Wyrok SN z dnia 10 kwietnia 2024 r., sygn. II KK 297/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
‎SSN Jerzy Grubba
‎SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek
‎SSN Eugeniusz Wildowicz
‎SSN Paweł Wiliński (sprawozdawca)

Protokolant Kinga Sternik

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Roberta Tarsalewskiego
‎w sprawie M. Z.
‎skazanego z art. 148 § 1 k.k. i in.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 10 kwietnia 2024 r.,
‎kasacji wniesionej przez obrońcę
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie
‎z dnia 5 stycznia 2023 r., sygn. akt II AKa 367/22,
‎utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie
‎z dnia 19 maja 2022 r., sygn. akt XII K 220/20,

na podstawie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.

[J.J.]

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 maja 2022 r, sygn. akt XII K 220/20 Sąd Okręgowy w Warszawie uznał oskarżonego M. Z. za winnego dokonania zarzucanych mu przestępstw określonych w art. 148 § 1 k.k. i art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., za które skazał go, wymierzając karę łączną dożywotniego pozbawienia wolności.

Po rozpoznaniu apelacji obrońcy oskarżonego, wyrokiem z dnia 5 stycznia 2023 r., sygn. akt II AKa 367/22, Sąd Apelacyjny w Warszawie utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

Kasację od wyroku Sądu odwoławczego wniósł obrońca skazanego, zaskarżając go na korzyść M. Z. oraz zarzucając rażące naruszenie prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, tj.:

„1. art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. tj. nieprzeprowadzenie prawidłowej kontroli odwoławczej i zaakceptowanie dowolnej oceny dowodów Sądu I instancji, co skutkowało nie stwierdzeniem naruszenia art. 7 k.p.k., poprzez:

- brak odniesienia się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do kwestii śladów biologicznych oskarżonego, których nie zabezpieczono w lokalu ani na ciele pokrzywdzonej;

- zaakceptowanie ustaleń Sądu Okręgowego w zakresie monitoringu poprzez uznanie, że monitoring poza fragmentem z udziałem oskarżonego nie miał znaczenia dla poczynienia ustaleń w sprawie;