Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1487/18

O rażącym naruszeniu prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 O.p. można mówić wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w sprzeczności z treścią przepisu przez proste ich zestawienie, a więc gdy na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że treść decyzji pozostaje w sprzeczności z treścią przepisu. W sytuacji gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od oceny w sprawie z różną wykładnią przepisu prawa, nie może dojść do "rażącego" naruszenia prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 O.p. Ponadto doręczenie decyzji jest instytucją procesową wykraczającą poza samą decyzję. Nie można zatem nawet przy błędnym doręczeniu decyzji, niezgodnym z treścią przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa mówić o rażącym naruszeniu prawa, które tkwi w decyzji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA del. Maciej Kurasz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Po 795/17 w sprawie ze skargi P. K. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela w postępowaniu zabezpieczającym

1) oddala skargę kasacyjną,

2) zasądza od P. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 października 2017 r., sygn. akt I SA/Po 795/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę P. K. (zwanego dalej "Skarżącym") na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia 26 lutego 2014 r. w przedmiocie stanowiska wierzyciela w sprawie uznania za nieuzasadnione zarzutów na prowadzone postępowanie zabezpieczające.

Sąd pierwszej instancji - wskazując na art. 190 i art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej "p.p.s.a.") - uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Powołując się na treść uzasadnienia wyroku NSA z dnia 18 maja 2017 r., o sygn. akt II FSK 1083/15, którym jest związany podał, że w pierwszej kolejności należało rozstrzygnąć kwestię zgodności z prawem zastosowanej procedury doręczenia Skarżącemu decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia 4 listopada 2013 r. w przedmiocie zabezpieczenia na majątku Skarżącego zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2008 r. oraz doręczenia Skarżącemu zarządzenia zabezpieczenia z dnia 19 listopada 2013 r., nr [...], a następnie, czy ewentualne uchybienie tej procedury mogło mieć wpływ na wynik sprawy np. poprzez spowodowanie po stronie Skarżącego uszczerbku w zakresie możliwości obrony jego praw.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00