Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. III SA/Lu 148/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko, Protokolant Referent Paulina Nagajek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi M. M. na akt Starosty B. z dnia [..] nr [..] w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt; II. uznaje obowiązek Starosty B. dokonania na rzecz M. M. zwrotu 425 zł (czterysta dwadzieścia pięć złotych), stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu seria i numer [...] dotyczącej samochodu osobowego A. o numerze rejestracyjnym [..]; III. zasądza od Starosty B. na rzecz M. M. kwotę 200 zł (dwieście złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

M. M. wystąpił do Starosty z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty kwoty 425 zł tytułem nadpłaconej opłaty za wydanie karty pojazdu dla samochodu Audi80, nr rej. [...].

W odpowiedzi udzielonej pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. (znak: [...]), Starosta odmówił zwrotu żądanej kwoty, z uwagi na to, że należność uległa przedawnieniu. Organ powołał się na przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, ze zm.; dalej jako: u.f.p.), odsyłające w tej kwestii m.in. do działu III Ordynacji podatkowej. Pismo doręczono skarżącemu w dniu 7 stycznia 2014 r.

Pismem z dnia 13 stycznia 2014 r. skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na wezwanie, udzielonej pismem z dnia 20 stycznia 2015 r., Starosta ponownie odmówił zwrotu żądanej kwoty, podnosząc te same argumenty, co w piśmie z [...] grudnia 2014 r.

Pismem z dnia 5 lutego 2015 r., M. M. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Pismo zatytułowano jako "pozew o zapłatę". Skarżący zażądał zasądzenia od "pozwanego" Starosty kwoty 425 zł tytułem nienależnie pobranej opłaty z wydanie karty pojazdu oraz kosztów postępowania. Uzasadniając swoje żądania skarżący powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego, stwierdzający niekonstytucyjność przepisów, na podstawie których pobrano opłatę.