Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 marca 2024 r., sygn. I SA/Gl 1531/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Rotter (spr.), Sędzia WSA Borys Marasek, Sędzia WSA Katarzyna Stuła-Marcela, Protokolant st. sekretarz sądowy Halina Modliszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2024 r. sprawy ze skargi S. S.A. w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 17 lipca 2019 r. nr SKO.FP/41.4/274/2019/9019 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2006 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 4.017 (cztery tysiące siedemnaście złotych) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 17 lipca 2019r. nr SKO.FP/41.4/274/2019/9019 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej: SKO, Kolegium, organ) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Z. (organ pierwszej instancji) z dnia 9 maja 2019r. nr [...] o odmowie S. S.A. (dalej: spółka, skarżąca) stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2016 w kwocie 160.237,00 zł.

Powyższa decyzja wydana została na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023r., poz. 2383 ze zm., dalej: o.p.), art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz. U. z 2018r., poz. 570) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz. U. Nr 198, poz. 1925).

Stan sprawy.

Uzasadniając rozstrzygnięcie SKO wskazało, że organ pierwszej instancji decyzją z dnia 9 listopada 2018 r. odmówił spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2006. Z uzasadnienia decyzji wynikało, że organ pierwszej instancji nie uznał za zasadne dokonanych korektą wyłączeń z opodatkowania będących własnością spółki obiektów i urządzeń zlokalizowanych w podziemnych wyrobiskach górniczych, gruntów zajętych na pasy drogowe i obiektów infrastruktury drogowej, w szczególności zajętych na drogi wewnętrzne oraz gruntów oznaczonych symbolem "N". Od tej decyzji spółka wniosła odwołanie do Kolegium które, po rozpoznaniu sprawy w postępowaniu odwoławczym uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania organowi podatkowemu. Decyzją z dnia 9 maja 2019 r. organ pierwszej instancji ponownie odmówił skarżącej stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2006 w kwocie 160 237 zł. W odwołaniu od decyzji skarżąca zarzuciła naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 72 § 1 pkt 1 oraz art. 75 § 1 o.p., a także art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2023r., poz. 70 ze zm., dalej: ustawa podatkowa) w zw. z art. 3 pkt 3 i pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2023r., poz. 6822 ze zm., dalej: Prawo budowlane), art. 2 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 4 i art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy podatkowej oraz przepisów postępowania podatkowego, tj. art. 2a, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 i art. 210 § 1 pkt 5 i § 4 o.p. Spółka podniosła przy tym, że skarżona decyzja wydana została z tym samym naruszeniem prawa, które zdecydowało o uchyleniu poprzednio wydanej w sprawie decyzji z dnia 9 listopada 2018 r. bowiem rozstrzygnięcie decyzji w dalszym ciągu pozostaje niepełne, gdyż organ ponownie orzekł jedynie o części żądania strony.