Aplikacja na pulpit
Ustawa zasiłkowa 2017 z komentarzem - Rozdział 3. Świadczenia rehabilitacyjne
Ubezpieczony, który po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego nadal jest niezdolny do pracy, może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne. Lekarz orzecznik ZUS przyzna mu prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, jeśli uzna, że dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy rokują odzyskanie zdolności do pracy przez ubezpieczonego.
1. Ustalenie prawa do świadczenia i okres wypłaty
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. O prawie do świadczenia rehabilitacyjnego i o okresie, na jaki zostanie ono przyznane, decyduje lekarz orzecznik ZUS. Od orzeczenia lekarza orzecznika przysługuje ubezpieczonemu prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS, a Prezes ZUS może zgłosić zarzut wadliwości tego orzeczenia. Terminy i zasady wnoszenia sprzeciwu i zarzutu wadliwości określają przepisy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (art. 18 ust. 2-5 ustawy zasiłkowej).
Decyzję w sprawie przyznania lub odmowy prawa do świadczenia rehabilitacyjnego wydaje ZUS. Podstawą do wydania decyzji jest orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu i w stosunku do którego nie został wniesiony zarzut wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej ZUS. Od decyzji ZUS przysługuje odwołanie do sądu.
