Interpretacja indywidualna z dnia 14 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.500.2023.4.AKS

Planowane aporty działu handlowego oraz działu warsztatowego do spółek z o.o. stanowić będą transakcje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 października 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 5 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy planowane aporty działu handlowego oraz działu warsztatowego do spółek z o.o. stanowić będą transakcje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 listopada 2023 r. (wpływ 6 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (dalej w skrócie: „JDG”) pod firmą A, jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT.

Przeważającym przedmiotem działalności Podatnika jest działalność sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Działalności pod kodem PKD 45.11.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek.

Jednocześnie, w ramach prowadzonej działalności, Podatnik prowadzi działalność sklasyfikowaną pod kodem PKD 45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, a także działalność pod kodem PKD 66.22.Z Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych.

Podatnik jest właścicielem nieruchomości, na których prowadzone są te wszystkie rodzaje działalności. Ponadto Podatnik wynajmuje część nieruchomości innemu przedsiębiorcy.

W ramach prowadzonej (bez względu na rodzaj działalności) działalności gospodarczej: Podatnik zatrudnia pracowników (w ramach umowy o pracę i umów zleceń), posiada środki trwałe oraz wyposażenie, posiada wartości niematerialne i prawne, jest stroną licznych umów zobowiązaniowych (w tym umów na dostawy mediów, energii elektrycznej), posiada stany magazynowe.

Podatnik planuje zawrzeć umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z zamiarem docelowego przeniesienia do spółki części JDG dotyczącej działalności handlowej oraz planuje zawrzeć umowę drugiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z zamiarem docelowego przeniesienia do spółki części JDG dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (obie spółki z o.o. będą opodatkowane w Polsce.)

Aktualnie w JDG funkcjonują niezależnie od siebie trzy działy:

i)dział zajmujący się sprzedażą samochodów skupiony w obrębie tej części nieruchomości należącej do JDG, którą można określić jako salon samochodowy, tj. w pomieszczeniach przystosowanych do spotkań z klientami podpisującymi umowy sprzedaży pojazdów oraz przestrzeni wystawowych;

ii)dział warsztatowy skupiony w obrębie tej części nieruchomości należącej do JDG, która zawiera odpowiednio zaaranżowaną przestrzeń i maszyny odpowiednie do wykonywania usług serwisowania pojazdów oraz usług blacharsko-lakierniczych, oraz

iii)dział zajmujący się pośrednictwem w sprzedaży ubezpieczeń skupiony w jednym pomieszczeniu biurowym nieruchomości należącej do JDG.

Podatnik pragnie wnieść aportem dwa podstawowe działy swojej działalności gospodarczej – działalność handlową i działalność związaną z konserwacją i naprawą pojazdów.

Nie będą stanowić wkładu do spółek z o.o. jedynie nieruchomości gruntowe, budynki i budowle oraz środek transportu wykorzystywany wyłącznie do działalności niezwiązanej ani z działalnością handlową ani z działalnością związaną z konserwacją i naprawą pojazdów oraz sprzęt komputerowy, na którym pracuje obecnie właściciel i jedyny pracownik JDG działu pośrednictwa sprzedaży ubezpieczeń.

Tym samym Podatnik zamierza dokonać wniesienia aportem do jednej ze spółek z o.o. zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej salon samochodowy, czyli dział JDG zajmujący się sprzedażą samochodów (dalej w skrócie: ZCP I) oraz wniesienia aportem do drugiej ze spółek z o.o. zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej warsztat blacharskolakierniczy obejmujący tę część JDG, która prowadzi działalność w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (dalej w skrócie: ZCP II).

Natomiast działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych Podatnik planuje nadal prowadzić w ramach swojej JDG i planuje zachować w JDG własność nieruchomości gruntowych, budynków i budowli.

