Interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.553.2023.2.DD

Jak, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zakwalifikować konie w przedsiębiorstwie? Czy stanowią one środek trwały, wyposażenie czy towar handlowy. Czy koszty poniesione na zakup koni, jak również koszty związane z zakupem koni, m.in. koszty związane z wyjazdami na wystawy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Czy wydatek na zakup koni, jak również koszty związane z zakupem koni oraz związane z utrzymaniem konia należy rozpoznać jako koszty bezpośrednie, a tym samym jako koszty uzyskania przychodu w całości w momencie sprzedaży konia. Czy koszty poniesione z tytułu utrzymania koni, przygotowania ich do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem wyścigach, jak również koszty związane z zakupem ubrań dla jeźdźca oraz koszty zatrudnienia lub wynajęcia jeźdźca stanowią koszty uzyskania przychodu

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie:

- uznania wydatków związanych z zakupem koni za koszty pośrednie – jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 listopada 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z tego samego dnia, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zakwalifikowania koni w przedsiębiorstwie oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z zakupem oraz utrzymaniem koni.

9 stycznia 2024 r. wpłynęło uzupełnienie Państwa wniosku.

Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 17 stycznia 2024 r., o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 22 stycznia 2024 r., uzupełnienie do ww. wniosku wpłynęło 25 stycznia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X SPÓŁKA KOMANDYTOWA (zwana dalej „Spółką” lub „Wnioskodawcą”), z siedzibą w (…), świadczy usługi w zakresie (…), jak również prowadzi działalność związaną z (…). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce oraz podlega opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych.

Spółka w ramach działalności gospodarczej rozpoczęła nową gałąź działalności polegającą na wystawianiu konia do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych. Spółka dodała do swojej działalności kod PKD – 93.19.Z – Pozostała działalność związana ze sportem.

Kod ten obejmuje m.in. działalność stajni wyścigowych, ośrodków hodowli i tresury psów wyścigowych.

Nabycie jednego konia już nastąpiło, kolejne konie będą zakupywane sukcesywnie. W związku z tym ponoszone są, i będą nadal, koszty związana z nabyciem oraz utrzymaniem koni, np. kosztami wyjazdów na wystawy. Konie będą wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Spółka w ramach planowanej działalności zamierza szkolić konie tak, aby mogły one uczestniczyć w różnych zawodach jeździeckich, a następnie, już utytułowanego, sprzedać. Ponadto, koń będzie wykorzystywany do reklamy Spółki podczas zawodów (m.in. poprzez logo Spółki). W związku z utrzymaniem koni i ich przygotowaniem do startu w zawodach Spółka będzie ponosiła wiele kosztów związanych z utrzymaniem oraz ich pielęgnacją, tj. m.in. koszty: usług weterynaryjnych, obowiązkowych szczepień, ubezpieczenia konia, najmu boksów, zakupu pożywienia, jak również koszty tresury, oceny wartości użytkowej, opłaty za zapis konia do zawodów, opłaty za jego transport oraz koszty związane z zakupem ubrań dla jeźdźca, jak również z zatrudnieniem lub wynajmowaniem jeźdźca do udziału w zawodach.

Celem nowej gałęzi działalności Spółki w zakresie wystawiania koni do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych jest zarówno osiąganie przychodów z otrzymywanych przez konie nagród, jak również z tytułu reklamy przedsiębiorstwa podczas zawodów oraz osiągnięcie zysku ze sprzedaży wytrenowanych i utytułowanych koni.

W piśmie z 25 stycznia 2024 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazali Państwo, że:

1. Wydatki, które Spółka chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w związku z rozszerzeniem prowadzonej działalności o pozostałą działalność związaną ze sportem:

- zakup konia,

- zakup sprzętu jeździeckiego (siodło, uzda, czapraki, owijki, ochraniacze, kantar, uwiąz, lonża),

- zakup suplementów diety dla konia,

- zakup wyżywienia dla konia (pasza, muesli, siano),

- zakup sprzętu do pielęgnacji konia (zestaw szczotek do pielęgnacji sierści, kopystka, szampon),

- zakup ubezpieczenia konia,

- opieka kowalska (usługi strugania i werkowania, kucie przodów i tyłów, kucie korekcyjne),

- opieka weterynaryjna (odrobaczanie konia, szczepienie, tarnikowanie zębów, konsultacje weterynaryjne, w przypadku odniesienia przez konia kontuzji również koszty rehabilitacji, koszty przeprowadzonych zabiegów i operacji oraz pobytu w klinice),

- koszty transportu konia,

- koszt treningu konia i jeźdźca,

- zakup ubrań dla jeźdźca,

- koszt zatrudnienia lub wynajęcia jeźdźca,

- koszt wykonania oceny wartości użytkowej konia dokonanej przed zakupem, jak również przed sprzedażą konia.

