Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 18 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.521.2023.2.DP

Obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny po przekroczeniu przychodów 200 tys. zł – w wyniku realizacji zleconych przez Wojewodę prac związanych z pobytem obywateli Ukrainy w placówce Wnioskodawcy oraz opodatkowanie prac zleconych przez Wojewodę, obejmujących czynną pomoc obywatelom Ukrainy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 października 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

  • braku obowiązku rejestracji jako podatnik VAT czynny po przekroczeniu przychodów powyżej 200 tys. zł – w wyniku realizacji zleconych przez Wojewodę prac związanych z pobytem obywateli Ukrainy w Państwa placówce,
  • braku opodatkowania prac zleconych przez Wojewodę, obejmujących czynną pomoc obywatelom Ukrainy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 listopada 2023 r. (wpływ 30 listopada 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Stowarzyszenie jest pozarządową, samopomocową i niedochodową Organizacją Pożytku Publicznego. Zgodnie z art. 4 Statutu celem Stowarzyszenia jest działanie na rzecz (…). Obecnie ten cel realizują Państwo poprzez prowadzenie:

  • Ośrodka (…) w którym realizowany jest obowiązek szkolny oraz rehabilitacja dzieci (…),
  • Warsztatów Terapii Zajęciowej, w których realizowana jest terapia zajęciowa (…),
  • Domu rodzinnego z mieszkaniami wspomaganymi (…).

Do tej pory nie realizowali Państwo żadnych działań, które były objęte podatkiem VAT, i nie są Państwo czynnym płatnikiem VAT, nie prowadzą Państwo działalności gospodarczej.

W związku z wybuchem konfliktu zbrojnego na Ukrainie w lutym 2022 roku i ciężką sytuacją uchodźców z tego kraju, dnia 29 marca 2022 roku Starostwo Powiatowe w (…) zleciło Państwu na podstawie decyzji Wojewody (…) z dnia (…) marca 2022 roku zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia obywatelom Ukrainy. Zakwaterowanie to było w pomieszczeniach budynku, który został Państwu użyczony przez Gminę (…) i wyremontowany przez Państwa celem realizowania w nim Państwa działań statutowych. Świadczenia na rzecz uchodźców dokonywali Państwo zgodnie ze swoim statutem w ramach nieodpłatnej działalności pożytku publicznego. Rekompensatą za wydatki związane z ww. czynnościami było odgórnie określone dofinansowanie w wysokości 70 zł za osobodzień przekazywane Państwu na podstawie comiesięcznej umowy potwierdzonej stosowną dokumentacją wraz z fakturą. Stawka 70 zł za osobodzień pozwala jedynie na pokrycie kosztów zakwaterowania (opłaty za media, wynagrodzenia pracowników, bieżące prace naprawcze, utrzymanie czystości itp.), całodziennego wyżywienia oraz innych czynności na rzecz obywateli Ukrainy (środki higieniczne, pomoc w załatwianiu spraw życia codziennego). Okres udzielanej pomocy jest bardzo różny i zależny od sytuacji osoby, której tej pomocy się udziela. Powyższe czynności interpretowali Państwo jako realizację zadania publicznego, dlatego po przekroczeniu przychodu w kwocie 200.000,00 zł nie widzieli Państwo potrzeby zgłoszenia tego faktu do Urzędu Skarbowego i rejestracji jako podatnika VAT. O interpretację przepisów prosili Państwo również radcę prawnego Zarządu Głównego Stowarzyszenia – uznał udzielanie pomocy obywatelom Ukrainy jako realizację zadania publicznego.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Stowarzyszenie zawarło ze Starostwem Powiatowym umowę cywilnoprawną, na podstawie której Stowarzyszenie zapewnia obywatelom Ukrainy zakwaterowanie i wyżywienie.

Starostwo Powiatowe zleciło Państwu zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia obywatelom Ukrainy na podstawie art. 12 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa.