W skład ZCP I wchodzą:

-składniki materialne w postaci np. samochodów i części do samochodów przeznaczonych do sprzedaży, specjalistycznych maszyn (urządzeń klimatyzacji, podnośników, wózka widłowego, zestawów diagnostycznych, sprężarki), wyposażenia biurowego (lady, mebli, komputerów, telefonów, drukarek), wyposażenia pomieszczenia socjalnego;

-składniki niematerialne (np. nazwa, logo, prawa do domeny, oprogramowania, know-how),

-pracownicy (doradcy klienta, kasjerzy, pracownicy recepcji i administracji, pracownicy magazynu).

W skład ZCP II wchodzą:

-składniki materialne np. specjalistyczne maszyny (nagrzewnica indukcyjna, promiennik, spawarka), sprzęt do wykonywania usług lakierniczych;

-składniki niematerialne (oprogramowania, know-how);

-pracownicy (kierownik, kasjer, lakiernik, spawacz).

Dla działalności handlowej (ZCP I) oraz działalności dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (ZCP II) prowadzona jest wyodrębniona księgowość w ramach JDG.

W JDG Podatnika zostały oddzielone na płaszczyźnie finansowej wszystkie trzy działy zarówno w kontekście prowadzenia osobnej ewidencji rachunkowej, jak i przyporządkowania majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danych ZCP.

Każdy z ww. zakładów dysponuje wyodrębnionymi zasobami finansowymi, każdy posiada niezależny rachunek bankowy. W księdze rachunkowej JDG Podatnika funkcjonuje system księgowy i plan kont, które umożliwiają wyodrębnienie kont bilansowych związanych z daną działalnością. Funkcjonujący u Podatnika system księgowy i plan kont umożliwia sporządzenie odrębnych rachunków zysków i strat związanych z daną działalnością, a ponadto istnieje możliwość sporządzania odrębnych planów finansowych i budżetów dla poszczególnych działalności.

Jednocześnie każdy z rodzajów działalności w ramach JDG realizuje zupełnie inne zadania i cele gospodarcze, mają innych klientów i odbiorców usług. Dotychczas funkcjonowały te działy obok siebie w ramach JDG Podatnika, ale przeniesienie ich w drodze aportu do spółek z o.o. posłuży lepszej przejrzystości finansowej i organizacyjnej. W przypadku dokonania aportu działalności handlowej (ZCP I) do spółki z o.o., spółka ta będzie mogła – od momentu dokonania aportu – prowadzić działalność handlową, dotychczas prowadzoną przez Podatnika w ramach JDG.

Identycznie, jednocześnie w przypadku dokonania aportu działalności dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (ZCP II) do drugiej spółki z o.o., spółka ta będzie mogła – od momentu dokonania aportu – prowadzić działalność skoncentrowaną na konserwacji i naprawie pojazdów samochodowych, dotychczas prowadzoną przez Podatnika w ramach JDG.

Po przeprowadzeniu aportu ZCP I i ZCP II do spółek z o.o. Podatnik nie będzie – w ramach JDG – kontynuował działalności handlowej ani dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (wszystkie składniki – majątkowe i niemajątkowe – temu służące, zostaną przeniesione na spółki z o.o.).

Z uwagi na fakt, że prawo cywilne nie umożliwia przeniesienia praw m.in. z umów najmu, leasingu, czy kredytu bankowego bezpośrednio na podstawie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w celu przeniesienia tych umów (i wynikających z nich praw i obowiązków) podejmie Podatnik dodatkowe czynności prawne, zmierzające do przeniesienia tych umów do spółek z o.o.

Dodatkowo, spółki poinformują dotychczasowych kontrahentów o dokonaniu czynności aportu i przejęciu od Podatnika praw i obowiązków wynikających z przeniesionych umów, także zobowiązań i należności), a które to umowy zostaną przeniesione na spółki.

W związku z przejęciem przez spółki pracowników, aport ZCP I i ZCP II będzie wiązał się z tzw. przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w myśl art. 23 (1) ust. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.).

Spółki z o.o. otrzymujące wkład niepieniężny przyjmą dla celów podatkowych składniki wchodzące w skład ZCP I i ZCP II w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych JDG Podatnika.

Reorganizacja przedsiębiorstwa Podatnika przyczyni się również do zwiększenia przejrzystości finansowej i zwiększenia wiarygodności finansowej na rynku.

Reasumując, w następstwie aportu ZCP I i aportu ZCP II do spółek z o.o., spółki te będą kontynuowały działalność handlową oraz działalność dotyczącą konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych uprzednio prowadzoną w ramach JDG, bowiem będące przedmiotem aportu ZCP I do spółki z o.o. oraz ZCP II do drugiej spółki z o.o. są składniki majątku, które stanowią funkcjonalnie odrębną całość każde i będą obejmować zarówno w ZCP I i w ZCP II elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służyły w strukturze przedsiębiorstwa Podatnika, tzn. będą posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy bez zorganizowania dodatkowych elementów przez nabywcę tych składników.

W związku z przejęciem przez spółkę pracowników, aport przedsiębiorstwa będzie wiązał się z tzw. „przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę” w myśl art. 23¹ ust. 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.).

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

1.

a)dział sprzedaży samochodów i dział warsztatowy są jednostkami wydzielonymi organizacyjnie w firmie Podatnika (tj. A). Wyodrębnienie to odzwierciedlone jest w statucie tego przedsiębiorstwa.

b)dział sprzedaży i dział warsztatowy posiadają niezależność finansową. Prowadzona ewidencja księgowa umożliwia przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności i możliwe jest określenie wyniku finansowego.

c)dział sprzedaży samochodów może stanowić samodzielne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze. Dział warsztatowy może stanowić samodzielne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

2.Na spółki z o.o. przejdą wszystkie zobowiązania związane czy to z działem sprzedaży, czy to z działem warsztatowym.

3.Spółki z o.o. będą kontynuować działalność prowadzoną przez Podatnika dotyczącą działu sprzedaży samochodów oraz dotyczącą warsztatu samochodowego w oparciu o składniki materialne i niematerialne będące przedmiotem aportów. Jednocześnie należy wskazać, że spółki wynegocjowały już umowy najmu powierzchni magazynowych oraz biurowych (przygotowanych dla działu sprzedaży) i powierzchni odpowiedniej dla świadczenia usług warsztatowych (przygotowaną dla działu warsztatowego).

4.Spółki z o.o. będą mieć faktyczną możliwość kontynuowania działalności działu sprzedaży samochodów i działu warsztatowego na podstawie składników majątkowych będących przedmiotem aportów. Jednocześnie należy wskazać, że spółki wynegocjowały już umowy najmu powierzchni magazynowych oraz biurowych (przygotowanych dla działu sprzedaży) i powierzchni odpowiedniej dla świadczenia usług warsztatowych (przygotowaną dla działu warsztatowego).

5.Spółki z o.o. mają zamiar kontynuować w oparciu o nabyte składniki działalność działu sprzedaży samochodów oraz działu warsztatowego, w takim samym zakresie, w jakim były one prowadzone w obecnym przedsiębiorstwie Podatnika.

6.Podatnik prowadzi działalności na jednej nieruchomości gruntowej z budynkami i budowlami.

7.Główną przyczyną niewniesienia aportem do spółek z o.o. nieruchomości gruntowej, budynków i budowli jest chęć zachowania przez Podatnika prawa własności nad tymi nieruchomościami. W najbliższej przyszłości spółki planują wykorzystywać te nieruchomości w prowadzonych przez nie działalnościach gospodarczych na podstawie umowy najmu. Niewykluczone, że spółki z o.o. zakupią lub wynajmą w niedługim czasie inne nieruchomości gruntowe, budynki i budowle i przeniosą swoje działalności do tych nieruchomości.

Pytanie

Czy planowany przez Podatnika aport do Spółek stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 ust. 27e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”)?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Podatnika, z definicji „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy VAT, wynika, że jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W rozumieniu powyższej regulacji prawnej, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, spełniać powinien następujące warunki:

-musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

-zespół ten powinien być organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

-składniki przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

-zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania.