2. Koszty poniesione na zakup koni, które poniosła/poniesie Spółka:

 - koszt zakupu konia (cena konia),

 - koszty obsługi prawnej (koszt sporządzenia umowy sprzedaży, opłaty notarialne).

Koszty związane z zakupem koni, które poniosła/poniesie Spółka:

- koszt uczestnictwa w targach (bilet wstępu na targi),

- koszty delegacji związany z wyjazdem na targi koni (diety, noclegi, transport, wyżywienie osób uczestniczących w targach),

- koszty konsultacji weterynaryjnej przed zakupem konia,

- koszt wykonania oceny wartości użytkowej konia dokonanej przed zakupem konia.

3. Opisane we wniosku wydatki, które Spółka chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, tj.:

- zakup konia,

- zakup sprzętu jeździeckiego (siodło, uzda, czapraki, owijki, ochraniacze, kantar, uwiąz, lonża),

- zakup suplementów diety dla konia,

- zakup wyżywienia dla konia (pasza, muesli, siano),

- zakup sprzętu do pielęgnacji konia (zestaw szczotek do pielęgnacji sierści, kopystka, szampon),

- zakup ubezpieczenia konia,

- opieka kowalska (usługi strugania i werkowania, kucie przodów i tyłów, kucie korekcyjne),

- opieka weterynaryjna (odrobaczanie konia, szczepienie, tarnikowanie zębów, konsultacje weterynaryjne, w przypadku odniesienia przez konia kontuzji również koszty rehabilitacji, koszty przeprowadzonych zabiegów i operacji oraz pobytu w klinice),

- koszty transportu konia,

- koszt treningu konia i jeźdźca,

- zakup ubrań dla jeźdźca,

- koszt zatrudnienia lub wynajęcia jeźdźca,

- koszt wykonania oceny wartości użytkowej konia dokonanej przed zakupem, jak również przed sprzedażą konia.

są/będą udokumentowane fakturami (rachunkami), fakturami VAT, fakturami uproszczonymi oraz innymi dowodami księgowymi o równoważnej wartości dowodowej.

 4. Nabycie konia nastąpiło już po rozszerzeniu przez Spółkę przedmiotu działalności gospodarczej o pozostałą działalność związaną ze sportem.

 5. Wszystkie wydatki na utrzymanie konia zostały poniesione wyłącznie po rozszerzeniu przez Spółkę przedmiotu działalności gospodarczej o pozostałą działalność związaną ze sportem.

 6. Żaden ze wspólników Spółki, jak również żaden z podmiotów powiązanych ze wspólnikami, bądź jednym z nich nie jest i nie będzie zawodnikiem (jeźdźcem), jak również nie jest i nie będzie trenerem.

 7. Polski Związek Jeździecki jest organizacją regulującą organizację oraz zasady przebiegu zawodów jeździeckich. Opublikowane przez ww. organizację przepisy ogólne wskazują, że za zwycięstwo i zajęcie czołowych miejsc w zawodach mogą zostać przyznane nagrody pieniężne lub rzeczowe, jak również medale oraz dyplomy. Z uwagi na powyższe należy wskazać, że w przypadku zajęcia przez należącego do Spółki konia czołowego miejsca w danych zawodach jeździeckich, Spółka uzyska przychód z pozostałej działalności związanej ze sportem w kwocie otrzymanej nagrody pieniężnej lub w wysokości wartości rynkowej uzyskanej nagrody rzeczowej. Ponadto, w przypadku sprzedaży konia, po wcześniejszym zwiększeniu jego wartości rynkowej, poprzez jego wyszkolenie oraz wystawianie w zawodach jeździeckich, Spółka uzyska przychód z pozostałej działalności związanej ze sportem w kwocie uzyskanej z jego sprzedaży.

 8. Opisane we wniosku wydatki, które Spółka chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, tj.:

- zakup konia,

- zakup sprzętu jeździeckiego (siodło, uzda, czapraki, owijki, ochraniacze, kantar, uwiąz, lonża),

- zakup suplementów diety dla konia,

- zakup wyżywienia dla konia (pasza, muesli, siano),

- zakup sprzętu do pielęgnacji konia (zestaw szczotek do pielęgnacji sierści, kopystka, szampon),

- zakup ubezpieczenia konia,

- opieka kowalska (usługi strugania i werkowania, kucie przodów i tyłów, kucie korekcyjne),

- opieka weterynaryjna (odrobaczanie konia, szczepienie, tarnikowanie zębów, konsultacje weterynaryjne, w przypadku odniesienia przez konia kontuzji również koszty rehabilitacji, koszty przeprowadzonych zabiegów i operacji oraz pobytu w klinice),

- koszty transportu konia,

- koszt treningu konia i jeźdźca,

- zakup ubrań dla jeźdźca,

- koszt zatrudnienia lub wynajęcia jeźdźca,

- koszt wykonania oceny wartości użytkowej konia dokonanej przed zakupem, jak również przed sprzedażą konia

zostały/będą poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z działalności prowadzonej przez Spółkę zgodnie z kodem PKD 93.19.Z – pozostała działalność związana ze sportem.

 9. Konie nie są i nie będą wykorzystywane do potrzeb osobistych (prywatnych) wspólników Spółki, jak również osób wchodzących w skład organów tej Spółki czy też podmiotów powiązanych z tymi wspólnikami/osobami.

Pytania

 1. Jak, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zakwalifikować konie w przedsiębiorstwie? Czy stanowią one środek trwały, wyposażenie czy towar handlowy?

 2. Czy koszty poniesione na zakup koni, jak również koszty związane z zakupem koni, m.in. koszty związane z wyjazdami na wystawy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

 3. Czy wydatek na zakup koni, jak również koszty związane z zakupem koni oraz związane z utrzymaniem konia należy rozpoznać jako koszty bezpośrednie, a tym samym jako koszty uzyskania przychodu w całości w momencie sprzedaży konia?

 4. Czy koszty poniesione z tytułu utrzymania koni, przygotowania ich do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem wyścigach, jak również koszty związane z zakupem ubrań dla jeźdźca oraz koszty zatrudnienia lub wynajęcia jeźdźca stanowią koszty uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

W Państwa ocenie – w odniesieniu do pytania pierwszego – w opisanym stanie faktycznym na gruncie prawa bilansowego koń w przedsiębiorstwie będzie stanowił środek trwały, jeżeli spełni przesłanki określone w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. 1994 Nr 121 poz. 591) o rachunkowości (dalej: UoR), natomiast do celów podatkowych nie będzie on stanowił środka trwałego.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie z art. 3 ust.1 pkt UoR przez środki trwałe rozumie się, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

 a) nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

 b) maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,

 c) ulepszenia w obcych środkach trwałych,

 d) inwentarz żywy.

Z kolei art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 1992 Nr 21 poz. 86, dalej: CIT) wskazuje, że środki trwałe to stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

 - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że inwentarz żywy na cele podatku dochodowego nie jest traktowany jako środki trwałe i nie podlega on amortyzacji. Oznacza to, że na gruncie prawa podatkowego koń jako inwentarz żywy nie stanowi rzeczowego składnika majątku przedsiębiorstwa (tj. środka trwałego), a do wydatków związanych z końmi, które są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej nie stosuje się przepisów regulujących rozliczanie wydatków związanych ze środkami trwałymi. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 19 UoR przez rzeczowe aktywa obrotowe rozumie się materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym, które zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 18 są przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego celem nowej gałęzi działalności Spółki w zakresie wystawiania koni do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych jest zarówno osiąganie przychodów z otrzymywanych przez konie nagród, jak również z tytułu reklamy przedsiębiorstwa podczas zawodów oraz osiągnięcie zysku ze sprzedaży wytrenowanych i utytułowanych koni. Oznacza to, że koń na gruncie prawa bilansowego nie będzie stanowił aktywa obrotowego w postaci towaru, ponieważ jedynym celem nabycia konia nie będzie dokonanie jego dalszej odsprzedaży. Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że na potrzeby prawa bilansowego koń, w opisanym stanie faktycznym, pod warunkiem spełnienia przesłanek wskazanych w art. 3 ust. 1 pkt 15 UoR, będzie stanowił środek trwały, natomiast na gruncie prawa podatkowego nie należy traktować konia jako środek trwały.

Ad. 2.

Państwa zdaniem – w odniesieniu do pytania drugiego – koszty poniesione na zakup konia, jak również koszty związane z zakupem koni, m.in. koszty związane z wyjazdami na wystawy, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1.

Oznacza to, że wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu, jeżeli jego poniesienie było celowe, zasadne i wykazywało związek przyczynowo-skutkowy z przychodami. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wystawiania koni do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych, wydatek poniesiony na zakup konia jest wydatkiem uzasadnionym ekonomicznie, ponieważ w rezultacie jego poniesienia podatnik może spodziewać się zwiększenia swoich przychodów, jak również zachowania albo zabezpieczenia funkcjonowania źródła przychodów. Zgodnie z powyższym, koszty poniesione na zakup konia, jak również koszty związane z zakupem koni, m.in. koszty związane z wyjazdami na wystawy będą w sposób oczywisty i bezsporny związane z osiąganiem przychodów przez Spółkę w postaci nagród zdobywanych przez konia na zawodach krajowych i międzynarodowych. Ponadto, zdobywane przez konia tytuły i nagrody, jak również samo uczestnictwo w zawodach, przyczynią się do zwiększenia jego wartości rynkowej, a tym samym będą służyły zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z uwagi na powyższe, Spółka ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu kosztów poniesionych na zakup konia, jak również kosztów związanych z zakupem koni, m.in. koszty związane z wyjazdami na wystawy, bez względu na to czy koń będzie zdobywać nagrody czy nie.

Ad. 3.

W Państwa ocenie – w odniesieniu do pytania trzeciego – wydatek na zakup konia należy rozpoznać jako koszt bezpośredni, a tym samym jako koszt uzyskania przychodu w całości w momencie sprzedaży konia, natomiast koszty poniesione w związku z zakupem koni oraz koszty utrzymania konia jako koszty pośrednie, a tym samym koszty uzyskania przychodu potrącone w momencie ich poniesienia.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że ustawa o CIT wyróżnia koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami i stanowi odmienne zasady rozpoznawania tych kosztów w czasie, jednakże ustawodawca nie wprowadził definicji tych kosztów. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl), „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”. Zgodnie z ugruntowanym poglądem organów podatkowych, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów, natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu – ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Należy wskazać, że w opisanym stanie faktycznym prowadzenie działalności gospodarczej ma polegać na wystawianiu konia do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych, czyli zakupu konia, oraz jego wytrenowania i dalszej odsprzedaży. Wydatek poniesiony na zakup konia przełoży się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów z prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie jego późniejszej sprzedaży. Przychody te będzie można wyodrębnić z całościowych przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. Oznacza to, że wydatek na zakup konia jest kosztem bezpośrednim, a tym samym wydatek ten powinien zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania przychodów ze sprzedaży konia.

W przypadku pozostałych kosztów poniesionych w związku z zakupem koni oraz kosztów utrzymania konia należy rozpoznać je jako koszty pośrednie. Poniesienie wyżej wymienionych kosztów nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów ze zdobywanych przez konia nagród. Jednocześnie poniesienie tych kosztów służy całokształtowi prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej w zakresie pozostałej działalności związanej ze sportem. Tym samym, koszty związane z zakupem koni, jak również koszty utrzymania konia stanowią koszt pośrednio związany z przychodem.

Ad. 4.

Państwa zdaniem – w odniesieniu do pytania czwartego – koszty poniesione z tytułu utrzymania konia, przygotowania go do startu w wyścigach oraz w związku z udziałem w wyścigach, jak również koszty związane z zakupem ubrań dla jeźdźca oraz koszty jego wynajęcia stanowią koszty uzyskania przychodu.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak więc wynika z powyższego, aby uznać wydatek za koszt podatkowy w rozumieniu powyższych przepisów, muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

- koszt musi zostać poniesiony, tj. zastał pokryty z zasobów majątkowych podatnika, j

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- poniesienie kosztu musi zostać dokonane w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- koszt, który został poniesiony, nie może być wymieniony w katalogu kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT) stanowią koszty uzyskania przychodów jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Poniesienie tych wydatków jest uzasadnione ekonomicznie, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może się spodziewać zwiększenia przychodów, a także zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, co oznacza, że pozostaną one w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Wydatki te zostaną prawidłowo udokumentowane.

Mając na uwadze powyższe oraz okoliczności przedstawione w stanie faktycznym wskazujące, że koszty związane z utrzymaniem konia, tj. m.in. koszty: usług weterynaryjnych, obowiązkowych szczepień, ubezpieczenia konia, najmu boksa, zakupu pożywienia, jak również koszty jego tresury, oceny jego wartości użytkowej, opłaty za zapis konia do zawodów, opłaty za jego transport oraz koszty związane z zakupem ubrań dla jeźdźca i jego wynajęcia są celowe i zasadne oraz związane z osiągnięciem przychodów, jak również zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem ww. kosztów a uzyskaniem przychodu jest jasny i bezsprzeczny, a poniesienie ww. kosztów jest uzasadnione ekonomicznie i gospodarczo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

- uznania wydatków związanych z zakupem koni za koszty pośrednie – jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że rozszerzyli Państwo prowadzoną przez siebie działalności gospodarczej o pozostałą działalność związana ze sportem PKD – 93.19.Z. Kod ten obejmuje m.in. działalność stajni wyścigowych, ośrodków hodowli i tresury psów wyścigowych. Nabycie jednego konia już nastąpiło, kolejne konie będą przez Państwa zakupywane sukcesywnie.

W związku z powyższym powzięli Państwo m.in. wątpliwości, czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zakwalifikować konie w przedsiębiorstwie jako środek trwały, wyposażenie czy towar handlowy.

Państwa zdaniem, do celów podatkowych koń nie będzie stanowił środka trwałego.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że przepisy art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”) definiują pojęcie środków trwałych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy,

Powyższy przepis definiuje pojęcie środka trwałego jako nabytego lub wytworzonego składnika majątkowego, kompletnego i zdatnego do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Przy czym wskazuje, iż środkami tymi mogą być: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, a także inne przedmioty.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1-3 ustawy o CIT,

Na gruncie prawa podatkowego koń jako inwentarz żywy nie stanowi rzeczowego składnika majątku podatnika (środka trwałego, czy wyposażenia). Przepisy ww. ustawy definiując pojęcie środków trwałych nie objęły jego zakresem zwierząt.

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) klasyfikują inwentarz żywy do grupy 9, obejmującej zwierzęta domowe, zwierzęta gospodarskie, zwierzęta cyrkowe, zwierzęta w ogrodach zoologicznych oraz pozostałe zwierzęta hodowlane, jednak przepisy o statystyce nie są podstawą do rozstrzygnięcia prawnopodatkowych konsekwencji działań podejmowanych przez podatnika. Te można ocenić jedynie na gruncie przepisów ustawy podatkowej. Mające zastosowanie w omawianej sprawie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie obejmują pojęciem środków trwałych zwierząt. Również, wymieniony w załączniku 1 do ustawy, wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych, nie obejmuje grupy 9 KŚT dotyczącej zwierząt.

W świetle powyższego wydatek na zakup konia nie stanowi/nie będzie stanowił wydatku na zakup środka trwałego.

