Wyrok NSA z dnia 24 marca 2006 r., sygn. II FSK 534/05

1. Niezależnie od tej kwestii formalnej należy zauważyć, że sad administracyjny nie dokonuje ustaleń faktycznych, nie przeprowadza dowodów (poza dowodami z dokumentów w przypadkach, o których mowa w art. 106 § 2 u.p.p.s.a.), ocenia natomiast legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy (art. 133 § 1 u.p.p.s.a).
2. W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe co decyduje w konsekwencji także o tym. że zgodnie z zasadą lex specjalis derogat legi generali darowizny na kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza, podlegają wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych bez konieczności spełnienia przesłanek z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.f., a warunkiem ich zastosowania jest wyłącznie spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 55 ust. 7 ustawy kościelnej. W szczególności kościelna osoba prawna ma obowiązek przedstawić darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńcza.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 grudnia 2004 r. sygn. akt SA/Sz 1399/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę na decyzje Izby Skarbowej w Szczecinie Ośrodek Zamiejscowy z dnia 24 czerwca 2003 r., która na podstawie art. 21 § 3 i art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137,poz. 926 ze zm.) oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 r. Nr 90.poz. 416 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania złpżonego przez Grzegorza i Danutę B od decyzji wydanej w dniu 25 kwietnia 2003 r. przez Drugi Urząd Skarbowy w Koszalinie, określającej wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. utrzymano w mocy decyzje organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji ostatecznej podano, że Grzegorz B w 1999 r. prowadził na własny rachunek pozarolniczą działalność gospodarcza w Przedsiębiorstwie Budowlanym A w K Działalność ta opodatkowana była podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, a podatnik prowadził ewidencje na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi rozchodów i przychodów (Dz. U. Nr 148.poz. 720).

W wyniku kontroli podatkowej, przeprowadzonej w przedsiębiorstwie podatnika, dotyczącej prawidłowości rozliczania się z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. stwierdzono zawyżenie o kwotę 3.302,93 zł kosztów uzyskania przychodów, na która to kwotę złożyło się: