Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 6 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.758.2023.2.PRP
Brak obowiązku złożenia VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z nabyciem ładowarki kołowej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
3 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku złożenia VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z nabyciem ładowarki kołowej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 stycznia 2024 r. (wpływ 17 stycznia 2024 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od dnia 01.04.1993 r prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Od 28.08.1995 jest Pan podatnikiem podatku VAT i jest Pan zarejestrowany do VAT UE. Pana działalność opiera się na produkcji z surowców drzewnych pełnowartościowej biomasy w postaci brykietu drzewnego i zrębki jako pełnowartościowego paliwa do elektrowni i elektrociepłowni.
W dniu 11.09.2023 r. zakupił Pan od kontrahenta z Belgii (posiadającego ważny numer dla transakcji unijnych) fabrycznie nową ładowarkę kołową marki …, model …, rok produkcji 2023, moc 234 kW, udźwig 8 000 kg, masa 28 000 kg, o pojemności silnika 12 130 cm3 i przepracowanych 2 motogodzinach, na zakup której posiada Pan fakturę. Ładowarka ta została przywieziona do Polski własnym transportem w dniu 06.10.2023 r. Ładowarka kołowa została przyjęta do użytkowania i wprowadzona do ewidencji środków trwałych w miesiącu październiku 2023 roku. Pana ładowarka kołowa służy wyłącznie do przesypywania materiałów sypkich (biomasa, zrębki) na terenie Pana firmy oraz do załadunku sypkiej biomasy. Zakupiona przez Pana ładowarka kołowa, została zakwalifikowana do grupy 6, Urządzenia Techniczne, do podgrupy 64 Dźwigi i przenośniki, rodzaju 641 – Dźwigniki, wciągarki i wciągniki przejezdne i nieprzejezdne, kołowroty, wciągniki. Pana ładowarka nie podlega rejestracji na terytorium kraju ani obowiązkowym badaniom technicznym. Pana ładowarka nie może być wykorzystywana do transportu osób, ponieważ posiada tylko jedno miejsce siedzące dla operatora. Pana ładowarka kołowa nie służy do przewozu rzeczy, ale jest wykorzystywana do specjalnej funkcji (przeładunek, przesypywanie, załadunek materiałów sypkich) i dlatego nie ma Pan obowiązku ponoszenia ciężaru podatkowego od środków transportowych za tą maszynę. Zakupioną przez siebie ładowarkę, wykorzystuje Pan na potrzeby własne na placu Pana firmy. Pana ładowarka kołowa jest wykorzystywana wyłącznie do załadunku i rozładunku materiałów sypkich na terenie, gdzie prowadzi Pan działalność gospodarczą.
Ponadto, w odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania o treści:
1. Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?
Odp. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 28.08.1995, co zostało wskazane we wniosku
2. Czy nabycie ładowarki kołowej, o której mowa we wniosku, nastąpiło w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o VAT?
Odp. Nabycie ładowarki kołowej nastąpiło w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ust. ustawy o VAT, co zostało wskazane we wniosku.
3. Co oznacza użyte przez Pana sformułowanie we wniosku: „ładowarka nie podlega rejestracji”? Czy chodzi o rejestrację pojazdów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1047 ze zm.)?
Odp. W użytym przez Pana we wniosku sformułowaniu „ładowarka nie podlega rejestracji” oznacza, że w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, ładowarka nie podlega rejestracji.
4. Czy ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, podlega przepisom ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym?
Odp. Zakupiona przez Pana ładowarka kołowa, której dotyczy wniosek nie podlega przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.
5. Czy ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, jest objęta obowiązkiem posiadania tablic rejestracyjnych?
Odp. Zakupiona ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, nie jest objęta obowiązkiem posiadania tablic rejestracyjnych.
6. Z czego wynika, że ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, nie może być wykorzystywana do transportu towarów? Czy wynika to np. z przepisów prawa? Jeśli tak, to proszę wskazać z jakich przepisów prawa.
