Interpretacja indywidualna z dnia 04.11.2013, sygn. ITPB3/423-359/13/PS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/423-359/13/PS

Czy Wnioskodawca może uznać nieściągalność wierzytelności za udokumentowaną stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w związku z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dopiero w roku, w którym uzna postanowienie komornika o bezskuteczności egzekucji za zgodne ze stanem faktycznym, to jest w roku, w którym uzyskał ponowne postanowienie o bezskutecznej egzekucji wydane przez komornika w tej samej sprawie?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności w Spółce powstają liczne wierzytelności, które Wnioskodawca zalicza do przychodów należnych stosownie do treści art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku nie spłacania wierzytelności w terminach umownych Wnioskodawca wnosi przeciwko dłużnikom pozwy do sądu o zapłatę. W wyniku zakończenia spraw sądowych wydawane są nakazy zapłaty zasądzające od dłużników na rzecz Spółki stosowne kwoty. Następnie Wnioskodawca wnosi o nadanie powyższym nakazom klauzul wykonalności i w dalszej kolejności kieruje do komornika wniosek o wszczęcie egzekucji z majątku dłużników (z rachunków bankowych, z ruchomości, z wynagrodzeń za pracę, z wierzytelności, etc). W niektórych przypadkach egzekucja okazuje się bezskuteczna ze względu na brak jakiegokolwiek majątku dłużnika. W powyższych sytuacjach, komornik wydaje stosowne postanowienia potwierdzające bezskuteczność egzekucji.

Po otrzymaniu powyższych postanowień Wnioskodawca badał i analizował poszczególne przypadki - sytuacje majątkowe dłużników. W niektórych przypadkach Wnioskodawca uznawał bezskuteczność egzekucji, wynikającą z postanowień komorników, za odpowiadającą stanowi faktycznemu. Uznanie to następuje jednak nie tylko w roku, w którym komornik wydał postanowienie o bezskuteczności egzekucji, ale także w roku następnym lub nawet w latach kolejnych.