Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB2-1.4011.365.2023.2.MSU

Możliwość skorzystania z ulgi na powrót

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 września 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem złożonym 2 listopada 2023 r., (o tej samej dacie wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan obywatelem Polski. Urodził się Pan (…). Mama Pana (…) była nauczycielem chemii, a Pana tata (…) był ekonomistą. W latach 1999-2004 uczęszczał Pan na studia dzienne wydziału chemii na Politechnice.

W 2004 roku wyjechał Pan do Holandii, aby zrobić badania naukowe do pracy magisterskiej. Po obronie pracy magisterskiej na Politechnice dostał Pan ofertę, aby podjąć studia doktoranckie w instytucie zajmującym się technologiami wodnymi (…) w Holandii.

W dniu 1 czerwca 2005 roku opuścił Pan terytorium Polski i przeniósł się do Holandii, gdzie zaczął doktorat na temat (…). Następnie (…) 2009 roku obronił Pan pracę doktorską, za którą otrzymał nagrodę (…).

Od (…) 2009 roku - do (…) 2016 roku pracował pan w firmie holenderskiej (…). W tej firmie rozwijał Pan nowatorską technologię oczyszczania wody.

Od (…) 2017 roku do (…) 2022 roku pracował Pan jako (…), która mieściła się w mieście (…) Holandii.

(…) 2017 roku Pan wraz z żoną kupił dom w (…) w Holandii.

(…) roku w mieście (…) w Holandii urodził się Panu pierwszy (…), następnie (…) roku urodził się w tym samym mieście drugi (…).

W 2020 roku rozpoczęła się pandemia COVID-19, podczas której, jak również zaraz po niej brakowało Panu i Pana dzieciom kontaktu z rodziną. Z uwagi na powyższe Pan wraz żoną podjęliście decyzję o sprzedaży domu w Holandii i przeprowadzeniu się do Polski w kolejnych latach.

W dniu (…) 2021 roku sprzedał Pan dom w Holandii. Natomiast w dniu (…) 2022 roku kupił Pan wraz z żoną nieruchomość w (…).

Od 1 maja 2022 roku do dnia 24 lutego 2023 roku mieszkał Pan w Holandii, gdzie aktywnie szukał pracy (hybrydowej lub zdalnej) w holenderskim przemyśle. Po długich miesiącach poszukiwań i rozmów z przedsiębiorcami zdecydował się Pan założyć jednoosobową działalność gospodarczą w Polsce.

24 lutego 2023 roku przeprowadził się Pan i zameldował w (…). Od 1 marca 2023 roku prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod skróconą nazwą (…).

Od (…) 2009 roku do (…) 2022 roku pozostawał Pan w stosunku pracy (umowy o pracę) z holenderskimi przedsiębiorcami - łącznie 12 lat i 6 miesięcy.

Od (…) 2005 roku do (…) 2023 roku był Pan zameldowany w Holandii.

W tym czasie był Pan wyłącznie holenderskim rezydentem podatkowym, na potwierdzenie czego posiada certyfikat rezydencji podatkowej z holenderskiego urzędu skarbowego.

Zgodnie z powyższym, przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, miał Pan miejsce zamieszkania w Holandii. Zmiana miejsca zamieszkania nastąpiła po 31 grudnia 2021 roku. Występuje Pan z wnioskiem o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej „ulgi na powrót” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie korzystał Pan uprzednio w całości lub w części z tego zwolnienia.

Od dnia przeniesienia się do Holandii do dnia powrotu do Polski, to Holandia traktowała Pana jak rezydenta podatkowego, tj. podlegał Pan tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z Holandii wyjechał Pan 24 lutego 2023 roku od tego dnia ma Pan centrum interesów osobistych w Polsce.

Od dnia przeniesienia się do Holandii (tj. (…) 2005 roku) do dnia powrotu do Polski (tj. 27 luty 2023 roku) nie miał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W latach 2005-2022 nie przebywał Pan na terytorium Polski więcej niż 183 dni, w każdym z wyżej wymienionych lat.

Od dnia przeniesienia się do Holandii do dnia powrotu do Polski centrum Pana interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajdowało się w Holandii. Przez cały ten czas pracował Pan zawodowo w Holandii. Do Polski wrócił Pan razem z żoną i dziećmi (dzieci urodziły się w Holandii).

W okresie od dnia przeniesienia się do Holandii do dnia powrotu do Polski nie miał Pan żadnych powiązań majątkowych z Polską - wszelkie przychody uzyskiwał Pan z pracy zarobkowej w Holandii (umowy o pracę od (…) 2009 roku do (…) 2022 roku). Pana powiązania osobiste z Polską, to Pana rodzice i siostra, którzy przez ten czas mieszkali w Polsce. W dniu, w którym wrócił Pan do Polski, przeniósł Pan swoje centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) do Polski.

Od dnia 24 lutego 2023 r. posiada i nadal będzie posiadał Pan stałe miejsce zamieszkania w Polsce.

Od dnia Pana powrotu do Polski, Pana powiązania osobiste z Polską to najbliższa rodzina (żona, dzieci), dalsza rodzina i znajomi, natomiast powiązania majątkowe to jednoosobowa działalność gospodarcza, mieszkanie, samochód.

Od dnia powrotu do Polski nie ma Pan powiązań osobistych z Holandią - jedynym powiązaniem majątkowym jest mieszkanie na terytorium Holandii oraz rachunek inwestycyjny. Zamierza Pan w najbliższym czasie dokonać zbycia ww. nieruchomości w Holandii i przeniesienia całości aktywów finansowych na rachunki w bankach RP. Zamierza Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2023-2026.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:

- od 24 lutego 2023 roku Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) znajduje się w Polsce. Załącznik: Zaświadczenie o zameldowaniu Pana na pobyt stały. W 2023 roku na terytorium RP posiada Pan centrum interesów osobistych i gospodarczych i w tym roku podatkowym będzie przebywał Pan więcej niż 183 dni;

- do 23 lutego 2023 roku miał Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Holandii. Natomiast 27 czerwca 2023 roku wymeldował się Pan oficjalnie w Urzędzie Miejskim w mieście (...) w Holandii. W 2023 roku podatkowym przebywał Pan w Holandii krócej niż 183 dni. Pismo z Urzędu Miejskiego w (...) potwierdza Pana emigrację 27 czerwca 2023 r. z (...) w Holandii do Polski, (...). Załącznik: Pismo z Urzędu Miejskiego w (...), Holandia;

- suma osiąganych przez Pana przychodów w 2023 roku przekroczyła kwotę 85.528 zł (z wyłączeniem przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku). Zakłada Pan, że w kolejnych latach suma przychodów może przekroczyć również tą kwotę.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym można uznać, iż może Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2023-2026 w myśl art. 21 ust. 1 pkt 152a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, może Pan skorzystać z ulgi na powrót w latach 2023-2026, ponieważ zostały spełnione następujące warunki ustawowe:

- przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, miał Pan miejsce zamieszkania w Holandii;

- zmiana miejsca zamieszkania nastąpiła po 31 grudnia 2021 r. Od początku roku 2022 do dnia zmiany miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przebywał Pan wyłącznie w Holandii - łącznie 12 lat i 6 miesięcy;

- jest Pan obywatelem Polski;

- nie korzystał Pan uprzednio w całości lub w części z tego zwolnienia;

- uzyskuje Pan przychody z jednoosobowej działalności gospodarczej;

- jest Pan polskim rezydentem podatkowym;

- nie jest wymagane od Pana posiadanie miejsca zamieszkania na terytorium Polski nieprzerwanie przez okres 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres zamieszkania poza terytorium Polski (według art. 21 ust. 43 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ponieważ posiada Pan obywatelstwo polskie.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

d) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie. Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

- nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 powołanej ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 fit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Osoby podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynika to z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Art. 4a ww. ustawy określa, że:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem, aby podatnik mógł skorzystać z preferencji podatkowej, nazwanej umownie „ulgą na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne - w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

- Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest - stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

- Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że udokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Konkludując stoi Pan na stanowisku, iż z uwagi na spełnienie przez Pana wszystkich warunków określonych w treści art. 21 ust. 1 pkt 152a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pan prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót” w latach 2023 do 2026.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:

Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,

- w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosowanie do art. 21 ust. 43 powołanej ustawy:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub

b) miał miejsce zamieszkania:

- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:

Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jak wynika z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisie sprawy wskazał Pan, że powrócił do Polski 24 lutego 2023 r. Od 1 marca 2023 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Wskazał Pan, że od dnia powrotu do Polski ma Pan swoje centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) w Polsce. Pana osobiste powiązania z Polską to rodzice i siostra. Posiada Pan nieruchomość w (…) i zamierza Pan mieszkać na stałe w Polsce. Posiada Pan polskie obywatelstwo. Od momentu zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a zatem warunek o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został spełniony.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że zarówno w okresie 3 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miał Pan miejsce zamieszkania w Holandii.

Zatem uznać należy, że spełnia Pan wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podał Pan również, że posiada obywatelstwo polskie, tym samym spełnił Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej:

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W opisie sprawy wskazał Pan, że za okres od (…) 2005 roku do (…) 2023 roku posiada certyfikat rezydencji podatkowej z holenderskiego urzędu skarbowego.

Spełnia Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując należy stwierdzić, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy. Przedmiotowe zwolnienie od opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pana w latach 2023-2026 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2024-2027.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

ZFŚS. Zasady tworzenia i prowadzenia

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB2-1.4011.365.2023.2.MSU