Interpretacja indywidualna z dnia 8 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-2.4011.442.2023.3.KK

Możliwość opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan w dniu 21 grudnia 2023 r. 10, 26 stycznia oraz 26 lutego 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności oraz nie działa pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wskazanym przez Zleceniodawców (czas i miejsce pracy są ustalane pomiędzy Wnioskodawcą a Zleceniodawcą). Wnioskodawca ponosi również odpowiedzialność kontraktową na zasadach ogólnych wynikających z art. 471 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.).

Od 2019 r. do 2021 r. stosowaną formą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych był podatek liniowy, a od 2022 r. Wnioskodawca rozlicza się ryczałtem od przychodów. Niniejszy wniosek dotyczy jedynie rozliczenia dochodów Wnioskodawcy uzyskiwanych w okresie 2019 r. - 2021 r. Wnioskodawca do celów podatkowych w latach 2019-2021 prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Działalność Wnioskodawcy została zarejestrowana (...) 2015 r., a jej głównym przedmiotem jest działalność w zakresie programowania, tj. prace projektowo-programistyczne (PKD 62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem). Wnioskodawca sporadycznie osiąga inne przychody niezwiązane z pracami projektowo-programistycznymi, np. sprzedaż środków trwałych.

Od 2019 r. w ramach całości prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje w sposób systematyczny prace projektowo-programistyczne. Prace projektowo-programistyczne polegają m.in. na projektowaniu i wykonywaniu komponentów oprogramowania aplikacji/platform oraz pisaniu kodu programistycznego, tworzenia algorytmów w językach programowania. Prace te prowadzą do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności Zleceniodawców/klientów. Jest to oprogramowanie tworzone, rozwijane, ulepszane pod potrzeby indywidualne Zleceniodawców (dalej: „Oprogramowanie”). Oprogramowanie to zawsze odznacza się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze jest kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Oprogramowanie nie jest jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Zleceniodawców oraz nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny.

Podstawą współpracy między Wnioskodawcą a Zleceniodawcami są zawierane umowy o świadczenie usług. Rozliczanie następowało/następuje w okresach miesięcznych poprzez wystawienie faktury przez Wnioskodawcę. Usługi w ramach działalności były i są świadczone wyłącznie przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nigdy nie zatrudniał pracowników i zleceniobiorców.

Wnioskodawca przenosi ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawców w sposób określonych w umowach o świadczenie usług. Za przeniesienie praw autorskich przysługiwało wynagrodzenie ustalone w umowach, jednak wynagrodzenie nie było dzielone. Wnioskodawca otrzymywał ustalone wynagrodzenie za wykonanie określonych prac i przeniesienie praw autorskich.

Prace zmierzające do stworzenia lub rozwinięcia Oprogramowania, kończą się pozytywnym wynikiem, którego efektem jest program komputerowy, napisany w języku programistycznym. Wnioskodawca wykorzystuje te wyniki we wszystkich efektach swojej pracy.

Prace te są prowadzone przez Wnioskodawcę w sposób ciągły, systematyczny, uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu. Należy podkreślić, iż projekty polegające na tworzeniu, ulepszaniu i rozwoju Oprogramowania mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności o charakterze programistycznym. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności, posiadają niepowtarzalny, oryginalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy i jego Zleceniodawcy. Każdorazowo zmierzają one do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego Oprogramowania.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach prowadzonych prac projektowo-programistycznych realizowanych w okresie 2019 - 2021 r. stworzył, rozwinął lub ulepszył następujące Oprogramowania:

(...)

Prace były wykonywane w okresie od (...) 2019 r.

(...)

Ad. 2 - (...)

Prace były wykonywane w okresie od (...) 2019 r. do (...) 2020 r.

(...)

Ad. 3 - (...)

Prace były wykonywane w okresie od (...) 2020 r. do (...) 2021 r.

(...)

Prace prowadziły do stworzenia ulepszonego produktu i procesów. Prace były realizowane w zespole - zespół realizował/implementował swoje moduły, a Wnioskodawca swoje, wynikiem pracy były więc odrębne części (moduły) oprogramowania. Należy zaznaczyć, że odrębny moduł/część oprogramowania stanowi odrębne prawo własności intelektualnej podlegające ochronie na podstawie przepisów prawno-autorskich. Prawa autorskie przechodziły na klienta Wnioskodawcy z chwilą zapłaty za fakturę VAT.

Wnioskodawca w związku z realizowanymi pracami, powyżej opisanymi, ponosił szereg wydatków bezpośrednio związanych z tworzeniem, ulepszaniem i rozwojem Oprogramowania (dalej: koszty bezpośrednie), tj.:

1.sprzęt elektroniczny (m.in. laptop, monitor, telefon komórkowy, tablet)

2.peryferia i akcesoria komputerowe (m.in. mysz, klawiatura, głośniki, dysk SSD, karta sieciowa)

3.amortyzacja samochodu osobowego

4.paliwo do samochodu osobowego

5.serwis i naprawa samochodu osobowego

6.leasing operacyjny samochodu osobowego

Opisane powyżej koszty miały bezpośredni związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością projektowo-programistyczną, której wynikiem było stworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie Oprogramowania, a ich ponoszenie było niezbędne do prowadzenia działalności tego rodzaju.

Wydatki związane ze sprzętem elektronicznym i komputerowym (koszty nr 1-2) były niezbędne do fizycznego pisania kodu źródłowego i testowania Oprogramowania oraz zdalnego kontaktu ze Zleceniodawcami, celem omówienia realizowanego projektu.

Wydatki związane z użytkowaniem samochodu osobowego (koszty nr 3-6) były niezbędne do przemieszczania się w celu spotkania ze Zleceniodawcami i omówienia postępów zlecenia.

Wnioskodawca ponosił również inne koszty związane z przedmiotem działalności gospodarczej, w tym z tworzeniem i rozwojem Oprogramowania (dalej: koszty ogólne/pośrednie), tj. np.:

1.składki na ubezpieczenie społeczne i fundusz pracy - element obligatoryjny przy prowadzeniu działalności gospodarczej, w tym działalności badawczo- rozwojowej;

2.księgowość elektroniczna - element wspomagający rozliczanie dochodów działalności gospodarczej, w tym działalności badawczo-rozwojowej;

3.lekcje języka angielskiego - język angielski jest podstawowym językiem, który jest używany w językach programowania, jego nauka pomaga tworzyć kody źródłowe;

4.zakup materiałów biurowych - dla tworzenia Oprogramowania i całej działalności Wnioskodawca musi utrzymywać i rozwijać odpowiednie zaplecze biurowe.

