Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 27 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.761.2023.2.AND

1. Koszty prac koncepcyjnych nabywanych w ramach projektu Platforma Danych powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia tj. ujęcia w księgach otrzymanej przez Spółkę faktury/innego dowodu księgowego, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2. Na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na nabycie autorskich praw majątkowych związanych z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi będą stanowiły koszty uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnej i prawnej, 3. Ustalona na podstawie faktur oraz wewnętrznych ewidencji i informacji od Współpracowników i Dostawców część miesięcznego wynagrodzenia wypłacana tym podmiotom, która związana jest z opracowaniem i wdrożeniem kodu źródłowego lub jego częścią, które zostały nabyte w danym okresie przez Spółkę, będzie stanowić wartość początkową tak ustalonej wartości niematerialnej i prawnej, 4. Spółka uprawniona będzie do ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odpowiedniej wartości nabytych praw autorskich składających się na Platformę Danych w momencie oddania danego modułu/modułów Platformy Danych do gospodarczego użytkowania i do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 16h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa autorskie do kodów źródłowych zostały wprowadzone (w tym poprzez ujawnienie) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki, 5. Wydatki z tytułu wynagrodzeń za Prace realizowane przez Pracowników Spółki, nawet jeżeli w ramach rzeczonych Prac Spółka uzyska prawa autorskie do kodów źródłowych, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 6. Wydatki z tytułu Prac, inne niż związane z opracowywaniem i wdrożeniem kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych przez Dostawcę i Współpracowników, nie będą podlegały kapitalizacji w wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych powstałych w ramach rzeczonego projektu lecz będą podlegały ujęciu w kosztach podatkowych w oparciu o przewidziane dla danego wydatku regulacje (np. jako koszty pośrednie rozpoznawane w momencie poniesienia, odpisy amortyzacyjne od wykorzystywanej przez Spółkę infrastruktury itp.), 7. Wydatki na Usługi doradcze powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki (w inny sposób niż koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych) na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury) niezależenie od przyjętego sposobu ich rozliczeń dla celów rachunkowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2023 roku za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

-koszty prac koncepcyjnych nabywanych w ramach projektu Platforma Danych powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia tj. ujęcia w księgach otrzymanej przez Spółkę faktury/innego dowodu księgowego, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

-na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na nabycie autorskich praw majątkowych związanych z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi będą stanowiły koszty uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnej i prawnej,

-ustalona na podstawie faktur oraz wewnętrznych ewidencji i informacji od Współpracowników i Dostawców część miesięcznego wynagrodzenia wypłacana tym podmiotom, która związana jest z opracowaniem i wdrożeniem kodu źródłowego lub jego częścią, które zostały nabyte w danym okresie przez Spółkę, będzie stanowić wartość początkową tak ustalonej wartości niematerialnej i prawnej,

-Spółka uprawniona będzie do ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odpowiedniej wartości nabytych praw autorskich składających się na Platformę Danych w momencie oddania danego modułu/modułów Platformy Danych do gospodarczego użytkowania i do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 16h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa autorskie do kodów źródłowych zostały wprowadzone (w tym poprzez ujawnienie) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki,

-wydatki z tytułu wynagrodzeń za Prace realizowane przez Pracowników Spółki, nawet jeżeli w ramach rzeczonych Prac Spółka uzyska prawa autorskie do kodów źródłowych, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

-wydatki z tytułu Prac, inne niż związane z opracowywaniem i wdrożeniem kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych przez Dostawcę i Współpracowników, nie będą podlegały kapitalizacji w wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych powstałych w ramach rzeczonego projektu lecz będą podlegały ujęciu w kosztach podatkowych w oparciu o przewidziane dla danego wydatku regulacje (np. jako koszty pośrednie rozpoznawane w momencie poniesienia, odpisy amortyzacyjne od wykorzystywanej przez Spółkę infrastruktury itp.),

-wydatki na Usługi doradcze powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki (w inny sposób niż koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych) na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury) niezależenie od przyjętego sposobu ich rozliczeń dla celów rachunkowych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 marca 2024 r. (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

H. Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem posiadającym osobowość prawną, podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek CIT” lub „podatek dochodowy”) od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania (Spółka podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: ustawa o CIT”).

Wnioskodawca jest (…).

Spółka podjęła decyzję o realizacji nowego projektu, którego rezultatem jest utworzenie modułowego systemu informatycznego. Celem projektu jest (…) (dalej: „Platforma Danych”). Obecny system w Spółce bazuje na rozproszonych około trzydziestu systemach źródłowych, z których repliki baz danych są pobierane i przetwarzane w jednym narzędziu analitycznym. Problemy z jakością danych, w tym duplikacja klientów w poszczególnych systemach źródłowych oraz manualny proces korekty w systemach utrudniają analizę danych oraz zwiększają jej czasochłonność. Platforma Danych będzie wykorzystywana na własne potrzeby Spółki oraz może być w przyszłości wykorzystywana w celu realizacji usług dla klientów.

Efektem budowy Platformy Danych będzie możliwość (…). Istotną częścią projektu Platformy Danych jest ograniczenie kosztów operacyjnych oraz poprawa efektywności kosztów takich jak np. działania marketingowe, które będą lepiej adresowane i pozwolą na wysoce spersonalizowaną treść dobraną pod potrzeby i aktualny cykl życia klienta w bazie Spółki.

Prace nad stworzeniem koncepcji Platformy Danych oraz nadzór nad jej wdrożeniem pozostają w gestii Spółki i realizowane będą w ramach zasobów własnych Spółki (tj. pracowników i współpracowników) oraz we współpracy z niezależnym podmiotem (dalej: „Dostawca”), który jest specjalistą w zakresie budowania i wdrażania platform danych oraz zatrudnia na umowę o pracę lub współpracuje z odpowiednim gronem programistów posiadających stosowną wiedzę.

Prace dotyczące Platformy Danych zostały podzielone przez Spółkę na kilka etapów, spośród których można generalnie wymienić prace koncepcyjne oraz prace projektowe i wdrożeniowe.

Prace koncepcyjne

Prace koncepcyjne zostały już zrealizowane i obejmowały przygotowanie przez Dostawcę szeregu opracowań w zakresie projektowania budowy centralnej hurtowni danych wraz z jej połączeniem z podstawowymi systemami w Spółce, w tym stworzenie planu wdrożeniowego, opis kluczowych komponentów i funkcjonalności, opis modelu funkcjonowania platformy oraz założeń co do bezpieczeństwa danych itp.

Prace w powyższym zakresie zostały rozliczone przez Spółkę i Dostawcę jako w przeważającej mierze stała kwota określona za przygotowanie raportu prezentującego najistotniejsze założenia Platformy Danych oraz dodatkowe wynagrodzenie uzależnione od czasu pracy specjalistów Dostawcy za dodatkowe konsultacje.

W ramach powyższego etapu prac Spółka nabyła jedynie wyniki analiz Dostawcy oraz jego rekomendacje co do wybranych aspektów funkcjonowania Platformy Danych i jej integracji ze środowiskiem informatycznym w Spółce. Prace te nie obejmowały zaś przekazywania oprogramowania lub jego elementów, a Spółka w ramach ustalonego wynagrodzenia nie nabywała praw autorskich do programów komputerowych, w szczególności praw autorskich związanych z Platformą Danych.

Projektowanie i wdrażanie Platformy Danych

Po przeprowadzeniu prac koncepcyjnych, Spółka obecnie przystąpiła do właściwych prac projektowych oraz wdrożeniowych Platformy Danych (dalej: „Prace”).

Prace na tym etapie realizowane są obecnie w głównej mierze przez Dostawcę przy udziale pracowników Spółki. W późniejszym okresie Spółka planuje realizować Prace samodzielnie poprzez swoich pracowników (dalej: „Pracownicy”) oraz osoby współpracujące z Wnioskodawcą na podstawie umowy o współpracy w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej (dalej: „Współpracownicy”).

Wspomniane opracowywanie kodów źródłowych, które powstają w omawianym etapie Projektowania i wdrażania Platformy Danych, obejmuje zarówno etap prac twórczych tj. przykładowo spotkania programistów, podczas których opracowywane są założenia względem poszczególnych kodów źródłowych oraz przeprowadzane są testy, jak również etap prac związanych z technicznym opracowywaniem kodów źródłowych/pisaniem kodów oraz ich wdrożeniem w systemach Spółki.

Wskazane prace nad kodami źródłowymi mogą być realizowane zarówno przez Pracowników Spółki, jak i nabywane w ramach usług świadczonych przez Dostawcę oraz Współpracowników.

Kody źródłowe będą tworzyć elementy składowe Platformy Danych, które z technicznego punktu widzenia mogą być wykorzystywane niezależnie od siebie, takie jak warstwa infrastruktury, zarządzanie bazami danych z poszczególnych systemów źródłowych, warstwa aplikacji, a także elementy takie jak: interfejs, grafika czy podłączenia do bazy danych systemów analitycznych. W praktyce jednak poszczególne elementy składowe w postaci kodów źródłowych Spółka użytkować będzie jako jedną całość tworzącą dany moduł/moduły Platformy Danych. Kody źródłowe składające się na te elementy są przekazywane Spółce, łącznie ze wszystkimi przysługującymi do nich prawami majątkowymi.

Wnioskodawca uiszcza na rzecz Współpracowników wynagrodzenie w określonej, stałej (ryczałtowej) wysokości, które obejmuje wynagrodzenie za usługi świadczone w danym miesiącu (w tym prace związane z tworzeniem Platformy Danych) oraz wynagrodzenie za przekazywanie praw autorskich do rezultatów prac (w tym do kodów źródłowych dla poszczególnych komponentów Platformy Danych). Przy czym wynagrodzenie za przekazanie praw autorskich stanowi element łącznej kwoty wynagrodzenia w danym miesiącu i nie jest odrębnie wyszczególniane. Wynagrodzenie Współpracowników płatne jest na podstawie faktur wystawianych za okresy miesięczne.

Prace realizowane przez personel Dostawcy rozliczane są w oparciu o czas pracy i ustalone pomiędzy stronami stawki godzinowe. Skalkulowane w ten sposób miesięczne wynagrodzenie obejmuje także przeniesie na Spółkę praw autorskich do rezultatów prac (np. kodów źródłowych). Wynagrodzenie Dostawcy płatne jest na podstawie faktur wystawianych za okresy miesięczne.

Pracownicy, jak i Współpracownicy mogą być zaangażowani w prace dotyczące różnych obszarów funkcjonowania Spółki tj. zarówno w zakresie prac nad Platformą Danych, jak i w zakresie innych obszarów biznesowej działalności Spółki. W takiej sytuacji, Wnioskodawca przy pomocy wewnętrznych systemów ewidencji jest i będzie w stanie określić proporcjonalne zaangażowanie danego Pracownika lub Współpracownika w prace nad Platformą Danych w stosunku do innych zadań realizowanych w danym miesiącu. W szczególności możliwe będzie ustalenie, jaka część miesięcznego wynagrodzenia uiszczanego przez Wnioskodawcę na rzecz Współpracowników dotyczy projektu Platforma Danych.

Wnioskodawca wskazuje także, że na podstawie wewnętrznych ewidencji oraz informacji od Współpracowników i Dostawcy jest w stanie określić, jaka część Prac nad Platformą Danych w danym miesiącu dotyczyła opracowywania i wdrożenia kodów źródłowych, a w rezultacie jaka część wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia w danym miesiącu dotyczy nabycia tych kodów źródłowych.

Jednocześnie całość czasu pracy Dostawcy poświęcona jest Pracy nad Platformą Danych.

Należy także wskazać, iż możliwa jest sytuacja, w której praca nad danym kodem źródłowym nie zostanie w pełni ukończona w okresie jednego miesiąca i Wnioskodawca w ramach rozliczenia nabędzie prawo do części kodu źródłowego.

Wartość miesięcznego wynagrodzenia z tytułu nabywania usług od danego Współpracownika lub Dostawcy związanych z przekazanymi kodami źródłowymi lub ich częściami może przyjmować wartości zarówno powyżej, jak i poniżej 10.000 zł. Przy czym wartość wszystkich praw autorskich składających się na Platformę Danych przekroczy 10.000 zł, a przewidywany okres używania Platformy Danych będzie dłużysz niż 1 rok.

Dla celów bilansowych, Spółka stosuje zasadę agregacji i kapitalizacji wszystkich koszów związanych z wytworzeniem modułów Platformy Danych na osobnym koncie księgowym, związanym z gromadzeniem kosztów kapitalizowanych i zamierza oddać poszczególne moduły Platformy Danych do użytkowania w momencie, gdy ten składnik aktywów (dany moduł lub grupa modułów) będzie gotowy do użycia w sposób zamierzony przez kierownictwo Spółki. Od tego momentu Spółka rozpocznie amortyzację bilansową danego modułu (lub grupy modułów). Spółka nie wyklucza, że może rozpocząć w dalszym etapie agregację i kapitalizację dodatkowych funkcjonalności/modułów związanych z Platformą Danych (jako całości rozwiązania modułowego), jako osobnych wartości niematerialnych dla celów bilansowych.

W celu uproszczenia (a także obniżenia kosztu operacyjnego) i harmonizacji rozliczeń, Spółka planuje wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych odpowiednią część nabytych od Dostawcy lub Współpracowników praw autorskich do kodów źródłowych w jednym momencie skorelowanym z oddaniem danego modułu/modułów Platformy Danych do używania (w rozumieniu przyjętym dla celów bilansowych).

Konsekwentnie, część nabytych przez Wnioskodawcę praw autorskich składających się na Platformę Danych zostanie wprowadzona do podatkowej ewidencji Spółki poprzez ujawnienie wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ponadto, w związku z realizacją projektu Platforma Danych, Wnioskodawca może ponosić dodatkowo wydatki na zakup usług doradczych, w tym m.in. usługi doradztwa podatkowego, prawnego, finansowego, handlowego (dalej: „Usługi doradcze”).

W przypadku, gdy Spółka ustali, iż wydatki ponoszone na Usługi doradcze dotyczą projektu Platforma Danych, wydatki takie będą dla celów bilansowych agregowane i po zakończeniu projektu, jako wartości niematerialne i prawne, ujmowane będą w koszty rachunkowe w drodze odpisów amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 1 marca 2024 r., doprecyzowując opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i odpowiadając na zadane pytania, wskazali Państwo, że:

1.Kody źródłowe będą tworzyć elementy składowe Platformy Danych, które z technicznego punktu widzenia mogłyby zostać uruchomione niezależnie od siebie, takie jak np. warstwa infrastruktury, zarządzanie bazami danych z poszczególnych systemów źródłowych, warstwa aplikacji, a także elementy takie jak: interfejs, grafika czy podłączenia do bazy danych systemów analitycznych, nie mniej jednak, uwzględniając cele jakie dla Platformy Danych założyła Spółka, poszczególne te komponenty nie nadają się oddzielnie do gospodarczego wykorzystania. W praktyce zatem poszczególne elementy składowe w postaci kodów źródłowych Spółka użytkować będzie jako jedną całość tworzącą dany moduł/moduły Platformy Danych.

W rezultacie, biorąc pod uwagę także wysoki poziom zaawansowania i skomplikowania projektu, a także wielość nabywanych kodów źródłowych, Spółka nie może wykluczyć sytuacji, w której w momencie nabycia danego kodu źródłowego (w szczególności na wczesnych etapach Prac), dany kod źródłowy nie będzie jeszcze zdolny do gospodarczego wykorzystywania/funkcjonowania w oderwaniu do pozostałych elementów Platformy Danych.