Zgodnie z umową Stowarzyszenie zobowiązane jest do organizacji zakwaterowania i całodziennego wyżywienia oraz zapewnienie środków czystości oraz higieny osobistej oraz innych produktów opieki socjalno-bytowej dla obywateli Ukrainy. Stowarzyszenie zobowiązane jest za każdy miesiąc kalendarzowy w terminie do 5 dnia każdego miesiąca po danym miesiącu przekazać w formie pisemnej Starostwu, które realizuje zadania z zakresu administracji rządowej na podstawie poleceń wydanych przez wojewodę, zestawienie zawierające dane osobowe obywateli Ukrainy, daty ich zakwaterowania i wykwaterowania, oraz inne dane dotyczące zakwaterowania obywateli Ukrainy. Starostwo może odstąpić od umowy w przypadku zaistnienia istotnej zmiany okoliczności, powodującej, że wykonanie umowy nie leży w interesie publicznym. W przypadku niewykonania lub niewłaściwego wykonania obowiązków wskazanych w umowie Starostwo ma prawo obciążyć Stowarzyszenie karą umowną. Starostwo może przeprowadzić kontrolę prawidłowości realizacji zadania.

Środki finansowe są Państwu przyznawane w zamian za realizację czynności opisanych w umowie.

Stowarzyszenie w tej sprawie nie składało wniosków o świadczenia pieniężne w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy.

Zakwaterowanie i wyżywienie obywateli Ukrainy realizowane jest nadal, od (…) marca 2022 roku. Czynności te planują Państwo realizować do momentu, do kiedy Starostwo i wojewoda będą je Państwu zlecać. Na dzień dzisiejszy jest to najprawdopodobniej marzec 2024 roku.

Budynek nie jest nieruchomością o charakterze mieszkalnym. Został on adaptowany na potrzeby pomocy obywatelom Ukrainy.

Stowarzyszenie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pytania

1.Czy w świetle obowiązującego prawa, Stowarzyszenie po przekroczeniu przychodów powyżej 200 tys. zł – w wyniku realizacji prac zleconych przez Wojewodę związanych z pobytem obywateli Ukrainy w Państwa placówce – powinno zarejestrować się jako czynny płatnik VAT?

2.Czy czynna pomoc obywatelom Ukrainy realizowana w Państwa placówce w postaci prac zleconych przez Wojewodę jako realizacja zadania publicznego, podlega podatkowi VAT?

Państwa stanowisko w sprawie, sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku

Wnioskodawca uważa, iż – po przekroczeniu przychodów w kwocie 200 tysięcy złotych z tytułu środków otrzymanych za realizację zadania zleconego przez wojewodę – nie powinno rejestrować się jako czynny podatnik VAT, gdyż uważają Państwo, iż pomoc obywatelom Ukrainy w postaci ich zakwaterowania i wyżywienia w pomieszczeniach, które służą realizacji celów statutowych, powinna być traktowana jako realizacja zadania publicznego zleconego przez Powiat i nie powinna być traktowana jako świadczenie usług, a środki otrzymane za realizację tych zadań nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług reguluje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwana dalej „ustawą”.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Aby czynność podlegała opodatkowaniu, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez dostarczającego towar (świadczącego usługę), należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatną dostawę towaru określoną w art. 7 ust. 1 ustawy (za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy), podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie, w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną wystarczy, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w dyrektywie 2006/112/WE/Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”. Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w Dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć TSUE.

W sprawie C16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, Trybunał w wyroku z 3 marca 1994 r. zauważył, że:

„czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

W wyroku z 16 września 2021 r. w sprawie C-21/20 (Balgarska natsionalna televizia przeciwko Direktor na Direktsia „Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika“ – Sofia pri Tsentralno upravlenie na NAP) TSUE wskazał, że:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy VAT, który określa zakres stosowania VAT, podatkowi temu podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. W rozumieniu tego przepisu świadczenie usług dokonywane jest „odpłatnie” tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości wyodrębnionej usługi świadczonej usługobiorcy. Tak jest w przypadku, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym (zob. podobnie wyroki: z dnia 8 marca 1988 r., Apple and Pear Development Council, 102/86, EU:C:1988:120, pkt 11, 12, 16; z dnia 22 czerwca 2016 r., Český rozhlas, C11/15, EU:C:2016:470, pkt 22; a także z dnia 22 listopada 2018 r., MEO – Serviços de Comunicações e Multimédia, C295/17, EU:C:2018:942, pkt 39).