Odp. Zakupiona ładowarka kołowa została zakupiona w celu załadunku i rozładunku materiałów sypkich (biomasa, zrębki) oraz do załadunku sypkiej biomasy. Sama nazwa wskazuje na funkcję, że służy ona do ładunku towarów, a nie transportu towarów.
7. Czy ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, jest wyposażona w elementy umożliwiające ciągnięcie załadowanych przyczep? Jeśli tak, to o jakim maksymalnych ciężarze?
Odp. Zakupiona ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, nie jest wyposażona w elementy umożliwiające ciągnięcie załadowanych przyczep.
8. Czy ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, została wprowadzona do obrotu jako maszyna wolnobieżna czy jako ciągnik rolniczy?
Odp. Zakupiona ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, została wprowadzona do obrotu jako maszyna wolnobieżna.
9. Czy ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, spełnia warunki do poruszania się po drogach publicznych? Jeżeli tak, to czy występują ograniczenia co do poruszania się po drogach publicznych (np. maksymalna prędkość, maksymalna odległość jaką może pokonać ww. ładowarka)?
Odp. Zakupiona przez Pana ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, nie spełnia warunków do poruszania się po drogach publicznych, ponieważ nie posiada ubezpieczenia OC.
10. Czy ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, podlega przepisom ustawy z 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1622)?
Odp. Zakupiona ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, nie podlega przepisom ustawy z 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym.
11. Czy ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, zgodnie z przepisami prawa ma obowiązek być wyposażona w tachograf?
Odp. Zakupiona ładowarka kołowa, o której mowa we wniosku, zgodnie z przepisami prawa nie ma obowiązku być wyposażona w tachograf.
Pytanie
Czy nabycie od kontrahenta unijnego z Belgii ładowarki kołowej zobowiązuje Pana do złożenia informacji VAT-23 i zapłaty podatku VAT na rachunek urzędu skarbowego?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem nabycie ładowarki kołowej od kontrahenta unijnego z Belgii nie zobowiązuje Pana do złożenia informacji VAT-23 i zapłaty podatku VAT na rachunek urzędu skarbowego, ponieważ ładowarki kołowej nie można zaliczyć do środków transportu, ale do urządzeń technicznych.
NSA w wyroku z dnia 14 maja 2021 r., sygn. akt I FSK 2059/18 uznał, że elementem przesądzającym o uznaniu danego pojazdu za środek transportu jest jego przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Przeznaczenie to, czyli przewóz należy odczytywać wąsko w kontekście regulacji dotyczących ruchu drogowego i przykładowego katalogu pojazdów zawartego w rozporządzeniu nr 282/2011. Sięgając do ww. rozporządzenia, w art. 38 ust. 1 można przeczytać, że „środek transportu” obejmuje, pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. W ust. 2 tego przepisu wskazano z kolei przykładową listę takich środków transportu, która obejmuje w szczególności pojazdy lądowe (tj. samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne), przyczepy i naczepy, wagony kolejowe, statki, statki powietrzne, pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych i rannych, ciągniki i inne pojazdy rolnicze, pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Podstawową funkcją nabytej przez Pana ładowarki kołowej, która nie podlega rejestracji ani obowiązkowym badaniom technicznym jest przesypywanie materiałów sypkich i ich załadunek na placu, na którym prowadzi Pan działalność gospodarczą. Dlatego uważa Pan, że nabycie ładowarki kołowej od kontrahenta unijnego z Belgii nie zobowiązuje Pana do złożenia informacji VAT-23 i zapłaty podatku VAT na rachunek urzędu skarbowego.
Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej 0113-KDIPT1-2.4012.413.2023.2.PRP z dnia 4 sierpnia 2023 dotyczącej braku obowiązku złożenia VAT-23 i zapłaty podatku VAT w związku z nabyciem ładowarki teleskopowej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.); zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:
Przezterytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:
Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).
Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:
Przezterytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:
1)nabywcą towarów jest:
a)podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
b)osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
-z zastrzeżeniem art. 10;
2)dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:
1)nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2)dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak stanowi z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Stosownie do art. 99 ust. 10 ustawy:
W przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.
Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy:
W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.
W myśl art. 103 ust. 4 ustawy:
Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 103 ust. 5 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika
Na podstawie art. 103 ust. 7 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji środka transportu, w tym jego przebieg oraz datę pierwszego dopuszczenia do użytku.
Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 103 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia. Wymienione przepisy ustawy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o takim nabyciu oraz do zapłaty podatku z tego tytułu. Przy czym informacja i zapłata podatku dotyczy zarówno „nowych środków transportu”, jak i „innych środków transportu”.
Powołując się na definicję zawartą w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy za „nowe środki transportu” mogą być uznane pojazdy lądowe przeznaczone do transportu osób lub towarów, które spełniają określone warunki dotyczące mocy silnika bądź jego pojemności skokowej oraz dotyczące dotychczasowej długości ich używania (mierzonej czasem używania oraz przebiegiem). Natomiast przez „inne środki transportu”, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, należy rozumieć środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za „nowe środki transportu” w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku.
Aby można uznać jakąkolwiek maszynę za „nowy środek transportu” lub „inny środek transportu”, należy przede wszystkim ustalić, czy będzie się ona zawierała w zakresie pojęciowym „środka transportu”.
W tym miejscu należy wyjaśnić, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej państwa członkowskie zobowiązały się do wykonywania i stosowania prawa wspólnotowego. Treść przepisu art. 249 Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2, ze zm.) brzmi:
W celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w niniejszym Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. Zalecenia i opinie nie mają mocy wiążącej.
W art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wersja przekształcona; Dz.Urz.UE.L 2011 Nr 77, str. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie wykonawcze 282/2011”) zawarta została definicja „środka transportu”.
„Środek transportu”, o którym mowa w art. 56 oraz w art. 59 akapit pierwszy lit. g) dyrektywy 2006/112/WE, obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu.
Z kolei w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazano, że:
Środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:
a)pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
b)przyczepy i naczepy;
c)wagony kolejowe;
d)statki;
e)statki powietrzne;
f)pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
g)ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
h)pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
Stosownie do art. 38 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego 282/2011:
Środkami transportu, o których mowa w ust. 1, nie są pojazdy trwale unieruchomione ani kontenery.
Analiza regulacji art. 38 rozporządzenia wykonawczego 282/2011 wskazuje, że elementem przesądzającym o uznaniu danej maszyny za środek transportu jest jej przeznaczenie, tzn. przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Użyty w definicji „środka transportu” zwrot dotyczący przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, dotyczy zarówno pojazdów, jak i innego rodzaju wyposażenia i urządzeń.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Od 28.08.1995 jest Pan podatnikiem podatku VAT i jest Pan zarejestrowany do VAT UE. Pana działalność opiera się na produkcji z surowców drzewnych pełnowartościowej biomasy w postaci brykietu drzewnego i zrębki jako pełnowartościowego paliwa do elektrowni i elektrociepłowni. 