TK o nadużyciu władzy przez funkcjonariusza publicznego

Przepis dotyczący przestępstwa nadużycia władzy przez funkcjonariusza publicznego jest zgodny z konstytucją-uznał Trybunał Konstytucyjny.

Trybunał Konstytucyjny w dniu 9 czerwca 2010 r. rozpoznał skargę konstytucyjną Henryka H. dotyczącą ustawowego określenia odpowiedzialności karnej.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 231 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny jest zgodny z art. 42 ust. 1 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 42 ust. 1 konstytucji formułuje zasadę określoności przepisów prawa karnego, której obowiązywanie w demokratycznym państwie prawnym nie budzi wątpliwości. Zasada ta wraz z pozostałymi podstawowymi regułami prawa karnego służy gwarancji ochrony prawnej jednostek przed arbitralnością oraz nadużyciami ze strony organów władzy publicznej, w tym dowolnością orzekania i sposobu wykonywania następstw czynów zabronionych, niewspółmierności tych następstw do winy i karygodności czynu.

Trybunał zauważył, że zarówno przedstawiciele nauki prawa karnego, jak i Sąd Najwyższy - traktując zasadę określoności jako jeden z podstawowych instrumentów realizacji funkcji gwarancyjnej prawa karnego - nie utożsamiają jej jednak z bezwzględnym nakazem określenia w ustawie wszystkich znamion czynu zabronionego i akceptują możliwość doprecyzowania określonych elementów czynu penalizowanego na poziomie podustawowym. Również Trybunał w swym dotychczasowym orzecznictwie dopuszczał stosowanie w pewnych wypadkach techniki przepisów częściowo blankietowych w prawie karnym oraz w szerzej rozumianym prawie represyjnym. Oznacza to, że sam fakt posłużenia się odesłaniem w zakresie definiowania cech czynu nie przesądza jeszcze o przekroczeniu przez ustawodawcę konstytucyjnego standardu określoności czynu zabronionego.