Natomiast w wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de lÉconomie et des Finances, ECLI:EU:C:2014:185 Trybunał wskazał, że:

„(...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej. (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09, Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56)”.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można zatem mówić w sytuacji, gdy:

  • istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami;
  • wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu;
  • związek, o którym mowa powyżej, ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Art. 8 ust. 2 ustawy:

Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Aby czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

  • czynność jest ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz
  • czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 9 ust. 1 Dyrektywy, zgodnie z którym:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność” gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy stanowią o realizacji zasady powszechności opodatkowania VAT, wynikającej zarówno z przedmiotowego opodatkowania tym podatkiem, który obejmuje wszelkie dostawy towarów i usług za wynagrodzeniem, jak i zakresu podmiotowego z uwagi na szeroko zakreślony krąg podmiotów uznawanych za podatników VAT.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Działalność gospodarcza, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym, podatnikami VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizujące np. zadania charytatywne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności wykonywane przez tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności, czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Należy podkreślić, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny względem innych gałęzi prawa i powinna być rozpatrywana niezależnie od tych innych przepisów.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo stowarzyszeniem, którego statutowym celem jest działanie na rzecz(…). Wskazali Państwo również, że do tej pory nie realizowali Państwo żadnych działań, które były objęte podatkiem VAT i nie są Państwo czynnym płatnikiem VAT oraz że nie prowadzą działalności gospodarczej.

Na podstawie umowy użyczenia z Gminą (…) dysponują Państwo budynkiem, który wyremontowali Państwo w celu realizacji działań statutowych.

W związku z wybuchem konfliktu zbrojnego na Ukrainie w lutym 2022 r. i napływem uchodźców z tego kraju, Starostwo Powiatowe w (…) zleciło Państwu zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia obywatelom Ukrainy (29 marca 2022 r.), na podstawie decyzji Wojewody (…). Rekompensatą za wydatki związane z ww. świadczenia na rzecz uchodźców było odgórnie określone dofinansowanie w wysokości 70 zł za osobodzień przekazywane Państwu na podstawie comiesięcznej umowy potwierdzonej stosowną dokumentacją wraz z fakturą.

W pierwszej kolejności sformułowali Państwo pytanie dotyczące obowiązku rejestracji jako czynny podatnik VAT po przekroczeniu przychodów 200 tys. zł w wyniku realizacji prac zleconych przez Wojewodę związanych z pobytem obywateli Ukrainy w Państwa placówce. Aby udzielić na nie odpowiedzi, należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy czynna pomoc obywatelom Ukrainy realizowana w Państwa placówce w postaci prac zleconych przez Wojewodę jako realizacja zadania publicznego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, co jest przedmiotem Państwa pytania nr 2.

Z uwagi na wojnę toczącą się bezpośrednio za granicami Rzeczpospolitej Polskiej do polskiego porządku prawnego została wprowadzona ustawa z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 103 ze zm.), zwana dalej ustawą o pomocy obywatelom Ukrainy.

Ta ustawa specjalna, która – obok stworzenia szczególnej regulacji prawnej zapewniającej doraźną podstawę prawną do legalnego pobytu obywatelom Ukrainy, zmuszonych w wyniku działań wojennych do opuszczenia swojego kraju pochodzenia i wjechali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – wprowadziła także rozwiązania mające na celu uregulowanie kwestii pomocy udzielanej obywatelom Ukrainy przez wojewodów, jednostki samorządu terytorialnego oraz przez inne podmioty.

