Interpretacja indywidualna z dnia 23 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.699.2023.1.SH

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż zadanie pn. „Roboty budowlane (…)” powinno być traktowane jako prace modernizacyjne prowadzące do ulepszenia środka trwałego skutkujące zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego, a tym samym zaliczone do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2023 r. za pośrednictwem operatora pocztowego wpłynął Państwa wniosek z 27 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż zadanie pn. „Roboty budowlane (…)” powinno być traktowane jako prace modernizacyjne prowadzące do ulepszenia środka trwałego skutkujące zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego, a tym samym zaliczone do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. w L. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką ze 100% udziałem Gminy i została powołana do realizacji zadań własnych Gminy Miejskiej L. Głównym zakresem działalności Spółki jest pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków oraz działalność w zakresie odprowadzania wód opadowych i roztopowych.

Spółka prowadzi pełną księgowość, opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz podatkiem od towarów i usług.

Stosowane przez Spółkę ceny za dostarczenie wody i odprowadzanie ścieków podlegają regulacji i zatwierdzeniu przez Prezesa Państwowego Gospodarstwa Wodnego „Wody Polskie”.

We wrześniu 2023 roku ujawniono nieprawidłowości w funkcjonowaniu zbiornika retencyjnego gromadzącego ścieki w celu dalszego oczyszczania. Przeprowadzono prace wstępne związane m.in. ze zdjęciem pokrywy dachowej tegoż zbiornika w celu oceny jego stanu technicznego. Niezależna ekspertyza wykazała konieczność pilnego remontu zbiornika w związku z ujawnieniem zniszczeń, m.in. widocznych zbrojeń na ścianach zbiornika oraz mocno skorodowanych słupów betonowych wewnątrz zbiornika wraz z belkami betonowymi utrzymującymi dach. Podjęto decyzję o odbudowie słupów, rekonstrukcji zniszczonych ścian zbiornika, szczególnie ich wyższych partii, oraz o wzmocnieniu innych konstrukcji wewnątrz zbiornika. Pozwoli to na dalszą bezproblemową pracę, zdecydowanie wpłynie na zwiększenie okresu użytkowania zbiornika, poprawi bezpieczeństwo procesu oczyszczania ścieków, BHP pracowników oczyszczalni oraz zwiększy walory jakościowe ścieków wymagane przez Inspektorat Ochrony Środowiska.

Zbiornik retencyjny, którego dotyczy zapytanie stanowi środek trwały w Spółce.

W związku z zaistniałą sytuacją Zarząd Spółki podjął decyzję o realizacji zadania pn.: „Roboty budowlane (…)” jako zdarzenie przyszłe.

W drodze przetargu zostanie wyłoniony wykonawca zadania. Szacunkowy koszt inwestycji wyniesie około (…) zł netto (wartość kosztorysowa), tj. znacznie powyżej 10.000,00 zł netto.

Zakres prac został określony w postaci następujących zadań:

- rozbiórka (…),

- oczyszczenie (…),

- zabezpieczenie oraz odbudowa (…),

- montaż nowych elementów (…),

- wykonanie izolacji (…),

- montaż (…).

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż zadanie pn. „Roboty budowlane (…)” powinno być traktowane jako prace modernizacyjne prowadzące do ulepszenia środka trwałego skutkujące zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego, a tym samym zaliczone do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, prace budowlane z zadania pn. „Roboty budowlane (…)” powinny być traktowane jako prace modernizacyjne prowadzące do ulepszenia środka trwałego skutkujące zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego, a tym samym zaliczone do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Ponoszone przez Spółkę wydatki na powyższe prace będą związane z przychodami Wnioskodawcy (odprowadzanie i oczyszczanie ścieków), przy czym Spółka powzięła wątpliwość co do podatkowej kwalifikacji wydatków ponoszonych w związku z planowaną realizacją przedmiotowych zadań, których charakter został przedstawiony we wniosku, czy w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z ponoszeniem wydatków na remont czy ulepszenie, co ma znaczenie, w jaki sposób w rachunku podatkowym powinny być wykazane wydatki na przeprowadzenie tych prac.

Na podstawie art. 16 ust. 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16g ust. 13 ustawy CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz doktrynie wykształciła się jednolita linia interpretacyjna określająca kryteria, które odróżniają ulepszenie środka trwałego od remontu środka trwałego. W wyroku WSA w Gdańsku z 13 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gd 722/08, Sąd wskazał, że: „Z powyższych unormowań wynika, że nakłady poniesione przez podatnika na ulepszenie środka trwałego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, lecz powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie, w przypadku wydatków poniesionych w celu przywrócenia pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, wydatki takie jako wydatki poniesione na cele remontowe stanowią dla podatnika koszt podatkowy w dacie ich poniesienia. Zwrócenia uwagi wymaga to, że różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych, a drugie prowadzą do przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych. Remontem określić należy więc wszelkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, przy zachowaniu niezmiennej funkcjonalności i przeznaczenia infrastruktury. Natomiast przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Ulepszenie środka trwałego może występować pod postacią:

- przebudowy - zmiany (poprawienia) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

- rozbudowy - powiększenia (rozszerzenia) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków, budowli, linii technologicznych itp.,

- rekonstrukcji - odtworzenia (odbudowania) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

- adaptacji - przystosowania (przerobienia) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż było jego pierwotne przeznaczenie, albo nadania temu składnikowi nowych cech użytkowych,

- modernizacji - unowocześnienia środków trwałych.

Z powyższego wynika, że kwalifikacji nakładów do kategorii remontu bądź ulepszenia należy dokonywać przy uwzględnieniu wpływu poniesionych wydatków na środki trwałe, a więc tego, czy poczynione wydatki prowadzą jedynie do odtworzenia pierwotnej substancji środka trwałego, czy też powodują zwiększenie jego wartości”.

Przy kwalifikacji wydatków, w wyniku poniesienia których nastąpiło ulepszenie środka trwałego, niezbędne jest określenie, czy te wydatki zwiększają wartość użytkową środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego środka do użytkowania. Wzrost wartości użytkowej remontowanego zbiornika retencyjnego będzie wyrażał się w zwiększeniem jego okresu użytkowania oraz poprawi bezpieczeństwo procesu oczyszczania ścieków oraz zwiększy walory jakościowe oczyszczonych ścieków. Bez odbudowy konstrukcji zbiornika oraz pokrycia dachowego zbiornik może funkcjonować jedynie w obniżonej wydajności i zapewne byłby krótszy jego okres użytkowania.

Wydatki związane z zadaniem, którego dotyczy pytanie, w momencie ich poniesienia nie będą stanowiły zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki będą stanowiły, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Mając na uwadze powyżej przedstawioną argumentację, w przedmiotowej sprawie w stosunku do Wnioskodawcy zostaną spełnione warunki do traktowania podjętych prac budowlanych jako prace modernizacyjne prowadzące do ulepszenia środka trwałego skutkujące zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego, a tym samym zaliczone do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego).

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym oraz z powyższym uzasadnieniem, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że prezentowane przez niego stanowisko jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Natomiast zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16d ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16g ust. 13 ww. ustawy:

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o CIT - jest więc:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

- modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Modernizacją jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego, ewentualnie obniżce kosztów eksploatacji. Przy czym efektem ulepszenia środka trwałego w rozumieniu omawianego przepisu ma być ponadto zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się przykładowo wydłużeniem okresu jego używania.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Przy kwalifikacji wydatków, w wyniku poniesienia których nastąpiło ulepszenie środka trwałego, niezbędne jest również określenie, czy te wydatki zwiększają wartość użytkową środka trwałego. W wyroku NSA z dnia 4 grudnia 2020 r. (sygn. akt I SA/Łd 312/01) sąd stwierdził, że: „ustalenie, że dany środek trwały został poddany przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji jest tylko pierwszą przesłanką zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki poniesione na ulepszenie musi być spełniona jeszcze jedna przesłanka: wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego środka do używania”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przytoczonych w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, pojęć takich jak: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja czy modernizacja. Pojęcie remontu również nie zostało wyjaśnione w tej ustawie. Tym samym zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do definicji zawartych w innych gałęziach prawa. Pojęcie to definiują przepisy prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem za remont należ rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na modernizację środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tego składnika majątkowego.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego. Mianowicie, jeżeli podatnik poniesie wydatki na remont środków trwałych, to ma prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast nakłady o charakterze modernizacyjnym, podwyższają wartość początkową środka trwałego, którego dotyczą i podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż zadanie pn. „Roboty budowlane (…)” powinno być traktowane jako prace modernizacyjne prowadzące do ulepszenia środka trwałego skutkujące zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego, a tym samym zaliczone do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, wskazać należy, że przy kwalifikacji wydatków, w wyniku poniesienia których nastąpiło ulepszenie środka trwałego, niezbędne jest określenie, czy te wydatki zwiększają wartość użytkową środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego środka do użytkowania, którego mierzy się m.in. okresem używania, czy jakością produktów uzyskanych za pomocą ulepszonych środków trwałych.

Jak wynika z wniosku, w związku z ujawnieniami nieprawidłowości w funkcjonowaniu środka trwałego – zbiornika retencyjnego, podjęli Państwo decyzję o odbudowie słupów, rekonstrukcji zniszczonych ścian zbiornika, szczególnie ich wyższych partii oraz o wzmocnieniu innych konstrukcji wewnątrz zbiornika. Prace te pozwolą na dalszą bezproblemową pracę zbiornika, zdecydowanie wpłyną na zwiększenie okresu użytkowania zbiornika, poprawią bezpieczeństwo procesu oczyszczania ścieków, BHP pracowników oczyszczalni oraz zwiększą walory jakościowe ścieków wymagane przez Inspektorat Ochrony Środowiska.

Zatem wzrost wartości użytkowej remontowanego zbiornika retencyjnego będzie wyrażał się zwiększeniem jego okresu użytkowania oraz poprawi bezpieczeństwo procesu oczyszczania ścieków oraz zwiększy walory jakościowe oczyszczonych ścieków. Ponadto wskazali Państwo we wniosku zakres przeprowadzonych prac polegających na:

- rozbiórce (…),

- oczyszczeniu (…),

- zabezpieczeniu oraz odbudowaniu (…),

- montażu nowych elementów (…),

- wykonaniu izolacji (…),

- montażu (…).

Szacowany koszt ww. prac przekroczy 10.000 zł netto.

Powyższe oznacza, że prowadzone prace dotyczące zbiornika retencyjnego będą miały charakter prac ulepszeniowych.

Mając na uwadze powyżej przedstawioną argumentację, w przedmiotowej sprawie w stosunku do Wnioskodawcy zostaną spełnione warunki do traktowania podjętych prac dotyczących zbiornika retencyjnego jako prac modernizacyjnych i rekonstrukcyjnych prowadzących do ulepszenia środka trwałego skutkujących zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego. Tym samym wydatki dotyczące ww. prac mogą zostać  zaliczone do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego).

Reasumując, opisane prace z zadania pn. „Roboty budowlane (…)” powinny być traktowane jako prace ulepszeniowe środka trwałego skutkujące zwiększeniem jego wartości początkowej. Wydatki te możecie Państwo zaliczyć do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o kwotę tych wydatków wartości początkowej środka trwałego (zbiornika retencyjnego).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku sądu administracyjnego stwierdzić należy, że został on wydany w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie wiąże Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

 - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).