Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. II FSK 1090/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Po 1311/07 w sprawie ze skargi "S. S." sp. z o. o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 18 czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 18 czerwca 2003 r. Izba Skarbowa w P. utrzymała w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. określającą spółce z o.o. "S. S." zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 1998 r.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że spółka nie wykazała w zeznaniu rocznym za rok 1998 przychodu z tytułu korzystania z nieoprocentowanej pożyczki otrzymanej od S. P. w wysokości 200.000 USD i tym samym zaniżyła przychód podlegający opodatkowaniu. Ustalono, że jedynym bankiem obsługującym kontrolowaną spółkę był P. SA. Dlatego też, w celu ustalenia wysokości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, dokonano analizy oprocentowania kredytów gospodarczych udzielonych w 1998 r. przez ten bank. Dla ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń przyjęto najkorzystniejszą dla spółki stawkę oprocentowania kredytu, tj. stawkę 20,5%. Organ podatkowy zakwestionował także, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku w wysokości 2.932,50 zł za wykonanie systemu alarmowego, z uwagi na naruszenie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.), zgodnie z którym nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych.

Rozstrzygnięcie Izby Skarbowej zostało zaskarżone do Sądu. Zarzucono naruszenie art. 16 ust. 1 pkt 1b u.p.d.o.p., poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji przyjęcie, że wykonanie systemu alarmowego nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu oraz art. 12 ust. 1 pkt 2 i art. 12 ust. 6 pkt 4 tej samej ustawy, poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji bezpodstawne określenie przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w postaci nieoprocentowanej pożyczki.