Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2000 r., sygn. III SA 2568/99

Jak wynikało z akt sprawy, zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług, za które przeniesiona została odpowiedzialność na męża skarżące, były zaległościami Spółki cywilnej, której on był wspólnikiem, lecz nie jego zaległościami jako podatnika. Podatnikiem była bowiem Spółka cywilna, jako jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Mąż skarżącej jako osoba trzecia w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ mógł ponosić odpowiedzialność za zaległości spółki w podatku VAT na podstawie art. 115 Ordynacji podatkowej.

Skoro więc mąż skarżącej nie był podatnikiem tego podatku /art. 26 Ordynacji podatkowej/, to nie miał w tej sprawie zastosowania art. 29 par. 1 tej Ordynacji, który mógłby uzasadniać odmowę wydania skarżącej zaświadczenia o nieposiadaniu zaległości podatkowych.