Interpretacja indywidualna z dnia 06.04.2018, sygn. 0111-KDIB2-2.4010.47.2018.1.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4010.47.2018.1.MM

Możliwość zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków z tytułu wpisu sadowego i zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków z tytułu wpisu sądowego i zastępstwa procesowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków z tytułu wpisu sądowego i zastępstwa procesowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością eksploatuje kotłownię wyposażoną w dwa kotły typu WR-10 oraz jeden kocioł WR-5. Kocioł typu WR-5 wyposażony jest w instalację odpylania zapewniającą redukcję pyłu poniżej 100 mg/m³ natomiast kotły typu WR-10 wyposażone były w indywidualne dwustopniowe instalacje odpylania spalin składające się z multicyklonu (odpylacz przelotowy) oraz baterii cyklonów, pozwalające zredukować emisję pyłów poniżej 400 mg/m³ w przeliczeniu na 6% O2. Instalacje te nie były w stanie spełnić standardów przewidzianych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania paliw oraz urządzeń lub współspalania odpadów czyli redukcji pyłu poniżej 100 mg/m³ w przeliczeniu na 6% O2 w związku z czym należało je poddać modernizacji (przebudowie). Dopuszczalne stężenie pyłów wynosiło od 1 stycznia 2016 r. 100 mg/m³ i oba kotły nie spełniały od 1 stycznia 2016 r. tych norm co Spółkę mogło narazić na duże kary finansowe. Wnioskodawca dokonał analizy stanu technicznego urządzeń odpylających kotłów WR-10 i na tej podstawie podjął decyzję o zmodernizowaniu urządzeń odpylających. Decyzja ta była uzasadniona gospodarczo czyli uniknięcie kar finansowych i poprzedzona analizą rynkową stosowanych technologii przy instalacjach odpylania dla kotłów rusztowych oraz doświadczeń nabytych przy modernizacji kotła WR-5, gdzie jako podstawowe urządzenia zastosowano multicyklon MOS (odpylacz przelotowy) baterię cyklonów CEF oraz moduł doczyszczający w postaci filtra workowego. W dniu 6 lutego 2015 r. Wnioskodawca ogłosił przetarg nieograniczony na modernizację układu odpylania. W trakcie procedury przetargowej został wybrany wykonawca K. spółka z o.o., z którą została podpisana umowa na modernizację układu odpylania. Wartość robót miała wynosić zgodnie z umową po aneksach 1 134 000 zł netto. Spółka prowadziła w latach 2015 i 2016 oraz 2017 inwestycję pt. .... Koszty zaksięgowane na koncie inwestycje rozpoczęte wyniosły 626 734 zł. Termin wykonania umowy został wielokrotnie przesuwany na wniosek wykonawcy. Wnioskodawca pismem z 9 stycznia 2017 r. odstąpił od umowy z dnia 12 marca 2015 r. Jako przyczynę wskazał nieosiągnięcie stężenia pyłów za odpylaczem każdego kotła poniżej 100 mg/m³. Efektem inwestycji przeprowadzonej przez wykonawcę było kilkukrotne zawyżenie dopuszczalnej normy stężenia pyłów. Jednocześnie spółka naliczyła karę umowną. Podstawą naliczenia kary umownej był Aneks nr 9 do umowy z 15 marca 2015 r. w brzmieniu następującym W przypadku stwierdzenia przez zamawiającego stężenia pyłów za odpylaczem każdego kotła ponad 100 mg /m³ jest on uprawniony do odstąpienia od umowy w ciągu 30 dni od przeprowadzenia badań stężenia pyłów oraz do dochodzenia kary umownej w wysokości 38% wynagrodzenia brutto określonego w paragrafie 5 ust. 1 niniejszej umowy i dochodzenia odszkodowania uzupełniającego na wypadek gdyby kara umowna nie pokryła szkody