Załącznik Nr 1 do Zarządzenia Nr 32 Ministra Sportu i Turystyki
z dnia 5 listopada 2015 r.

INSTRUKCJA GOSPODAROWANIA SKŁADNIKAMI MAJĄTKU SKARBU PAŃSTWA BĘDĄCYMI W DYSPOZYCJI MINISTERSTWA SPORTU I TURYSTYKI ORAZ INWENTARYZACJI MAJĄTKU I ZASAD ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA POWIERZONE MIENIE W ZAKRESIE DYSPONENTA III STOPNIA [1]

Rozdział 1.

Przepisy ogólne

§ 1. Ilekroć w Instrukcji gospodarowania składnikami majątku Skarbu Państwa będącymi w dyspozycji Ministerstwa Sportu i Turystyki oraz inwentaryzacji majątku i zasad odpowiedzialności za powierzone mienie w zakresie dysponenta III stopnia, zwanej dalej „Instrukcją”, jest mowa o:

1) MSiT – rozumie się przez to Ministerstwo Sportu i Turystyki;

2) ustawie – rozumie się przez to ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.);

3) ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – rozumie się przez to ustawę z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.);

4) rozporządzeniu – rozumie się przez to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 maja 2010 r. w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego, w który wyposażone są jednostki budżetowe (Dz. U. Nr 114, poz. 761);

5) komórce organizacyjnej – rozumie się przez to komórkę organizacyjną MSiT;

6) Głównym Księgowym Ministerstwa – rozumie się przez to Głównego Księgowego dysponenta III stopnia;

7) Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) – rozumie się przez to klasyfikację określoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622);

8) pracowniku – rozumie się przez to osobę związaną z MSiT stosunkiem pracy lub wykonującą zadania zlecone przez MSiT w innej formie;

9) magazynie – rozumie się przez to jedno lub kilka miejsc składowania materiałów zlokalizowanych w pomieszczeniach zamykanych lub na wyznaczonym terenie prowadzonym przez pracownika Biura Administracyjnego;

10) użytkowniku – rozumie się przez to osobę, która korzysta ze składników majątku w celu wykonywania obowiązków służbowych;

11) Kodeksie Pracy – rozumie się przez to ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.).

§ 2. 1. Do składników majątku Skarbu Państwa będących w dyspozycji MSiT zalicza się:

1) środki trwałe o wartości początkowej przekraczającej kwotę określoną w art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

2) pozostałe środki trwałe o charakterze wyposażenia;

3) grunty;

4) nieruchomości;

5) wartości niematerialne i prawne (WNiP).

2. Środki trwałe o wartości początkowej przekraczającej kwotę określoną w art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wycenia się według rzeczywistych cen nabycia, tj. według cen zakupu brutto powiększonych o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem do stanu zdatnego do używania w celu przekazania środków trwałych do użytkowania.

3. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu, to wartość początkową tych środków powiększa się o sumę poniesionych kosztów na ich ulepszenie (przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja), które powodują zwiększenie wartości użytkowej środka trwałego, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych.

4. Środki trwałe w dniu przyjęcia do używania wycenia się następująco:

1) w przypadku zakupu środków trwałych nie wymagających montażu – według ceny nabycia;

2) w przypadku ujawnienia w trakcie inwentaryzacji – według posiadanych dokumentów z uwzględnieniem zużycia, a przy ich braku według wartości godziwej;

3) w przypadku spadku lub darowizny – według wartości godziwej z dnia otrzymania lub w niższej wartości określonej w umowie o przekazaniu;

4) w przypadku otrzymania w sposób nieodpłatny od Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego – w wysokości określonej w decyzji o przekazaniu.

5. Umorzenie środków trwałych oblicza się na koniec roku obrotowego według metody liniowej stosując maksymalne stawki amortyzacyjne wykazane w załączniku nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

6. W przypadku gdy nieumorzony środek trwały uległ w trakcie roku obrotowego likwidacji, sprzedaży lub przekazaniu, odpisów umorzeniowych dokonuje się do końca miesiąca, w którym był użytkowany.

§ 3. 1. Pozostałe środki trwałe o charakterze wyposażenia dla których prowadzona jest ewidencja ilościowo-wartościowa, to środki dla których wartość nie przekracza kwoty określonej w art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

2. Do pozostałych środków trwałych umarzanych jednorazowo – o charakterze wyposażenia zalicza się:

1) składniki majątkowe o cenie nabycia nieprzekraczającej kwoty określonej w art. 16f ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz okresie używania dłuższym niż rok, a w szczególności sprzęt biurowy, m.in.:

a) maszyny biurowe i urządzenia biurowe, m.in. kalkulatory, dyktafony, telefony komórkowe, urządzenia do transmisji bezprzewodowej,

b) wyposażenie obiektów recepcyjnych i socjalnych,

c) przedmioty dekoracyjne,

d) aparaturę i sprzęt elektrotechniczny oraz oświetleniowy, m.in.: odbiorniki radiowe, odbiorniki telewizyjne, monitory, magnetofony, głośniki, wentylatory, odkurzacze, suszarki, maszyny, centralki i aparaty telefoniczne, żyrandole, lampy, piecyki i grzejniki elektryczne,

e) sprzęt użytku kulturalnego i turystyczno-sportowego,

f) narzędzia warsztatowe, np.: wiertarki, szlifierki, obrabiarki, zestawy narzędzi,

g) różne: plombownice, numeratory, prasy do suchych pieczęci, teczki, torby, deski do prasowania, zegary, parasole itp.,

h) zestawy komputerowe, drukarki, tablety, laptopy, sprzęt teleinformatyczny, itp.;

2) składniki majątkowe bez względu na ich wartość:

a) meble i dywany,

b) środki ochrony indywidualnej, odzież i obuwie robocze, ubiory służbowe.

3. Do pozostałych środków trwałych nie zalicza się rzeczy ruchomych o niewielkiej wartości początkowej do 500 zł, wydawanych pracownikom do indywidualnego korzystania. Podlegają one ewidencji ilościowej.

§ 4. 1. Grunty nabywane w ramach tytułu inwestycyjnego przyjmowane są na stan w momencie nabycia. Wartość budynków i budowli, nabytych łącznie z gruntem oraz koszt ich rozbiórki obciążają wartość inwestycji.

2. Umarza się jednorazowo i w całości zalicza się w koszty pozostałe środki trwałe o wartości początkowej powyżej 500 zł oraz nieprzekraczającej kwoty określonej w art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w momencie oddania ich do użytkowania.

3. Nowoprzyjęte środki trwałe umarzane w czasie, amortyzuje się począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym przyjęto je do użytkowania. Pozostałe środki trwałe spisuje się w koszty w miesiącu przyjęcia do użytkowania.

4. Nie umarza się gruntów oraz dóbr kultury.

5. Środki trwałe w budowie (inwestycje) wycenia się zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy.

§ 5. 1. Do WNiP, nie zalicza się systemów operacyjnych, które są niezbędne do uruchomienia środka trwałego w postaci zestawu komputerowego. Wartość systemów operacyjnych zwiększa wartość początkową zestawów komputerowych.

2. WNiP nie stanowią kosztów wykonania strony internetowej.

3. Zakupiona po wygaśnięciu starej licencji nowa licencja na ten sam program komputerowy stanowi odrębny, oddzielnie amortyzowany tytuł WNiP.

4. Uaktualnienia stanowią nową WNiP jeżeli spełniają przesłanki określone w art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy.

5. W przypadku licencji wielostanowiskowej, do której jest tylko jeden klucz będzie stanowiła WNiP jeżeli spełnia przesłanki art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy.

6. Licencje na programy komputerowe i prawa autorskie amortyzuje się przy zastosowaniu stawki w wysokości 50% (okres amortyzacji 24 miesiące). Pozostałe WNiP o nieprzekraczającej wartości początkowej określonej w art. 16f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są uznawane za koszty, umarzane w 100% ich wartości w momencie oddania do użytkowania.

