Wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2002 r., sygn. III SA 2558/00

Zawisłość sprawy w postępowaniu odwoławczym /art. 220 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i związana z tym dewolucja kompetencji stanowią czasową przeszkodę do skorzystania z trybu rektyfikacji zapadłej w niej wcześniej, lecz jeszcze nieostatecznej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi "P" - spółki z o.o. w G. na postanowienie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 10 sierpnia 2000 r. w przedmiocie sprostowania decyzji w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3, ust. 2 pkt 3 i ust. 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonego postanowienia i poprzedzających go 12 postanowień inspektora kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w G. oraz uchylił decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 23 marca 2001 r., a także zasądził od Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej na rzecz strony skarżącej dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Inspektor z UKS w G. po przeprowadzeniu kontroli skarbowej w Spółce z o.o. "P." w G. wydał 12 decyzji z dnia 14.06.2000 r. określających zaległość w podatku od towarów i usług za miesiące okresu od 1.10.1997 r. do 30.09.1998 r. Od decyzji tych pełnomocnik Spółki złożył odwołanie z dnia 20.06.2000 r. do Izby Skarbowej w G. Inspektor dwunastoma postanowieniami z dnia 28.06.2000 r. sprostował z urzędu oczywiste omyłki w wydanych decyzjach. Za takie uznał on wpisanie w uzasadnieniach decyzji w dwóch miejscach "w par. 1 pkt 2 umowy" zamiast "w par. 1 pkt 1 umowy". Właśnie to uchybienie wytknięto w złożonych odwołaniach od decyzji inspektora. Na postanowienia te wniesiono zażalenie, twierdząc, że naruszono przepis art. 215par. 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /t.j. Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./. Zażalenia tego Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej /GIKS/ nie uwzględnił i postanowieniem z dnia 10.08.2000 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie inspektora. Na to postanowienie pełnomocnik Spółki z o.o. "P." złożył skargę z dnia 29.08.2000 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zakwestionowano w niej prawo inspektora do wydania postanowienia o sprostowaniu oczywistych omyłek, po wniesieniu odwołań do organu odwoławczego. W skardze przyjęto, że inspektor kontroli skarbowej nie mógł prostować z urzędu oczywistych omyłek po zakończeniu postępowania kontrolnego w okresie, gdy sprawa znalazła się już w postępowaniu odwoławczym. Skarżący stwierdził ponadto, iż wydanym postanowieniem organy obu instancji naruszyły przepis art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej.