksport towarów, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% na mocy art. 41 ust. 9a ustawy. W tej sytuacji zastosowanie stawki podatku 0% wymaga, aby w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca otrzymał zaliczkę, spełnione zostały dwa warunki – dokonany jest wywóz towarów oraz Spółka otrzyma dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na konieczność posiadania dokumentu potwierdzającego wywóz poza terytorium Unii Europejskiej wskazuje przepis art. 41 ust. 6 ustawy. Z kolei w art. 41 ust. 6a ustawy wymienione zostały dokumenty, o których mowa w ust. 6.

W uzupełnieniu wniosku Spółka podała, że w odniesieniu do zaliczki nr 2 otrzymuje dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Spółka otrzymuje wskazany dokument w terminie 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę. Z zadanego pytania nr 3 wynika również, że towar opuści teren celny UE w ciągu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym otrzymano zaliczkę.

Powyższe oznacza, że Spółka spełni przesłanki uprawniające do rozpoznania eksportu towarów ze stawką podatku 0% w odniesieniu do zaliczki nr 2, na podstawie art. 41 ust. 9a ustawy.

Z kolei w stosunku do zaliczki nr 2 obowiązek podatkowy powstanie w chwili jej otrzymania – w momencie zaliczenia zaliczki nr 1 na zaliczkę nr 2. Spółka prawidłowo zatem ujmuje fakturę wystawioną w związku z zaliczką nr 2 w momencie zaliczenia na tę zaliczkę otrzymanej wcześniej zaliczki nr 1, w związku z którą nie nastąpił eksport towarów na skutek rezygnacji kontrahenta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 i 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym Organ nie rozstrzygał kwestii, czy magazynowanie towarów na terytorium kraju lub terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma wpływ na nieprzerwany charakter transportu tych towarów do kraju docelowego poza terytorium Unii Europejskiej. Nie stanowiło to bowiem przedmiotu wątpliwości Wnioskodawcy. Jak podała Spółka w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się i będzie się za każdym razem odbywać w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących tę sprawę wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidualne nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651, ze zm.; dalej jako: „Ordynacja podatkowa”). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 259, ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.