Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 marca 2016 r., sygn. V SA/Wa 4739/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Bożena Zwolenik (spr.), Sędzia WSA - Dariusz Zalewski, Protokolant specjalista - Anna Szaruch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2016 r. sprawy ze skargi P.K. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego ARiMR w W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności rolnośrodowiskowej w pomniejszonej wysokości: oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez P.K. (dalej: "Skarżący", "Strona") do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest decyzja Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. (dalej: "Dyrektor Oddziału ARiMR", "organ odwoławczy", "organ II instancji") z dnia [...] września 2013 r. Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w P. (dalej: "Kierownik Biura ARiMR", "organ I instancji") z dnia [...] lipca 2013 r. Nr [...] w sprawie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2012.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

W dniu [...] maja 2012 r. P.K. złożył wniosek o przyznanie płatności rolnośrodowiskowej na rok 2012. We wniosku deklarował pakiet rolnictwo ekologiczne oraz pakiet ekstensywne trwałe użytki zielone o łącznej powierzchni 22,95 ha. W trakcie weryfikacji wniosku organ I instancji kilkakrotnie wzywał Skarżącego o uzupełnienie braków formalnych, które zgodnie z wezwaniami uzupełniał i ostatecznie w dniu [...] sierpnia 2012 r. Pełnomocnik Strony złożył korektę wniosku wraz z deklaracją pakietów rolnośrodowiskowych oraz oświadczeniem, z którego wynika, że podtrzymuje deklarację dotyczącą powierzchni 22,95 ha, tak jak we wnioskach z lat 2008-2012. Wyjaśnił, że powierzchnia ta jest całkowicie wykorzystywana w programie 2.3 i 3.1 i jest zgodna z planem działania rolnośrodowiskowego opracowanym przez doradcę. Jego zdaniem niezaliczenie powierzchni całkowitej wynikało ze złej interpretacji przez organ definicji trwałego użytku zielonego.