poniesionej przez Zamawiającego, a w szczególności szkody powstałej na skutek sankcji finansowych ze strony Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska. Po zaksięgowaniu tej inwestycji i zapłaceniu za dostawę urządzeń zgodnie z umową okazało się, że wypowiedziano umowę dotychczasowemu wykonawcy i naliczono mu karę umowną z powodu niewywiązania się z efektów inwestycji. Inwestycję dokończyła inna firma na podstawie umowy z 9 stycznia 2017 r., której przedmiotem były roboty pt. Modernizacja układu odpylania na ciepłowni rejonowej w X. część II prace naprawcze. W trakcie tych prac naprawczych nowy wykonawca dokonał wymiany dwóch filtrów workowych na filtry poziome o większej powierzchni, ponieważ stare filtry zamontowane przez K. spółkę z o.o. całkowicie nie spełniały swojego zadania. Dotychczasowe filtry zostały zdemontowane i przekazane na magazyn w trakcie prac naprawczych. Wartość zakupu tych filtrów według faktury z 27 lipca 2015 r. wynosiła 385 600 zł. Pozew o zapłatę kary umownej skierowano do postępowania sądowego w lutym 2017 r. i zapłacono 26 502 zł kosztów sądowych oraz 5 000 zł kosztów sądowych na podstawie faktury wystawionej przez biuro prawne. Spółka zleciła również w lutym 2017 r. przeprowadzenie ekspertyzy przez pracowników naukowych z Politechniki. Przeprowadzone badania jednoznacznie potwierdziły, że instalacje odpylające spaliny z kotłów WR-10 nie zapewniają dotrzymania obowiązującego standardu emisyjnego pyłu wyrażonego jako stężenie pyłu wynoszące 100 mg/m³. Potwierdziły również, że instalacja odpylania wykonana przez spółkę K. została błędnie zaprojektowana i wykonana, co uniemożliwiło osiągnięcie zakładanego poziomu emisji spalin. W opracowaniu podkreślono, że najistotniejszy jest dobór odpowiedniej powierzchni filtracyjnej i zastosowanie struktury filtracyjnej o odpowiednich parametrach pracy. Niestety wykonawca inwestycji K. spółka z o.o. niewłaściwie dobrał te parametry. Ponadto również filtry te uległy korozji w przeciągu 1,5 roku eksploatacji i prac montażowych z uwagi na duże stężenie CO2 i siarki z winy wykonawcy inwestycji, ponieważ kotły musiały być eksploatowane w okresie wiosennym, jesiennym i zimowym 2 sezony. W czerwcu 2017 r. zostały one sprzedane wraz ze zbiornikiem pyłów za cenę 17 000 zł, ponieważ dla Spółki stały się całkowicie bezużyteczne i przedstawiały wartość złomu nie mogły być zamontowane w innych instalacjach, były bowiem zaprojektowane i wytworzone pod potrzeby konkretnej instalacji. Prace naprawcze zostały zakończone w maju 2017 r. a 25 maja 2017 r. został sporządzony protokół odbioru końcowego środka trwałego Modernizacji układu odpylania kotłów WR na ciepłowni rejonowej w X. II etap (rok 2017). Wartość przejmowanej modernizacji wyniosła 680 000 zł (prace naprawcze tylko). Wyniki pomiarów kotłów potwierdziły spełnienie standardów emisyjnych poniżej 100 mg/m³ CO2. Wartość przyjętej inwestycji wyniosła ostatecznie 1 346 537,74 zł symbol KŚT 6/65/655 stawka amortyzacyjna 10% rocznie. Od tej wartości od czerwca 2017 r. była naliczana amortyzacja podatkowa. W grudniu 2017 r. po konsultacji z biegłym rewidentem badającym sprawozdanie finansowe Spółka zmniejszyła wartość tego środka trwałego o wartość zdemontowanych filtrów, tj. 385 600 zł i dokonała korekty amortyzacji o kwotę 38 560 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania: