Wyrok WSA w Lublinie z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. I SA/Lu 810/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka (sprawozdawca) Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, WSA Andrzej Niezgoda Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Strzelec po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 lutego 2016 r. sprawy ze skargi H. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2015r. - uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

I SA/Lu 810/15

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2015r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: "SKO"), po rozpatrzeniu odwołania H. W. od nakazu płatniczego z dnia [...] stycznia 2015 r., [...] wydanego przez Prezydenta Miasta L. w sprawie ustalania wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego na 2015r. w kwocie [...]zł - utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Z jego uzasadnienia wynika, że przedmiotem łącznego zobowiązania pieniężnego jest podatek rolny i podatek od nieruchomości. Podatek rolny w kwocie [...]zł został obliczony przez zastosowanie stawki 153,425 (2,5 q x 61,37) zł za hektar przeliczeniowy do podstawy opodatkowania stanowiącej użytki rolne będące gospodarstwem rolnym w znaczeniu podatkowym stanowiącej 2,1228 ha przeliczeniowego. Powierzchnia gospodarstwa rolnego ogółem stanowiła 1,3455 ha rzeczywistego, a do ustalenia podstawy opodatkowania przyjęto 1.352 ha rzeczywiste, natomiast podatek od nieruchomości w kwocie [...]zł został wymierzony od budynków mieszkalnych i ich części o powierzchni użytkowej 71 m2 przez zastosowanie stawki [...] zł/m2. Organ podatkowy zwolnił z podatku grunty stanowiące nieużytki, użytki ekologiczne o powierzchni 159 m2 oraz budynki gospodarcze o powierzchni użytkowej 215 m2.

W odwołaniu skarżąca zarzuciła, że wymiar podatku rolnego powinien być dokonany od 1.3614 ha rzeczywistych, a nie od powierzchni 1.3455 ha, zaś zwolnienie z podatku od nieruchomości powinno mieć zastosowanie do 163 m2 nieużytków, ekologicznych użytków zgodnie z ewidencją gruntów z dnia 8 kwietnia 2013 r., a nie do 159 m2, jako to ustalił organ I instancji. SKO, w pierwszej kolejności podało, że stosownie do art. 21 ust.1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015 r., poz. 520, zwanej dalej: "u.p.g.k."), podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Argumentowało, że wypis z rejestru gruntów i budynków ma moc dokumentu urzędowego, a zgodnie z art.194 § 1 Ordynacji podatkowej, dane w nim zawarte objęte są domniemaniem rzetelności, zaś dowód przeciwny w rozumieniu art.194 § 3 Ordynacji podatkowej nie został przeprowadzony.