Zatem zorganizowana część przedsiębiorstwa musi odznaczać się odrębnością organizacyjną i finansową z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy ZCP stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział itp.

W przedsiębiorstwie Podatnika działalność handlowa została wyodrębniona organizacyjnie, bowiem trzy działy opisane w stanie faktycznym, powyżej, funkcjonują niezależnie, na osobnych przestrzeniach nieruchomości, w każdym z działów zatrudnieni są inni pracownicy.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danych ZCP, a ściślej do realizowanych przez nie zadań gospodarczych.

W JDG Podatnika zostały oddzielone na płaszczyźnie finansowej wszystkie trzy działy zarówno w kontekście prowadzenia osobnej ewidencji rachunkowej, jak i przyporządkowania majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danych ZCP.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy natomiast rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. ZCP musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość, tj. obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie funkcjonalne ZCP I przejawia się tym, że w jego skład wchodzą:

-składniki materialne w postaci np. samochodów i części do samochodów przeznaczonych do sprzedaży, specjalistycznych maszyn (urządzeń klimatyzacji, podnośników, wózka widłowego, zestawów diagnostycznych, sprężarki), wyposażenia biurowego (lady, mebli, komputerów, telefonów, drukarek), wyposażenia pomieszczenia socjalnego;

-składniki niematerialne (np. nazwa, logo, prawa do domeny, oprogramowania, know-how),

-pracownicy (doradcy klienta, kasjerzy, pracownicy recepcji i administracji, pracownicy magazynu).

Wyodrębnienie funkcjonalne ZCP II przejawia się tym, że w jego skład wchodzą:

-składniki materialne np. specjalistyczne maszyny (nagrzewnica indukcyjna, promiennik, spawarka), sprzęt do wykonywania usług lakierniczych;

-składniki niematerialne (oprogramowania, know-how);

-pracownicy (kierownik, kasjer, lakiernik, spawacz).

Kolejną cechą definiującą ZCP jest zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Zarówno ZCP I, jak i ZCP II są na tyle niezależnymi działami JDG Podatnika, że po wniesieniu ich aportem do spółek z o.o. będą te spółki mogły od razu zacząć funkcjonować i prowadzić działalność gospodarczą.

Mając na względzie powyższe argumenty, zdaniem Podatnika, aport ZCP I i ZCP II do spółek komandytowych przedstawionych wcześniej składników majątkowych, zobowiązań, umów handlowych oraz przejście pracowników należy traktować jako aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie podlega podatkowi VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie art. 6 ustawy wskazuje na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Według art. 6 pkt 1 ustawy:

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług, pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że:

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1)istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2)zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3)składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4)zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Ponadto, przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

-zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

-faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 NSA zauważył, że: „Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. (…) Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług”.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT.

Aktualnie w JDG funkcjonują niezależnie od siebie trzy działy:

-dział zajmujący się sprzedażą samochodów skupiony w obrębie tej części nieruchomości należącej do JDG, którą można określić jako salon samochodowy, tj. w pomieszczeniach przystosowanych do spotkań z klientami podpisującymi umowy sprzedaży pojazdów oraz przestrzeni wystawowych;

-dział warsztatowy skupiony w obrębie tej części nieruchomości należącej do JDG, która zawiera odpowiednio zaaranżowaną przestrzeń i maszyny odpowiednie do wykonywania usług serwisowania pojazdów oraz usług blacharsko-lakierniczych, oraz

-dział zajmujący się pośrednictwem w sprzedaży ubezpieczeń skupiony w jednym pomieszczeniu biurowym nieruchomości należącej do JDG.

Planuje Pani zawrzeć umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z zamiarem docelowego przeniesienia do spółki części JDG dotyczącej działalności handlowej oraz planuje zawrzeć umowę drugiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z zamiarem docelowego przeniesienia do spółki części JDG dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (obie spółki z o.o. będą opodatkowane w Polsce.)