Wnioskodawca prowadził w okresie 2019-2021 ewidencję, zgodnie z art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm, dalej: ustawa PIT) dla dochodów osiąganych od początku 2019 r. W ewidencjach, o których mowa, wyodrębniane zostały posiadane kwalifikowane prawa własności intelektualnej. Ewidencja umożliwia również określenie kosztów oraz przychodów związanych z danym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, przyporządkowanie kosztów do poszczególnych składowych współczynnika Nexus oraz określenie dochodu podlegającego rozliczeniu preferencyjną 5% stawką.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania bądź części Oprogramowania, Wnioskodawca stosuje zasadę wyrażoną w art. 22 ust. 3 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów (inaczej: klucz przychodowy).

W związku z tym Wnioskodawca kwalifikuje koszty ogólne do kosztów wskazanych w art. 30ca ust. 4 ustawy PIT i uwzględnia je przy obliczaniu wskaźnika Nexus nie w całości, ale w części odpowiadającej procentowi przychodu uzyskanego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej do całości przychodów osiągniętych w skali roku (np. jeśli Wnioskodawca w skali roku uzyska 99,5% swojego wynagrodzenia z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, to tylko 99,5% kosztów powinno zostać uwzględnione we wskaźniku Nexus).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca oblicza wskaźnik Nexus poprzez zaliczenie do litery „a” wskaźnika wskazanych kosztów bezpośrednich w całości oraz kosztów ogólnych w takiej proporcji, w jakiej przychód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odpowiada całości przychodu ogółem uzyskanego przez Wnioskodawcę w skali roku.

Podobnie w przypadku dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - Wnioskowdawa stosuje klucz przychodowy. Dochód ten jest obliczony poprzez ustalenie przychodu z danego prawa własności intelektualnej oraz pomniejszenie go o koszty bezpośrednio z nim związane w całości oraz koszty ogólne (pośrednie) w takiej proporcji, w jakiej przychód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odpowiada całości przychodu ogółem uzyskanego przez Wnioskodawcę w skali roku.

Uzupełnienie

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej pod pojęciem „oprogramowania” należy rozumieć algorytm rozwiązania określonego zadania zgłoszonego przez klientów Wnioskodawcy, zapisany przy pomocy wybranego języka programowania, tj. w szczególności aplikacje. Wnioskodawca rozumie pojęcie oprogramowania zgodnie z jego powszechnie przyjętym znaczeniem oraz powszechnie używanym w branży informatycznej. Pojęcie oprogramowania jest rozumiane jako „ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Celem oprogramowania jest przetwarzanie danych w wyznaczonym przez twórcę zakresie. Określenie „oprogramowanie” może funkcjonować jako synonim terminów „program komputerowy” oraz „aplikacja”, przy czym stosuje się je zazwyczaj na oznaczenie większych programów oraz ich zbiorów. Oprogramowanie tworzą programiści w procesie programowania. Oprogramowanie jako przejaw twórczości jest chronione prawem autorskim, twórcy zezwalają na korzystanie z niego na warunkach określanych w licencji. Oprogramowanie pisane jest zazwyczaj przy użyciu różnych języków programowania z wykorzystaniem algorytmów. Programy przekształcające oprogramowanie z postaci źródłowej na binarną to kompilatory. Niektóre rodzaje oprogramowania napisane w całości w językach interpretowanych, mogą występować tylko w jednej postaci, spełniającej zadania źródła i programu wykonywalnego.”

W taki również sposób pojęcie to rozumie Wnioskodawca i w takim znaczeniu pojęcie oprogramowania jest używane w złożonym wniosku.

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej pod pojęciem (...)

Wnioskodawca przedstawia konkretne nazwy wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych programów komputerowych oraz ich funkcje.

(...)

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm., dalej – „ustawa PIT”) nie zawiera definicji legalnej pojęcia „innowacyjność”. Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego „innowacyjność” to cecha czegoś, co opiera swoje działania na nowych rozwiązaniach. Innowacyjność ww. programów komputerowych polega zatem na stworzeniu nowych indywidualnych i oryginalnych rozwiązań dopasowanych do potrzeb Zleceniodawców, które spełniają określone funkcje gospodarcze.

Nowy ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Twórczy charakter działalności opisanej we wniosku w odniesieniu do opisywanego oprogramowania przejawia się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących.

W celu opracowania nowego oprogramowania lub rozwijania lub ulepszenia istniejącego, Wnioskodawca podejmuje następujące działania:

(...)

W celu realizacji projektu, w ramach którego Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie (...), wytworzonego już wcześniej w praktyce gospodarczej, zostały podjęte następujące działania zmierzające do usprawnienia tego oprogramowania:

(...)

Oprogramowanie zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w oparciu o następujące technologie: (...)

Służyło to tworzeniu (...).

W ramach prowadzonych prac projektowo-programistycznych zastosowano nowo opracowane funkcjonalności, parametry, zasady działania i cechy, tworzące oryginalne produkty, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niego funkcjonujących.

Używanie nowych narzędzi i technologii programistycznych w obszarze oprogramowania znacznie odróżnia wytworzone, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie od już istniejących rozwiązań. Nowoczesne technologie programistyczne, w tym rozwijanie algorytmów, wprowadzają nowe funkcje, poprawiają wydajność i poszerzają możliwości oprogramowania. Wnioskodawca korzysta z indywidualnie dobranej architektury, dostosowanej do konkretnych potrzeb projektu, wcześniej niewystępującej w jego praktyce gospodarczej. Wartością dodaną są nowe, zupełnie nowo opracowane funkcjonalności, parametry, zasady działania i cechy, tworzące nowy produkt, które wcześniej nie istniały. Wytworzone, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie odpowiada na unikalne potrzeby klienta Wnioskodawcy, wyróżniając się wysoką konfigurowalnością, łatwością wdrożenia, niskimi kosztami i elastycznością dostosowywania do zmieniających się wymagań. Oryginalność jest osiągana poprzez tworzenie rozwiązań bez swoich odpowiedników na rynku, spełniających kreatywne i oryginalne wymagania.

