Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2024 r., sygn. IV SA/Po 79/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.) Asesor sądowy WSA Jacek Rejman Protokolant sekr. sąd. Iwona Maciak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Rogoźnie z dnia 14 czerwca 2022 r. nr LXVIII/642/2022 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w obrębach ewidencyjnych Słomowo, Szczytno, Parkowo i Jaracz na obszarze gminy Rogoźno 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 11 pkt 6; 2. zasądza od Rady Miejskiej w Rogoźnie na rzecz Wojewody Wielkopolskiego kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Rogoźnie uchwałą nr LXVI 11/642/2022 z dnia 14 czerwca 2022 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w obrębach ewidencyjnych Słomowo, Szczytno, Parkowo i Jaracz na obszarze gminy Rogoźno.

Skargę na powyższa uchwałę wniósł pismem z dnia 24 stycznia 2024 r. Wojewoda Wielkopolski, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, r. W.. Skarżący zaskarżył powyższą uchwałę w części, tj. w zakresie § 11 pkt 6, wnosząc jednocześnie o stwierdzenie jej nieważności w powyższym zakresie – ze względu na istotne naruszenie prawa, a także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że w § 11 pkt 6 uchwały w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji ustalono: "na terenach 3.9R, 3.10R, 3.3WS (tereny widoczne na zał. nr 3 do uchwały) zakaz tworzenia nowych bezpośrednich włączeń do drogi krajowej nr 11, przylegającej do terenów, znajdującej się poza granicami planu, do czasu zmiany drogi krajowej na niższą kategorię.". Wprowadzenie do planu miejscowego ww. regulacji stanowi – zdaniem skarżącego – przekroczenie zakresu dopuszczalnych ustaleń planu miejscowego, określonych w art. 15 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. – o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm., dalej: u.p.z.p.). Powyższe ustalenie stoi w sprzeczności z celem uchwalania planów miejscowych, określonym w przepisach art. 4 ust. 1 i art. 14 ust. 1 u.p.z.p. Zgodnie z tymi przepisami ustalenia planu winny ograniczać się do ustalenia przeznaczenia terenu, rozmieszczenia inwestycji celu publicznego oraz określenia sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Szczegółowy, zamknięty katalog obowiązkowego oraz fakultatywnego zakresu ustaleń planu miejscowego zawierają natomiast przepisy art. 15 ust. 2 i ust. 3 u.p.z.p. Żaden z przepisów ustawy nie przyznaje radzie gminy kompetencji do wprowadzenia w drodze planu miejscowego zakazu realizacji zjazdów z dróg publicznych.

Ponadto, skarżący podkreślił, że kwestie związane z realizacją zjazdów w sposób kompleksowy ustawodawca uregulował w przepisach ustawy z dnia 21 marca 1985 r. – o drogach publicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 645 ze zm.), w tym w szczególności w art. 29 tejże ustawy. Jeżeli zatem kwestie kompetencji i formy działania w zakresie budowy i przebudowy zjazdów zostały uregulowane w akcie rangi ustawowej, to niedopuszczalne jest regulowanie tej materii w sposób wtórny w uchwale w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.