7. Modyfikacja oprogramowania, która wiąże się z udzieleniem nowej licencji lub przeniesieniem praw autorskich stanowi samodzielny tytuł WNiP.

8. WNiP nie podlegają ulepszeniu – w kreślonych przypadkach może powstać jedynie nowa WNiP.

Rozdział 2.

Ewidencja składników majątku w MSiT

§ 6. 1. Ewidencja składników majątku MSiT prowadzona jest na kontach syntetycznych w Biurze Dyrektora Generalnego (w ujęciu wartościowym) oraz na kontach analitycznych w Biurze Administracyjnym (w ujęciu ilościowo – wartościowym i ilościowym).

2. Ewidencję stanowi wykaz obiektów inwentarzowych składników majątkowych i służy do ewidencji środków trwałych, WNiP oraz dokonywanych od nich odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych w ujęciu:

1) ilościowo-wartościowym;

2) ilościowym.

3. Prowadzenie ewidencji ma na celu w szczególności:

1) ustalenie wartości początkowej poszczególnych środków trwałych;

2) identyfikację środków trwałych oraz miejsce ich użytkowania i osób za nie odpowiedzialnych podczas użytkowania;

3) grupowanie środków trwałych w układzie wymaganym w bilansie oraz zapewniającym dane do sprawozdań, a także dotyczącym przychodu i rozchodu środków trwałych;

4) prawidłowe obliczenie odpisów umorzeniowych.

4. Ewidencję majątku obcego prowadzi się w systemie komputerowym. Składniki majątku obcego ewidencjonuje się zgodnie z numerami ewidencyjnymi nadanymi przez właściciela lub innymi dostępnymi oznaczeniami.

5. Sposób ustalania wartości początkowej składników majątku reguluje zarządzenie nr 7 Dyrektora Generalnego Ministerstwa Sportu i Turystyki z dnia 2 października 2015 r. w sprawie w sprawie Polityka rachunkowości dla dysponenta III stopnia w zakresie części 25 – Kultura fizyczna, części 40 – Turystyka Ministerstwa Sportu i Turystyki.

§ 7. 1. Ewidencję w ujęciu ilościowo – wartościowym prowadzi się zgodnie z podziałem wynikającym z Klasyfikacji Środków Trwałych w sposób umożliwiający wyodrębnienie następujących rodzajów aktywów:

1) nabytych środków trwałych – umarzanych stopniowo (ST);

2) środków trwałych o charakterze wyposażenia – umarzanych jednorazowo (PST);

3) WNiP, z zastrzeżeniem, że nie zalicza się do nich oprogramowania, które jest niezbędne do uruchomienia środka trwałego w postaci zestawu komputerowego, stanowiąc tym samym jego integralną część, wartość oprogramowania zwiększa wartość początkową zestawów komputerowych;

4) depozytów;

5) składników majątku będących sprzętem, oprogramowaniem lub licencjami informatycznymi;

6) składników majątku będących nieruchomościami;

7) składników majątku przekazanych do użytkowania Spółce PL2012+ i Centralnemu Ośrodkowi Sportu.

2. Ewidencja w ujęciu ilościowo-wartościowym umożliwia ustalenie wartości początkowej oraz ilości oddanej do użytkowania.

3. Ewidencję w ujęciu ilościowym, prowadzi się dla składników o niewielkiej wartości początkowej (poniżej 500 zł) z wyodrębnieniem rejestrów dla składników majątku będących sprzętem, oprogramowaniem lub licencjami informatycznymi.

§ 8. 1. Biuro Administracyjne prowadzi karty użytkownika składników majątku, stanowiące wykaz składników majątku znajdujących się na stanie poszczególnych użytkowników. Wzór karty użytkownika majątku stanowi:

1) karta użytkownika sprzętu biurowego stanowiąca załącznik nr 1 do Instrukcji;

2) karta użytkownika sprzętu informatycznego stanowiąca załącznik nr 1a do Instrukcji.