Wdrożenie zawsze odpowiednio dostosowanych i starannie zaprojektowanych kombinacji technologii m.in. (...), że każde oprogramowanie, które Wnioskodawca tworzy, ulepsza lub rozwija, wyróżnia się od istniejących już rozwiązań. Wnioskodawca dopasowuje oprogramowanie do konkretnych potrzeb klientów, tworząc różnorodne funkcjonalności dostosowane do różnych systemów. Każde rozwiązanie wymaga unikalnego podejścia i kreatywności, eliminując powielanie. Podejście Wnioskodawcy do projektowania architektury oraz stosowanie innowacyjnych wzorców stanowi dodatkowy element wyróżniający, co przyczynia się do tworzenia nowatorskich i skutecznych rozwiązań.

Działalność, w ramach której Wnioskodawca tworzył, rozwijał lub ulepszał oprogramowanie podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Wnioskodawca w związku z tworzeniem lub rozwojem/ulepszeniem oprogramowania zanim rozpoczął poszczególne projekty postawił sobie następujące cele:

(...)

Stworzenie wcześniej wymienionych programów komputerowych nastąpiło poprzez własny wysiłek Wnioskodawcy oraz środki finansowe, które zostały zainwestowane w ramach indywidualnej pracy twórczej. Praca ta została realizowana we współpracy z przedstawicielami klientów Wnioskodawcy. Wskazane programy komputerowe skutecznie osiągnęły cele, które zostały opisane powyżej. Stopień zrealizowania założonych celów był wystarczający do uznania, że dane oprogramowanie spełnia cele biznesowe klienta.

Ustawa PIT nie zawiera definicji legalnej pojęcia „systematyczność”. Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego „systematyczność” to cecha czegoś, co jest wykonywane lub przeprowadzane regularnie i zgodnie z przyjętym planem. Systematyczność w odniesieniu do działań w zakresie wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności polegała na przyjęciu harmonogramów zawierających określone etapy prac wraz z ich terminami, a następnie regularne i stopniowe wykonywanie wskazanych prac.

Dla każdego projektu opracowywano harmonogramy zawierające określone etapy prac. Terminy prac były określane na bieżąco w trakcie realizacji projektów. W trakcie prac mogło dochodzić do dostosowań w harmonogramach, takich jak zmiany dat zakończenia poszczególnych etapów. Zastosowane elastyczne harmonogramy były zawsze skutecznie wprowadzane w życie przez Wnioskodawcę w kontekście wcześniej wspomnianych programów komputerowych.

Dostosowane harmonogramy prac zostały faktycznie zrealizowane, czego efektem jest wytworzone, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie.

Wnioskodawca przed rozpoczęciem tworzenia/rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania dysponował zasobami wiedzy w zakresie technologii takich jak (...). Wnioskodawca stale doskonali się jednak w ich obszarze i poszerza swoją wiedzę, również w trakcie prowadzenia projektów.

W trakcie swojej działalności, zajmując się tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania, Wnioskodawca korzysta z wiedzy i umiejętności zdobytych w wyniku indywidualnego studiowania materiałów z obszaru informatyki, programowania i nowoczesnych technologii, ze studiów, a także ze swojego zawodowego doświadczenia. Ta wiedza i umiejętności obejmują obszary technologii informatycznej, programowania oraz dziedzinę tworzonego oprogramowania. Wnioskodawca używa technologii takich jak (...). Wnioskodawca stale doskonali się w ich obszarze i poszerza swoją wiedzę. Kombinacje nowych narzędzi i technologii pozwalają na stworzenie aplikacji o specyfikacji i jakości, indywidualnych funkcjach, które nie istniały wcześniej.

Wnioskodawca oferował i oferuje w ramach w swojej działalności usługi programistyczne – opisywane dokładnie we wniosku oraz w niniejszym piśmie.

Programy komputerowe oferowane w działalności Wnioskodawcy opierały się na wiedzy z zakresu informatyki i programowania oraz najnowszych rozwiązań z dziedziny tworzenia złożonych systemów. Wnioskodawca przy tworzeniu od podstaw/rozwijaniu/ulepszaniu Oprogramowania każdorazowo korzystał z nowej i bardziej zaawansowanej wiedzy, stosując zupełnie inne, nowe rozwiązania.

Wnioskodawca zaplanował prace projektowo-programistyczne związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem wskazanych programów opisanych we wniosku.

Każdorazowo zaplanowane przedsięwzięcie zostało zrealizowane w ramach następujących faz:

1.Faza początkowa – zawiera konsultacje z klientem, podczas których omawiane są cele projektu. W trakcie tych rozmów klient przedstawia swoje oczekiwania dotyczące parametrów i funkcji oprogramowania. Wnioskodawca, na podstawie tych informacji oraz swojej wiedzy i doświadczenia, dokonuje wstępnej analizy możliwości realizacji projektu przy użyciu dostępnych zasobów.

2.Faza tworzenia oprogramowania – obejmuje wszelkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę w celu spełnienia wymagań funkcjonalnych zlecenia klienta. To również etap, na którym planowane są prace nad analizą możliwości wprowadzenia nowych lub ulepszonych funkcji, przeprowadzana jest analiza.

3.Faza końcowa – obejmuje zakończenie prac nad oprogramowaniem i podsumowanie wyników.

W rezultacie prac w ramach poszczególnych projektów powstał kod źródłowy aplikacji. Zastosowano rozwiązania zapewniające prostotę obsługi aplikacji, efektywność i stabilność, niezawodność.

Działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzył/rozwijał/ulepszał on oprogramowanie nie obejmuje prac empirycznych lub teoretycznych mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne.

Wszystkie czynności, które Wnioskodawca realizował w zakresie wytwarzania/rozwijania/ulepszania oprogramowania, prowadziły do powstania każdorazowo utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, dalej – „ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”), do których przenoszone są autorskie prawa majątkowe na wskazanych w umowach polach eksploatacji.

Przeniesienie majątkowych praw autorskich do programu komputerowego każdorazowo (zarówno w przypadku tworzenia jak i rozwijania/ulepszania), następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Wnioskodawca przenosi prawa autorskie do programów komputerowych na rzecz Zleceniodawców w sposób określony w umowach o świadczenie usług zawartych w formie pisemnej.

Umowy ze Zleceniodawcami Wnioskodawcy regulują kwestię wynagrodzenia w następujący sposób:

(...)

Wnioskodawca nie otrzymywał i nie będzie otrzymywał innego wynagrodzenia niż to przewidziane za wykonanie usług zgodnie z zawartymi umowami oraz przeniesienie praw autorskich do utworów, które zawiera się w tym wynagrodzeniu. Wynagrodzenie Wnioskodawcy nie było dzielone w jakikolwiek sposób.

Faktury, które Wnioskodawca wystawia na rzecz swoich Zleceniodawców nie wyodrębniają wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich dla poszczególnych efektów prac, ponieważ zgodnie z zawartymi umowami honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworów zawiera się w wynagrodzeniu przewidzianym za wykonanie usług i jest to jedno wynagrodzenie. Takie są standardy rynkowe, w oparciu o które nawiązywane są współprace w zakresie prac programistycznych.

Umowy ze Zleceniodawcami regulują kwestię sposobu przenoszenia przez Wnioskodawcę na Zleceniodawców praw do konkretnego stworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania, tj.:

(...)

Oprogramowanie komputerowe stanowi cyfrowy produkt, a wszystkie związane z nim czynności mają miejsce w środowisku cyfrowym. Tworzona wersja programu komputerowego przez Wnioskodawcę jest (...).

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywanie opisanych we wniosku czynności.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję za poszczególne lata w sposób umożliwiający prawidłowe i terminowe ustalenie dochodów w celu złożenia stosownego zeznania podatkowego, zgodnie z art. 30cb u.p.d.o.f. od momentu, kiedy stosuje ulgę IP Box, tj. od dnia (...) 2019 r. na bieżąco do dziś (poza 2022 r., kiedy Wnioskodawca stosował ryczałt jako formę opodatkowania w związku z czym nie stosował ulgi IP Box).

Prawa autorskie do wytworzonego, rozwiniętego lub ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania przysługiwały wyłącznie Wnioskodawcy.

Autorskie prawo do wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych przez Wnioskodawcę części/fragmentów danego oprogramowania podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z tym autorskie prawo do części/fragmentów danego oprogramowania przysługiwało wyłącznie Wnioskodawcy.

W kwestii ochrony prawno-autorskiej części programu warto również wskazać na fragment Objaśnień IP Box, tj.:

„80. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu (…).”

W związku z tym wytworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie fragmentu programu komputerowego w postaci zapisanego algorytmu przy pomocy wybranego języka programowania, będącego przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, podlega ochronie prawno-autorskiej na gruncie u.p.a.p.p. Potwierdza to również interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 grudnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP3.4011.495.2019.2.MT.

W efekcie prowadzonych przez Wnioskodawcę prac powstawała część oprogramowania, która sama w sobie stanowiła utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskich i prawach pokrewnych, a prawa autorskie do tego utworu były przenoszone na Zleceniodawców Wnioskodawcy w sposób określony w umowach o świadczenie usług zawartych w formie pisemnej.

Do katalogu kosztów ogólnych/pośrednich Wnioskodawca zalicza:

1.składki na ubezpieczenie społeczne i fundusz pracy - element obligatoryjny przy prowadzeniu działalności gospodarczej, w tym działalności badawczo-rozwojowej;

2.księgowość elektroniczna - element wspomagający rozliczanie dochodów działalności gospodarczej, w tym działalności badawczo-rozwojowej;

3.lekcje języka angielskiego - język angielski jest podstawowym językiem, który jest używany w językach programowania, jego nauka pomaga tworzyć kody źródłowe;

4.zakup materiałów biurowych - dla tworzenia Oprogramowania i całej działalności Wnioskodawca musi utrzymywać i rozwijać odpowiednie zaplecze biurowe;

5.bilety na pociąg – niezbędne do przemieszczania się w celu spotkania ze Zleceniodawcami i omówienia postępów zlecenia.

Pod niżej wymienionymi pojęciami należy rozumieć:

1.sprzęt elektroniczny - laptop, monitor, telefon komórkowy, tablet;

2.peryferia i akcesoria komputerowe - mysz, klawiatura, głośniki, dysk SSD, obudowa na dysk SSD, karta sieciowa, słuchawki przewodowe/bezprzewodowe, kamerka internetowa, uchwyt do monitora, części zamienne do komputera, wzmacniacz sieci WiFi, konwerter obrazu;

3.materiały biurowe – podkładka pod mysz, krzesło komputerowe;

4.księgowość elektroniczna – oprogramowanie do wystawiania faktur, prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rozliczania działalności gospodarczej.

W opisie stanu faktycznego, dotyczącego (...), jest mowa o modułach oprogramowania, które wytworzył, rozwinął lub ulepszył Wnioskodawca na rzecz danego Zleceniodawcy.

Przez „część oprogramowania” należy rozumieć moduł oprogramowania.

Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego „moduł” to element, który może funkcjonować samodzielnie albo stanowić część większego systemu, charakteryzujący się posiadaniem konkretnych funkcji.

W związku z tym część (moduł) oprogramowania to odrębny program komputerowy.

W każdym przypadku części (moduły) oprogramowania są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przeniesienie każdej części oprogramowania nastąpiło zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Przez część 2019 r. środkiem trwałym w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej był samochód osobowy, który w październiku 2019 r. został zbyty przez Wnioskodawcę.

Nabywane przez Wnioskodawcę w latach 2019-2021 składniki majątku np. laptop, monitor, telefon komórkowy, tablet nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, ponieważ były ujmowane bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu ze względu na nieprzekroczenie wartości początkowej 10 000,00 zł, o czym mowa w art. 22d ust. 1 ustawy PIT.