Tym samym Państwa stanowisko odnośnie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy,

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1) przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

2) potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

- „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

- „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

- „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że w ramach działalności gospodarczej rozpoczęli Państwo nową gałąź działalności polegającą na wystawianiu konia do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych. Dodali Państwo do swojej działalności kod PKD – 93.19.Z – Pozostała działalność związana ze sportem. Kod ten obejmuje m.in. działalność stajni wyścigowych, ośrodków hodowli i tresury psów wyścigowych. Nabycie jednego konia już nastąpiło, kolejne konie będą zakupywane sukcesywnie. W związku z tym ponoszone są, i będą nadal, koszty związana z nabyciem oraz utrzymaniem koni, np. kosztami wyjazdów na wystawy. Konie będą wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej. W ramach planowanej działalności zamierzacie Państwo szkolić konie tak, aby mogły one uczestniczyć w różnych zawodach jeździeckich, a następnie, już utytułowanego, sprzedać. Ponadto, koń będzie wykorzystywany do Państwa reklamy podczas zawodów (m.in. poprzez logo Spółki). W związku z utrzymaniem koni i ich przygotowaniem do startu w zawodach będziecie Państwo ponosili wiele kosztów związanych z utrzymaniem oraz ich pielęgnacją, tj. m.in. koszty: usług weterynaryjnych, obowiązkowych szczepień, ubezpieczenia konia, najmu boksów, zakupu pożywienia, jak również koszty tresury, oceny wartości użytkowej, opłaty za zapis konia do zawodów, opłaty za jego transport oraz koszty związane z zakupem ubrań dla jeźdźca, jak również z zatrudnieniem lub wynajmowaniem jeźdźca do udziału w zawodach. Celem Państwa nowej gałęzi działalności w zakresie wystawiania koni do udziału w zawodach krajowych i międzynarodowych jest zarówno osiąganie przychodów z otrzymywanych przez konie nagród, jak również z tytułu reklamy przedsiębiorstwa podczas zawodów oraz osiągnięcie zysku ze sprzedaży wytrenowanych i utytułowanych koni.

Państwa wątpliwości budzi możliwość ujęcia w kosztach uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup kona, wydatków związanych z zakupem koni oraz ich utrzymaniem i przygotowaniem do startu w wyścigach.

Odnosząc się do wyżej wymienionych wątpliwości, stwierdzić należy, że wymienione przez Państwa we wniosku oraz w jego uzupełnieniu wydatki poniesione na:

- zakup konia,

- zakup sprzętu jeździeckiego (siodło, uzda, czapraki, owijki, ochraniacze, kantar, uwiąz, lonża),

- zakup suplementów diety dla konia,

- zakup wyżywienia dla konia (pasza, muesli, siano),

- zakup sprzętu do pielęgnacji konia (zestaw szczotek do pielęgnacji sierści, kopystka, szampon),

- zakup ubezpieczenia konia,

- opieka kowalska (usługi strugania i werkowania, kucie przodów i tyłów, kucie korekcyjne),

- opieka weterynaryjna (odrobaczanie konia, szczepienie, tarnikowanie zębów, konsultacje weterynaryjne, w przypadku odniesienia przez konia kontuzji również koszty rehabilitacji, koszty przeprowadzonych zabiegów i operacji oraz pobytu w klinice),

- koszty transportu konia,

- koszt treningu konia i jeźdźca,

- zakup ubrań dla jeźdźca,

- koszt zatrudnienia lub wynajęcia jeźdźca,

- koszt wykonania oceny wartości użytkowej konia dokonanej przed zakupem, jak również przed sprzedażą konia

spełniają/ będą spełniać wymagane warunki, tj. pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przyszłym źródłem przychodów i są/będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, a ponadto nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym – wydatki te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Ponadto stwierdzić należy, że ww. wydatki będą stanowić koszty uzyskania przychodów niezależnie od tego, czy koń uzyska, czy nie uzyska nagrody za udział w zawodach, gdyż wypełniają one przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 4 należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 dotyczą z kolei ustalenia, czy wydatek na zakup koni, jak również koszty związane z zakupem koni oraz związane z utrzymaniem konia należy rozpoznać jako koszty bezpośrednie, a tym samym jako koszty uzyskania przychodu w całości w momencie sprzedaży konia.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że z opisu sprawy wynika, iż do kosztów poniesionych na zakup koni, które poniosła/poniesie Spółka zaliczają Państwo:

- koszt zakupu konia (cena konia),

- koszty obsługi prawnej (koszt sporządzenia umowy sprzedaży, opłaty notarialne).