Niemniej, co warte podkreślenia, w momencie oddania danego modułu Platformy Danych do użytkowania w sposób zamierzony przez kierownictwo Spółki, kody źródłowe które związane będą z tym modułem bez wątpienia spełniać będą warunek zdatności do gospodarczego użytkowania. Co ważne, dopiero w tym momencie, tak jak Spółka wskazywała we wniosku, planowane jest wprowadzenie/ujawnienie wartości niematerialnych i prawnych składających się na dany oddany moduł Platformy Danych (tj. praw autorskich do kodów źródłowych) oraz rozpoczęcie amortyzacji zgodnie z dyspozycją art. 16h ustawy o CIT.

Konsekwentnie, niezależnie od oceny zdatności kodu źródłowego do gospodarczego wykorzystania w dacie jego nabycia oraz w toku późniejszych prac nad poszczególnymi modułami Platformy Danych, na moment wprowadzenia/ujawnienia go w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych kod źródłowy lub jego część, stanowiące autorskie prawa majątkowe będą nadawać się do gospodarczego wykorzystania.

2.Zdaniem Spółki nabywane poszczególne kody źródłowe będą stanowić odrębne prawa autorskie, co znajduje potwierdzenie w komentarzach do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jak i w wydawanych dotychczas interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Tytułem przykładu, pogląd taki wyrażono w:

- komentarzu do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pod redakcją Ryszarda Markiewicza [Markiewicz Ryszard (red.), Komentarz do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, (w:) Ustawy autorskie. Komentarze. Tom I, Opublikowano: WKP 2021, Lex].

„Wyraźne umieszczenie programów komputerowych jako jednej z podkategorii utworów wyrażonych słowem, symbolami matematycznymi lub znakami graficznymi pozwala na wniosek, że pod ochroną prawnoautorską znajdują się wszelkie formy wyrażenia programu (a więc kod programu komputerowego, w wersjach skompilowanej, zdekompilowanej itp.). (…)Bez znaczenia jest przy tym to, czy pojedynczy fragment kodu programu komputerowego będzie wystarczający (lub nie) dla stworzenia wersji programu dostępnej dla użytkownika końcowego, ochronie prawnoautorskiej podlega bowiem każda postać programu komputerowego, nawet w wersji nieukończonej, jak też takiej, która nie jest możliwa do skompilowania lub uruchomienia”.

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 lipca 2020 roku (Znak: 0114-KDIP2-1.4010.193.2020.1.MR): „Wskazać należy, że wartościami niematerialnymi i prawnymi będą poszczególne nabyte przez Spółkę prawa majątkowe (kody źródłowe)”.

- przytaczanej już we wniosku interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2018 roku (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.244.2018.1.ŚS): „W związku z powyższym Nowa Platforma nie może być wartością niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, ponieważ jeden z elementów uznania jej za wartość niematerialną i prawną w świetle tego przepisu nie został spełniony. Wartościami niematerialnymi i prawnymi będą poszczególne nabyte przez Spółkę prawa majątkowe (kody źródłowe)”.

3.Wynagrodzenie za przekazanie praw autorskich stanowi element łącznej kwoty wynagrodzenia w danym miesiącu i nie jest odrębnie wyszczególniane. Niemniej, opisane we wniosku wydatki na opracowanie i wdrożenie kodu źródłowego lub jego części można uznać w istocie za cenę, za jaką Wnioskodawca nabywa od Współpracowników i Dostawców wyniki ich prac, tj. kod źródłowy lub jego część z przysługującymi do niego prawami autorskimi.

4.Pod pojęciem wydatków z tytułu Prac innych niż związanych z opracowaniem i wdrożeniem kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych, występują i występować mogą koszty ogólne prowadzenia projektu, które nie są ściśle związane z opracowywaniem i nabywaniem kodów źródłowych wraz z prawami autorskimi. Przykładowo do takich kosztów należą wydatki na energię elektryczną zużytą podczas prac zespołu projektowego, wydatki z tytułu odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanej przez Spółkę na cele Prac infrastruktury (infrastruktura systemowa/komputerowa, serwery itp.), koszty bieżącego utrzymania Platformy Danych i inne koszty ogólnego zarządu.

Ze względu na skalę działalności Spółki oraz samego projektu Platformy Danych, Spółka nie jest w stanie przedstawić wyczerpującego katalogu tych wydatków, niemniej ich wspólną cechą jest brak bezpośredniego związku z nabywanymi kodami źródłowymi oraz prawami autorskimi do nich i w związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki te nie powinny podlegać kapitalizacji do wartości początkowej WNiP powstałych w ramach opisywanego projektu.

Zdaniem Spółki, powyższe znajduje potwierdzenie bezpośrednio w powoływanej już we wniosku treści przepisu art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, z której jednoznacznie wynika, że do wartości początkowej nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy zaliczyć tylko te wydatki, które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych byłoby niemożliwe.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty prac koncepcyjnych, nabywanych w ramach projektu Platforma Danych, powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach otrzymanej przez Spółkę faktury/innego dowodu księgowego, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT wydatki na nabycie autorskich praw majątkowych związanych z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi będą stanowiły koszty uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnej i prawnej (dalej również: „WNiP”)?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że ustalona na podstawie faktur oraz wewnętrznych ewidencji i informacji od Współpracowników i Dostawców część miesięcznego wynagrodzenia wypłacana tym podmiotom, która związana jest z opracowaniem i wdrożeniem kodu źródłowego lub jego częścią, które zostały nabyte w danym okresie przez Spółkę, stanowi wartość początkową tak ustalonej wartości niematerialnej i prawnej?

4.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka uprawniona będzie do ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odpowiedniej wartości nabytych praw autorskich składających się na Platformę Danych w momencie oddania danego modułu/modułów Platformy Danych do gospodarczego użytkowania i do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 16h ustawy o CIT, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa autorskie do kodów źródłowych zostały wprowadzone (w tym poprzez ujawnianie) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki? (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

5.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki z tytułu wynagrodzeń za Prace realizowane przez Pracowników Spółki, nawet jeżeli w ramach rzeczonych Prac Spółka uzyska prawa autorskie do kodów źródłowych, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o CIT?

6.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki z tytułu Prac, inne niż związane z opracowywaniem i wdrożeniem kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych przez Dostawcę i Współpracowników, nie będą podlegały kapitalizacji w wartości początkowej WNiP powstałych w ramach rzeczonego projektu, lecz będą podlegały ujęciu w kosztach podatkowych w oparciu o przewidziane dla danego wydatku regulacje (np. jako koszty pośrednie rozpoznawane w momencie poniesienia, odpisy amortyzacyjne od wykorzystywanej przez Spółkę infrastruktury itp.)?

7.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki na Usługi doradcze powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki (w inny sposób niż koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych) na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury) niezależnie od przyjętego sposobu ich rozliczeń dla celów rachunkowych?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, koszty prac koncepcyjnych nabywanych w ramach projektu Platforma Danych powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach otrzymanej przez Spółkę faktury/innego dowodu księgowego, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabycie autorskich praw majątkowych związanych z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi będą stanowiły koszty uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnej i prawnej na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

3.Zdaniem Wnioskodawcy, ustalona na podstawie faktur oraz wewnętrznych ewidencji i informacji od Współpracowników i Dostawców część miesięcznego wynagrodzenia wypłacana tym podmiotom, która związana jest z opracowaniem i wdrożeniem kodu źródłowego lub jego częścią, które zostały nabyte w danym okresie przez Spółkę, stanowi wartość początkową tak ustalonej wartości niematerialnej i prawnej.

4.Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka uprawniona będzie do ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odpowiedniej wartości nabytych praw autorskich składających się na Platformę Danych w momencie oddania danego modułu/modułów Platformy Danych do gospodarczego użytkowania i do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 16h ustawy o CIT, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa autorskie do kodów źródłowych zostały wprowadzone (w tym poprzez ujawnienie) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki. (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

5.Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z tytułu wynagrodzeń za Prace realizowane przez Pracowników Spółki, nawet jeżeli w ramach rzeczonych Prac Spółka uzyska prawa autorskie do kodów źródłowych, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o CIT.

6.Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z tytułu Prac, inne niż związane z opracowywaniem i wdrożeniem kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych przez Dostawcę i Współpracowników, nie będą podlegały kapitalizacji w wartości początkowej WNiP powstałych w ramach rzeczonego projektu lecz będą podlegały ujęciu w kosztach podatkowych w oparciu o przewidziane dla danego wydatku regulacje (np. jako koszty pośrednie rozpoznawane w momencie poniesienia, odpisy amortyzacyjne od wykorzystywanej przez Spółkę infrastruktury itp.).

7.Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na Usługi doradcze powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki (w inny sposób niż koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych) na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury), niezależnie od przyjętego sposobu ich rozliczeń dla celów rachunkowych).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Konstrukcja wskazanego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W doktrynie aprobowany jest przy tym pogląd, zgodnie z którym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów konieczne jest, aby koszt ten spełniał łącznie następujące przesłanki, tj.:

-został poniesiony przez podatnika, czyli w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-jest właściwie udokumentowany,

-nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe warunki, płatności ponoszone przez Spółkę z tytułu nabycia prac koncepcyjnych w ramach projektu Platforma Danych spełniają kryteria wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie zostały wskazane w art. 16 tej ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, prace koncepcyjne zostały już zrealizowane i obejmowały przygotowanie przez Dostawcę szeregu opracowań w zakresie projektowania budowy centralnej hurtowni danych wraz z jej połączeniem z podstawowymi systemami w Spółce. Prace koncepcyjne stanowią etap przygotowawczy do opracowania Platformy Danych, mającej na celu efektowniejsze zarządzanie Spółką oraz potencjalny wzrost przychodów ze sprzedaży.

W związku z tym, koszty prac koncepcyjnych nabywanych w ramach projektu Platforma Danych są związane w sposób ogólny z działalnością gospodarczą Spółki. W konsekwencji, chociaż koszty prac koncepcyjnych nie mogą zostać powiązane z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółkę, są racjonalnie uzasadnione i spełniają warunki uznania ich za koszt podatkowy.

Spełnione będą ponadto pozostałe warunki dla uznania przedmiotowych wydatków za koszty uzyskania przychodów, przede wszystkim omawiane koszty zostaną w całości i definitywnie poniesione przez Spółkę oraz będą odpowiednio udokumentowane. Wnioskodawca podkreśla, że do rozliczenia kosztów prac koncepcyjnych poniesionych przez Spółkę nie będą mieć, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowania przepisy dotyczące amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych (art. 16b ustawy o CIT). W ramach prac koncepcyjnych Spółka nabyła jedynie wyniki analiz oraz rekomendacje dotyczące wybranych aspektów funkcjonowania Platformy Danych i jej integracji ze środowiskiem informatycznych w Spółce. Prace nie obejmowały przekazywania oprogramowania ani jego elementów, a Spółka w ramach ustalonego wynagrodzenia nie nabywała praw autorskich do programów komputerowych, w szczególności praw autorskich związanych z Platformą Danych.

W tym kontekście Wnioskodawca wskazuje, iż Ustawodawca wyróżnia:

-koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego) – uregulowane w art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT;

-koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną) – uregulowane w art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT.

W świetle powyższego, moment potrącalności kosztów podatkowych zależy od charakteru związku tych kosztów z przychodem. Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że koszty prac koncepcyjnych nabywanych w ramach projektu Platforma Danych, poniesione przez Wnioskodawcę, należy zaliczyć do kosztów pośrednich (niemających bezpośredniego przełożenia na osiągany przychód, tym niemniej związanych z działaniem przedsiębiorstwa jako całości).

Wskazać należy, że moment potrącalności kosztów pośrednich określa art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli kosz ty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zarazem art. 15 ust. 4e ustawy o CIT stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f- 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Spółki, koszty prac koncepcyjnych nabywanych w ramach projektu Platforma Danych powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte na dowolnym koncie w księgach rachunkowych Spółki (w inny sposób niż koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych) na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury).

W zakresie pytania nr 2

W myśl art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1)(uchylony),

2)spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3)(uchylony),

4)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5)licencje,

6)prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7)wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509, dalej: „Prawo autorskie”), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Powyższe oznacza, że aby przejaw myśli ludzkiej uznać za utwór, musi on spełnić następujące kryteria:

-musi być rezultatem działalności człowieka,

-wymagane jest tzw. utrwalenie dzieła,

-musi się w nim przejawiać działalność twórcza,

-konieczne jest, aby ta działalność miała indywidualny charakter.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno pojedyncze kody źródłowe tworzące elementy składowe Platformy Danych, które wykorzystywane mogą być niezależnie od siebie, takie jak warstwa infrastruktury, zarządzanie bazami danych z poszczególnych systemów źródłowych, warstwa aplikacji, a także elementy takie jak: interfejs, grafika czy podłączenia do bazy danych systemów analitycznych itp. oraz odrębnie Platforma Danych jako kompletny zbiór tych funkcjonalności, noszą wszelkie cechy utworu.

Wynika to z następujących okoliczności:

-zarówno wszystkie elementy składowe Platformy Danych, jak również Platforma Danych jako całość są rezultatem działalności człowieka,

-elementy składowe (kody źródłowe), jak i Platforma Danych, mają charakter utrwalony,

-założenia funkcjonalności, układ oraz kompozycja Platformy Danych mają twórczy charakter (powstanie elementów składowych/kodów źródłowych Platformy Danych, jak również samej Platformy Danych ma charakter kreatywny);

-rezultat w postaci innowacyjnych rozwiązań i funkcjonalności Platformy Danych nie jest wynikiem pracy rutynowej lub szablonowej, lecz prac realizowanych z uwzględnieniem specyficznych założeń i potrzeb Spółki.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę twórczy i indywidualny charakter poszczególnych funkcjonalności Platformy Danych, na którą składają się przekazywane Spółce kody źródłowe, jak również twórczy i indywidualny charakter Platformy Danych jako całości, należy uznać, że Platforma Danych stanowi zbiór utworów w rozumieniu Prawa autorskiego.

Powyższe zgodne jest ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej prezentowanym w interpretacji indywidualnej z 21 sierpnia 2018 r. (Znak: 0111-KDIB1-1. 4010.244.2018.1.ŚS), gdzie organ podatkowy stwierdził, iż: „(...) należy wskazać, że skoro prawa autorskie do kodów źródłowych wykorzystanych przy wytworzeniu Nowej Platformy stanowią prawa autorskie, o których mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz spełniają następujące warunki:

- zostały nabyte przez Spółkę,

- będą wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą,

- przewidywany okres wykorzystywania autorskich praw majątkowych jest dłuższy niż rok,

to w świetle art. 16b ust. 1 pkt 4 stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji. Tym samym wydatki poniesione na ich nabycie będą stanowiły koszty uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych wartości niematerialnych i prawnych”.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie, majątkowe prawa autorskie do kodów źródłowych nabytych w ramach projektu Platformy Danych, stanowią wartości niematerialne i prawne w rozumieniu ustawy o CIT, przy spełnieniu warunków określonych w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, tj.:

I.zostały nabyte od innego podmiotu

Na podstawie wewnętrznych ewidencji oraz informacji od Współpracowników i Dostawcy, Spółka jest w stanie określić jaka część prac nad Platformą Danych w danym miesiącu dotyczyła opracowywania i wdrożenia kodów źródłowych, a w rezultacie, jaka cześć wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia w danym miesiącu dotyczy nabycia tych wartości niematerialnych i prawnych od Współpracowników i Dostawcy. W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego spełniony zostanie warunek uznania autorskich praw majątkowych za nabyte od innego podmiotu (od Dostawcy oraz Współpracowników).

Zdaniem Wnioskodawcy, co uargumentowane zostało w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pytania piątego niniejszego wniosku, wydatki z tytułu prac realizowanych w ramach projektu Platforma Danych przez Pracowników Spółki, nawet jeżeli w ramach rzeczonych prac Spółka uzyska prawa autorskie do przykładowo kodów źródłowych, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie podatkowego rozliczenia wynagrodzeń pracowniczych, zgodnie z art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o CIT. Natomiast autorskie prawa majątkowe nabyte od Dostawcy oraz Współpracowników, związane z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi, stanowić będą, zdaniem Wnioskodawcy, wartości niematerialne i prawne.

