Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2019 r., sygn. II PK 2/18

Wystąpienie z pozwem o zadośćuczynienie przerywa bieg terminu przedawnienia nie tylko co do wysokości zadośćuczynienia podanej w pozwie, ale także co do wartości zadośćuczynienia, jeżeli poszkodowany może określić ją dopiero po ustaleniu w sprawie okoliczności ostatecznie decydujących o wysokości tego świadczenia, a jednocześnie zastrzega, że z tej przyczyny żądanie może ulec zwiększeniu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący)

SSN Dawid Miąsik (sprawozdawca)

SSN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa T. M. przeciwko A. SA we W. o zadośćuczynienie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 kwietnia 2019 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt IX Pa [...],

uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego we W. z 4 listopada 2016 r., sygn. akt XP [...] i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

T. M. (powódka) pozwem z 30 maja 2011 r. wniosła o zasądzenie od A. S.A. (pozwany) odszkodowania w wysokości 25.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 21 października 2009 r., za stosowanie wobec niej mobbingu, który spowodował u niej rozstrój zdrowia, w tym ujawnienie się u powódki choroby zawodowej. Na rozprawie 24 września 2013 r. powódka złożyła pismo, w którym rozszerzyła powództwo o 10.000 zł. W piśmie z 7 października 2013 r. pozwany podniósł zarzut przedawnienia całości roszczenia, a w szczególności przedawnienia roszczenia w wysokości 25.000 zł tytułem zadośćuczynienia za ból i cierpienie spowodowane chorobą zawodową.