Odzwierciedleniem tego jest art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy, w myśl którego:

Każdemu podmiotowi, w szczególności osobie fizycznej prowadzącej gospodarstwo domowe, który zapewni, na własny koszt, zakwaterowanie i wyżywienie obywatelom Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, może być przyznane na jego wniosek świadczenie pieniężne z tego tytułu nie dłużej niż za okres 120 dni od dnia przybycia obywatela Ukrainy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Okres wypłaty świadczenia może być przedłużony w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Art. 13 ust. 4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy:

Wniosek o świadczenie pieniężne zawiera:

1)imię i nazwisko albo nazwę składającego wniosek;

2)PESEL lub NIP składającego wniosek;

3)wskazanie okresu, na jaki zapewniono zakwaterowanie, oraz liczby osób przyjętych do zakwaterowania;

4)imię i nazwisko osoby przyjętej do zakwaterowania oraz PESEL;

5)oświadczenie składającego wniosek o zapewnieniu zakwaterowania i wyżywienia;

6)numer rachunku płatniczego, na który wypłacane będzie świadczenie;

7)oświadczenie składającego wniosek pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, że dane zawarte we wniosku są prawdziwe;

8)adres miejsca pobytu osób przyjętych na zakwaterowanie;

9)adres poczty elektronicznej i numer telefonu składającego wniosek;

10)oświadczenie, że za osobę przyjętą do zakwaterowania na wskazany okres nie wypłacono już świadczenia;

11)oświadczenie podmiotu składającego wniosek, że za okres wskazany w pkt 3 nie otrzymano dodatkowego wynagrodzenia, w tym za wynajem.

Art. 13 ust. 5 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy:

Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o świadczenie pieniężne, o którym mowa w ust. 1, w formie papierowej albo w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, mając na uwadze potrzebę zapewnienia sprawnej wypłaty świadczenia.

Art. 12 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy:

Wojewoda może zapewnić pomoc obywatelom Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, polegającą na:

1)zakwaterowaniu;

2)zapewnieniu całodziennego wyżywienia zbiorowego;

3)zapewnieniu transportu do miejsc zakwaterowania, o których mowa w pkt 1, między nimi lub do ośrodków prowadzonych przez Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub miejsc, w których obywatelom Ukrainy udzielana jest opieka medyczna, albo miejsc pośrednich, z których będzie realizowany dalszy transport do punktu docelowego, w którym obywatelom Ukrainy udzielana będzie opieka medyczna;

4)finansowaniu przejazdów środkami transportu publicznego oraz specjalistycznego transportu umożliwiającego transport osób leżących lub przeznaczonego dla osób z niepełnosprawnością w szczególności do miejsc lub pomiędzy miejscami, o których mowa w pkt 1-3;

5)zapewnieniu środków czystości i higieny osobistej oraz innych produktów;

6)organizacji miejsc udzielania doraźnej pomocy medycznej;

7)zapewnieniu personelu medycznego realizującego w razie potrzeby wizyty kontrolne w odniesieniu do osób z dodatnim wynikiem testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 - w przypadku organizacji miejsc zakwaterowania, o których mowa w pkt 1, przeznaczonych dla osób z dodatnim wynikiem testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2;

8)podjęciu innych działań niezbędnych do realizacji pomocy.

Art. 12 ust. 1a ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy, obowiązujący od 18 sierpnia 2022 r.:

Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana przez wojewodę również osobom, które odniosły obrażenia w wyniku działań wojennych prowadzonych na terytorium Ukrainy, niespełniającym warunków, o których mowa w art. 2, i nieuprawnionym do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie innych przepisów lub umów międzynarodowych, które zostały przetransportowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej.

Art. 12 ust. 6 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy:

Do zamówień publicznych niezbędnych do zapewnienia pomocy, o której mowa w ust. 1-4, 18 i 19, przez wojewodę, inne organy administracji publicznej, jednostki podległe lub nadzorowane przez organy administracji publicznej, jednostki sektora finansów publicznych oraz inne organy władzy publicznej, jednostki samorządu terytorialnego, związki jednostek samorządu terytorialnego lub związki metropolitalne, lub niezbędnych do informowania o pomocy kierowanej do obywateli Ukrainy, o których mowa w art. 1 ust. 1, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1710, 1812, 1933 i 2185).

Art. 12 ust. 7 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy:

Wojewoda, inny organ administracji publicznej, jednostka podległa lub nadzorowana przez organy administracji publicznej, jednostka sektora finansów publicznych, inny organ władzy publicznej, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego lub związek metropolitalny, w terminie 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym udzielono zamówienia, zamieszcza w Biuletynie Zamówień Publicznych informację o udzieleniu zamówienia, o którym mowa w ust. 6, podając:

1)nazwę i adres siedziby zamawiającego;

2)datę i miejsce zawarcia umowy lub informację o zawarciu umowy drogą elektroniczną;

3)opis przedmiotu umowy, z wyszczególnieniem odpowiednio ilości rzeczy lub innych dóbr oraz zakresu usług;

4)cenę albo cenę maksymalną, jeżeli cena nie jest znana w chwili zamieszczenia ogłoszenia;

5)wskazanie okoliczności faktycznych uzasadniających udzielenie zamówienia bez zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych;

6)nazwę (firmę) podmiotu albo imię i nazwisko osoby, z którymi została zawarta umowa.

Zestawienie powyższych przepisów wskazuje, że ustawodawca odmiennie uregulował dwa przypadki:

  • sytuację dotyczącą wypłaty środków pieniężnych na wniosek podmiotu udzielającego pomocy stanowiącego zwrot poniesionych kosztów (tj. na podstawie art. 13 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy) oraz
  • sytuację, w której podmiot zapewniający zakwaterowanie zawiera z jednostką samorządu terytorialnego umowę, na podstawie której będzie wykonywał określone świadczenia na rzecz cudzoziemców z Ukrainy (wsparcie udzielane na podstawie art. 12 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy).

Świadczenie, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa nie stanowi wynagrodzenia za zakwaterowanie i wyżywienie uchodźców. Otrzymane świadczenie ma charakter wtórny do czynności realizowanych nieodpłatnie na rzecz obywateli Ukrainy. Nie występuje zatem zależność pomiędzy wykonanymi na rzecz uchodźców czynnościami a wysokością otrzymywanej kwoty świadczenia.

Natomiast w związku z zawarciem umów z jednostkami samorządu terytorialnego usługodawca będzie wykonywać określone świadczenia związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem dla uchodźców z Ukrainy i w zamian za to otrzyma ustalone zgodnie z umową wynagrodzenie. Wynagrodzenie to jest przyznawane konkretnemu podmiotowi w zamian za określoną czynność, tj. zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia obywatelom Ukrainy.

Zauważyć należy, że art. 12 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy upraszcza jedynie procedury określone ustawą Prawo zamówień publicznych, wyłączając stosowanie przepisów tej ustawy do zamówień niezbędnych do zapewnienia pomocy obywatelom z Ukrainy. Zasady opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w związku z realizacją umów zawartych z jednostkami samorządu terytorialnego pozostają jednak niezmienne.

We wniosku wskazali Państwo, że Starostwo Powiatowe w (…) zleciło Państwu zapewnienie zakwaterowania i wyżywienia obywatelom Ukrainy na podstawie art. 12 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy. Starostwo realizuje zadania z zakresu administracji rządowej na podstawie poleceń wydanych przez Wojewodę (…).

Zawarli Państwo ze Starostwem umowę cywilnoprawną, na podstawie której są Państwo zobowiązani do organizacji zakwaterowania i całodziennego wyżywienia oraz zapewnienie środków czystości oraz higieny osobistej oraz innych produktów opieki socjalno-bytowej dla obywateli Ukrainy. W terminie do 5 dnia każdego miesiąca po danym miesiącu zobowiązani są Państwo przekazać Starostwu w formie pisemnej zestawienie zawierające dane osobowe obywateli Ukrainy, daty ich zakwaterowania i wykwaterowania, oraz inne dane dotyczące zakwaterowania obywateli Ukrainy. Rekompensatą za wydatki związane z ww. czynnościami jest przekazywane Państwu odgórnie określone dofinansowanie w wysokości 70 zł za osobodzień. Środki finansowe są Państwu przyznawane w zamian za realizację czynności opisanych w umowie.