11.09.2023 r. zakupił Pan od kontrahenta z Belgii (posiadającego ważny numer dla transakcji unijnych) fabrycznie nową ładowarkę kołową marki …., model …., rok produkcji 2023, moc 234 kW, udźwig 8 000 kg, masa 28 000 kg, o pojemności silnika 12 130 cm3 i przepracowanych 2 motogodzinach, na zakup której posiada Pan fakturę. Nabycie ładowarki kołowej nastąpiło w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ust. ustawy o VAT. Ładowarka ta została przywieziona do Polski własnym transportem w dniu 06.10.2023 r. Ładowarka kołowa została przyjęta do użytkowania i wprowadzona do ewidencji środków trwałych w miesiącu październiku 2023 roku. Pana ładowarka kołowa służy wyłącznie do przesypywania materiałów sypkich (biomasa, zrębki) na terenie Pana firmy oraz do załadunku sypkiej biomasy. Pana ładowarka nie podlega rejestracji na terytorium kraju ani obowiązkowym badaniom technicznym. Zakupiona ładowarka kołowa nie jest objęta obowiązkiem posiadania tablic rejestracyjnych, nie jest wyposażona w elementy umożliwiające ciągnięcie załadowanych przyczep, została wprowadzona do obrotu jako maszyna wolnobieżna oraz nie spełnia warunków do poruszania się po drogach publicznych, ponieważ nie posiada ubezpieczenia OC. Pana ładowarka nie może być wykorzystywana do transportu osób, ponieważ posiada tylko jedno miejsce siedzące dla operatora. Pana ładowarka kołowa nie służy do przewozu rzeczy, ale jest wykorzystywana do specjalnej funkcji (przeładunek, przesypywanie, załadunek materiałów sypkich). Zakupioną przez siebie ładowarkę, wykorzystuje Pan na potrzeby własne na placu Pana firmy. Pana ładowarka kołowa jest wykorzystywana wyłącznie do załadunku i rozładunku materiałów sypkich na terenie, gdzie prowadzi Pan działalność gospodarczą.
Wątpliwości Pana dotyczą rozstrzygnięcia, czy nabycie od kontrahenta unijnego ładowarki kołowej zobowiązuje Pana do złożenia informacji VAT-23 i zapłaty podatku VAT.
Dla oceny Pana stanowiska, związanego z przedstawionym opisem stanu faktycznego i wyrażonymi wątpliwościami, kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie, czy nabyta ładowarka kołowa jest środkiem transportu. Przepis art. 2 pkt 10 lit a ustawy zawiera rozumienie pojęcia „nowy środek transportu” w odniesieniu do pojazdu lądowego. Natomiast ustawa o VAT nie definiuje jako takiego pojęcia „środek transportu”. Zatem wyłączając z definicji „nowego środka transportu” (w odniesieniu do pojazdu lądowego) te elementy, które wskazują na jego status jako przedmiotu nowego (przejechany dystans nie większy niż 6000 kilometrów lub czas jaki upłynął od momentu dopuszczenia do użytku nie dłuższy niż 6 miesięcy), okazuje się, że o uznaniu danego pojazdu za środek transportu decyduje jego przeznaczenie do przewozu osób lub towarów.
Definicja „środka transportu” zawarta została natomiast w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego 282/2011, wskazując, że objęte nią są pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Użyty w tej definicji zwrot, wskazujący na przewóz osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, należy odczytywać dokładnie w kontekście przykładowego katalogu pojazdów, zawartego w art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego 282/2011.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że nabyta przez Pana ładowarka kołowa nie jest „środkiem transportu” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz rozporządzenia wykonawczego 282/2011. Jak wynika z opisu sprawy, Pana ładowarka nie może być wykorzystywana do transportu osób, ponieważ posiada tylko jedno miejsce siedzące dla operatora. Pana ładowarka kołowa nie służy do przewozu rzeczy, ale jest wykorzystywana do specjalnej funkcji (przeładunek, przesypywanie, załadunek materiałów sypkich). A zatem ww. ładowarka kołowa nie służy do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce. Ładowarka kołowa nie podlega rejestracji ani obowiązkowym badaniom technicznym.
Skoro ładowarka kołowa, nabyta przez Pana od kontrahenta z Belgii, nie stanowi środka transportu w rozumieniu ustawy o VAT oraz rozporządzenia wykonawczego 282/2011, to czynność jej nabycia nie podlega przepisom art. 103 ust. 4 i 5 ustawy. Tym samym nie ma Pan obowiązku przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji VAT-23 oraz zapłaty podatku od towarów i usług w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.
Tym samym, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),
albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