2. Dla każdego pomieszczenia MSiT, Biuro Administracyjne prowadzi wykaz składników majątku, które nie zostały wpisane w karty użytkownika składników majątku. Wzór wykazu stanowi załącznik nr 2 do Instrukcji.

3. Wykaz składników majątku wymieniony w ust. 1 jest aktualizowany nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy oraz w każdym przypadku zmiany miejsca ich użytkowania.

4. O zmianie miejsca użytkowania składnika majątku niebędącego sprzętem informatycznym, użytkownik niezwłocznie informuje Biuro Administracyjne.

§ 9. 1. Dla składników majątku o wartości powyżej 10.000 zł, stanowiących urządzenia biurowe lub sprzęt informatyczny, odrębnie dla każdego urządzenia, Biuro Administracyjne prowadzi elektroniczne karty urządzenia biurowego. Wzór karty stanowi załącznik nr 3 do Instrukcji.

2. Karta, określona w ust. 1 służy do szczegółowej ewidencji stanu technicznego składników majątku, o którym mowa w ust. 1, stanowiąc tym samym ewidencję napraw i konserwacji.

§ 10. 1. Dla zakupionych publikacji książkowych rejestr tych publikacji prowadzi Biuro Administracyjne.

2. Dla zakupionych materiałów promocyjnych prowadzone są odrębne rejestry w poszczególnych komórkach organizacyjnych.

Rozdział 3.

Obrót składnikami majątku MSiT

§ 11. 1. Odbiór składników majątku zakupionych lub pozyskanych w inny sposób przez MSiT polega na:

1) odbiorze składnika majątku wraz z dokumentami od dostawcy, w tym m. in. fakturą, protokołem przekazania, instrukcją producenta danego sprzętu, zaleceniami producenta danego sprzętu, kartą gwarancji;

2) sprawdzeniu dostarczonego składnika majątku w zakresie zgodności z fakturą, protokołem przekazania, zamówieniem, umową lub specyfikacją;

3) sprawdzeniu składnika majątku w zakresie ewentualnych uszkodzeń;

4) opisaniu i zatwierdzeniu pod względem merytorycznym faktury na zakup składnika majątku w przypadku zakupu.

2. Podstawą ujęcia w księgach inwentarzowych przychodu składników majątku są dokumenty źródłowe, w szczególności:

1) zatwierdzona pod względem merytorycznym faktura;

2) zatwierdzony pod względem merytorycznym rachunek;

3) protokół odbioru obiektu powstałego w procesie inwestycyjnym;

4) protokół zdawczo-odbiorczy wraz z decyzją kompetentnego organu dotyczącą nieodpłatnego przekazania.

3. Na fakturze i rachunku bezwzględnie muszą być wyszczególnione poszczególne składniki dokonywanych zakupów wraz z ceną jednostkową. Faktura nie zawierająca danych, o których mowa w ust. 2, nie może zostać przyjęta przez pracownika prowadzącego ewidencję.

§ 12. 1. Przyjęcie środka trwałego dokumentowane jest poprzez wystawienie przez Biuro Administracyjne następujących dokumentów:

1) OT – PRZYJĘCIE ŚRODKA TRWAŁEGO – w przypadku środków trwałych i WNiP o wartości przekraczającej 3500 zł; wzór OT stanowi załącznik nr 4 do Instrukcji;

2) PP – PRZYJĘCIE WYPOSAŻENIA – w przypadku pozostałych środków trwałych i WNiP innych niż informatyczne; wzór PP stanowi załącznik nr 5 do Instrukcji;

3) AS – PRZYJĘCIE WYPOSAŻENIA – w przypadku pozostałych środków trwałych informatycznych i WNiP informatycznych; wzór AS stanowi załącznik nr 6 do Instrukcji.

2. Po otrzymaniu dokumentów określonych w ust. 1 pracownicy odpowiedzialni za prowadzenie ewidencji majątku niezwłocznie dokonują wpisu składnika majątku do ewidencji w odpowiednim rejestrze, a następnie:

1) w przypadku przekazania składnika majątku do użytkowania niezwłocznie dokonują odpowiedniego wpisu w karcie użytkownika składnika majątku, gdzie użytkownik czytelnym podpisem przyjmuje na swój stan dany składnik majątku;

2) w przypadku składników majątku niepodlegających przyporządkowaniu poszczególnym użytkownikom odnotowują umiejscowienie składników majątku w wykazach, o których mowa w § 9 ust. 2;

3) w przypadku pozostawienia składników majątku w magazynach odnotowują ten fakt w ewidencji.

3. Zatwierdzony przez osoby odpowiedzialne za prowadzenie ewidencji majątku, dokument OT, PP lub AS, przekazywany jest niezwłocznie do wyznaczonego przez Głównego Księgowego Ministerstwa, pracownika Biura Dyrektora Generalnego w MSiT i stanowi potwierdzenie przyjęcia do użytkowania.

4. Dokument OT stanowi również potwierdzenie w przypadku ulepszenia środka trwałego w trakcie okresu użytkowania, w wyniku przebudowy, rozbudowy lub modernizacji. Wartość początkową powiększa się o sumę wydatków poniesionych na ulepszenie. Dokumentem potwierdzającym wpisanie do ewidencji środków trwałych jest dokument OT.

§ 13. 1. W przypadku konieczności zachowania niezbędnej rezerwy niektórych składników majątku dla potrzeb zachowania ciągłości działania MSiT przechowuje się je w wyznaczonych magazynach dla:

1) artykułów spożywczych;

2) materiałów biurowych;

3) artykułów czystościowych;

4) materiałów eksploatacyjnych.

2. Pracownik, któremu powierzono prowadzenie magazynu, przyjmuje odpowiedzialność materialną po przeprowadzeniu inwentaryzacji – spisu z natury, na podstawie protokołu i złożonego przez niego oświadczenia o odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie.

3. Pracownik odpowiedzialny za prowadzenie magazynu zobowiązany jest do przestrzegania ustalonych zasad funkcjonowania magazynu.

4. Do obowiązków pracownika, któremu powierzono prowadzenie magazynu należy, w szczególności:

1) przyjmowanie i wydawanie materiałów na podstawie obowiązujących dowodów obrotu magazynowego;

2) sprawdzenie i porównanie ilości otrzymanych artykułów z danymi uwidocznionymi w dokumencie będącym dowodem dostawy;

3) prowadzenie ewidencji magazynowej ilościowej i wartościowej;

4) utrzymanie magazynu w należytym porządku oraz przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy i przepisów przeciwpożarowych;

5) należyte rozmieszczenie w magazynie materiałów według grup, asortymentów i rodzajów;

6) prowadzenie samokontroli zgodności stanu faktycznego zapasów z ewidencją magazynową;

7) przygotowanie magazynu do przeprowadzenia inwentaryzacji;

8) powiadomienie przełożonego o uszkodzeniu pomieszczeń, zamków, kradzieży, zepsuciu zapasów oraz innych usterkach.

5. Pracownik, któremu powierzono prowadzenie magazynu odpowiada materialnie i dyscyplinarnie za straty powstałe z jego winy a w szczególności za powstanie nieusprawiedliwionego niedoboru.

6. Przez przyjęcie materiałów na stan magazynowy rozumie się:

1) wystawienie dowodu przyjęcia dostawy z zewnątrz („Pz”);

2) zaewidencjonowanie przychodu w ujęciu ilościowym i wartościowym w ewidencji magazynu.

7. Przyjęcie materiałów na stan magazynowy i zaewidencjonowanie ich w ujęciu ilościowym i wartościowym powinno nastąpić niezwłocznie po otrzymaniu dostawy.

8. Wszystkie materiały podlegające ewidencji powinny być przyjmowane przez pracownika odpowiedzialnego za prowadzenie magazynu na podstawie odbioru ilościowego i jakościowego.