Należy podkreślić, że nie składali Państwo wniosków o świadczenia pieniężne w oparciu o art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy.

A zatem na podstawie zawartej ze Starostwem umowy zobowiązali się Państwo do świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem, wyżywieniem i zapewnieniem określonej opieki socjalno-bytowej obywatelom Ukrainy uciekającym przed działaniami wojennymi. Świadczenia te wykonują Państwo w zamian za ustalone zgodnie z umową wynagrodzenie. Zatem istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi przez Państwa usługami a otrzymanym świadczeniem.

Tym samym, realizując cywilnoprawną umowę ze Starostwem, wykonują Państwo odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, wbrew Państwa stanowisku, wykonywane przez Państwa odpłatne czynności polegające na organizacji zakwaterowania i całodziennego wyżywienia oraz zapewnieniu środków czystości oraz higieny osobistej oraz innych produktów opieki socjalno-bytowej dla obywateli Ukrainy, stanowią odpłatne usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, dokonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest zatem nieprawidłowe.

Obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, który jest przedmiotem Państwa pytania nr 1, wynika z art. 96 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Art. 96 ust. 3 ustawy:

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Art. 96 ust. 4 ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Art. 113 ust. 2 ustawy:

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

1a) sprzedaży na odległość towarów importowanych, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem na terytorium kraju;

2) odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a) transakcji związanych z nieruchomościami,

b) usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c) usług ubezpieczeniowych

– jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3) odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 4 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Art. 113 ust. 5 ustawy:

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Art. 113 ust. 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że ustawodawca co do zasady przewidział zastosowanie zwolnienia dla podatników, u których wielkość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła łącznie 200.000 zł oraz dla podatników rozpoczynających sprzedaż w trakcie roku, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200.000 zł. Dodatkowo ustawodawca ograniczył możliwość zastosowania zwolnienia w stosunku do czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, zgodnie z którym:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1)dokonujących dostaw:

a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

- energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

- wyrobów tytoniowych,

- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,

d)terenów budowlanych,

e)nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

-preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

-komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

-urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

-maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

-pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

-motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ściągania długów, w tym factoringu;

nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

A zatem, o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy, ma on - co do zasady - prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Należy dodać, że z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 (czyli uprawniającej do zwolnienia podmiotowego) nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku (na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy), jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

W analizowanej sprawie należy wziąć pod uwagę art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zgodnie z którym:

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 790 i 1114).

W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek:

  • obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanych nieruchomości oraz
  • subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanych nieruchomości (cel mieszkaniowy).

Zakres zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, został ograniczony treścią art. 43 ust. 20 ustawy, na mocy którego:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy.

W poz. 47 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano PKWiU 55 – „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W opisie stanu faktycznego wskazują Państwo, że świadczą m.in. usługę zakwaterowania.  Usługa związana z zakwaterowaniem nie korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Ponadto budynek, w którym zapewniają Państwo zakwaterowanie i wyżywienie obywatelom Ukrainy, nie jest nieruchomością o charakterze mieszkalnym.

Zatem w analizowanej sprawie – z uwagi na treść art. 113 ust. 2 ustawy – zobowiązani są Państwo wliczać wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi polegającej na organizacji zakwaterowania i całodziennego wyżywienia oraz zapewnienie środków czystości oraz higieny osobistej oraz innych produktów opieki socjalno-bytowej dla obywateli Ukrainy, do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, gdyż świadczenie ww. usługi nie jest zwolnione od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy w trakcie roku podatkowego wartość sprzedaży przekroczyła kwotę 200.000 zł, to stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy – zwolnienie podmiotowe straciło moc z chwilą wykonania czynności, którą ww. kwota została przekroczona.

Wobec powyższego, w sytuacji, gdy Państwa sprzedaż przekroczyła  limit, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, mieli Państwo obowiązek dokonać zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik VAT czynny.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest zatem nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00