Nie będą stanowić wkładu do spółek z o.o. jedynie nieruchomości gruntowe, budynki i budowle oraz środek transportu wykorzystywany wyłącznie do działalności niezwiązanej ani z działalnością handlową ani z działalnością związaną z konserwacją i naprawą pojazdów oraz sprzęt komputerowy, na którym pracuje obecnie właściciel i jedyny pracownik JDG działu pośrednictwa sprzedaży ubezpieczeń.

Tym samym zamierza Pani dokonać wniesienia aportem do jednej ze spółek z o.o. zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej salon samochodowy, czyli dział JDG zajmujący się sprzedażą samochodów oraz wniesienia aportem do drugiej ze spółek z o.o. zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej warsztat blacharsko-lakierniczy obejmujący tę część JDG, która prowadzi działalność w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych.

Natomiast działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych planuje Pani nadal prowadzić w ramach swojej JDG i planuje zachować w JDG własność nieruchomości gruntowych, budynków i budowli.

W skład ZCP I wchodzą:

-składniki materialne w postaci np. samochodów i części do samochodów przeznaczonych do sprzedaży, specjalistycznych maszyn (urządzeń klimatyzacji, podnośników, wózka widłowego, zestawów diagnostycznych, sprężarki), wyposażenia biurowego (lady, mebli, komputerów, telefonów, drukarek), wyposażenia pomieszczenia socjalnego;

 - składniki niematerialne (np. nazwa, logo, prawa do domeny, oprogramowania, know-how),

-pracownicy (doradcy klienta, kasjerzy, pracownicy recepcji i administracji, pracownicy magazynu).

W skład ZCP II wchodzą:

-składniki materialne np. specjalistyczne maszyny (nagrzewnica indukcyjna, promiennik, spawarka), sprzęt do wykonywania usług lakierniczych;

-składniki niematerialne (oprogramowania, know-how);

-pracownicy (kierownik, kasjer, lakiernik, spawacz).

Dla działalności handlowej (ZCP I) oraz działalności dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (ZCP II) prowadzona jest wyodrębniona księgowość w ramach JDG. W JDG zostały oddzielone na płaszczyźnie finansowej wszystkie trzy działy zarówno w kontekście prowadzenia osobnej ewidencji rachunkowej, jak i przyporządkowania majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danych ZCP.

Każdy z ww. zakładów dysponuje wyodrębnionymi zasobami finansowymi, każdy posiada niezależny rachunek bankowy. W księdze rachunkowej JDG funkcjonuje system księgowy i plan kont, które umożliwiają wyodrębnienie kont bilansowych związanych z daną działalnością. Funkcjonujący u Pani system księgowy i plan kont umożliwia sporządzenie odrębnych rachunków zysków i strat związanych z daną działalnością, a ponadto istnieje możliwość sporządzania odrębnych planów finansowych i budżetów dla poszczególnych działalności. Jednocześnie, każdy z rodzajów działalności w ramach JDG realizuje zupełnie inne zadania i cele gospodarcze, mają innych klientów i odbiorców usług. Dotychczas funkcjonowały te działy obok siebie w ramach JDG, ale przeniesienie ich w drodze aportu do spółek z o.o. posłuży lepszej przejrzystości finansowej i organizacyjnej. W przypadku dokonania aportu działalności handlowej (ZCP I) do spółki z o.o., spółka ta będzie mogła – od momentu dokonania aportu – prowadzić działalność handlową, dotychczas prowadzoną przez Panią w ramach JDG. Identycznie, w przypadku dokonania aportu działalności dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (ZCP II) do drugiej spółki z o.o., spółka ta będzie mogła – od momentu dokonania aportu – prowadzić działalność skoncentrowaną na konserwacji i naprawie pojazdów samochodowych, dotychczas prowadzoną przez Panią w ramach JDG.

