Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 5 maja 2023 r., sygn. III FSK 651/22

Sąd pierwszej instancji powinien dokonać pełnej i dokładnej kontroli legalności postanowień administracyjnych, uwzględniając wszystkie zarzuty i argumenty skarżącego, a uzasadnienie wyroku powinno jasno odzwierciedlać tę kontrolę. Bez tego, Sąd drugiej instancji nie jest w stanie przeprowadzić merytorycznej oceny skargi kasacyjnej, co jest niezgodne z zasadą dwuinstancyjności postępowania sądowego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 lutego 2022 r. sygn. akt I SA/Po 946/21 w sprawie ze skargi G. sp. z o.o. z siedzibą w P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2021 r. nr [...] w przedmiocie czynności zabezpieczających 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu na rzecz G. sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 560 (słownie: pięćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Po 946/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę G. sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: skarżąca lub spółka) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu (dalej: Dyrektor IAS lub organ odwoławczy) z dnia 30 września 2021 r., oddalające skargę na czynność egzekucyjną.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny:

Naczelnik Urzędu Skarbowego P. (dalej: Naczelnik US P. lub organ pierwszej instancji) prowadził względem spółki postępowanie zabezpieczające na podstawie zarządzenia zabezpieczenia z dnia 28 października 2020 r. Zarządzenie zabezpieczenia wystawiono w związku z decyzją Naczelnika US . z dnia 14 października 2020 r. w przedmiocie zabezpieczenia. Zawiadomieniem z dnia 29 października 2020 r. dokonano zajęcia zabezpieczającego wierzytelności rachunków bankowych i wkładów oszczędnościowych w banku P. S.A. (dalej: Bank). Zawiadomienie doręczono spółce w dniu 13 listopada 2020 r. Spółka wniosła pismo z dnia 19 listopada 2020 r., które w części zostało przez organ potraktowane jako skarga na czynność zabezpieczającą. Naczelnik US P. postanowieniem z dnia 25 czerwca 2021 r. oddalił skargę skarżącej na zajęcie zabezpieczające. Organ stwierdził, że zajęcie zabezpieczające z rachunków bankowych zostało dokonane w sposób prawidłowy, zgodnie z art. 80 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm., dalej: u.p.e.a.). Zawiadomienie o zajęciu wierzytelności zawierało wszelkie informacje i pouczenia, o których stanowi art. 67 § 2 i 2a u.p.e.a. Zostało ono doręczone skarżącej w sposób prawidłowy, określony w art. 46 § 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2020 r. poz. 256 ze zm., dalej: K.p.a.). Naczelnik US podniósł, że dłużnik zajętej wierzytelności pismem z 29 października 2020 r. zawiadomił, że nie prowadzi rachunku bankowego dla skarżącej.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00