II.nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania

Nabywane kody źródłowe będą tworzyć elementy składowe Platformy Danych, jednocześnie wykorzystywane mogą być niezależnie od siebie. Kody źródłowe składające się na takie elementy Platformy Danych jak m.in. warstwa infrastruktury, zarządzanie bazami danych z poszczególnych systemów źródłowych, warstwa aplikacji, a także elementy takie jak: interfejs, grafika czy podłączenia do bazy danych systemów analitycznych, są przekazywane Spółce łącznie ze wszystkimi przysługującymi do nich prawami majątkowymi i nadają się do gospodarczego wykorzystywania w dniu rzeczonego przekazywania Spółce (w dniu przyjęcia do używania).

III.przewidywany okres ich używania przekracza rok

Spółka przewiduje, że okres używania Platformy Danych, co za tym idzie – składających się na Platformę Danych kodów źródłowych – przekroczy rok, co oznacza spełnienie powyższego warunku.

IV.są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

Jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, celem projektu jest zbudowanie hurtowni danych, umożliwiającej efektywne zarządzanie bazą klientów w różnych ujęciach, w tym sprzedażowym, finansowym, marketingowym, produktowym. Obecny system w Spółce bazuje na rozproszonych około trzydziestu systemach źródłowych, z których repliki baz danych są pobierane i przetwarzane w jednym narzędziu analitycznym. Problemy z jakością danych, w tym duplikacja klientów w poszczególnych systemach źródłowych oraz manualny proces korekty w systemach utrudniają analizę danych, oraz zwiększają jej czasochłonność.

Efektem budowy Platformy Danych będzie możliwość zarządzania bazą klientów, ich segmentacji, predykcji, co w dalszej kolejności przyczyni się do efektowniejszego zarządzania Spółką oraz potencjalnego wzrostu przychodów ze sprzedaży. Istotną częścią projektu Platformy Danych jest ograniczenie kosztów operacyjnych oraz poprawa efektywności kosztów takich jak np. (…).

Oznacza to, że wartości niematerialne i prawne w postaci autorskich praw majątkowych do kodów źródłowych składających się na Platformę Danych będą wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą Spółki i służyć będą osiąganiu przez Spółkę przychodów.

W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, nabywane autorskie prawa majątkowe związane z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi spełniają przesłanki dla uznania ich za wartości niematerialne i prawne, w związku z czym wydatki na ich nabycie będą stanowiły koszty uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnych i prawnych na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W zakresie pytania nr 3

Jak wskazano we wcześniejszej części niniejszego wniosku, w konsekwencji spełnienia warunków wskazanych w ustawie o CIT, zdaniem Wnioskodawcy, nabywane autorskie prawa majątkowe związane z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi spełniają przesłanki dla uznania ich za wartości niematerialne i prawne, w związku z czym wydatki na ich nabycie będą stanowiły koszty uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się, w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 tej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu, cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Przytoczony katalog kosztów ma charakter otwarty. W wyroku NSA z 19 maja 2022 r., II FSK 2648/19, sąd wskazał cyt.: „Katalog kosztów wymienionych w art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. ma charakter otwarty. Z powyższego przepisu wynika, że wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych powiększają koszty związane z ich zakupem naliczone do dnia ich przekazania do używania. Jednocześnie, wszystkie koszty naliczone po dacie wprowadzenia nie będą podwyższać wartości początkowej (...)”.

Tym samym, w cenie nabycia wartości niematerialnej i prawnej należy uwzględnić nie tylko cenę zakupu samych praw autorskich do kodów źródłowych, ale również wydatki poniesione na rzecz Dostawcy i Współpracowników, naliczone do dnia przekazania tych kodów źródłowych (wartości niematerialnych i prawnych) do używania przez Spółkę, związane z ich wdrożeniem w ramach projektu Platformy Danych.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca na podstawie wewnętrznych ewidencji oraz informacji od Współpracowników i Dostawcy jest w stanie określić, jaka część Prac nad Platformą Danych w danym miesiącu dotyczyła opracowywania i wdrożenia kodów źródłowych, a w rezultacie, jaka część wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia w danym miesiącu dotyczy nabycia tych kodów źródłowych.

Jednocześnie, w myśl art. 16g ust. 14 CIT, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 sierpnia 2018 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.244.2018.1.ŚS), organ podatkowy stwierdził, iż: „Wartościami niematerialnymi i prawnymi będą poszczególne nabyte przez Spółkę prawa majątkowe (kody źródłowe), które winny zostać ujęte odrębnie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości początkowej ustalonej na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. według ceny nabycia poszczególnych praw autorskich (...)”.

Spółka, podzielając to stanowisko, wskazuje także, iż przedmiot prawa autorskiego stanowić mogą nawet krótkie fragmenty (elementy) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy (ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – przypis Wnioskodawcy, Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2010 r., C- 393/09).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w ramach wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę na rzecz Współpracowników oraz Dostawcy nie wyszczególniono odrębnie wynagrodzenia za przeniesienia praw autorskich. Dostawca oraz Współpracownicy przenoszą na Spółkę prawa majątkowe w zamian za określone w umowach wynagrodzenie. Wynagrodzenie Dostawcy oraz Współpracowników płatne jest na podstawie faktur wystawianych za okresy miesięczne.

Współpracownicy mogą być zaangażowani w prace dotyczące różnych obszarów funkcjonowania Spółki, tj. zarówno w zakresie prac nad Platformą Danych, jak i w zakresie innych obszarów biznesowej działalności Spółki. W takiej sytuacji, Wnioskodawca przy pomocy wewnętrznych systemów ewidencji jest i będzie w stanie określić proporcjonalne zaangażowanie danego Współpracownika w prace nad Platformą Danych w stosunku do innych zadań realizowanych w danym miesiącu. W szczególności możliwe będzie ustalenie, jaka część miesięcznego wynagrodzenia uiszczanego przez Wnioskodawcę na rzecz Współpracowników dotyczy projektu Platforma Danych i nabycia kodów źródłowych i praw autorskich z nimi związanych.

Jednocześnie całość czasu pracy Dostawcy poświęcona jest Pracy nad Platformą Danych.

Możliwa jest także sytuacja, w której praca nad danym kodem źródłowym nie zostanie w pełni ukończona w okresie jednego miesiąca i Wnioskodawca w ramach rozliczenia z Dostawcą lub Współpracownikiem nabędzie prawo do części kodu źródłowego. Uwzględniając jednak fakt, iż każdy fragment kodu może być przedmiotem odrębnego prawa autorskiego (utworem), zdaniem Wnioskodawcy, poszczególne prawa autorskie nabywane przez Spółkę to właśnie prawa nabyte na podstawie:

- odrębnych faktur od Dostawcy lub

- części miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego Współpracownikom na podstawie faktur za prace związane z opracowaniem i wdrożeniem kodów źródłowych do Platformy Danych.

Innymi słowy, wartość danej faktury od Dostawcy stanowiła będzie tym samy dla Wnioskodawcy wartość nabytych od niego w danym miesiącu praw autorskich, stanowiących pojedynczy WNiP. Dodatkowo, wartość faktury Współpracownika w części, w której wynagrodzenie proporcjonalnie obejmuje prace związane z opracowaniem i wdrożeniem kodów źródłowych Platformy Danych, będzie konsekwentnie również stanowiła dla Spółki wartość nabytych w danym miesiącu od tego Współpracownika praw autorskich, stanowiących pojedynczy WNiP.

Podstawą takiego wyodrębnienia pojedynczych WNiP i ustalenia ich wartości początkowej będą:

-zapisy umowy z danym Współpracownikiem lub Dostawcą, w ramach której wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich jest wliczone w całkowite wynagrodzenia płatne za nabywane usługi (lecz bez jego wyodrębniania);

-miesięczne faktury wystawiane przez Dostawcę i Współpracowników oraz wewnętrzne systemy ewidencji i informacje od Współpracowników i Dostawcy, na podstawie których możliwe jest i będzie ustalenie, jaka część prac w danym okresie związana była z opracowaniem i wdrożeniem kodów, a w rezultacie, jaka część należnego wynagrodzenia związana jest z ich nabyciem wraz z przysługującymi do nich prawami autorskimi.

