Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. I SA/Po 386/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędzia WSA Monika Świerczak Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lipca 2019 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w [...] na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. I. uchyla zaskarżoną interpretację; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę [...],- zł ([....] złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu [...] kwietnia 2019 r. [...] Spółka z o.o. Spółka komandytowa z siedzibą w [...] wniosła skargę na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z [...] marca 2019 r. nr [...], wydaną w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku świadczenia na rzecz pracowników oraz byłych pracowników.

Przedstawiając stan faktyczny skarżąca wskazała, że ZUS przeprowadził u niej jako płatnika składek kontrolę w zakresie prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których poboru zobowiązany jest ZUS oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. W protokole kontroli stwierdzono, że Spółka nieprawidłowo nie naliczyła składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za pracowników wykonujących na jej rzecz prace w oparciu o umowy cywilnoprawne zawarte z agencją pracy tymczasowej. W wyniku powyższego ZUS wydał decyzje stwierdzające, że przychód uzyskany przez pracowników z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy i przychód z umowy o dzieło zawartej z agencją pracy tymczasowej z tytułu pracy świadczonej w ramach umowy cywilnoprawnej realizowanej na rzecz własnego pracodawcy, tj. Spółki, stanowią podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Decyzje zobowiązywały do wpłacenia na rachunek ZUS zaległych składek z ww. tytułu. Odwołanie Spółki od ww. decyzji zostało rozpatrzone negatywnie, tym samym rozpoczęła ona proces wycofywania pozostałych odwołań. W marcu, kwietniu i maju 2018 r. Spółka zapłaciła do ZUS zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne za lata 2011-2016, zarówno w części, która obciążała pracodawcę (tj. Spółkę), jak i w części, którą wnioskodawczyni powinna była potrącić w przeszłości z wynagrodzeń pracowników. Spółka nie potrąciła z wynagrodzenia pracowników zaliczki na podatek dochodowy obliczonej od ww. kwot. Na dzień zapłaty składek, część ubezpieczonych nie pozostawała już w stosunku pracy ze Spółką.