9. Podstawowym dokumentem dla przychodów magazynowych jest „Pz” – przyjęcie dostawy z zewnątrz.

10. Dowód przyjęcia „Pz” wystawia pracownik odpowiedzialny za prowadzenie magazynu. Dowód ten wystawia się oddzielnie dla każdego dowodu dostawy w dwóch egzemplarzach:

– jeden egzemplarz dokumentu „Pz” wraz z oryginałem faktury przekazuje się do Biura Dyrektora Generalnego,

– drugi egzemplarz dokumentu „Pz” i kopia faktury pozostają w Biurze Administracyjnym.

11. Wydanie materiałów z magazynu może nastąpić wyłącznie na podstawie wystawionego dowodu rozchodu – „Rw”.

12. Dowody „Rw” wystawiane są na podstawie złożonego do Biura Administracyjnego zapotrzebowania.

13. Dowody „Rw” podpisuje pracownik odpowiedzialny za prowadzenie magazynu.

14. Pracownik odbierający materiał zobowiązany jest w obecności pracownika odpowiedzialnego za prowadzenie magazynu, czytelnie pokwitować na dowodzie rozchodowym odbiór. Podpis dokumentu oznacza potwierdzenie odbioru zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym.

§ 14. 1. Dla wszystkich składników majątku znajdujących się w ewidencji MSiT Biuro Administracyjne prowadzi znakowanie.

2. Znakowanie polega na cechowaniu składników majątku naklejką z kodem kreskowym zawierającym numer inwentarzowy odpowiadający numerowi inwentarzowemu z właściwego szczegółowego rejestru.

3. Znakowania dokonuje się niezwłocznie po odbiorze i ujęciu składnika majątku w ewidencji.

§ 15. 1. Zmiana użytkownika składników majątku może nastąpić w szczególności gdy:

1) pracownik zdaje nieużytkowany składnik majątku;

2) składnik majątku zostaje wymieniony na inny składnik majątku tego samego charakteru;

3) składnik majątku poddawany jest naprawie lub konserwacji poza siedzibą MSiT;

4) składnik majątku poddany naprawie lub konserwacji nie zostaje przyznany ponownie temu samemu pracownikowi, lecz ze względu na swój stan techniczny poddawany zostaje likwidacji;

5) pracownik kończy pracę w MSiT.

2. Każdorazowa zmiana użytkownika majątku odnotowywana jest przez Biuro Administracyjne w karcie użytkownika składników majątku oraz w odpowiedniej ewidencji.

Rozdział 4.

Postępowanie ze zbędnymi i zużytymi składnikami majątku

§ 16. 1. Biuro Administracyjne na bieżąco prowadzi analizę stanu składników majątku znajdujących się w dyspozycji MSiT.

2. W przypadku zidentyfikowania w toku bieżącej działalności MSiT albo w trakcie inwentaryzacji prowadzonej na podstawie przepisów ustawy, składników rzeczowych majątku ruchomego, które: nie są wykorzystywane do realizacji zadań MSiT lub nie nadają się do dalszego użytku ze względu na zły stan techniczny lub niemożność współpracy ze sprzętem typowym, lub posiadają wady lub uszkodzenia, zagrażające bezpieczeństwu użytkowników albo najbliższego otoczenia, lub całkowicie utraciły wartość użytkową, lub są technicznie przestarzałe, Dyrektor Generalny powołuje na wniosek Dyrektora Biura Administracyjnego komisję do oceny przydatności tych składników do dalszego użytkowania, zwaną dalej w niniejszym rozdziale „Komisją”. Komisja ta przedstawia propozycje dotyczące dalszego użytkowania albo zakwalifikowania tych składników do kategorii majątku zużytego lub zbędnego, z przeznaczeniem do zagospodarowania w inny sposób.

3. Komisja sporządza protokół z przeprowadzonej oceny składników majątku wskazując, propozycje dalszego ich użytkowania bądź konieczność zakwalifikowania składników majątku do kategorii majątku zużytego lub zbędnego wraz propozycją ich zagospodarowania. Wzór protokołu stanowi załącznik nr 7 do Instrukcji.

4. Przed przedłożeniem przez Komisję propozycji sposobu zagospodarowania składników majątku ruchomego Dyrektorowi Generalnemu, Komisja ustala wartość jednostkową poszczególnych składników.

5. Komisja przedkłada protokół do zatwierdzenia Dyrektorowi Generalnemu.

§ 17. 1. W przypadku składników majątku przeznaczonych do likwidacji Komisja sporządza protokół likwidacyjny, którego wzór stanowi załącznik nr 8 do Instrukcji.

2. W przypadku składników majątku przeznaczonych do sprzedaży, darowizny lub nieodpłatnego przekazania Dyrektor Generalny przeprowadza czynności określone w rozporządzeniu.

3. Podstawę usunięcia z ewidencji składników majątku stanowi dokument LT, który po wystawieniu przez Biuro Administracyjne, zatwierdzeniu przez członków Komisji i naniesieniu zmian w ewidencji ilościowo – wartościowej przekazywany jest niezwłocznie do Biura Dyrektora Generalnego w celu naniesienia zmian w ewidencji wartościowej. Wzór dokumentu LT określa załącznik nr 9 do Instrukcji.

4. Podstawę usunięcia z ewidencji składników majątku określonych w ust. 2 stanowi dokument PT, który po wystawieniu przez Biuro Administracyjne i naniesieniu zmian w ewidencji ilościowo – wartościowej, przekazywany jest niezwłocznie do Biura Dyrektora Generalnego w celu naniesienia zmian w ewidencji wartościowej. Wzór dokumentu PT określa załącznik nr 10 do Instrukcji.

Rozdział 5.

Podział zadań i odpowiedzialności w procesie gospodarowania składnikami majątku

§ 18. 1. Zadania związane z gospodarowaniem składnikami majątku MSiT wykonuje Dyrektor Generalny.

2. W imieniu Dyrektora Generalnego i pod jego nadzorem gospodarowanie składnikami majątku prowadzi Biuro Administracyjne.

3. Wydział Administracyjno – Logistyczny w Biurze Administracyjnym odpowiada za gospodarowanie składnikami majątku, niebędącymi sprzętem informatycznym, w tym:

1) zakup składników majątku;

2) odbiór zakupionych składników majątku;

3) ewidencjonowanie w odpowiednich rejestrach MSiT;

4) wprowadzenie na stan wyposażenia w MSiT;

5) prowadzenie kart użytkownika składników majątku;

6) prowadzenie kart urządzeń biurowych dla urządzeń biurowych niebędących sprzętem informatycznym;

7) znakowanie składników majątku;

8) przekazywanie składników mienia użytkownikom;

9) prowadzenie wykazów składników majątku dla każdego pomieszczenia MSiT;

10) ubezpieczenie składników majątku;

11) naprawa i konserwacja składników majątku;

12) bieżąca analiza stanu majątku z uwzględnieniem jego stanu technicznego oraz przydatności do dalszego użytkowania;

13) gospodarowanie zbędnymi lub zużytymi składnikami majątku;

14) prowadzenie dokumentacji gospodarowania składnikami majątku.

4. Wydział Informatyczny w Biurze Administracyjnym odpowiada za ogół czynności wymienionych w ust. 3 związanych z gospodarowaniem składnikami majątku będącymi sprzętem informatycznym.

§ 19. 1. Biuro Dyrektora Generalnego odpowiada za prowadzenie ewidencji składników majątku w ujęciu wartościowym oraz za dokonywanie amortyzacji składników majątku.

2. Biuro Administracyjne odpowiedzialne jest za prowadzenie prawidłowej ewidencji zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych oraz dokonywaniem umorzeń wartości składników majątku.

§ 20. 1. Pracownik użytkujący składniki majątku odpowiedzialny jest osobiście za stan składników majątku znajdujących się na jego stanie, należyte przechowywanie, zabezpieczenie przed zniszczeniem, uszkodzeniem, oraz za użycie zgodne z jego przeznaczeniem.

2. Pracownik, który użytkuje składniki majątku MSiT, ponosi odpowiedzialność materialną zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy.

3. O zmianie miejsca użytkowania składnika majątku, pracownik niezwłocznie informuje pracownika odpowiedzialnego za prowadzenie ewidencji w Biurze Administracyjnym.

§ 21. 1. Dyrektor komórki organizacyjnej MSiT jest odpowiedzialny za:

1) nadzór nad zgodnym z przeznaczeniem używaniem i przechowywaniem wyposażenia znajdującego się w pomieszczeniach zajmowanych przez kierowaną przez niego komórkę organizacyjną;

2) okazanie Komisji inwentaryzacyjnej lub pracownikowi odpowiedzialnemu za ewidencjonowanie składników majątku – wyposażenia określonego w pkt 1;

3) poinformowanie w drodze elektronicznej Biura Administracyjnego o planowanej zmianie użytkownika składników majątku wskazanych w karcie użytkownika składników majątku lub o zwolnieniu składników majątku z użytkowania w przypadku zakończenia pracy przez użytkownika nadzorowanej przez niego komórki organizacyjnej.

2. Wszelkie zmiany w stanie wyposażenia danego pomieszczenia biurowego lub innego mogą nastąpić za wiedzą wyznaczonego pracownika w Biurze Administracyjnym odpowiedzialnego za prowadzenie ewidencji. Zmiany te każdorazowo powinny być odnotowywane w rejestrze kartotek.

3. Pracownikom MSiT może być powierzony sprzęt biurowy i informatyczny do użytku indywidualnego na podstawie Karty użytkownika, na której pracownik własnoręcznym podpisem kwituje odbiór wyżej wymienionego sprzętu.

4. Obowiązek należytej troski o ochronę składników majątku, przeznaczonego do użytku indywidualnego przed utratą lub zniszczeniem, spoczywa na pracowniku, któremu sprzęt taki powierzono.

5. W przypadku stwierdzenia utraty lub zniszczenia składnika majątkowego, będącego na wyposażeniu pracownika do użytku indywidualnego, należy ustalić okoliczności tego faktu, przeprowadzić postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia przyczyny lub osoby winnej utraty lub zniszczenia mienia i przedstawić Dyrektorowi Generalnemu wnioski w przedmiocie wyegzekwowania odpowiedzialności materialnej zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy.

6. Postępowanie wyjaśniające winien przeprowadzić pracownik odpowiedzialny za prowadzenie rejestrów kartotek w Biurze Administracyjnym, bądź inna osoba wyznaczona przez Dyrektora Generalnego.

7. Dokonywanie przeniesień majątkowych składników wyposażenia między pomieszczeniami z pominięciem Instrukcji jest niedopuszczalne. Skutki prawne związane z utratą lub zniszczeniem w wyniku przesunięć obciążają pracowników, którzy przeniesień takich dokonali.

Rozdział 6.

(uchylony)

Załącznik nr 1 do Instrukcji

Załącznik nr 1a do Instrukcji

Załącznik nr 2 do Instrukcji

Załącznik nr 3 do Instrukcji

Załącznik nr 4 do Instrukcji

Załącznik nr 5 do Instrukcji

Załącznik nr 6 do Instrukcji

Załącznik nr 7 do Instrukcji

Załącznik nr 8 do Instrukcji

Załącznik nr 9 do Instrukcji

Załącznik nr 10 do Instrukcji

Załącznik nr 11 do Instrukcji

Załącznik nr 12 do Instrukcji

Załącznik nr 13 do Instrukcji

Załącznik nr 14 do Instrukcji

Załącznik nr 15 do Instrukcji

Załącznik nr 16 do Instrukcji

Załącznik nr 17 do Instrukcji

Załącznik nr 18 do Instrukcji

Załącznik nr 19 do Instrukcji

Załącznik nr 20 do Instrukcji