Koszty poniesione na:

•sprzęt elektroniczny (m.in. laptop, monitor, telefon komórkowy, tablet);

•peryferia i akcesoria komputerowe (m.in. mysz, klawiatura, głośniki, dysk SSD, karta sieciowa);

•amortyzację samochodu osobowego;

•paliwo do samochodu osobowego;

•serwis i naprawę samochodu osobowego;

•leasing operacyjny samochodu osobowego

które Wnioskodawcaw całości uwzględnia w lit. „a” wskaźnika Nexus, są wydatkami dotyczącymi działalności badawczo-rozwojowej oraz nie wykazują związku z pozostałą działalnością Wnioskodawcy. Koszty te są kosztami bezpośrednio związanymi z działalnością w zakresie powstania kwalifikowanych praw własności intelektualnej opisanych szeroko w opisie sytuacji faktycznej, a zatem są w całości uwzględniane przez Wnioskodawcę w lit. „a” wskaźnika Nexus.

W szczególności wydatki związane z pojazdem samochodowym, tj. amortyzacja, paliwo, serwis i naprawa oraz leasing operacyjny, związane są w całości z działalnością badawczo-rozwojową Wnioskodawcy, dotyczącą powstania kwalifikowanych IP.

Pytania

1.Czy opisane prace projektowo-programistyczne wykonywane przez Wnioskodawcę, rozumiane jako całość działalności realizowanej przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy ze Zleceniodawcami, polegające na tworzeniu, rozwijaniu, ulepszaniu Oprogramowania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy PIT?

2.Czy autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego przenoszone przez Wnioskodawcę na kontrahentów w sposób opisany we wniosku, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT?

3.Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania przez Wnioskodawcę tworzonego, rozwijanego lub ulepszanego, kwalifikuje się jako dochód wskazany w art. 30ca ust. 1 ustawy PIT, do którego można zastosować 5% stawkę opodatkowania w rozliczeniach za lata 2019-2021?

4.Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawca prawidłowo oblicza wskaźnik Nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy PIT oraz dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Stanowisko do pytania 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wykonywane prace projektowo-programistyczne, rozumiane jako całość działalności realizowanej przez Wnioskodawcę w ramach umowy ze Zleceniodawcami, polegające na tworzeniu i rozwijaniu Oprogramowania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy PIT.

Stanowisko do pytania 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego przenoszone przez Wnioskodawcę na kontrahentów w sposób opisany we wniosku, będące efektem tworzenia, rozwijania lub ulepszania programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Stanowisko do pytania 3:

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód osiągany z przeniesienia praw własności intelektualnej (autorskich praw majątkowych do programów komputerowych) z tytułu tworzenia, rozwijania, ulepszania programów komputerowych wskazanych we wniosku, będzie mógł podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką 5% zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy PIT w rozliczeniach za lata 2019-2021.

Stanowisko do pytania 4:

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno wskaźnik Nexus, jak i dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są przez niego prawidłowo obliczane, tj. poprzez zastosowanie klucza przychodowego.

Ad. 1

Ulga IP Box ma zastosowanie w sytuacji, kiedy wytworzenie, ulepszenie lub rozwinięcie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej nastąpiło w wyniku prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy PIT, przez działalność badawczo-rozwojową rozumie się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z powyższej definicji wynika więc, iż działalność badawczo-rozwojowa musi spełniać następujące warunki:

-obejmuje badania naukowe lub prace rozwojowe;

-jest działalnością twórczą;

-podejmowana jest w sposób systematyczny;

-jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ustawodawca definiując w art. 5a ust. 39 ustawy PIT termin badania naukowe oraz definiując pojęcie prace rozwojowe, odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 574 z późn. zm., dalej: UPSWN).

Tym samym, przez badania naukowe, zgodnie z art. 5a ust. 39 w zw. z art. 4 ust. 2 UPSWN, rozumie się:

-badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

-badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Przez prace rozwojowe, stosownie do treści art. 5a ust. 38 w zw. z art. 4 ust. 3 UPSWN, należy rozumieć działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Mając na uwadze powyższe definicje, tworzenie nowego oprogramowania może zostać zakwalifikowane jako prowadzenie prac rozwojowych.

Jak zostało natomiast wskazane w opisie stanu faktycznego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje prace projektowo- programistyczne zlecane przez klientów. Prowadzą one do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności.

Prace realizowane są w sposób ciągły i systematyczny. W celu realizacji prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii. Należy przy tym podkreślić, iż opisane w stanie faktycznym podejmowane prace, zmierzające do stworzenia, rozwijania, ulepszania Oprogramowania, nie mają charakteru prac rutynowych, a zadania i problemy, przed którymi stawiany jest Wnioskodawca, wymagają zawsze indywidualnego podejścia i praktycznego zastosowania posiadanej wiedzy i umiejętności.

W związku z tym prace projektowo-programistyczne świadczone przez Wnioskodawcę spełniają kryterium prowadzenia prac rozwojowych, a tym samym spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy PIT.

Uzupełniając stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, opisane wykonywane prace projektowo-programistyczne, rozumiane jako całość działalności realizowanej przez Wnioskodawcę w ramach umowy ze Zleceniodawcami, polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy PIT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, dalej: UPAPP) programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Zgodnie z pkt 80 Objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. w sprawie IP BOX, pojęcie „program” oznacza zapisany przy pomocy wybranego języka programowania algorytm rozwiązania określonego zadania. Natomiast program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Wskazano, że pojęcie „komputer” jest pojęciem szerokim i nie powinno ograniczać się jedynie do PC, lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony (do telefonów komórkowych, tabletów lub innych właściwych urządzeń). Najistotniejsze jest źródło nośnika programu komputerowego, czyli kod źródłowy i kod wynikowy oraz jego funkcjonalność. Z kolei w pkt 84 objaśnień podatkowych MF do IP BOX wskazano, że pojęcie „program komputerowy” utożsamienie jest z pojęciem „oprogramowanie”.

W przedmiotowym wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przejaw jego działań prowadzonych w ramach działalności gospodarczej, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy PIT. Działalność Wnioskodawca spełnia bowiem przesłanki definicji prac rozwojowych zgodnie z art. 4 ust. 3 UPSWN. Wnioskodawca wskazał, że w ramach działalności m.in. tworzy, rozwija, ulepsza oprogramowanie, co należy uznać za prace rozwojowe.

