Wyrok NSA z dnia 9 marca 2010 r., sygn. II FSK 1763/08

W odniesieniu do decyzji, której nie ma już w obrocie prawnym, nie można dokonać jej korekty. W takim przypadku możliwe byłoby jedynie zadeklarowanie, iż decyzja organu pierwszej instancji została wydana z naruszeniem prawa, jednakże tego rodzaju rozstrzygnięcia nie przewidują przepisy art. 233 o.p.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie: NSA Antoni Hanusz, WSA del. Piotr Pietrasz (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 3 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Lu 191/08 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 29 stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązania pieniężnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 3 czerwca

2008 r. oddalił skargę M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 29 stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego.

Z ustaleń stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że decyzją z dnia 29 stycznia 2008 r. nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpatrzeniu odwołania M. S. od decyzji Naczelnika D. Urzędu Skarbowego w L. z dnia 7 listopada 2007r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego - umorzył postępowanie odwoławcze.

Naczelnik D. Urzędu Skarbowego w L. określił M. S. przybliżoną kwotę zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2001 r. w wysokości 510.000 zł i dokonał zabezpieczenia tego zobowiązania na majątku podatnika. Od powyższej decyzji M. S. złożył odwołanie zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 33 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, póz. 60 ze zm.), dalej: o.p., przez wadliwe jego zastosowanie, gdyż wyłączną przesłanką zabezpieczenia jest realna i udowodniona obawa, że podatnik nie wykona przyszłej decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe.