Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. II FSK 2909/12

Wydając decyzję określającą odsetki od niezapłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy organ podatkowy nie bada okoliczności faktycznych, które mają znaczenie dla wymiaru zobowiązania podatkowego, ale dokonuje matematycznej operacji w sytuacji, gdy zaistnieją ustawowo przewidziane przesłanki do określenia odsetek.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak, Jerzy Płusa, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 lipca 2012 r. sygn. akt I SA/Gl 365/11 w sprawie ze skargi A. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2.700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1. Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 17 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 365/11, oddalający skargę A. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. A. O. prowadziła w 2007 r. działalność gospodarczą. Dochody uzyskiwane z działalności podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki 19%.

3. Kontrola podatkowa wykazała nieprawidłowości w ewidencjonowaniu przychodów i kosztów ich uzyskania za 2007 r., a stwierdzone nieprawidłowości doprowadziły do wszczęcia przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. postępowania podatkowego w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok. W oparciu o materiał dowodowy podatkowego organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził zaniżenie przychodów z działalności gospodarczej wskutek nie zaewidencjonowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nastąpiła na podstawie 2 aktów notarialnych, a nabywcą nieruchomości była firma P. sp. z o.o. z siedzibą w K..