Wyrok NSA z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. I FSK 473/18

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 717/17 w sprawie ze skargi M. we W. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 kwietnia 2017 r. nr 0461-ITPP2.4512.32.2017.2.AK w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 30 listopada 2017 r., wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 września 2017 r., I SA/Bd 717/17 uchylającego interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 kwietnia 2017 r.

1.2. W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że spór w sprawie dotyczy uznania usług świadczonych przez wnioskodawcę polegających na organizacji (współorganizacji) nieodpłatnych imprez (szczegółowo wymienionych we wniosku z dnia 3 marca 2017 r.), za związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i koniczności zastosowania przepisu art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o PTU). W ocenie Sądu pierwszej instancji, zarówno z wniosku o udzielenie interpretacji, jak i jego uzupełnienia z dnia 3 marca 2017 r., wynika, że usługi nieodpłatne świadczone były w związku z prowadzoną przez M. działalnością gospodarczą. Skarżący jednoznacznie wskazał, że porównując cele i obowiązki wynikające z ustawy o muzeach z prowadzoną sprzedażą, można powiedzieć, że są ze sobą powiązane i mają na celu nie tylko promowanie zasobów dziedzictwa kulturowego posiadanego przez M., upowszechnianiu wiedzy o kulturze i tradycji, a także zapewnieniu niezbędnej promocji i reklamy M.. Odpowiadając na wezwanie organu, wnioskodawca wskazał, że podczas wymienionych czynności nieodpłatnych każdorazowo udostępniane są punkty sprzedaży pamiątek i wydawnictw muzealnych a także płatny jest wstęp na sale wystawowe. Dodatkowo podczas dwóch imprez (poz. 9 i 10 uzupełnienia wniosku) pobierana jest opłata za udostępnianie stoiska od wystawcy a wszystkie wymienione czynności nieodpłatne mają charakter promocyjny i marketingowy co umożliwia poszerzenie grona zwiedzających odpłatnie M. i jednocześnie zwiększa dochody ze sprzedaży pamiątek i wydawnictw muzealnych.

1.3. W związku z powyższym, zdaniem Sądu pierwszej instancji, brak podstaw do twierdzenia, że skarżący nie przedstawił wystarczającej argumentacji na poparcie swojego stanowiska. W ocenie Sądu pierwszej instancji strona wyraźnie wskazała, że organizowane nieodpłatnie imprezy mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. wykonywane są w ramach działalności promocyjnej i marketingowej w celu zwiększenia sprzedaży opodatkowanej.