Działania Wnioskodawcy zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wskazane efekty prowadzonych prac twórczych kwalifikują się jako prace prowadzące do powstania utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 UPAPP bądź poprzez stworzenie nowego programu komputerowego, bądź poprzez twórczą zmianę (opracowanie) istniejącego programu komputerowego (systemu wykorzystywanego przez klienta Wnioskodawcy).

Dlatego też tworzone, rozwijane, ulepszane Oprogramowania przez Wnioskodawcę są programami komputerowymi, podlegającymi osobnej ochronie, o której mowa w art. 74 ust. 1 UPAPP.

Ad. 3

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski, prowadzącą jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności oraz nie działa pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wskazanym przez Zleceniodawców.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca w okresie 2019 r.-2021 r. wykonywał w sposób systematyczny prace projektowo-programistyczne zlecane przez Zleceniodawców. Wynikiem prac było stworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie programów komputerowych (oprogramowania), które zdaniem Wnioskodawcy są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej oprogramowania, podlegające ochronie przez art. 74 ust. 1 UPAPP.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

-z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

-ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

-z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

-z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Rozliczanie sprzedaży danego Oprogramowania następowało w okresach miesięcznych poprzez wystawienie faktury przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca przenosił ogół praw autorskich na rzecz Zleceniodawców w sposób określonych w umowach o świadczenie usług. Za przeniesienie praw autorskich przysługiwało wynagrodzenie ustalone w umowach, jednak wynagrodzenie nie było dzielone. Wnioskodawca otrzymywał ustalone wynagrodzenie za wykonanie określonych prac i przeniesienie praw autorskich. Mając to na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany przez niego w latach 2019-2021 kwalifikowany jest do art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT, tj. jako dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi oraz pkt 2, tj. jako dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Biorąc pod uwagę wszystkie przedstawione we wniosku okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy PIT, a zatem w rozliczeniu rocznym za lata 2019-2021 może skorzystać ze stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego.

Ad. 4

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika Nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy PIT, jedną ze składowych mających zastosowanie we wskaźniku Nexus, są koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (lit. a wskaźnika Nexus).

Zgodnie z art. 30ca ust. 5 ustawy PIT, nie wszystkie koszty uznać można za kwalifikowane. W szczególności nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej: wartość odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Ustawodawca posłużył się katalogiem otwartym takich kosztów. Niemniej wykładnia tego przepisu powinna prowadzić do uznania, że mowa tu o tzw. kosztach pasywnych i to w części finansowej oraz takich, które dotyczą miejsca powstawania prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, a jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W przeważającym zakresie uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z działalności gospodarczej pochodzą z przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania bądź części Oprogramowania. Wnioskodawca sporadycznie osiąga przychody niezwiązane z usługami programistycznymi, np. sprzedaż środków trwałych.

Głównymi kosztami Wnioskodawcy w prowadzonej działalności są koszty bezpośrednio związane z działalnością polegającą na realizacji praw autorskich opisanych szeroko w stanie faktycznym, tj.:

•sprzęt elektroniczny (m.in. laptop, monitor, telefon komórkowy, tablet);

•peryferia i akcesoria komputerowe (m.in. mysz, klawiatura, głośniki, dysk SSD, karta sieciowa);

•amortyzacja samochodu osobowego;

•paliwo do samochodu osobowego;

•serwis i naprawa samochodu osobowego;

•leasing operacyjny samochodu osobowego.

Wnioskodawca ponosi również koszty ogólne (pośrednie) związane z przedmiotem działalności gospodarczej, w tym z tworzeniem, ulepszaniem i rozwojem Oprogramowania, tj. m.in.:

•składki na ubezpieczenie społeczne i fundusz pracy - element obligatoryjny przy prowadzeniu działalności gospodarczej, w tym działalności badawczo-rozwojowej;

• księgowość elektroniczna - element wspomagający rozliczanie dochodów działalności gospodarczej, w tym działalności badawczo-rozwojowej;

• lekcje języka angielskiego - język angielski jest podstawowym językiem, który jest używany w językach programowania, jego nauka pomaga tworzyć kody źródłowe;

•zakup materiałów biurowych - dla tworzenia Oprogramowania i całej działalności Wnioskodawca musi utrzymywać i rozwijać odpowiednie zaplecze biurowe.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia Oprogramowania bądź części Oprogramowania, zdaniem Wnioskodawcy, należy zastosować zasadę wyrażoną w art. 22 ust. 3 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że koszty ogólne powinny zostać również zakwalifikowane do kosztów wskazanych w art. 30ca ust. 4 ustawy PIT i uwzględnione przy obliczaniu składnika Nexus nie w całości, ale w części odpowiadającej procentowi przychodu uzyskanego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej do całości przychodów osiągniętych w skali roku (np. jeśli Wnioskodawca w skali roku uzyska 99,5% swojego wynagrodzenia z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, to tylko 99,5% kosztów powinno zostać uwzględnione we wskaźniku Nexus).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wskaźnik Nexus oblicza się poprzez zaliczenie do litery „a” wskaźnika wskazanych kosztów bezpośrednich w całości oraz kosztów ogólnych w takiej proporcji, w jakiej przychód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odpowiada całości przychodu ogółem uzyskanego przez Wnioskodawcę w skali roku (inaczej: klucz przychodowy).

Podobnie w przypadku dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - powinien zostać zastosowany klucz przychodowy. Zatem dochód ten powinien zostać obliczony poprzez ustalenie przychodu z danego prawa własności intelektualnej oraz pomniejszenie go o koszty bezpośrednio z nim związane w całości oraz koszty ogólne (pośrednie) w takiej proporcji, w jakiej przychód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odpowiada całości przychodu ogółem uzyskanego przez Wnioskodawcę w skali roku.

Wnioskodawca w ten sposób oblicza dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz wskaźnik Nexus.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku i jego uzupełnieniu wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pan w sposób systematyczny prace projektowo-programistyczne, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Jest to oprogramowanie tworzone i rozwijane pod potrzeby indywidualne Zleceniodawcy.

Wskazał Pan, że w ramach prowadzonych prac stworzył, rozwinął lub ulepszył następujące Oprogramowania:

(...)Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone przez Pana prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych przez Pana efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

We wniosku wskazał Pan, że opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wskazał Pan, że twórczy charakter działalności przejawia się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w Pana praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Oprogramowanie zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w oparciu o technologie: (...). (...). Przykładowo zastosowanie tzw. (...).

Używanie nowych narzędzi i technologii programistycznych w obszarze oprogramowania znacznie odróżnia wytworzone przez Pana, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie od już istniejących rozwiązań. Nowoczesne technologie programistyczne, w tym rozwijanie algorytmów, wprowadzają nowe funkcje, poprawiają wydajność i poszerzają możliwości oprogramowania. Korzysta Pan z indywidualnie dobranej architektury, dostosowanej do konkretnych potrzeb projektu, wcześniej niewystępującej w jego praktyce gospodarczej. Wartością dodaną są nowe, zupełnie nowo opracowane funkcjonalności, parametry, zasady działania i cechy, tworzące nowy produkt, który wcześniej nie istniał. Wytworzone, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie odpowiada na unikalne potrzeby klienta, wyróżniając się wysoką konfigurowalnością, łatwością wdrożenia, niskimi kosztami i elastycznością dostosowywania do zmieniających się wymagań. Oryginalność jest osiągana poprzez tworzenie rozwiązań bez swoich odpowiedników na rynku, spełniających kreatywne i oryginalne wymagania.

Zaznaczył Pan, że wdrożenie zawsze odpowiednio dostosowanych i starannie zaprojektowanych kombinacji technologii m.in. (...), sprawia, że każde oprogramowanie, które Pan tworzy, ulepsza lub rozwija, wyróżnia się od istniejących już rozwiązań. Dopasowuje Pan oprogramowanie do konkretnych potrzeb klientów, tworząc różnorodne funkcjonalności dostosowane do różnych systemów. Każde rozwiązanie wymaga unikalnego podejścia i kreatywności, eliminując powielanie. Podejście Pana do projektowania architektury oraz stosowanie innowacyjnych wzorców stanowi dodatkowy element wyróżniający, który przyczynia się do tworzenia nowatorskich i skutecznych rozwiązań.

Oprogramowanie zawsze odznacza się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze jest kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Oprogramowanie nie jest jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Zleceniodawców oraz nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny.

Wskazał Pan dodatkowo, że nowy ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Zatem prowadzona przez Pana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W opisie sprawy wskazał Pan, że Pana działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Systematyczność w odniesieniu do działań w zakresie wykonywanych przez Pana czynności polegała na przyjęciu harmonogramów zawierających określone etapy prac wraz z ich terminami, a następnie regularne i stopniowe wykonywanie wskazanych prac. Dla każdego projektu opracowywano harmonogramy zawierające określone etapy prac. Terminy prac były określane na bieżąco w trakcie realizacji projektów. W trakcie prac mogło dochodzić do dostosowań w harmonogramach, takich jak zmiany dat zakończenia poszczególnych etapów.

Dostosowane harmonogramy prac zostały faktycznie zrealizowane, czego efektem jest wytworzone, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych przez Pana programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Jak wynika z treści wniosku, w trakcie swojej działalności, zajmując się tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania, korzysta Pan z wiedzy i umiejętności zdobytych w wyniku indywidualnego studiowania materiałów z obszaru informatyki, programowania i nowoczesnych technologii, ze studiów, a także ze swojego zawodowego doświadczenia. Ta wiedza i umiejętności obejmują obszary technologii informatycznej, programowania oraz dziedzinę tworzonego oprogramowania. Używa Pan technologii takich jak (...). Stale doskonali się Pan w ich obszarze i poszerza swoją wiedzę. Kombinacje nowych narzędzi i technologii pozwalają na stworzenie aplikacji o specyfikacji i jakości, indywidualnych funkcjach, które nie istniały wcześniej.

Programy komputerowe oferowane w Pana działalności opierały się na wiedzy z zakresu informatyki i programowania oraz najnowszych rozwiązań z dziedziny tworzenia złożonych systemów. Przy tworzeniu od podstaw/rozwijaniu/ulepszaniu Oprogramowania każdorazowo korzystał Pan z nowej i bardziej zaawansowanej wiedzy, stosując zupełnie inne, nowe rozwiązania.

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystuje Pan istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

-badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

-prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

•nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

•wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

•nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

•łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badan rozwojowych;

• kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

• wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

•planowaniu produkcji oraz

• projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Jak wskazuje Pan we wniosku, oprogramowanie zawsze odznacza się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze jest kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Oprogramowanie nie jest jedynie „techniczną”, a „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Zleceniodawców oraz nie jest efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny. Nowy ulepszony charakter produktów nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów.

Prace prowadzone są przez Pana w sposób ciągły, systematyczny, uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu. Pana projekty polegające na tworzeniu, ulepszaniu i rozwoju Oprogramowania mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności o charakterze programistycznym. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności, posiadają niepowtarzalny, oryginalny charakter.

Używanie nowych narzędzi i technologii programistycznych w obszarze oprogramowania znacznie odróżnia wytworzone przez Pana, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie od już istniejących rozwiązań. Nowoczesne technologie programistyczne, w tym rozwijanie algorytmów, wprowadzają nowe funkcje, poprawiają wydajność i poszerzają możliwości oprogramowania. Korzysta Pan z indywidualnie dobranej architektury, dostosowanej do konkretnych potrzeb projektu, wcześniej niewystępującej w jego praktyce gospodarczej. Wartością dodaną są nowe, zupełnie nowo opracowane funkcjonalności, parametry, zasady działania i cechy, tworzące nowy produkt, który wcześniej nie istniał. Wytworzone, rozwinięte lub ulepszone oprogramowanie odpowiada na unikalne potrzeby klienta, wyróżniając się wysoką konfigurowalnością, łatwością wdrożenia, niskimi kosztami i elastycznością dostosowywania do zmieniających się wymagań. Oryginalność jest osiągana poprzez tworzenie rozwiązań bez swoich odpowiedników na rynku, spełniających kreatywne i oryginalne wymagania.

