Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 października 2011 r., sygn. III SA/Gl 829/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Wiesner, Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć (spr.), Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi B. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej [...] na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ( słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

Uzasadnienie

Wyrokiem z 5 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 437/10 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę kasacyjną B. M. i uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 749/09 w sprawie ze skargi tegoż podatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2001 r. celem ponownego rozpoznania.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku za trafne Sąd II instancji uznał podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia art. 151 i art. 141 § 4 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., w skrócie p.p.s.a.) w związku z art. 122, art. 187 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., w skrócie O.p.).

NSA wskazał, iż Sąd pierwszej instancji uzasadniając rozstrzygnięcie tej sprawy nie odniósł się w ogóle do podnoszonej w skardze przez stronę kwestii rozbieżności pomiędzy ustaleniami poczynionymi w niniejszym postępowaniu, a ustaleniami wyniku kontroli UKS w K., w którym ustalono, że M. W. sprzedawał w 2001 r. paliwa do firmy "A" sp. jawnej H. i A. F. Zagadnienie to było na tyle istotne, że w sytuacji gdy w niniejszej sprawie zasadnicze skutki dla strony skarżącej organy wywodziły z ustalenia, że M. W. w 2001 r. nie dysponował żadnym paliwem, skoro nie zawierał transakcji handlowych z firmą "B" sp. z o.o., od której miał nabywać paliwo sprzedawane następnie skarżącemu i nie był pośrednikiem tej firmy, a w innym postępowaniu prowadzonym w stosunku do innego podatnika organ skarbowy dokonuje ustaleń, że tenże M. W. dokonywał jednak w 2001 r. dostaw paliwa dających odbiorcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ nie znaleziono dowodu na to, że transakcje te były transakcjami fikcyjnymi, co oznacza, że dysponował jednak stosownym paliwem - kwestia ta, wymagała ustosunkowania się Sądu w uzasadnieniu jego wyroku zwłaszcza, iż z uzasadnienia nie wynika jednoznacznie, czy Sąd uznał, że M. W. nie dostarczał w ogóle skarżącemu paliwa wykazanego w zakwestionowanej fakturze, co stanowiłoby podstawę do zastosowania § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia MF z 22 grudnia 1999 r., czy też dostarczał mu to paliwo, którego tylko nie był właścicielem, co czyniłoby wątpliwym zastosowanie tej podstawy prawnej do pozbawienia skarżącego prawa do odliczenia podatku z zakwestionowanej faktury. NSA nie zaakceptował przy tym stanowiska Sądu, z którego wynikałoby, że ustalenie przez organy, że M. W. wprowadzał do obrotu paliwa niewiadomego pochodzenia, jest równoznaczne z ustaleniem, że faktury dokumentujące ten fakt stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane przez wystawcę tych faktur, stanowiącym podstawę do zastosowania § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia MF z 22 grudnia 1999 r.