Po przeprowadzeniu aportu ZCP I i ZCP II do spółek z o.o. nie będzie Pani – w ramach JDG – kontynuowała działalności handlowej ani dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (wszystkie składniki – majątkowe i niemajątkowe – temu służące, zostaną przeniesione na spółki z o.o.). Z uwagi na fakt, że prawo cywilne nie umożliwia przeniesienia praw m.in. z umów najmu, leasingu, czy kredytu bankowego bezpośrednio na podstawie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w celu przeniesienia tych umów (i wynikających z nich praw i obowiązków) podejmie Pani dodatkowe czynności prawne, zmierzające do przeniesienia tych umów do spółek z o.o.

Dodatkowo, spółki poinformują dotychczasowych kontrahentów o dokonaniu czynności aportu i przejęciu od Pani praw i obowiązków wynikających z przeniesionych umów, także zobowiązań i należności), a które to umowy zostaną przeniesione na spółki.

W związku z przejęciem przez spółki pracowników, aport ZCP I i ZCP II będzie wiązał się z tzw. przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w myśl art. 23¹ ust. 1 ustawy Kodeks Pracy.

Spółki z o.o. otrzymujące wkład niepieniężny przyjmą dla celów podatkowych składniki wchodzące w skład ZCP I i ZCP II w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych Pani JDG.

Reorganizacja Pani przedsiębiorstwa przyczyni się również do zwiększenia przejrzystości finansowej i zwiększenia wiarygodności finansowej na rynku.

W następstwie aportu ZCP I i aportu ZCP II do spółek z o.o., spółki te będą kontynuowały działalność handlową oraz działalność dotyczącą konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych uprzednio prowadzoną w ramach JDG, bowiem będące przedmiotem aportu ZCP I do spółki z o.o. oraz ZCP II do drugiej spółki z o.o. są składniki majątku, które stanowią funkcjonalnie odrębną całość każde i będą obejmować zarówno w ZCP I i w ZCP II elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służyły w strukturze Pani przedsiębiorstwa, tzn. będą posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy bez zorganizowania dodatkowych elementów przez nabywcę tych składników.

Dział sprzedaży samochodów i dział warsztatowy są jednostkami wydzielonymi organizacyjnie w Pani firmie. Wyodrębnienie to odzwierciedlone jest w statucie tego przedsiębiorstwa.

Dział sprzedaży i dział warsztatowy posiadają niezależność finansową. Prowadzona ewidencja księgowa umożliwia przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności i możliwe jest określenie wyniku finansowego.

Dział sprzedaży samochodów może stanowić samodzielne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze. Dział warsztatowy może stanowić samodzielne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

Na spółki z o.o. przejdą wszystkie zobowiązania związane czy to z działem sprzedaży, czy to z działem warsztatowym.

Spółki z o.o. będą kontynuować działalność prowadzoną przez Panią dotyczącą działu sprzedaży samochodów oraz dotyczącą warsztatu samochodowego w oparciu o składniki materialne i niematerialne będące przedmiotem aportów.

Spółki z o.o. będą mieć faktyczną możliwość kontynuowania działalności działu sprzedaży samochodów i działu warsztatowego na podstawie składników majątkowych będących przedmiotem aportów. Jednocześnie należy wskazać, że spółki wynegocjowały już umowy najmu powierzchni magazynowych oraz biurowych (przygotowanych dla działu sprzedaży) i powierzchni odpowiedniej dla świadczenia usług warsztatowych (przygotowaną dla działu warsztatowego).

Spółki z o.o. mają zamiar kontynuować w oparciu o nabyte składniki działalność działu sprzedaży samochodów oraz działu warsztatowego, w takim samym zakresie, w jakim były one prowadzone w obecnym Pani przedsiębiorstwie.

Główną przyczyną niewniesienia aportem do spółek z o.o. nieruchomości gruntowej, budynków i budowli jest chęć zachowania przez Panią prawa własności nad tymi nieruchomościami. W najbliższej przyszłości spółki planują wykorzystywać te nieruchomości w prowadzonych przez nie działalnościach gospodarczych na podstawie umowy najmu. Niewykluczone, że spółki z o.o. zakupią lub wynajmą w niedługim czasie inne nieruchomości gruntowe, budynki i budowle i przeniosą swoje działalności do tych nieruchomości.

Pani wątpliwości w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy planowany aport działu handlowego oraz działu warsztatowego do spółek z o.o. stanowić będzie transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak już wskazano, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi występować w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy – muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności zbycia określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W rozpatrywanej sprawie, jak wynika z wniosku, dział sprzedaży samochodów i dział warsztatowy są jednostkami wydzielonymi organizacyjnie w firmie. Wyodrębnienie to odzwierciedlone jest w statucie przedsiębiorstwa.

Dział sprzedaży samochodów oraz dział warsztatowy będą wyodrębnione na płaszczyźnie finansowej – dla działalności handlowej (ZCP I) oraz działalności dotyczącej konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych (ZCP II) prowadzona jest wyodrębniona księgowość w ramach JDG. W JDG zostały oddzielone na płaszczyźnie finansowej wszystkie trzy działy zarówno w kontekście prowadzenia osobnej ewidencji rachunkowej, jak i przyporządkowania majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do danych ZCP. Każdy z ww. zakładów dysponuje wyodrębnionymi zasobami finansowymi, każdy posiada niezależny rachunek bankowy. W księdze rachunkowej JDG funkcjonuje system księgowy i plan kont, które umożliwiają wyodrębnienie kont bilansowych związanych z daną działalnością. Dział sprzedaży i dział warsztatowy posiadają niezależność finansową. Prowadzona ewidencja księgowa umożliwia przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności i możliwe jest określenie wyniku finansowego.

Wskazała Pani także, że dział sprzedaży samochodów oraz dział warsztatowy mogą stanowić samodzielne przedsiębiorstwa realizujące zadania gospodarcze. Spółki z o.o. będą kontynuować działalność prowadzoną przez Panią dotyczącą działu sprzedaży samochodów oraz dotyczącą warsztatu samochodowego w oparciu o składniki materialne i niematerialne będące przedmiotem aportów.

W niniejszej sprawie nie będą stanowić wkładu do spółek z o.o. nieruchomości gruntowe, budynki i budowle. Jednak – jak Pani wskazała – spółki wynegocjowały już umowy najmu powierzchni magazynowych oraz biurowych (przygotowanych dla działu sprzedaży) i powierzchni odpowiedniej dla świadczenia usług warsztatowych (przygotowaną dla działu warsztatowego). Spółki z o.o. mają zamiar kontynuować w oparciu o nabyte składniki działalność działu sprzedaży samochodów oraz działu warsztatowego, w takim samym zakresie, w jakim były one prowadzone w obecnym przedsiębiorstwie.

Wobec powyższego, zespoły składników materialnych i niematerialnych związanych z działem sprzedaży samochodów oraz działem warsztatowym, spełniają przesłanki do uznania ich za zorganizowane części przedsiębiorstwa. Działy te są wyodrębnione zarówno organizacyjnie, finansowo, jak i funkcjonalnie oraz są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych. Jednocześnie – jak Pani wskazała – spółki z o.o. będą mieć faktyczną możliwość kontynuowania działalności działu sprzedaży samochodów i działu warsztatowego na podstawie składników majątkowych będących przedmiotem aportów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że zostaną spełnione wskazane powyżej przesłanki do uznania zespołów składników materialnych i niematerialnych związanych z działem sprzedaży i działem warsztatowym za zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym ich aport do spółek z o.o. będzie wyłączony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 6 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, planowane przez Panią aporty działu sprzedaży oraz działu warsztatowego do spółek z o.o. będą stanowić transakcje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tutejszy organ wskazuje, że sformułowanie użyte przez Panią w pytaniu, tj. „(…) w związku z art. 2 ust. 27e ustawy (…)” uznano za oczywistą omyłkę pisarską.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).