Stanowisko takie zostało również potwierdzone przez Dyrektora KIS w interpretacji z 7 lipca 2020 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.193.2020.1.MR, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, odstępując od uzasadnienia. Wnioskodawca w przywołanej interpretacji wskazał, cyt.: „Co więcej, skoro za WNiP należy uznać „poszczególne nabywane przez Spółkę prawa autorskie” do kod źródłowych, w opinii Wnioskodawcy, odrębnymi WNiP w jej przypadku będą prawa autorskie nabyte od danego programisty, na podstawie danej wystawionej przez niego faktury. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego:

- Programiści przenoszą na Spółkę prawa majątkowe w zamian za określone w umowach wynagrodzenie,

- wynagrodzenie Programistów, płatne jest na podstawie faktur wystawianych za okresy miesięczne.

Mając na uwadze powyższe, poszczególne prawa autorskie nabywane przez Spółkę to właśnie prawa nabyte na podstawie odrębnych faktur. Innymi słowy, wartość danej faktury od Programisty stanowiła będzie tym samy wartość nabytych od niego w danym miesiącu praw autorskich, stanowiących pojedynczy WNiP (...)”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ustalona na podstawie faktur oraz wewnętrznych ewidencji i informacji od Współpracowników i Dostawców część miesięcznego wynagrodzenia wypłacana tym podmiotom, która związana jest z opracowaniem i wdrożeniem kodu źródłowego lub jego częścią, które zostały nabyte w danym okresie przez Spółkę, stanowi wartość początkową tak ustalonej wartości niematerialnej i prawnej.

W zakresie pytania nr 4 (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Biorąc pod uwagę fakt, że nabywane autorskie prawa majątkowe związane z przekazanymi od Dostawcy oraz Współpracowników kodami źródłowymi spełniają przesłanki dla uznania ich za utwory objęte dyspozycją art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, powinny one podlegać amortyzacji jako wartości niematerialne i prawne zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Aby ustalić, w jakim okresie należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, należy odwołać się do art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym wartości niematerialne i prawne powinny zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W takim przypadku, na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jak wynika z wyżej przytoczonych przepisów, wartości niematerialne i prawne powinny zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Ustawodawca przewidział również rozwiązanie dla sytuacji, gdy z różnych względów wartości niematerialne i prawne nie zostaną wprowadzone do ewidencji podatkowej w miesiącu ich przekazania do używania. Następuje wówczas tzw. ujawnienie wartości niematerialnych i prawnych.

W przypadku ujawnienia, przepisy podatkowe przewidują możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych, przesuwając moment rozpoczęcia amortyzacji do okresu, w którym wartości niematerialne i prawne zostały ujawnione. Moment ujawnienia w ewidencji jest kluczowy do ustalenia momentu rozpoczęcia dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych. Odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te wartości zostały wprowadzone do ewidencji podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że ustawodawca nie zabronił wprowadzenia wartości niematerialnych i prawnych do ewidencji podatkowej w terminie późniejszym niż w miesiącu przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania oraz zdecydował, że opóźniona realizacja obowiązku wprowadzenia wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tj. wprowadzenie tych składników majątku do ewidencji w terminie późniejszym niż wynikający z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT), nie odbiera podatnikom możliwości ich amortyzacji, a jedynie przesuwa w czasie moment jej rozpoczęcia.

W ustawie o CIT nie zostały zróżnicowane skutki podatkowe ujawnienia składników majątku w oparciu o przyczynę braku ich zaewidencjonowania w miesiącu przyjęcia do używania. Nie został również wskazany termin, w jakim powinno nastąpić ujawnienie oraz nie został ograniczony okres, w którym możliwe jest ujawnienie składnika majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy, kody źródłowe będą tworzyć elementy składowe Platformy Danych, które z technicznego punktu widzenia mogą być wykorzystywane niezależnie od siebie, w praktyce jednak poszczególne elementy składowe w postaci kodów źródłowych Spółka użytkować będzie jako jedną całość tworzącą dany moduł/moduły Platformy Danych.

Ponieważ dla celów bilansowych Wnioskodawca zamierza agregować i kapitalizować koszty związane z wytworzeniem modułów Platformy Danych na osobnym koncie księgowym, a następnie po oddaniu danego składnika aktywów (dany moduł lub grupa modułów) do użytkowania dokonywać bilansowej amortyzacji, w celu uproszczenia (a także obniżenia kosztu operacyjnego/koniecznego nakładu pracy) i harmonizacji rozliczeń, Spółka planuje wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych odpowiednią część nabytych od Dostawy lub Współpracowników praw autorskich do kodów źródłowych w jednym momencie skorelowanym z oddaniem danego modułu/modułów Platformy Danych do używania (w rozumieniu przyjętym dla celów bilansowych). Konsekwentnie, część nabytych przez Wnioskodawcę praw autorskich składających się na Platformę Danych zostanie wprowadzona do podatkowej ewidencji Spółki poprzez ujawnienie wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Bez wątpienia bowiem, w momencie oddania danego modułu Platformy Danych do użytkowania w sposób zamierzony przez kierownictwo Spółki, kody źródłowe, które związane będą z tym modułem, spełniać będą warunek zdatności do gospodarczego użytkowania.

Powyższe jest również uzasadnione z uwagi na fakt, że Platforma Danych będzie wykorzystywana przez Spółkę jako całość i jako całość będzie zabezpieczała źródło przychodów Spółki.

Proces utworzenia, implementacji oraz dostosowania Platformy Danych został już rozpoczęty i planuje się, iż będzie długotrwały. Wykazywanie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych poszczególnych nabytych od Dostawcy lub Współpracowników praw autorskich do kodów źródłowych osobno w toku realizowanych prac (o ile spełniałyby odrębnie warunek zdatności do gospodarczego użycia, co należałoby każdorazowo weryfikować) byłoby dla Wnioskodawcy działaniem skomplikowanym oraz pracochłonnym, a także nie odzwierciedlałoby ono rzeczywistego okresu użyteczności ekonomicznej tego prawa.

Powyższe stanowisko jest również uzasadnione ze względu na fakt, że przyjęcie do gospodarczego używania nabywanych praw własności intelektualnej następuje w odniesieniu do danego modułu bądź grupy modułów na podstawie stosownej decyzji kierownictwa Spółki, nie zaś w odniesieniu do poszczególnych elementów modułu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uprawniony będzie do ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odpowiedniej wartości nabytych praw autorskich składających się na Platformę Danych w momencie oddania danego modułu/modułów Platformy Danych do gospodarczego użytkowania i do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 16h ustawy o CIT, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa autorskie do kodów źródłowych zostały wprowadzone (w tym poprzez ujawnianie) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

W zakresie pytania nr 5

Definicję wartości niematerialnych i prawnych wprowadza, powoływana już w niniejszym wniosku, regulacja art. 16b ust. 1 stawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c,nabyte od innego podmiotu (podkreślenie Wnioskodawcy), nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1)(uchylony),

2)spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3)(uchylony),

4)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5)licencje,

6)prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7)wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

Dodatkowo art. 16g ust. 14 ustawy o CIT stanowi, że wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw.

Oznacza to, że zasadniczo przedmiotem amortyzacji mogą być tylko te wartości niematerialne i prawne, które zostały nabyte, a nie wytworzone we własnym zakresie.

W przypadku Spółki, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Prace (projektowanie i wdrażanie Platformy Danych) realizowane będą w głównej mierze przez Dostawcę. W późniejszym okresie Spółka planuje realizować Prace samodzielnie poprzez swoich Pracowników oraz Współpracowników.