Z kolei, koszty związane z zakupem koni, które poniosła/poniesie Spółka to:

- koszt uczestnictwa w targach (bilet wstępu na targi),

- koszty delegacji związany z wyjazdem na targi koni (diety, noclegi, transport, wyżywienie osób uczestniczących w targach),

- koszty konsultacji weterynaryjnej przed zakupem konia,

- koszt wykonania oceny wartości użytkowej konia dokonanej przed zakupem konia.

Pozostałe wskazane we wniosku wydatki to wydatki związane z utrzymaniem koni.

Odnosząc się do momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Art. 15 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ww. ustawy,

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT,

Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ww. ustawy,

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Z powyższych przepisów wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są co do zasady w momencie uzyskania przychodów, z którymi ich poniesienie było związane. Koszty pośrednie pomniejszają natomiast przychód w dacie ich poniesienia.

Jednocześnie należy mieć na uwadze brzmienie art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, zgodnie z którym

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4h ustawy o CIT,

Państwa zdaniem wydatek na zakup konia należy rozpoznać jako koszt bezpośredni, a tym samym jako koszt uzyskania przychodu w całości w momencie sprzedaży konia, natomiast koszty poniesione w związku z zakupem koni oraz koszty utrzymania konia jako koszty pośrednie, a tym samym koszty uzyskania przychodu potrącane w momencie ich poniesienia.

Z powyższym stanowiskiem Organ podatkowy nie może się w pełni zgodzić.

Przenosząc powołane powyżej przepisy na grunt rozpoznawanej sprawy, biorąc pod uwagę charakter Państwa działalności gospodarczej stwierdzić należy, że poniesione przez Państwa a wskazane powyżej wydatki, a więc wydatki na zakupu konia (cena konia) oraz koszty obsługi prawnej (koszt sporządzenia umowy sprzedaży, opłaty notarialne) przełożą się w sposób bezpośredni na uzyskanie przez Państwa konkretnych przychów z tytułu późniejszej sprzedaży koni.

Do kosztów podatkowych, które można wprost powiązać z późniejszą sprzedażą koni, należy zaliczyć również, wbrew Państwa opinii, koszty związane z zakupem koni (koszty uczestnictwa w targach, koszty delegacji związanych z wyjazdem na targi koni, koszty konsultacji weterynaryjnej przed zakupem konia, koszt wykonania oceny wartości użytkowej konia dokonanej przed zakupem konia). Wydatki te bowiem również przełożą się w sposób bezpośredni na uzyskanie przez Państwa konkretnych przychodów z tytułu sprzedaży koni.

Oznacza to, że koszt zakupu konia, koszt obsługi prawnej związanej z jego zakupem oraz koszty związane z zakupem koni, stanowią/będą stanowić koszt bezpośredni. Tym samym wydatki te winny zostać rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w momencie uzyskania przychodów ze sprzedaży konia.

Odnosząc się z kolei do pozostałych wydatków, których dotyczy Państwa zapytanie, tj.: wydatków związanych z utrzymaniem koni, wskazać należy, że wydatki te stanowią/ będą stanowić dla Państwa pośrednie koszty uzyskania przychodów. Poniesienie wyżej wymienionych kosztów nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów ze zdobywanych przez konia nagród. Jednocześnie poniesienie tych kosztów służy całokształtowi prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej w zakresie pozostałej działalności związanej ze sportem. Tym samym, koszty związane z utrzymaniem koni stanowią/będą stanowić koszt pośrednio związany z przychodem.

Przy czym w odniesieniu do wydatków związanych z wynagrodzeniem zatrudnionego na podstawie umowy o pracę jeźdźca, których zaliczanie do kosztów jest określone w szczególny sposób, wydatki te będą stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie określonym w art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o CIT, a więc w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem terminowej wypłaty świadczenia.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 w zakresie:

- uznania wydatków związanych z zakupem koni za koszty pośrednie – jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że wydając niniejszą interpretację indywidualną Organ oparł się wyłącznie na okolicznościach przedstawionych przez Państwa w opisie sprawy. Zgodność tych okoliczności z rzeczywistością, a tym samym prawidłowość zaliczenia przez Państwa wskazanych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych może zostać zweryfikowana w toku prowadzonego przez upoważnione Organy postępowania podatkowego lub kontrolnego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).