Korzysta Pan z wiedzy i umiejętności zdobytych w wyniku indywidualnego studiowania materiałów z obszaru informatyki, programowania i nowoczesnych technologii, ze studiów, a także ze swojego zawodowego doświadczenia. Ta wiedza i umiejętności obejmują obszary technologii informatycznej, programowania oraz dziedzinę tworzonego oprogramowania. Używa Pan technologii takich jak (...). Stale doskonali się Pan w ich obszarze i poszerza swoją wiedzę. Kombinacje nowych narzędzi i technologii pozwalają na stworzenie aplikacji o specyfikacji i jakości, indywidualnych funkcjach, które nie istniały wcześniej.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Pana działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od (...) 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).

W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Natomiast uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do kwalifikowanego dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Pana programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. We wniosku wskazał Pan, że efekty Pana prac zawsze są programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Sposób „przeniesienia” każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następuje zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Ponadto z treści wniosku wynika, że wyodrębnia Pan w prowadzonej odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji, Prawa IP Box (prawa autorskie do Oprogramowania), spełniając tym samym wymóg wynikający z art. 30cb ustawy o PIT. W przedmiotowej ewidencji dokonuje Pan wyodrębnienia przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Rozwiązanie ewidencyjne umożliwia ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja taka prowadzona była na bieżąco od (...) 2019 r.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane samodzielnie przez Pana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatne przeniesienie prawa autorskiego do programu komputerowego (Oprogramowanie) stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W treści wniosku wskazał Pan, że uzyskuje dochód z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. Przepis art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje swoim zakresem zastosowania sytuację, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej, nie dokonując jego zbycia. Natomiast Pan – jak wynika z wniosku – dokonuje przeniesienia każdego z wytworzonych kwalifikowanych IP zgodnie z art. 41 oraz art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, może Pan zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w latach 2019-2021.

Odnosząc się natomiast do kwestii objętej pytaniem nr 4, sprowadzającej się do rozstrzygnięcia, czy prawidłowo, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 oraz art. 30ca ust. 7 ustawy, interpretuje Pan sposób obliczania wskaźnika Nexus oraz dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX wynika, że:

 „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Potwierdza to art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Co do kosztów uzyskania przychodów to należy wskazać, że muszą to być koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw do programów komputerowych, a zatem funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z przychodem z kwalifikowanych praw IP.

Do powołanej w zdaniu poprzednim regulacji odwołuje się również art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym należy określić – po pierwsze – przychody z kwalifikowanego prawa IP, a następnie koszty uzyskania tych przychodów.

W celu określenia kosztów uzyskania przychodów zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

‒pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

‒nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒być właściwie udokumentowany.

Z powyższego wynika zatem, że kosztami, o których mowa w przepisach odnoszących się do IP Box, w zakresie obliczenia dochodu, który zostanie następnie przemnożony przez wskaźnik Nexus, będą wszelkiego rodzaju koszty – które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu, o ile koszty te stanowić będą mogły koszt podatkowy.

Powyższe potwierdza również treść Objaśnień podatkowych wskazujących na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik Nexus) również kosztów pośrednich. Objaśnienia, nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

W celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Na podstawie art. 22 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt 153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Pana w ramach działalności gospodarczej do przychodów uzyskiwanych z tytułu zbycia oprogramowania, możliwe jest ustalenie faktycznego kosztu poniesionego w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania według proporcji ustalonej jako stosunek z ww. przychodów do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Przy czym, to Pan zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

W opisie stanu faktycznego wskazał Pan, że „koszty bezpośrednie” poniesione na:

•sprzęt elektroniczny (m.in. laptop, monitor, telefon komórkowy, tablet);

•peryferia i akcesoria komputerowe (m.in. mysz, klawiatura, głośniki, dysk SSD, karta sieciowa);

•amortyzację samochodu osobowego;

•paliwo do samochodu osobowego;

•serwis i naprawę samochodu osobowego;

•leasing operacyjny samochodu osobowego

są wydatkami dotyczącymi bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej oraz nie wykazują związku z pozostałą Pana działalnością, a zatem są w całości uwzględniane w lit. „a” wskaźnika Nexus.

Natomiast do katalogu „kosztów ogólnych/pośrednich”, które uwzględnia przy obliczaniu wskaźnika Nexus nie w całości, ale w części odpowiadającej procentowi przychodu uzyskanego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej do całości przychodów osiągniętych w skali roku zalicza Pan:

•składki na ubezpieczenie społeczne i fundusz pracy;

•księgowość elektroniczną;

•lekcje języka angielskiego;

•zakup materiałów biurowych;

•bilety na pociąg.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że w zakresie, w jakim wydatki ponoszone przez Pana – wskazane w opisie sprawy – służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanego IP mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu Nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP.

Jeśli faktycznie – jak wynika z opisu – wymienione „koszty bezpośrednie” są bezpośrednio związane z powstaniem przychodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, dotyczą wyłącznie działalności badawczo-rozwojowej oraz nie wykazują związku z pozostałą Pana działalnością mogą zostać zakwalifikowane w całości za składniki wzoru Nexus oznaczonego literą „a”, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. „koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”. Natomiast „koszty ogólne/pośrednie”, mogą zostać zakwalifikowane do obliczenia wskaźnika Nexus w takiej proporcji, w jakiej przychód uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odpowiada całości przychodu ogółem uzyskanego przez Pana w skali roku.

W konsekwencji obliczając dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, przychód z danego prawa własności intelektualnej może Pan pomniejszyć o „koszty bezpośrednie” w całości oraz „koszty ogólne/pośrednie” według proporcji przychodowej.

Jednakże zauważyć należy również, że dokonując oceny Pana stanowiska w zakresie pytania nr 4, organ związany jest przedstawionym we wniosku stanem faktycznym w kontekście zadanego pytania oraz zajętego stanowiska. To oznacza, że organ interpretacyjny ocenia możliwość uznania danego wydatku za koszt, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kontekście przedstawionych we wniosku okoliczności. Jednakże ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a ich bezpośrednim związkiem z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową ciąży na Panu, a weryfikacja zasadności poczynionych ustaleń możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanej przez Pana interpretacji informujemy, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego tą interpretację.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).