Efektem Prac jest m.in. opracowywanie kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych na podstawie szczegółowych specyfikacji przygotowanych przez Spółkę. Wskazane kody źródłowe mogą być opracowywane zarówno przez Pracowników Spółki, jak i nabywane w ramach usług świadczonych przez Dostawcę oraz Współpracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Prac realizowanych przez pracowników Spółki, nawet jeżeli w ramach rzeczonych Prac Spółka uzyska prawa autorskie, nie mamy do czynienia z nabyciem, lecz z wytworzeniem praw autorskich. Biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisu art. 16b ust. 1 stawy o CIT, wytworzone samodzielnie prawa autorskie nie mogą stanowić wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W celu zadecydowania, kiedy wydatki z tytułu wynagrodzeń za Prace realizowane przez pracowników Spółki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, należy przeanalizować zatem ogólne zasady rozpoznawania kosztów.

Wydatki z tytułu wynagrodzeń za Prace realizowane przez pracowników Spółki w ramach projektu Platforma Danych bez wątpienia spełniają kryteria wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie zostały wskazane w art. 16 tej ustawy.

Odnośnie kosztów wynagrodzeń pracowników, wskazać należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT wynagrodzenie za pracę stanowi koszt uzyskania przychodów w miesiącu, którego wynagrodzenia dotyczą pod warunkiem, że zostały wypłacone w terminie wynikającym z umów o pracę.

Analogiczną zasadę dla składek na ubezpieczenia społeczne wprowadza art. 15 ust. 4h ustawy o CIT.

W przypadku nieterminowej wypłaty wynagrodzeń, stanowią one koszt na zasadzie kasowej – w momencie wypłaty, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 oraz 57a ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż wytworzone samodzielnie prawa autorskie nie mogą stanowić wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, Prace realizowane przez Pracowników Wnioskodawcy nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu jako odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnej i prawnej, lecz powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako wydatki z tytułu wynagrodzeń.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki z tytułu wynagrodzeń za Prace realizowane przez pracowników Spółki, nawet jeżeli w ramach rzeczonych Prac Spółka uzyska prawa autorskie, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o CIT.

W zakresie pytania nr 6

Zgodnie z treścią art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu, cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „koszty związane z zakupem środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej”. W art. 16g ust. 3 ustawy o CIT dotyczącym ustalenia ceny nabycia, ustawodawca nie definiuje katalogu kosztów, które powinny być kapitalizowane do wartości początkowej środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych. Wskazany przepis zawiera jedynie katalog przykładowy.

Niemniej jednak, z treści przepisu art. 16g ust. 3 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że do wartości początkowej nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy zaliczyć tylko te wydatki, które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych byłoby niemożliwe.

Jakkolwiek koszty prac wdrożeniowych ponoszonych na rzecz Dostawcy i Współpracowników, których celem jest wdrożenie opracowanych kodów źródłowych w systemach Spółki, w ocenie Wnioskodawcy, są ściśle związane z ich nabyciem i powinny być uwzględniane w wartości początkowej WNiP, to występują również takie kategorie kosztów ponoszone w ramach projektu Platformy danych, które nie powinny podlegać kapitalizacji w wartości początkowej WNiP powstałych w ramach projektu Platforma Danych, np. koszty zużytej energii elektrycznej na projekcie Platforma Danych, które jako koszty pośrednie, w ocenie Wnioskodawcy, powinny zostać rozliczone w kosztach podatkowych w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Analogicznie, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na infrastrukturę projektową (w tym urządzenia), będą podlegały rozpoznaniu w kosztach jako przykładowo odpisy amortyzacyjne od odrębnych składników majątkowych. Konsekwentnie, wydatki te nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów jako odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych powstałych w wyniku nabytych praw autorskich, lecz na podstawie odrębnych regulacji zawartych w ustawie o CIT.

Podsumowując, wydatki z tytułu Prac, inne niż związane z opracowywaniem i wdrożeniem kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych przez Dostawcę i Współpracowników, nie będą podlegały kapitalizacji w wartości początkowej WNiP powstałych w ramach rzeczonego projektu, lecz będą podlegały ujęciu w kosztach podatkowych w oparciu o przewidziane dla danego wydatku regulacje (np. jako koszty pośrednie rozpoznawane w momencie poniesienia, odpisy amortyzacyjne od wykorzystywanej przez Spółkę infrastruktury itp.).

W zakresie pytania nr 7

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, w związku z realizacją projektu Platforma Danych Wnioskodawca może ponosić dodatkowo wydatki na zakup Usług doradczych, w tym m.in. usługi doradztwa podatkowego, prawnego, finansowego, handlowego.

W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż wydatki na Usługi doradcze jako koszty bezsprzecznie związane z realizacją projektu Platforma Danych, który przyczynić się ma do efektowniejszego zarządzania Spółką oraz potencjalnego wzrostu przychodów ze sprzedaży, powinny stanowić koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym niemniej, wydatki na Usługi doradcze są związane z działalnością gospodarczą Spółki w sposób ogólny, tj. nie jest możliwe ich bezpośrednie przyporządkowanie do konkretnych przychodów osiąganych przez Spółkę. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na Usługi doradcze należy zakwalifikować jako koszty pośrednie w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W ocenie Wnioskodawcy, o tym czy w istocie dany wydatek, z uwagi na swój charakter, może zostać przyporządkowany do danego okresu, decydować powinny przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby przepisów rachunkowych. Należy podkreślić, iż w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na względzie również aktualną praktykę interpretacyjną organów podatkowych, wyrażoną w licznych interpretacjach podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, przepis art. 15 ust. 4e ustawy o CIT odnosi się do pojęcia „kosztu” zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a więc kosztu w znaczeniu nadanym mu mocą przepisów ustawy podatkowej.

W powyższym przepisie ustawodawca, definiując termin poniesienia kosztu, odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o CIT takich jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W związku z tym, w odniesieniu do tych pojęć, niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Jednocześnie jednak – zdaniem Spółki - nie ma racjonalnych podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia „kosztu”, jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca nie uzależnił momentu, w którym dany wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o CIT od momentu ujęcia go w księgach rachunkowych, jako kosztu dla celów księgowych. Co więcej, zapisy dokonywane w księgach rachunkowych nie mogą tworzyć ani też modyfikować, przepisów materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają wyłącznie sposób prowadzenia ksiąg, w związku z czym nie stanowią podstawy do rozpoznania poniesionego wydatku jako kosztu podatkowego na gruncie przepisów ustawy o CIT.

W świetle powyższego, należy uznać, że data dokonania zapisu na kontach kosztowych w ewidencji rachunkowej nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do jakichkolwiek wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które dla celów księgowych są ujmowane na innych kontach niż konta kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt dla celów rachunkowych), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim został dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy bowiem zauważyć, że istnieje pewna grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a które rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte na takim koncie z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych (niezależnie od rodzaju konta księgowego) będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

W świetle powyższego, należy uznać, że faktyczna data ujęcia danego wydatku jako koszt w księgach rachunkowych, tj. ujęcia wydatku na koncie kosztowym, nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki z tytułu Usług doradczych poniesione przez Spółkę powinny być potrącalne jako koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury), na dowolnym koncie (z wyłączeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych), tj. bez względu na to czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym, czy też nie. Jednocześnie, fakt, iż wydatki takie będą bilansowo agregowane i po zakończeniu projektu, jako wartości niematerialne i prawne dla celów bilansowych, ujmowane będą w koszty rachunkowe w drodze bilansowych odpisów amortyzacyjnych, nie będzie miało znaczenia dla rozpoznania tych wydatków jako kosztów podatkowych na gruncie ustawy o CIT. Wnioskodawca podkreśla, iż jego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, przykładowo:

-w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 8 marca 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.11.2019.1.BKD, organ podatkowy wskazał, iż „dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, jest, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym, czy też nie”;

-w interpretacji indywidualnej DKIS z 11 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010. 198.2019.1.AK, organ podatkowy wskazał, że „w sytuacji przedstawionej w niniejszej sprawie, zastosowanie znajdą przepisy art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Jednakże, przedstawione stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sposób rozliczenia kosztów Prowizji przyjęty dla celów rachunkowych polegający na rozliczaniu ww. kosztów w czasie (przez okres trwania umowy najmu) będzie determinował sposób ich rozliczenia dla celów podatkowych należy uznać za nieprawidłowe. Data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Jednakże, przedstawione stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sposób rozliczenia kosztów Prowizji przyjęty dla celów rachunkowych, polegający na rozliczaniu ww. kosztów w czasie (przez okres trwania umowy najmu) będzie determinował sposób ich rozliczenia dla celów podatkowych należy uznać za nieprawidłowe. Data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. (...) Natomiast, jak już wyżej wskazano, zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. W związku z powyższym stwierdzić należy, że koszty wynagrodzenia (Prowizji) wypłacanego Pośrednikowi za pozyskanie najemców na powierzchnie biurowe, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów, potrącane w dacie ich poniesienia, a więc w dniu, w którym koszty te ujęto w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury). Na moment rozpoznania kosztu uzyskania przychodu bez wpływu pozostaje okoliczność ich ujmowania w czasie na kontach kosztowych”;

-w interpretacji indywidualnej DKIS z 19 września 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010. 306.2019.1.NL wnioskodawca wskazał, iż „w oparciu o normy z art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu Usług Wdrożenia Oprogramowania należy uznać dzień, w którym ich koszt ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanych faktur (rachunków) albo dzień, w którym ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) – bez względu na sposób (moment) ich ujęcia dla celów księgowych na kontach kosztowych”. Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy w całości za prawidłowe oraz odstąpił od sporządzenia uzasadnienia interpretacji;

-w interpretacji indywidualnej DKIS z 22 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010. 491.2019.1.JG wnioskodawca wskazał, iż „należy uznać, że faktyczna data ujęcia danego wydatku „jako koszt w księgach rachunkowych, tj. ujęcia wydatku na koncie kosztowym, nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e Ustawy CIT. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki reklamowe poniesione przez Spółkę powinny być potrącalne jako koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte w księgach rachunkowych Spółki na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury). Jednocześnie, rozliczenie wydatków reklamowych dla celów księgowych, poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe przez okres 6 następujących po sobie miesięcy, nie będzie miało znaczenia dla rozpoznania tych wydatków jako kosztów podatkowych na gruncie ustawy CIT”. Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy w całości za prawidłowe oraz odstąpił od sporządzenia uzasadnienia interpretacji;

-w interpretacji indywidualnej DKIS z 17 czerwca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010. 176.2020.1.ANK, zgodnie z którą: „(...) faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych – ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT”;

-w interpretacji indywidualnej DKIS z 27 sierpnia 2021 r., Znak: 1462-IPPB3.4510.949. 2016.11.S/KK/JSz wnioskodawca wskazał, iż „samo zaksięgowanie, tj. zaewidencjonowanie w księgach przez niego faktur (lub innych dowodów księgowych), niezależnie od faktu, że wydatki te kosztami księgowymi stawałyby się sukcesywnie, pozwala na uznanie ich za koszty uzyskania przychodu. Nie ma przy tym znaczenia na jakim koncie ta operacja zostanie dokonana. Rodzaj konta, na którym dokonuje się zapisu określonego wydatku, nie może determinować bowiem charakteru wydatku jako kosztu uzyskania przychodu. Jedyny wyjątek ku temu został wyraźnie wskazany w omawianym przepisie art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p. i dotyczy rezerw oraz biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”. Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy w całości za prawidłowe oraz odstąpił od sporządzenia uzasadnienia interpretacji;

-w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 7 marca 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010. 27.2023.1.AP, organ podatkowy wskazał, że „(...) faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych – ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT” oraz „Zapisy dokonywane w księgach rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości nie mogą tworzyć ani modyfikować podatkowych zasad potrącalności pośrednich kosztów uzyskania przychodów, ponieważ data ujęcia kosztu w księgach rachunkowych jest jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu”.

Podsumowując, zdaniem Spółki, wydatki na Usługi doradcze powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, w którym koszty te zostaną ujęte na dowolnym koncie w księgach rachunkowych Spółki (w inny sposób niż koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych) na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego Państwa oceny w zakresie pytań nr 1-3 i nr 5-7.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 4.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT, że

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Z uwagi na to, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Natomiast 16b ust. 1 ww. ustawy stanowi że:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1)(uchylony)

2)spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3)(uchylony)

4)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5)licencje,

6)prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7)wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

Dla uznania autorskich praw majątkowych za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów podatkowych, oprócz wymienienia ich w katalogu art. 16b ust. 1 ustawy o CIT spełnione muszą zostać następujące warunki:

-autorskie prawa majątkowe muszą zostać nabyte przez podatnika;

-autorskie prawa majątkowe muszą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

-autorskie prawa majątkowe będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

-przewidywany okres wykorzystywaniu autorskich praw majątkowych jest dłuższy niż rok.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, których wydatki na ich nabycie rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że po przeprowadzeniu prac koncepcyjnych, Spółka przystąpiła do właściwych prac projektowych oraz wdrożeniowych Platformy Danych, których efektem jest m.in. opracowywanie kodów źródłowych do poszczególnych komponentów Platformy Danych na podstawie szczegółowych specyfikacji przygotowanych przez Spółkę oraz ich wdrożenie w systemach Spółki. Kody źródłowe będą tworzyć elementy składowe Platformy Danych, które z technicznego punktu widzenia mogłyby zostać uruchomione niezależnie od siebie, nie mniej jednak – uwzględniając cele jakie dla Platformy Danych założyła Spółka – poszczególne komponenty nie nadają się oddzielnie do gospodarczego wykorzystania i w praktyce ich elementy składowe w postaci kodów źródłowych, Spółka użytkować będzie jako jedną całość tworzącą dany moduł/moduły Platformy Danych. W momencie oddania danego modułu Platformy Danych do użytkowania w sposób zamierzony przez kierownictwo Spółki, kody źródłowe związane z tym modułem, będą zdatne do gospodarczego użytkowania.

Mając na uwadze przedstawione powyżej regulacje prawne należy wskazać, że opisane we wniosku kody źródłowe będą stanowić wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT i będą podlegać amortyzacji na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po oddaniu danego modułu Platformy Danych do użytkowania.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odpowiedniej wartości nabytych praw autorskich składających się na Platformę Danych w momencie oddania danego modułu/modułów Platformy Danych do gospodarczego użytkowania i do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 16h ustawy o CIT, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa autorskie do kodów źródłowych zostały wprowadzone (w tym poprzez ujawnianie) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Na podstawie art. 16d ust. 2 ustawy o CIT,

składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że w Państwa przypadku nie dochodzi do ujawnienia wartości materialnej i prawnej, ponieważ poszczególne kody źródłowe będą nadawać się do gospodarczego wykorzystania dopiero w momencie oddania danego modułu Platformy Danych do użytkowania.

Zatem należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że Spółka będzie uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych odpowiedniej wartości nabytych praw autorskich składających się na Platformę Danych w momencie oddania danego modułu/modułów Platformy Danych do gospodarczego użytkowania i do dokonywania stosownych odpisów amortyzacyjnych w oparciu o art. 16h ustawy o CIT, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa autorskie do kodów źródłowych zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Natomiast, choć nie ma to wpływu na istotę Państwa stanowiska, nie można się zgodzić z Państwa stwierdzeniem, że będą Państwo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych wartości niematerialnych i prawnych. W odniesieniu do kodów źródłowych nie nastąpiło ich ujawnienie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ kody te nadawały się do gospodarczego używania jako jedna całość tworząca dany moduł. Dopiero w momencie oddania danego modułu do użytkowania kody te spełniają warunek zdatności do użytku. W tym też momencie planują Państwo wprowadzić te wartości niematerialne i prawne do stosownej ewidencji. Zatem, w odniesieniu do ww. kodów źródłowych, nie dojdzie do ujawnienia lecz do wprowadzenia wartości niematerialnych i prawnych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z tym, Państwa stanowisko – z powyższym zastrzeżeniem – należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytań nr 1-3 i nr 5-7 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 27 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.761.2023.2.AND