Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 kwietnia 2024 r., sygn. IV SA/Po 80/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska Sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.) Asesor sądowy WSA Jacek Rejman Protokolant sekr. sąd. Iwona Maciak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 kwietnia 2024 r. ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Rogoźnie z dnia 20 kwietnia 2022 r. nr LXIII/623/2022 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów położonych w miejscowościach: Owieczki, Gościejewo, Ruda, Kaziopole na obszarze gminy Rogoźno 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 11 pkt 6; 2. zasądza od Rady Miejskiej w Rogoźnie na rzecz Wojewody Wielkopolskiego kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Rogoźnie uchwałą nr LXVI 11/623/2022 z dnia 20 kwietnia 2022 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w miejscowościach: Owieczki, Gościejewo, Ruda, Kaziopole na obszarze gminy Rogoźno.

Skargę na powyższa uchwałę wniósł pismem z dnia 24 stycznia 2024 r. Wojewoda Wielkopolski, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, r. W.. Skarżący zaskarżył powyższą uchwałę w części, tj. w zakresie § 11 pkt 6, wnosząc jednocześnie o stwierdzenie jej nieważności w powyższym zakresie – ze względu na istotne naruszenie prawa, a także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że w § 11 pkt 6 uchwały w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji ustalono: "zakaz tworzenia bezpośrednich włączeń do drogi krajowej nr 11, w tym drogi KDGP, przylegającej do terenów, w tym w części znajdującej się poza granicami planu, oraz zakaz wykorzystywania istniejących zjazdów, do obsługi terenów, dla których planuje się zmianę sposobu zagospodarowania.". Wprowadzenie do planu miejscowego ww. regulacji stanowi – zdaniem skarżącego – przekroczenie zakresu dopuszczalnych ustaleń planu miejscowego, określonych w art. 15 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. – o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm., dalej: u.p.z.p.). Powyższe ustalenie stoi w sprzeczności z celem uchwalania planów miejscowych, określonym w przepisach art. 4 ust. 1 i art. 14 ust. 1 u.p.z.p. Zgodnie z tymi przepisami ustalenia planu winny ograniczać się do ustalenia przeznaczenia terenu, rozmieszczenia inwestycji celu publicznego oraz określenia sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Szczegółowy, zamknięty katalog obowiązkowego oraz fakultatywnego zakresu ustaleń planu miejscowego zawierają natomiast przepisy art. 15 ust. 2 i ust. 3 u.p.z.p. Żaden z przepisów ustawy nie przyznaje radzie gminy kompetencji do wprowadzenia w drodze planu miejscowego zakazu realizacji zjazdów z dróg publicznych.

Ponadto, skarżący podkreślił, że kwestie związane z realizacją zjazdów w sposób kompleksowy ustawodawca uregulował w przepisach ustawy z dnia 21 marca 1985 r. – o drogach publicznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 645 ze zm.), w tym w szczególności w art. 29 tejże ustawy. Jeżeli zatem kwestie kompetencji i formy działania w zakresie budowy i przebudowy zjazdów zostały uregulowane w akcie rangi ustawowej, to niedopuszczalne jest regulowanie tej materii w sposób wtórny w uchwale w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.