Wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 1823/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie: sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Anna Siwonia-Rybak po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Wa 2307/18 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 października 2018 r. nr GZ.gn.625.30.2015 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 lipca 2019 r. I SA/Wa 2307/18, oddalił skargę M. K.na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 23 października 2018 r. nr GZ.gn.625.30.2015, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła M. K.. Zaskarżając wyrok w całości zarzuciła mu naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 6 ust. 1 w zw. z art. 13 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmienionej następnie Protokołami nr 3, 5 i 8 oraz uzupełnionej Protokołem nr 2 (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.; dalej: "EKPCz") w zw. z art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., a w konsekwencji naruszenie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., polegające na przyjęciu, że w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie jest możliwe prowadzenie postępowania dowodowego nawet w sytuacji, w której nie zachowały się akta postępowania zakończonego wydaniem kontrolowanej decyzji, a skrajnie enigmatyczne uzasadnienie kontrolowanej decyzji nie pozwala na odtworzenie przesłanek rozumowania organu administracji publicznej, który wydał kontrolowaną decyzję, co spowodowało przyjęcie przez Sąd I instancji założenia o związaniu ustaleniami faktycznymi przyjętymi przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie, a w konsekwencji pozbawiło skarżącą prawa do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jej sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym oraz prawa do skutecznego środka prawnego;